Četvorojevanđelje manastira Slepče
Četvorojevanđelje manastira Slepče je srpski srednjovekovni rukopis iz 15. veka.
Rukopis potiče iz manastira Slepče kod Prilepa, gde je pronađen krajem 18. veka. Knjiga je pisana na hartiji i u sebi sadrži četvorojevanđelje Teofilaktove redakcije. Sadrži minijature na kojima se nalazi portret autora. Poređenjem sa freskama manastira Sveti Prohor Pčinjski, crkve Svetog Petra i Pavla u Orlici i isposnici svetog Grigorija u manastiru Gornjak, ukazuje da su delo istog autora u vremenu oko 1490. godine. [1] U nekim izvorima kao godina nastanka navodi se 1548. godina. Knjiga ima 266 lista uvezana u debele drvene korice prevučene platnom, a odozgo kožom, a rukopis je poluustav prve polovine 16. veka.[2]
Mastilo kojim je pisano je kestenjaste boje. Cinobar se upotrebljuje dosta često. Njime se pišu naslovi, početna slova svakog odeljka, primedbe i uputstva za upotrebu knjige. Knjiga je podeljena na sveske, po 8 lista u svakoj, a na svakom listu 24 reda teksta. U početku i na kraju svake sveske, dole, postavljen je njen broj. Prema tome je svih svezaka bilo 34. Iz prve su izgublьena tri lista. Poslednja sveska broji pet listova.[2]
Godine 1979. proglašena je retkom knjigom od izuzetnog značaja. [3]
Knjiga se danas čuva u Crkveno-istorijskom muzeju u Sofiji.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ [Međunarodni naučni skup „Standardizacija staroslovenskog ćiriličkog pisma i njegoaa registraciju u unokodu]
- ^ a b Četvorojevanđelje - V. Rozov
- ^ Odluka o utvrđivanju stare i retke knjige od izuzetnog značaja: 54/1979-2099
