Radovan Knežević Tihi

radovan knežević tihi
Radovan Knežević Tihi
Lični podaci
Datum rođenja	(1916-10-07)7. oktobar 1916.
Mesto rođenja	Koturić, kod Daruvara, Austrougarska
Datum smrti	18. decembar 1988.(1988-12-18) (72 god.)
Mesto smrti	Osijek, SR Hrvatska, SFR Jugoslavija
Profesija	vojno lice
Delovanje
Član KPJ od	maja 1942.
Učešće u ratovima	Aprilski rat Narodnooslobodilačka borba
Služba	Jugoslovenska vojska NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska narodna armija 1941 — 1965.
Čin	general-major
Heroj
Narodni heroj od	27. novembra 1953.
Odlikovanja

Radovan Knežević Tihi (Koturić, kod Daruvara, 7. oktobar 1916 — Osijek, 18. decembar 1988) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe, general-major JNA i narodni heroj Jugoslavije.

Biografija

Rođen je 7. oktobra 1916. godine u Koturiću, kod Daruvara. Nekoliko godina pred rat, završio je Vazduhoplovnu školu i postao aktivni podoficir-neletač u Kraljevskom ratnom vazduhoplovstvu Jugoslovenske vojske.

Aprila 1941. godine, prilikom napada na Jugoslaviju, pao je u nemačko, a zatim u italijansko zarobljeništvo i bio zatočen u Sarajevu i Beogradu, odakle je posle nekoliko meseci pobegao i vratio se kući, u Koturić. Na Ravnoj gori je našao sigurno sklonište od iznenadnih ustaških napada. Oktobra 1941. godine pristupio je Narodnooslobodilačkom pokretu (NOP). Radio je na organizovanju dojavne službe i smeštanju rezervnih namirnica i odeće. Posle uspostavljanja veze s rukovodiocima NOP-a, učestvovao je i u akcijama prikupljanja oružja i municije, te je organizovao ljude za oružani otpor.

Decembra 1941. godine pristupio je Papučkoj četi Slavonskog partizanskog odreda. Krajem 1941. i početkom 1942. godine, postavljen je za kurira između Sunjske i Papučke čete, a istovremeno je radio i na novoj mobilizaciji ljudi za vojsku. Februara 1942. godine, vraćen je u jedinicu i postavljen za komandira Treće čete Drugog bataljona Slavonskog partizanskog odreda, u kojoj je, maja iste godine, na Vranom Kamenu, primljen u Komunističku partiju Jugoslavije (KPJ).

Učestvovao je, kao borac Papučke oružane grupe, u akciji na Bučju i u napadu na selo Vrhovce, 1941. godine. Kao komandir čete, učestvovao je u borbama na Bastaima i Popovcima i u neprijateljskoj ofanzivi protiv slavonskih partizana, aprila 1942. godine. Posle borbi za Džulovac i Sirače, predvodio je, kao komandant, bataljon u rušenju železničke pruge Beograd–Zagreb. Često je izvodio napade na tu, za okupatora važnu, saobraćajnicu, tako da je neprijateljski transport na toj pruzi bio često u prekidu. Uspešno je rukovodio Omladinskom brigadom u borbama za Voćin, Okučane, Viroviticu i Garešnicu.

Kneževićev grob na Groblju Sv. Ane u Osijeku

Od maja 1942. godine bio je komandant Trećeg bataljona Slavonskog partizanskog odreda, od sredine 1942. godine komandant Drugog odreda Treće operativne zone, a od proleća 1943. godine komandant Šesnaeste omladinske brigade „Joža Vlahović“. Posle toga, bio je operativni oficir divizije, pa zamenik i naposletku vršilac dužnosti komandanta Dvanaeste divizije NOVJ.

Posleratni period

Posle rata bio je komandant divizije, pomoćnik načelnika uprave u Državnom sekretarijatu za narodnu odbranu (DSNO), komandant Vojnog odseka i na drugim dužnostima u Jugoslovenskoj narodnoj armiji (JNA). Penzionisan je u činu general-majora JNA, 1965. godine, nakon čega je živeo u Beogradu.

Umro je 18. decembra 1988. u Osijeku. Sahranjen je na Groblju Svete Ane u Osijeku.

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i mnogih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — Orden partizanske zvezde sa srebrnim vencem, Orden zasluga za narod sa srebrnim zracima, Orden bratstva i jedinstva sa srebrnim vencem i Orden za hrabrost. Od inostranih odlikovanja, ističe se bugarski Orden za hrabrost. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 27. novembra 1953. godine.

Literatura

• Narodni heroji Jugoslavije. Beograd: Mladost. 1975.