Mile Tubić
| mile tubić | |
|---|---|
 Mile Tubić | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | oktobar 1919. |
| Mesto rođenja | Strigova, kod B.Dubice, Kraljevstvo SHS |
| Datum smrti | 3. novembar 1942. (23 god.) |
| Mesto smrti | Bihać, ND Hrvatska |
| Profesija | zemljoradnik |
| Delovanje | |
| Član KPJ od | decembra 1941. |
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba |
| Heroj | |
| Narodni heroj od | 27. novembra 1953. |
Mile Tubić (Strigova, kod Bosanske Dubice, oktobar 1919 — Bihać, 3. novembar 1942), učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je oktobra 1919. godine u selu Strigova, kod kod Bosanske Dubice (danas Kozarska Dubica). Potiče iz mnogočlane zemljoradničke porodice, koja je brojala 21 člana. Posle završene osnovne škole, ostao je kući gde se do početka Drugog svetskog rata bavio zemljoradnjom.[1]
Neposredno pred početak rata, 1941. godine, otišao je na odsluženje vojnog roka. Aprilski rat i kapitulacija Jugoslovenske kraljevske vojske, zatekli su ga u Virovitici. Odmah po proglašenju Nezavisne Države Hrvatske, ustaše su počele da hapse bivše vojnike srpske nacionalnosti. Zajedno sa grupom svojih drugova, Mile je uhapšen i sproveden u Zagreb. Usled nepažnje stražara, uspeo je da pobegne i uz mnogo teškoća stigne do brda Balj u blizini Kostajnice, gde se raspala jedna artiljeriska jedinica Jugoslovenske vojske. Zajedno sa grupom Kozarčana, tada je došao do oružja i druge vojne opreme i pošao kući.[1]
U toku jula 1941. godine, stupio je u vezu sa komunistima, koji su u njegovom kraju vršili pripreme za organizovanje ustanka. Ubrzo potom, i sam se uključio u pripreme ustanka, a krajem jula, zajedno sa 25-oro svojih rođaka iz sela, stupio je u partizansku grupu, koju je predvodio Ivica Marušić Ratko, narodni heroj.[1]
Učestvovao je u prvim partizanskim akcijama u ovom kraju, koje su vršene duž železničke pruge Dobrljin—Bosanski Novi—Prijedor. U napadu na železničku stanicu Svodna, 9. oktobra 1941. godine, koji je predstavljao prvu veću partizanski akciju i u kojem je zaplenjen prvi teški mitraljez, Mile je predvodio Novsko-lješljansku četu Kozarskog partizanskog odreda. U ovoj akciji je sam ubio 6 neprijateljskih vojnika i sam zaplenio teški mitraljez. U bici na Mrakovici, 5. decembra 1941. godine, Mile je bio nišandžija na teškom mitraljezu, tada jedinom kojim su raspolagali partizani na Kozari. Za iskazanu hrabrost u dotadašnjoj borbi, krajem decembra 1941. godine, primljen je u Komunističku partiju Jugoslavije (KPJ) i postavljen za vođu mitraljeskog odeljenja i komandira voda u Karanskoj partizanskoj četi.[2]
Početkom 1942. godine u okviru Prvog bataljona Drugog krajiškog partizanskog odreda, orgaizovana je Udarna četa, kojoj su bili namenjeni specijalni zadaci, a za njenog komandanta postavljen je Mile Tubić. Jedan od prvih zadataka ove čete, koji je uspešno izvršen, bio je uništenje vijadukta Volinje na železničkoj pruzi Bosanski Novi—Zagreb. U toku napada na Prijedor, maja 1942. godine, njegova četa je dobila specijalan zadatak - da se bez borbe ubaci u grad i za vreme okršaja blokira neprijatelja koji se nalazio u zgradi gimnazije. Ovaj zadatak je bio u potpunosti izvršen, a Mile je u toku borbe ubio 18, a zarobio 25 neprijateljskih vojnika. Odmah po oslobođenju Prijedora, učetvovao je u oslobođenju gradića Ljubije, koji je zbog železne rude neprijatelju bio strateški važno mesto i grćevito ga je branio.[2]
Kada je 21. maja 1942. godine formirana Prva krajiška proleterska udarna brigada, postao je komandir Prve čete Trećeg bataljona. Zajedno sa Brigadom, učestvovao je u mnogim borbama od kojih se ističu — borbe protiv četnika na Manjači, borbama za oslobođenje Bronzanog Majdana, borbe protiv Nemaca u Piskavici, odbrani Kozare tokom nepriajteljske ofanzive, borbama za oslobođenje Ključa i Mrkonjić Grada, napadu na Kupres i Jajce i dr. Zbog iskazane hrabrosti u borbama, postavljen je za zamenika komandanta Prvog bataljona.[2]
Uoči napada na Bihać, 2. novembra 1942. godine, Mile je saznao tužnu vest — da su mu ustaše tokom ofanzive na Kozari ubili suprugu i dvogodišnjeg sina. Tokom borbe za Bihać, Mile se nalazi u prvoj borbenoj liniji — najpre je na kanalu koji preseca centar grada gde su borci s bombama odbijali ustaške protivnapade, a potom u jurišu preko mosta na kanalu. Poginuo je u toku borbi za grad, 3. novembra 1942. godine, prilikom slamanja neprijateljskog otpora ispred zgrade bihaćke Medrese.[2]
Pored supruge i sina, u toku Narodnooslobodilačke borbe, poginuo mu je i dalji brat — Branko Tubić, koji je takođe proglašen za narodnog heroja.[2]
Ukazom predsednika Federativne Narodne Republike Jugoslavije Josipa Broza Tita, 27. novembra 1953. godine, proglašen je za narodnog heroja.[2]
Reference[uredi | uredi izvor]
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Narodni heroji Jugoslavije tom II. Beograd: Narodna knjiga. 1982.
Narodni heroji sa Kozare | ||
|---|---|---|
Narodni heroji Jugoslavije rođeni na teritoriji Kozare, kao i oni koji su politički ili vojno delovali na ovom području: | ||
| Kozarska Dubica |  | |
| Novi Grad | ||
| Prijedor | ||
| ostali | ||
Narodni heroji Prve krajiške brigade | ||
|---|---|---|
| poginuli | | |
| preživeli | ||