Organizacija za zabranu hemijskog oružja
| Organizacija za zabranu hemijskog oružja | |
|---|---|
| Organisation for the Prohibition of Chemical Weapons | |
 Sedište Organizacije za zabranu hemijskog oružja u Hagu | |
 Logotip organizacije | |
 Mapa članica organizacije, februar 2018. Članice Priključene članice Samo potpisnice Nisu članice | |
| Osnovana | 29. april 1997.[1] |
| Datum osnivanja | 29. april 1997.[1] |
| Sedište | Hag, Holandija 52° 05′ 28″ S; 4° 16′ 59″ I / 52.091241° S; 4.283193° I |
| Članovi | 193 zemlje članice Sve zemlje potpisnice CWC-a su automatski članovi. 4 države članice Ujedinjenih nacija nisu članovi: Egipat, Izrael, Severna Koreja i Južni Sudan. |
| Službeni jezici | engleski, francuski, ruski, kineski, španski, arapski |
| Generalni direktor |
|
| Organi | Konferencija država članica Izvršni savet Tehnički sekretarijat |
| Budžet | 71 milion €/godišnje (2012)[2] |
| Broj zaposlenih | oko 500[2] |
| Veb-sajt | opcw.org |
Organizacija za zabranu hemijskog oružja (OZHO) (engl. Organisation for the Prohibition of Chemical Weapons; OPCW) je međunarodna organizacija sa sedištem u Hagu, Holandija. Osnovna funkcija organizacije je da kontroliše da li zemlje potpisnice konvencije o zabrani hemijskog oružja poštuju istu.
Organizacija je 2013. dobila Nobelovu nagradu za mir[3][4] uz obrazloženje Nobelovog komiteta da je organizacija uz konvenciju o zabrani hemijskog oružja „definisala upotrebu hemijskog oružja tabuom po međunarodnom pravu“.[5]
Organizaciona struktura[uredi | uredi izvor]
Delovanje Organizacija za zabranu hemijskog oružja i njenih tela je definisano konvencijom o zabrani hemijskog oružja. Glavno telo organizacije je konferencija država članica koja se održava godišnje svaka zemlja članica ima jednako pravo glasa na konferenciji. Zemlje članice su uglavnom predstavljene stalnim predstavnikom pri organizaciji i uglavnom su u pitanju ambasadori država članica u Holandiji. Na konferenciji se odlučuje o svim bitnim temama koje se tiču organizacije, odobravanju smernica, izricanju kaznenih mera za zemlju članicu itd.[2] Izvršni savet je izvršno telo organizacije i sastoji se od 41 države članice koje imenuje konferencija na dvogodišnji mandat. Izvršni savet se bavi finansiranjem organizacije i sarađuje sa generalni sekretarijatom o svim pitanjima koja se tiču konvencije.[2] Tehnički sekretarijat sprovodi većinu odluka saveta i to je telo gde većina zaposlenih radi. Glavne aktivnosti organizacije vrše verifikaciono odeljenje i inspekcijsko odeljenje.
Inspekcije[uredi | uredi izvor]
Postrojenja za uništavanje hemijskog oružja[uredi | uredi izvor]
Inspekcije se vrše u svim postrojenjima za uništavanje hemijskog oružja. Inspektori vrše provere uspešnosti uništavanja hemijskog oružja i količine koja je uništena.[6] Što se itče ugroženosti inspektora na mestima gde se vrše provere, vrše se procene preko sigurnosnih kamera.[7]
Industrija[uredi | uredi izvor]
Inspektori proveravaju da li države članice poštuju konvenciju o zabrani hemijsko oružja i dali su industrijske aktivnosti države potpisnice ispravno deklarisane u skladu sa preuzetim obavezama iz konvencije. Intenzitet i učestalost inspekcija zavisi od tipa hemikalije.
Rukovodstvo[uredi | uredi izvor]
OZHO vodi generalni direktor kojeg direktno imenuje konferencija država članica na četvorogodišnji mandat. Od osnivanja organizacije do danas bilo je tri direktora.
| Država | Ime | Početak mandata |
|---|---|---|
 Brazil
|
Hose Bustani | 13. maj 1997.[8] |
 Argentina
|
Rohelio Filter | 25. jul 2002.[9] |
 Turska
|
Ahmet Uzundžu | 25. jul 2010[2] |
Prvi generalni direktor organizacije odslužio je samo jednu godinu svog drugog mandata pošto je smenjen od strane država članica uz obrazloženje da nema poverenje država članica.[10][11] Međutim pravi razlog Bustanijeve smene je zato što je tražio da se izvrši inspekcija u Iraku, time je smetao Sjedinjenim Državama i njenim planovima za invaziju Iraka. Naknadno je administrativni tribunal međunarodne organizacije rada presudio da je njegova smena neosnovana, određeno je da se Busaniju isplati obeštećenje od 50.000 € i sve plate za ostatak mandata i pravne troškove.[12]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Chemical Weapons - Organisation for the Prohibition of Chemical Weapons (OPCW)”. United Nations Office for Disarmament Affairs. Pristupljeno 11. 10. 2013.
- ^ a b v g d „NTI1”. Pristupljeno 11. 10. 2013.
- ^ „Nobel“ za mir borcima protiv hemijskog oružja („Politika“, 11. oktobar 2013)
- ^ Nobel za mir Organizaciji za zabranu hemijskog oružja („Večernje novosti“, 11. oktobar 2013)
- ^ „Syria chemical weapons monitors win Nobel Peace Prize”. BBC News. 11. 10. 2013. Pristupljeno 12. 10. 2013.
- ^ „Part IV(A). Destruction of Chemical Weapons and Its Verification Pursuant to Article IV”. Arhivirano iz originala 14. 5. 2011. g. Pristupljeno 14. 10. 2013.
- ^ „List of new inspection equipment and revised specifications for approved inspection equipment”. OPCW. Pristupljeno 1. 11. 2010.
- ^ Stanič, A (2004). „Bustani v. Organisation for the Prohibition of Chemical Weapons”. The American Journal of International Law. 98 (4): 810. JSTOR 3216704.
- ^ „Speech of Dr. Rogelio Pfirter, Director-General of the OPCW 16 September 2008”. Netherlands Institute for International Relations. 22. 9. 2008. Arhivirano iz originala 21. 07. 2011. g. Pristupljeno 24. 4. 2011.
- ^ „Draft decision of the First Special Session of the Conference of the States Parties of the OPCW”. Pristupljeno 11. 10. 2013.
- ^ „Chemical weapons body sacks head”. BBC News. 22. 4. 2002. Pristupljeno 19. 8. 2010.
- ^ The ILO called the decision "an unacceptable violation of the principles on which international organisations' activities are founded ..., by rendering officials vulnerable to pressures and to political change." See the ILO decision
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Akademske | |
| Ostale | |
