Budo Tomović
| budo tomović | |
|---|---|
 Budimir Tomović | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 21. septembar 1914. |
| Mesto rođenja | Cetinje, Kraljevina Crna Gora |
| Datum smrti | 20. mart 1942. (27 god.) |
| Mesto smrti | Crkvine, kod Kolašina, ND Crna Gora |
| Profesija | pravnik |
| Delovanje | |
| Član KPJ od | 1935. |
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba |
| U toku NOB | predsednik Crnogorske narodne omladine |
| Heroj | |
| Narodni heroj od | 11. jula 1945. |
Budimir Budo Tomović (Cetinje, 21. septembar 1914 — Crkvine, kod Kolašina, 20. mart 1942) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 21. septembra 1914. godine na Cetinju. Osnovnu školu je završio na Cetinju, a gimnaziju na Cetinju, Podgorici i Nikšiću. Došavši na studije u Beograd, Budo se odmah uključio u studentski pokret u kome je radio za čitavo vreme studija.[1]
Borio se za jedinstvo studentskog pokreta i bio učesnik i organizator radničkih štrajkova i studentskih demonstracija. Član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) postao je 1935. godine.[1]
Posle završenog Pravnog fakulteta, otišao je u Prag gde je počeo da studira ekonomiju. Ali, posle završetka druge godine studija, vlasti Kraljevine Jugoslavije mu nisu dale pasoš za ponovni odlazak u Prag, zbog čega se vratio u rodni kraj i zaposlio kao advokatski pripravnik. Kao advokat u Podgorici često je zastupao i branio siromašne i to besplatno.[1]
U rodnom kraju je aktivno učestvovao u radu Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ) i Komunističke partije Jugoslavije (KPJ), a posebno u radu legalne Radničko-seljačke stranke. Bio je jedan od petorice urednika lista „Glas Crne Gore“, koji je u jesen 1939. godine pokrenut u Podgorici. Iste godine Budo je izabran, najpre za sekretara Mesnog, a zatim i Sreskog komiteta SKOJ-a za Podgoricu.[1]
Bio je i sekretar Pokrajinskog komiteta SKOJ-a za Crnu Goru i član Pokrajinskog komiteta KPJ za Crnu Goru. Kao delegat iz Crne Gore učestvovao je na Petoj zemaljskoj konferenciji KPJ, održanoj u Zagrebu, oktobra 1940. godine. Na Šestoj konferenciji SKOJ-a izabran je u članstvo Centralnog komiteta Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ).[1]
Posle Aprilskog rata i okupacije Kraljevine Jugoslavije, 1941. godine, Budo je neumorno radio na pripremama Trinaestojulskog ustanka u Crnoj Gori. Najveću aktivnost je posvetio omladini, tako da je njegovom inicijativom, 1941. godine, formirana Crnogorska narodna omladina, u čije je redove stupila ogromna većina mladća i devojaka Crne Gore. U jesen iste godine godine održana je i Prva konferencija Crnogorske narodne omladine, a uskoro zatim počeo je da izlazi i njen list Omladinski pokret.[1]
Pored rada s omladinom Budo je učestvovao i u organizovanju prvih partizanskih odreda i njihovim akcijama. Bio je učenik Ostroške skupštine narodnih predstavnike Crne Gore i Boke, održane februara 1942. godine u manastiru Ostrog.[1]
Početkom 1942. godine u vreme teških borbi između partizana i italijansko-četničkih jedinica, Budo obilazi teren i partizanske jedinice, i posećuje omladinske sastanke. Poginuo je 20. marta 1942. godine, na putu za Kolašin, gde je trebalo da se poveže s jedinicama Baja Sekulića, koje su vodile teške borbe s četnicima.[1]
Odlukom Predsedništva Antifašističkog veća narodnog oslobođenja Jugoslavije (AVNOJ), a na predlog Vrhovnog komandanta Jugoslovenske armije maršala Josipa Broza Tita, proglašen je za narodnog heroja 11. jula 1945. godine.[1]
Reference[uredi | uredi izvor]
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Narodni heroji Jugoslavije tom II. Beograd: Narodna knjiga. 1982. COBISS.SR 48703239
Narodni heroji iz Cetinja i okoline | ||
|---|---|---|
Narodni heroji Jugoslavije rođeni u Cetinju i okolini, kao i oni koji su politički ili vojno delovali na ovom području: | ||
| Cetinje |  | |
| Bajice | ||
| Velestovo | ||
| Gornji Ceklin | ||
| Ljubotinj | ||
| Rijeka Crnojevića | ||
| ostala mesta | ||
