Pređi na sadržaj

Princ Edvard, vojvoda od Kenta

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Princ Edvard
Vojvoda od Kenta
Princ Edvard 2014.
Lični podaci
Puno imeEdvard Džordž Nikolas Pol Patrik
Datum rođenja(1935-10-09)9. oktobar 1935. (88 god.)
Mesto rođenjaLondon, Engleska, Ujedinjeno Kraljevstvo
Porodica
SupružnikKatarin, vojvotkinja od Kenta (v. 1961)
PotomstvoDžordž Vindzor, grof od Sent Endruza
Dama Helen Tejlor
Lord Nikolas Vindzor
RoditeljiPrinc Džordž, vojvoda od Kenta
Marina od Grčke i Danske
DinastijaVindzor
Vojvoda od Kenta
Period25. avgust 1942 —
PrethodnikPrinc Džordž, vojvoda od Kenta
Vojna karijera
SlužbaUK
1955–1976
VojskaBritanska armija
RodMornarica
Činfeldmaršal
Službeni broj443787
Jedinica
  • Kraljevski škotski sivi (do 1971)
  • Kraljevska škotski zmajev sivi

Princ Edvard, vojvoda od Kenta (Edvard Džordž Nikolas Pol Patrik; rođen 9. oktobra 1935) je član britanske kraljevske porodice. Sin princa Džordža, vojvode od Kenta, i princeze Marine od Grčke i Danske, unuk je kralja Džordža V, nećak kralja Džordža VI i Edvarda VIII, i brat od strica kraljice Elizabete II. Edvardova majka je takođe bila prva rođaka princa Filipa, vojvode od Edinburga, supruga Elizabete II, što ga je činilo rođakom i sa očeve i sa majčine strane kralju Čarlsu III. On je 41. u redu nasledstva britanskog prestola.

Princ Edvard nosi titulu vojvode od Kenta više od 81 godine. Tu titulu je nasledio sa šest godina, nakon pogibije svog oca u avionskoj nesreći 1942. Edvard je obavljao angažmane u ime Elizabete II i uključen je u preko 140 dobrotvornih organizacija. Bio je predsednik Sveengleskog kluba za tenis na travi i kroket, uručujući trofeje šampionu i vicešampionu Vimbldona, i služio je kao specijalni predstavnik Ujedinjenog Kraljevstva za međunarodnu trgovinu i investicije, povukao se 2001. On je zajednički predsednik Izviđačkog udruženja, i predsednik Kraljevskog instituta ujedinjenih službi i Kraljevske institucije Velike Britanije, a od 1967. Veliki majstor Ujedinjene Velike lože Engleske. Vojvoda od Kenta je kancelar Univerziteta u Sariju od juna 1976. Veliki deo njegovog dobrotvornog rada se vrti oko sećanja na rat, tehnologije i rasta britanske industrije.

Mladost i obrazovanje[uredi | uredi izvor]

Princ Edvard na Letnjim olimpijskim igrama u Helsinkiju 1952.

Princ Edvard je rođen 9. oktobra 1935. godine na Belgrejv skveru broj 3 u Londonu, u porodici princa Džordža i princeze Marine od Grčke i Danske, vojvode i vojvotkinje od Kenta.[1] Ministar unutrašnjih poslova ser Džon Sajmon bio je prisutan da potvrdi rođenje. Njegov otac je bio četvrti sin kralja Džordža V i kraljice Marije. Njegova majka bila je ćerka grčkog i danskog princa Nikolaja i ruske velike kneginje Elene Vladimirovne. Krstio ga je u privatnoj kapeli Bakingemske palate 20. novembra 1935. nadbiskup kenterberijski Kozmo Lang. Kumovi su mu bili baka i deda, kralj Džordž V, kraljica Marija i princ Nikola od Grčke i Danske; kao i princ od Velsa; kraljevska princeza, vojvoda od Konota i Straterna (čiji je sin, princ Artur od Konota, bio punomoćnik); i vojvotkinja od Argila.[2]

Princ Edvard je započeo svoje obrazovanje u Ludgroveu, pripremnoj školi u Berkširu, pre nego što je otišao na Iton Koledž[3], a zatim Le Rosei u Švajcarskoj.[4] Posle škole upisao je Kraljevsku vojnu akademiju Sandurst,[5] gde je osvojio nagradu Ser Džejms Monkrif Grirson za strane jezike. Edvard tečno govori francuski, pošto je odrastao u kući u kojoj su, prema rečima njegovog mlađeg brata, princa Majkla od Kenta, njegova majka i tetke želele da govore francuski.[6]

25. avgusta 1942, otac princa Edvarda, vojvoda od Kenta, poginuo je kada se njegov avion srušio po lošem vremenu u Kejtisu. Princ Edvard, sa šest godina, nasledio je svog oca na mestu vojvode od Kenta,[7] grofa od Sent Endruza i barona Daunpatrika. Kao član kraljevske porodice, princ Edvard je počeo da izvodi angažmane u ranoj mladosti. Godine 1952, sa 16 godina, hodao je iza kovčega svog ujaka Džordža VI na njegovoj državnoj sahrani.[8] Godine 1953. prisustvovao je krunisanju svoje rođake Elizabete II i bio treći koji je odao počast na njenom prestolu, posle vojvoda od Edinburga i Glostera.[9]

Vojni servis[uredi | uredi izvor]

Vojvoda od Kenta je 29. jula 1955. diplomirao na Kraljevskoj vojnoj akademiji Sandurst kao potporučnik u Kraljevskim škotskim sivim,[10] što je početak vojne karijere koja je trajala preko 20 godina. Unapređen je u kapetana 29. jula 1961. godine.[11]

Od 1962. do 1963. vojvoda od Kenta je služio u Hong Kongu, a kasnije je bio u štabu Istočne komande. U čin majora unapređen je 31. decembra 1967. godine.[12] Godine 1970. vojvoda je komandovao eskadrilom svog puka na Kipru kao deo mirovnih snaga Ujedinjenih nacija na Kipru.[13] Tokom ranih 1970-ih, vojvoda je takođe kratko služio u Severnoj Irskoj sa svojim pukom. U knjizi iz 2022. otkriveno je da je kraljica intervenisala 1971. da spreči otmicu svog brata od strica, vojvode od Kenta. Tadašnji 35-godišnji Vojvoda, vojni oficir kraljevskih škotskih sivih, poslat je u Severnu Irsku sa svojom jedinicom, ali kraljica je upozorila Edvarda Hita, premijera, tokom njene privatne audijencije, a on je preneo upozorenje svojim ministrima. Zapovednicima je rečeno da se vojvoda ne sme slati u Belfast bez posebnih naređenja. Nekoliko nedelja kasnije, poslat je nazad u Britaniju.[14] U čin potpukovnika unapređen je 30. juna 1973. godine.[15]

Vojvoda se povukao iz vojske 15. aprila 1976. godine.[16] Kasnije mu je dodeljen počasni čin general-majora 11. juna 1983,[17] i feldmaršala 11. juna 1993.[18]

Venčanje i privatni život[uredi | uredi izvor]

Vojvoda i vojvotkinja od Kenta, 2013

U Jork Minsteru 8. juna 1961. vojvoda od Kenta je oženio Katarin Vorsli, jedinu ćerku ser Vilijama Vorslija, 4. baroneta, sa svojom suprugom Džojs Morgan Bruner. Prešla je u katoličanstvo 1994,[19] ali pošto je do konverzije došlo nakon njihovog braka, to nije dovelo do toga da vojvoda izgubi svoje mesto u liniji sukcesije, pošto se Zakon o poravnanju 1701 primenjivao samo kada je supružnik bio katolik u vreme sklapanja braka. Diskvalifikacija sklapanjem braka sa katolikom uklonjena je Zakonom o sukcesiji krune iz 2013.

Par ima troje žive dece:

  • Lord Nikolas Vindzor, rođen 25. jula 1970. u bolnici Kraljevskog koledža u Londonu; oženjen, 2006, Paolom Dojmi de Lupiz de Frankopan

Katarin je 1975. godine imala pobačaj zbog rubeole i rodila je mrtvorođenog sina Patrika 1977. godine.[21][22]

Vojvoda i vojvotkinja od Kenta borave u Ren Hausu, Kensingtonskoj palati, u Londonu.[23]

2011. godine, bliski saradnici Džonatana Risa, privatnog istražitelja povezanog sa skandalom hakovanja telefona News International, izjavili su da je on upao na bankovne račune Edvarda i Ketrin.[24]

Vojvoda je imao blagi moždani udar 18. marta 2013. ujutru.[19] U aprilu 2015. godine zadobio je povredu kuka i hospitalizovan je u kraljevskoj bolnici Aberdin radi daljeg lečenja.[25]

Aktivnosti[uredi | uredi izvor]

Vojvoda od Kenta, Alan Voren, portretna fotografija iz 1989

Vojvoda od Kenta obavljao je angažmane u ime svoje sestre od strica, kraljice, više od 50 godina. Vojvoda je predstavljao kraljicu tokom proslava nezavisnosti u zemljama Komonvelta, Sijera Leoneu,[26] Ugandi,[27] Gvajani,[28] Gambiji[29] i Gani, u znak sećanja na njenu 50. godišnjicu nezavisnosti.[30] Takođe je delovao kao državni savetnik tokom perioda kraljičinog odsustva u inostranstvu.[13]

Jedna od glavnih javnih uloga vojvode dugi niz godina bio je potpredsednik British Trade International-a, ranije poznat kao British Overseas Trade Board, a kasnije kao specijalni predstavnik Ujedinjenog Kraljevstva za međunarodnu trgovinu i investicije. Ova pozicija dovela je do toga da je vojvoda otputovao u inostranstvo da bi predstavljao britansku vladu u negovanju trgovinskih odnosa sa stranim zemljama i organizacijama. Princ Endru, vojvoda od Jorka, nasledio ga je na ovoj poziciji, koja je danas poznata kao UK Trade & Investment (ili UKTI), iako je princ Endru dao ostavku na tu funkciju 2011. godine.[31] Bio je i potpredsednik Britanskog odbora za prekookeansku trgovinu.[32] U tom svojstvu, postao je prvi član kraljevske porodice koji je posetio Kinu 1979. sa fokusom na britanskoj energetskoj izložbi u Pekingu.[33]

Od 1971. do 2000. vojvoda od Kenta je bio predsednik upravnog tela engleskog fudbala, Fudbalskog saveza. Vojvoda je bio predsednik Udruženja izviđača od 1975. godine.[34] Zajedno sa princom Vilijamom od Velsa, vojvoda je posetio Svetske izviđačke džambore u Hilands Parku u Čelmsfordu u julu 2007. godine.[35] Takođe je bio predsednik Sveengleskog kluba za tenis na travi i kroket između 1969. i 2021. godine,[36][37] na poziciji na kojoj je nasledio svoju pokojnu majku, princezu Marinu, vojvotkinju od Kenta.[38] Takođe je bio predsednik Komisije za ratne grobnice Komonvelta od 1970. do 2023. godine.[39][40] Njegove druge uloge uključuju predsednika Fonda za dobrotvorne svrhe RAF-a,[41][42] Kraljevske nacionalne institucije za spašavanje,[43][44] Udruženja za moždani udar,[36][45] Kraljevskog instituta za ujedinjene službe,[46] Kraljevskog Institucija,[47] Britanski klub trkačkih vozača,[48] i pokrovitelj Američkog muzeja vazduhoplovstva u Britaniji,[49] Golf kluba Kraljevski Zapadni Norfolk,[50] Kriket kluba okruga Kent,[51] Opere Sever,[52] i Konzervatorij za muziku i igru Triniti Laban.[53] On je takođe u savetodavnoj komisiji za Mauntbaten medalju i uručuje medalju kada se donese odluka. Vojvoda od Kenta je jedan od kraljevskih stipendista Kraljevske inženjerske akademije.[54]

Skoro 29 godina, vojvoda je bio pokrovitelj Endevora, nacionalne omladinske organizacije.[55] Takođe je služio kao kraljevski pokrovitelj Počasnog društva Lincolns In od 2001. godine, poziciju koju je ranije zauzimao njegov otac.[56] Vojvoda je 2015. godine dobio Drezdensku nagradu za mir za „njegov doprinos britansko-nemačkom pomirenju.“[57]

Vojvoda se 2. juna 2022. pojavio pored kraljice na balkonu Bakingemske palate tokom Trooping The Color 2022. u okviru proslave platinastog jubileja.[58]

Nakon smrti kraljice Elizabete II, vojvoda od Kenta postao je najstariji živi potomak kralja Džordža V i poslednji preživeli potomak rođen u životu Džordža V.

Vojvoda je bio pukovnik Škotske garde pedeset godina od 9. septembra 1974. do 14. aprila 2024. godine, a nasledio ga je vojvoda od Edinburga.[59] U vreme penzionisanja bio je pukovnik sa najdužim stažom u puku.[60]

Masonerija[uredi | uredi izvor]

Vojvoda je 16. decembra 1963. iniciran u Kraljevsku alfa ložu br. 16, i izabran je za njenog obožavanog majstora 1965. i 1966. godine.[61]

Nakon što je 1966. imenovan za Višeg Velikog upravnika, sledeće godine je izabran za Velikog majstora i postavljen je 14. juna 1967. tokom proslave 250. godišnjice Ujedinjene Velike lože Engleske u Kraljevskom Albert Holu.[62] On je 10. Veliki majstor UGLE-a sa najdužim stažom, upravno telo masonerije u Engleskoj i Velsu.

U decembru 2013. vojvoda je proslavio 50 godina slobodnog zidara.[61] U oktobru 2017. predsedavao je proslavama tristogodišnjice UGLE-a, obeležavanjem 300. godišnjice osnivanja prvobitne Velike lože, jedne od dve koje su se spojile u UGLE 1813. godine.[63] Glavna ceremonija održana je u Rojal Albert holu, godine u kojoj je obeležena i 50. godišnjica vojvode od postavljanja za Velikog majstora.

Titule, stilovi, počasti i oružje[uredi | uredi izvor]

Titullovi i stilovi[uredi | uredi izvor]

Vojni činovi[uredi | uredi izvor]

Počasti[uredi | uredi izvor]

  • 12. maj 1937: Medalja za krunisanje kralja Džordža VI
  • 2. jun 1953: Medalja za krunisanje kraljice Elizabete II
  • 1960: Vitez Velikog krsta Kraljevskog Viktorijanskog reda (GCVO)
  • 1961: Medalja nezavisnosti Sijera Leonea
  • 1966: Medalja za nezavisnost Gvajane
  • Vitez Velikog krsta Ordena Svetog Mihaila i Svetog Đorđa (GCMG)
    • 1967: Veliki majstor i prvi i glavni vitez Velikog krsta Ordena Svetog Mihaila i Svetog Đorđa
  • 6. februar 1977: Srebrna jubilarna medalja kraljice Elizabete II[72]
  • 1985: Najplemenitiji red vitezova Podvezice (KG)
  • 6. februar 2002: Zlatna jubilarna medalja kraljice Elizabete II[73]
  • 6. februar 2012: Dijamantska jubilarna medalja kraljice Elizabete II[74]
  • Vojna medalja za dug staž i dobro ponašanje sa 3 poluge
  • Dekoracija kanadskih snaga sa 3 kopče (CD)
  • 6. februar 2022: Platinasta jubilarna medalja kraljice Elizabete II[75]
  • 6. maj 2023: Medalja za krunisanje kralja Čarlsa III

Spoljne[uredi | uredi izvor]

  • Ujedinjene nacije 1970: Medalja Ujedinjenih nacija za misiju UNFICIP
  • Japan 1992: Nagrada Zlatni fazan Udruženja izviđača Japana [76]
  • Švedska 6. novembar 2000: Vitez reda Karla XIII[77]
  • Grčka : Orden Svetih Đorđa i Konstantina prve klase (civilni odsek)
  • Jordan : Veliki kordon Vrhovnog reda renesanse (specijalna klasa)
  • Jordan : Veliki kordon Ordena Jordanske zvezde
  • Liberija : Vitez Grand Band Ordena Zvezde Afrike
  • Nepal : Orden tri božanske sile prve klase (Jiotirmaja-Subiat-Tri-Sakti-Pata)
  • Norveška 1988: Veliki krst Ordena Svetog Olava
  • Poljska : Veliki krst Ordena zasluga Republike Poljske
  •  Saksonija 21. maj 2015: Orden za zasluge Slobodne države Saksonije[78]

Civilna imenovanja[uredi | uredi izvor]

Nošenje ordena, odlikovanja i medalja[uredi | uredi izvor]

Trake koje Edvard redovno nosi u svučenoj uniformi su sledeće:

Trake vojvode od Kenta
Šablon:Ribbon devices/alt

Uz medalje, Edvard obično nosi zvezde podvezice, Svetog Mihaila i Svetog Đorđa i Kraljevski Viktorijanski orden. Kada treba da se nosi samo jedan, nosi zvezdu Ordena podvezice. Strane počasti se nose u skladu sa britanskim običajima i tradicijom kada je to primenjivo.

Vojna imenovanja[uredi | uredi izvor]

Kanada Kanada
  • Kanada 11. jun 1977: Glavni pukovnik od Škota Lorne (pukovnija Pil, Daferin i Halton)[82]
Ujedinjeno Kraljevstvo Ujedinjeno Kraljevstvo

Porodica[uredi | uredi izvor]

Supružnik[uredi | uredi izvor]

Ime Slika Datum rođenja
Katarin, vojvotkinja od Kenta
22. februar 1933.

Deca[uredi | uredi izvor]

Ime Slika Datum rođenja Datum smrti Supružnik
Džordž Vindzor, grof od St. Endruza 26. jun 1962. Silvana Tomaseli
Dama Helen Tejlor
28. april 1964. Timoti Tejlor
Lord Nikolas Vindsor
25. jul 1970. Paola Dojmi de Lupiz de Frankopan
Lord Patrik Vindzor 5. oktobar 1977.

Porodično stablo[uredi | uredi izvor]

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
8. Edvard VII
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
4. Džordž V
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
9. Aleksandra od Danske
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
2. Džordž, vojvoda od Kenta
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
10. Francis, vojvoda od Teka
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
5. Marija od Teka
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
11. Marija Adelejd od Kembridža
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
1. Princ Edvard, vojvoda od Kenta
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
12. Džordž I od Grčke
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
6. Nikola od Grčke i Danske
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
13. Olga Konstantinova od Rusije
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
3. Marina od Grčke i Danske
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
14. Vladimir Aleksandrovič od Rusije
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
7. Elena Vladimirovna od Rusije
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
15. Marija od Meklenburg-Šverina
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Bibliografija[uredi | uredi izvor]

Knjige[uredi | uredi izvor]

Autorski članci i pisma[uredi | uredi izvor]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ „No. 34206”. The London Gazette. 9. 10. 1935. str. 6371. 
  2. ^ „Prince Edward Christened – Ceremony at the Palace”. The Times. 21. 11. 1935. str. 14. 
  3. ^ „Royals”. Eton College. Pristupljeno 25. 3. 2018. 
  4. ^ „Grand Master – HRH The Duke of Week”. United Grand Lodge of England. Arhivirano iz originala 3. 2. 2016. g. Pristupljeno 25. 3. 2018. 
  5. ^ „Prince Edward: Military Career”. Official website of the British Monarchy. Arhivirano iz originala 2. 4. 2015. g. Pristupljeno 11. 3. 2015. 
  6. ^ Seward, Ingrid (1994). Royal ChildrenNeophodna slobodna registracija. London: St. Martin's Press. str. 171. ISBN 978-0312105334. 
  7. ^ „Duke of Kent, 77, suffers mini-stroke”. The Herald. Glasgow. 21. 3. 2013. Pristupljeno 21. 3. 2013. 
  8. ^ Cavendish, Richard (2. 2. 2002). „The Funeral of King George VI”. History Today. Pristupljeno 25. 3. 2018. 
  9. ^ „Queen Elizabeth II Coronation – Part 2 – the Lords Pay Homage”. AntPDC. 21. 9. 2011. Arhivirano iz originala 12. 12. 2021. g. Pristupljeno 25. 3. 2018 — preko YouTube. 
  10. ^ „No. 41137”. The London Gazette (Supplement). 30. 7. 1957. str. 4492. 
  11. ^ „No. 42422”. The London Gazette (Supplement). 28. 7. 1961. str. 5561. 
  12. ^ „No. 44493”. The London Gazette (Supplement). 2. 1. 1968. str. 75. 
  13. ^ a b „The Duke of Kent – Supporting the Queen”. Official website of the Royal Family. 10. 11. 2015. Pristupljeno 25. 3. 2018. 
  14. ^ Olivia Rudgard (2. 5. 2022). „Revealed: How the Queen intervened to prevent Duke of Kent being kidnapped by IRA”Neophodna novčana pretplata. The Telegraph. Pristupljeno 3. 5. 2022. 
  15. ^ „No. 46046”. The London Gazette (Supplement). 7. 8. 1973. str. 9389. 
  16. ^ „No. 46877”. The London Gazette (Supplement). 20. 4. 1976. str. 5659. 
  17. ^ „No. 49392”. The London Gazette (Supplement). 21. 6. 1983. str. 8191. 
  18. ^ „No. 53342”. The London Gazette (Supplement). 21. 6. 1993. str. 10183. 
  19. ^ a b Rayner, Gordon (21. 3. 2013). „Duke of Kent being treated in hospital after 'mild' stroke”Neophodna novčana pretplata. The Telegraph. Arhivirano iz originala 11. 1. 2022. g. Pristupljeno 21. 3. 2013. 
  20. ^ „'The most iconic royal wedding gowns of all time”. Harper's Bazaar. 13. 4. 2018. Pristupljeno 16. 5. 2018. 
  21. ^ Carpenter, Julie (22. 2. 2013). „Duchess of Kent: The reluctant royal at 80”. Express.co.uk (na jeziku: engleski). Pristupljeno 3. 4. 2020. 
  22. ^ „I lost my baby at nine months .. it devastated me; The Duchess of Kent reveals the stillbirth that led to a breakdown.”. The Mirror. 23. 12. 1997. Pristupljeno 26. 3. 2016. 
  23. ^ „Royal residences: Kensington Palace”. Official website of the British Monarchy. Arhivirano iz originala 26. 7. 2013. g. 
  24. ^ Davies, Nick (8. 6. 2011). „Phone-hacking scandal widens to include Kate Middleton and Tony Blair”. The Guardian. Pristupljeno 19. 12. 2022. 
  25. ^ „Duke of Kent leaves hospital after hip injury treatment”. BBC. 7. 4. 2015. Pristupljeno 23. 3. 2018. 
  26. ^ „Sierra Leone Independence Build-Up”. British Pathe. 1. 5. 1961. Pristupljeno 25. 3. 2018. 
  27. ^ Mwesigye, Shifa (9. 10. 2012). „50 years on, Duke of Kent returns to familiar Uganda”. The Observer. Pristupljeno 25. 3. 2018. 
  28. ^ „Prince Harry impressed with Guyana's commitment to conservation, sustainable development”. Georgetown, Guyana: Ministry of the Presidency. 2. 12. 2016. Arhivirano iz originala 26. 3. 2018. g. Pristupljeno 25. 3. 2018. „President David Granger showing Prince Henry of Wales an image of his cousin Prince Edward, Duke of Kent who presented the instrument of Guyana's Independence to former Head of State, President Forbes Burnham.” 
  29. ^ „Gambia Independent”. British Pathe. 25. 2. 1965. Pristupljeno 25. 3. 2018. 
  30. ^ „Duke of Kent unveils plaque for military project”. Ghana Armed Forces. Ghana Web. 7. 3. 2007. Pristupljeno 25. 3. 2018. 
  31. ^ Raynor, Gordon (22. 7. 2011). „Duke of York drops trade role after years of criticism”Neophodna novčana pretplata. The Telegraph (UK). Arhivirano iz originala 11. 1. 2022. g. Pristupljeno 22. 11. 2017. 
  32. ^ Lefkovits, Etgar (4. 9. 2007). „Prince Edward to arrive today; 1st royal visit in decade”. The Jerusalem Post. Pristupljeno 25. 4. 2018. 
  33. ^ Brewer, James (26. 10. 2015). „A Royal pioneer in promoting trade with modern China…”. All About Shipping. Pristupljeno 25. 5. 2018. 
  34. ^ „Royal Support for the Scouting and Guiding Movements”. Official Website of the British Monarchy. Arhivirano iz originala 24. 1. 2009. g. Pristupljeno 25. 7. 2008. 
  35. ^ Adams, Stephen (28. 7. 2007). „A century on, Scouts' campfires burn strong”Neophodna novčana pretplata. The Telegraph. Arhivirano iz originala 11. 1. 2022. g. Pristupljeno 10. 11. 2015. 
  36. ^ a b Rayner, Gordon (22. 3. 2013). „Duke of Kent spends another day in hospital after 'mild' stroke”Neophodna novčana pretplata. The Telegraph. Arhivirano iz originala 11. 1. 2022. g. Pristupljeno 25. 3. 2018. „The Duke is perhaps best known for his role as president of the All England Lawn Tennis and Croquet Club, presenting trophies to the winners at Wimbledon.” 
  37. ^ „Wimbledon: Duke of Kent stepping down as All England Club president”. BBC News. 10. 7. 2021. Pristupljeno 11. 7. 2021. 
  38. ^ „Princess Marina Dies (1968)”. British Pathé. 13. 4. 2014. Arhivirano iz originala 12. 12. 2021. g. Pristupljeno 25. 3. 2018 — preko YouTube. 
  39. ^ „Duke of Kent makes history as first royal to lay wreath at 1916 memorial”. TheJournal.ie. 1. 5. 2013. Pristupljeno 25. 3. 2018. 
  40. ^ Blythe Haynes, William (11. 11. 2023). „King Charles, Princess Anne team up after aging royal passes over role”. Geo News. Pristupljeno 11. 11. 2023. 
  41. ^ „Principals”. RAF Benevolent Fund. Pristupljeno 25. 3. 2018. 
  42. ^ „Royal visit”. RAF Benevolent Fund. 18. 1. 2013. Pristupljeno 25. 3. 2018. 
  43. ^ „Our Patron and President”. Royal National Lifeboat Institution. Pristupljeno 25. 3. 2018. 
  44. ^ McCallen, Laura (31. 5. 2017). „Duke of Kent visits Royal National Lifeboat Institution stations”. Royal Central. Arhivirano iz originala 27. 3. 2018. g. Pristupljeno 25. 3. 2018. 
  45. ^ „HRH The Duke of Kent: A Life Of Service”. Stroke Association. 6. 10. 2015. Arhivirano iz originala 8. 4. 2023. g. Pristupljeno 25. 3. 2018. 
  46. ^ „RUSI celebrates the Diamond Jubilee”. Royal United Services Institute. 30. 5. 2012. Arhivirano iz originala 06. 08. 2020. g. Pristupljeno 25. 3. 2018. 
  47. ^ „His Royal Highness the Duke of Kent (1935–)”. Royal Institution. Arhivirano iz originala 01. 02. 2022. g. Pristupljeno 25. 3. 2018. 
  48. ^ „Who We Are”. The British Racing Drivers' Club. Pristupljeno 25. 5. 2018. 
  49. ^ „About Us”. American Air Museum in Britain. Pristupljeno 19. 7. 2021. 
  50. ^ „About the course”. Royal West Norfolk Golf Club. Pristupljeno 25. 5. 2018. 
  51. ^ „Jamie Clifford appointed Honorary Life Member”. Kent County Cricket Club. 2. 2. 2018. Pristupljeno 25. 5. 2018. 
  52. ^ „Who's who at Opera North”. Pristupljeno 25. 5. 2018. 
  53. ^ „HRH The Duke of Kent KG”. Trinity Laban. Pristupljeno 25. 5. 2018. 
  54. ^ „The Fellowship”. Royal Academy of Engineering. Pristupljeno 25. 5. 2018. 
  55. ^ „Court Circular”. Official website of the Royal Family. 16. 9. 2015. Pristupljeno 25. 3. 2018. „The Duke of Kent, Patron, Endeavour Training, this morning received Mr. Steven Turner upon assuming his appointment as Chief Executive Officer.” 
  56. ^ „Our Membership”. The Honourable Society of Lincoln's Inn. Pristupljeno 25. 3. 2018. 
  57. ^ „HRH The Duke of Kent receives Dresden Peace Prize”. Gov.uk. 14. 2. 2015. Pristupljeno 25. 5. 2018. 
  58. ^ „Queen pictured for first time during Jubilee celebrations on Buckingham Palace balcony”. Sky News. 2. 6. 2022. Pristupljeno 3. 6. 2022. 
  59. ^ „Queen pictured for first time during Jubilee celebrations on Buckingham Palace balcony”. Sky News. 2. 6. 2022. Pristupljeno 3. 6. 2022. 
  60. ^ „Duke of Kent to step down as Colonel of Scots Guards”. BBC News. 14. 4. 2024. Pristupljeno 14. 4. 2024. 
  61. ^ a b „Grand Master celebrates 50 years in the Craft at Royal Alpha Lodge”. Freemasonry Today. Grand Lodge Publications. Arhivirano iz originala 14. 08. 2017. g. Pristupljeno 21. 4. 2014. 
  62. ^ „History of Freemasonry”. United Grand Lodge of England. Pristupljeno 21. 5. 2018. 
  63. ^ „Royal Albert Hall plays host to UGLE's epic Tercentenary celebrations”. Freemasonry Today. 2. 11. 2017. Pristupljeno 30. 4. 2019. 
  64. ^ „No. 40593”. The London Gazette (Supplement). 27. 9. 1955. str. 5427. 
  65. ^ „No. 41137”. The London Gazette (Supplement). 30. 7. 1957. str. 4492. 
  66. ^ „No. 42422”. The London Gazette (Supplement). 28. 7. 1961. str. 5561. 
  67. ^ „No. 44493”. The London Gazette (Supplement). 2. 1. 1968. str. 75. 
  68. ^ „No. 46046”. The London Gazette (Supplement). 7. 8. 1973. str. 9389. 
  69. ^ „No. 46877”. The London Gazette (Supplement). 20. 4. 1976. str. 5659. 
  70. ^ „No. 49392”. The London Gazette (Supplement). 21. 6. 1983. str. 8191. 
  71. ^ „No. 53342”. The London Gazette (Supplement). 15. 6. 1993. str. 10183. 
  72. ^ Medal Yearbook 2021. Honiton, Devon: Token Publishing. 2021. str. 295. ISBN 978-1-908828-53-8. 
  73. ^ Medal Yearbook 2021. Honiton, Devon: Token Publishing. 2021. str. 295. ISBN 978-1-908828-53-8. 
  74. ^ Medal Yearbook 2021. Honiton, Devon: Token Publishing. 2021. str. 295. ISBN 978-1-908828-53-8. 
  75. ^ „Queen Elizabeth II Platinum Jubilee 2022 - The Lord Mayor's Reception For The National Service Of Thanksgiving”. Getty Images. 3. 6. 2022. Pristupljeno 4. 6. 2022. 
  76. ^ 䝪䞊䜲䝇䜹䜴䝖日本連盟 きじ章受章者 [Recipient of the Golden Pheasant Award of the Scout Association of Japan] (PDF). Reinanzaka Scout Club (na jeziku: japanski). 23. 5. 2014. Arhivirano iz originala (PDF) 11. 8. 2020. g. 
  77. ^ „Svenska Frimurare Orden”. Archive. 25. 6. 2001. Arhivirano iz originala 25. 6. 2001. g. Pristupljeno 21. 3. 2013. 
  78. ^ Duke of Kent awarded Saxonian Order of Merit[mrtva veza]
  79. ^ „The London Gazette 12 August 1966”. The London Gazette (na jeziku: engleski). Pristupljeno 18. 9. 2022. 
  80. ^ „Chancellor”. University of Surrey. Pristupljeno 18. 2. 2022. 
  81. ^ „His Royal Highness Prince Edward, Duke of Kent KG GCMG GCVO ADC(P) FRS Royal Fellow”. London: Royal Society. Arhivirano iz originala 17. 11. 2015. g. 
  82. ^ „No. 47235”. The London Gazette (Supplement). 11. 6. 1977. str. 7119. 
  83. ^ „No. 46455”. The London Gazette (Supplement). 7. 1. 1975. str. 206. 
  84. ^ MajestyMagazine. „The Duke of Kent, 88, in his 50th year as Colonel of the Scots Guards, is handing over the colonelcy of the regiment to the Duke of Edinburgh.” (tvit) — preko Twitter-a. 
  85. ^ „No. 53555”. The London Gazette (Supplement). 25. 1. 1994. str. 1087. 
  86. ^ „No. 53267”. The London Gazette (Supplement). 6. 4. 1993. str. 6179. 
  87. ^ „No. 50204”. The London Gazette (Supplement). 23. 7. 1985. str. 10113. 
  88. ^ „No. 54453”. The London Gazette. 1. 7. 1996. str. 8917. 

Spoljašne veze[uredi | uredi izvor]

Princ Edvard, vojvoda od Kenta
Rođenje: 9. oktobar 1935
Linije nasleđivanja
Rufus Gilman
 Sukesija britanskog prestola
sin princa Džordža, vojvoda od Kenta
unuk Džordža V
Perstvo Ujedinjenog Kraljevstva
vojvoda od Kenta
2. stvaranje
1942–trenutno 		Trenutno
Naslednik:
Džordž Vindzor, grof od Sent Endruza
Akademske funkcije
Rektor Univerziteta u Sariju
1976–trenutno 		Trenutno
Red precedencije u Ujedinjenom Kraljevstvu
Gospoda
KV vojvoda od Kenta
Masonski položaji
Veliki majstor Ujedinjene Velike lože Engleske
1967–trenutno 		Trenutno
Počasne titule
Veliki majstor Ordena Svetog Mihaila i Svetog Đorđa
1967–trenutno 		Trenutno
Sportske pozicije
Predsednik Sveengleskog kluba za tenis na travi i kroket
1969–2021. 		Upražnjeno
Predsednik fudbalske asocijacije
1971–2000.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Принц_Едвард,_војвода_од_Кента&oldid=27793030”