Vilijam Kelin Mlađi
| Vilijam Kelin Mlađi | |
|---|---|
.jpg) Vilijam Kelin Mlađi | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 23. novembar 1957. |
| Mesto rođenja | Njujork, Njujork, SAD |
| Državljanstvo | SAD |
| Obrazovanje | Univerzitet Djuk (doktorat 2005) |
| Naučni rad | |
| Polje | onkologija |
| Institucija | Medicinski institut Hauard Hjuz; Institut za rak Dana—Farber; Univerzitet Harvard |
| Nagrade | Nobelova nagrada za fiziologiju ili medicinu (2019) |
Vilijam Kelin Mlađi (engl. William G. Kaelin Jr; Njujork, 23. novembar 1957) američki je lekar, naučnik i dobitnik Nobelove nagrade za fiziologiju ili medicinu 2019. za istraživanje o tome kako ćelije osećaju promenu dostupnog kiseonika i kako se njoj prilagođavaju.[1][2]
Nagradu je podelio s Gregom L. Semenzom (engl. Gregg L. Semenza) i Piterom Dž. Ratklifom (engl. Peter J. Ratcliffe).[1]
Život i karijera[uredi | uredi izvor]
Vilijam Kelin Mlađi rođen ju Njujorku, 23. novembra 1957. godine.
Studirao je hemiju i matematiku na Univerzitetu Djuk u Daramu, u američkoj saveznoj državi Severna Karolina i tamo stekao zvanje doktora medicine 1982. godine.
U tom periodu je radio na Univerzitetu Džons Hopkins u Baltimoru, u saveznoj državi Merilend.[1]
U Institutu za rak Dana—Farber (engl. Dana–Farber Cancer Institute) Vilijam Kelin je 1993. osnovao labaratoriju za svoja istraživanja u suzbijanju tumora.
Godine 2002, postao je profesor na Medicinskom fakultetu Univerziteta Harvard u Kembridžu, Masačusets.[1]
Istraživanja i otkriće[uredi | uredi izvor]
Iako se vekovima razumela važnost kiseonika, dugo nije bilo poznato kako se ćelije prilagođavaju promenama nivoa istog.
VHL tumori (od engl. Von Hippel–Lindau disease, VHL — „Fon Hipel—Lindauova bolest”) i činjenica da su izazvani mutacijom gena koji stvaraju nizak nivo kiseonika u krvi su zainteresovali Vilijama Kelina da se bavi istraživačkim radom na tom polju. Kaelin je pretpostavio da možda postoji veza između stvaranja VHL tumora i nedostatka tela da detektuje kiseonik.
Kaelinov rad se uskladio s radom Pitera Dž. Ratklifa i Grega L. Semenza, te su zajedno otkrili kako ćelije mogu da osete promenljivu dostupnost kiseonika i prilagode joj se.[3] Tokom 1990-ih, identifikovali su molekularnu mašineriju koja reguliše aktivnost gena kao odgovor na različite nivoe kiseonika.
Nobelova nagrada[uredi | uredi izvor]
Švedska kraljevska akademija nauka za dobitnike Nobelove nagrade za fiziologiju ili medicinu 2019. proglasila je Vilijama Kelina Mlađeg, Grega L. Semenza i Pitera Dž. Ratklifa za istraživanje o tome kako ćelije osećaju promenu dostupnog kiseonika i kako se njoj prilagođavaju. Ovo istraživanje izuzetno je važno za borbu protiv raka, anemija i mnogih drugih bolesti.[1]
Značaj otkrića[uredi | uredi izvor]
Saopštenje švedskog instituta u obrazloženju dodele nagrade:
„Osnovni značaj kiseonika poznat je vekovima, ali proces prilagođavanja ćelija promenama nivoa kiseonika dugo je ostao misterija. Ovogodišnja Nobelova nagrada nagrađuje rad koji je otkrio molekularne mehanizme koji su uključeni u prilagođavanje ćelija na promenljivo snabdevanje kiseonikom u telu”.[2]
Privatni život[uredi | uredi izvor]
Bio je oženjen Kerolinom Kelin, hirurgom za rak dojke, od 1988. do njene smrti 2015. godine. Ima dvoje dece.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v g d „William G. Kaelin Jr”. Nobelprize.org. Pristupljeno 17. 10. 2020.
- ^ a b Milan, Milošević. „Nobelova nagrada za medicinu (2019)”. Svet nauke. Pristupljeno 17. 10. 2020.
- ^ „Nobelova nagrada za fiziologiju ili medicinu 2019.”. Recipe-cpsa.com. Pristupljeno 17. 10. 2020.[mrtva veza]
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Akademske | |
