Pređi na sadržaj

Episkop braničevski Ignatije

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Ignatije
(Midić)
Episkop Ignatije, 2005. godine
Osnovni podaci
Pomesna crkvaSrpska pravoslavna crkva
EparhijaEparhija braničevska
Činarhiepiskop i mitropolit
Titulaarhiepiskop požarevački i mitropolit braničevski
SedištePožarevac
Godine službeod 1994.
PrethodnikSava (Andrić)
Lični podaci
Svetovno imeDobrivoje Midić
Datum rođenja(1954-10-17)17. oktobar 1954. (69 god.)
Mesto rođenjaKnez Selo, kod Niša, FNR Jugoslavija

Episkop Ignatije (svetovno Dobrivoje Midić; Knez Selo, kod Niša, 17. oktobar 1954) episkop je braničevski i član Svetog arhijerejskog sinoda SPC. Redovni je profesor dogmatike na Pravoslavnom bogoslovskom fakultetu Univerziteta u Beogradu, za čijeg dekana za period od 2018. do 2021. godine je izabran 26. juna 2018. godine.

Na redovnom zasedanju Svetog arhijerejskog sabora Srpske pravoslavne crkve održanog u maju 2024. u Beogradu, nakon usvajanja izmena Ustava Srpske pravoslavne crkve u vezi titulatura eparhijskih arhijereja, episkop Ignatije ugdignut je u čin arhiepiskopa i mitropolita sa titulom ,,arhiepiskop požarevački i mitropolit braničevski''.

Školovanje[uredi | uredi izvor]

Episkop Ignatije (kršteno ime Dobrivoje) je rođen 17. oktobra 1954.[1] u Knez Selu, opština Niš. Posle osmogodišnje škole koju je završio u rodnom mestu, upisao se u Bogosloviju Svetog Save u Beogradu godine 1969. i istu završio 1974. sa odličnim uspehom. Osnovne studije teologije upisao je 1976. na Pravoslavnom bogoslovskom fakultetu u Beogradu i okončao ih 1980. godine. Već tokom osnovnih studija, pokazao je intelektualnu hrabrost i kritički duh, osobine koje nisu bile svojstvene srpskim teolozima tog doba. Još tada se nije mirio sa ideokratskim i dogmatskim mišljenjem, sa „školskom“ i „akademskom“ teologijom i ustaljenim tipom mišljenja. Pored studija teologije proučavao je i filosofiju, logiku, istoriju, književnost, umetnost...

Postdiplomske studije[uredi | uredi izvor]

Po blagoslovu episkopa niškog Irineja i preporuci Svetog arhijerejskog sinoda, sadašnji episkop braničevski, odlazi 1981. na postdiplomske i doktorske studije iz sistematske teologije na Pravoslavnom bogoslovskom fakultetu u Atini.[1] Susret sa pravoslavnom teologijom i narodom u Grčkoj, sa duhovnim i egzistencijalnim iskustvom Svete gore, gde je često odlazio za vreme studija, umnogome su izmenili njegov život. Tamo je osetio i doživeo u svoj punoći dimenzije pravoslavnog bogoslovlja, svu dubinu, širinu i lepotu pravoslavlja. Taj novi ambijent još više je pojačavao njegovu ljubav prema Hristu koju je počeo da razvija još od kada je ugledao ovaj svet, zahvaljujući roditeljima, posebno majci; zatim ljubav prema monaškom životu i pravoslavnom bogoslovlju.

U Grčkoj su mu učitelji na prvom mestu postali Sveti Oci. U toku svog boravka tamo danonoćno je proučavao njihova dela. Saživljavao se sa njima, razgovarao, postavljao im pitanja, išao „putevima Otaca“ i udubljivao se u njihov način mišljenja i života. Njegovu posebnu ljubav i pažnju su privlačili Sveti Jovan Bogoslov, Apostol Pavle, Sveti Ignatije Bogonosac, čije je ime uzeo na monašenju, veliki kapadokijski oci, Sveti Atanasije Veliki, Grigorije Palama i posebno Sveti Maksim Ispovednik.

Od savremenih teologa posebno je proučavao dela Georgija Florovskog, episkopa zahumsko-hercegovačkog Atanasija (Jevtića), mitropolita pergamskog Jovana (Ziziulasa) i drugih. Svi oni danas govore kroz njega na jedan izuzetno lep način. Pa ipak, bogoslovlje Svetog Maksima i bogoslovlje mitropolita Jovana (Ziziulasa) na njega su ostavili najdublji trag. Susret i prijateljstvo sa Jovanom Ziziulasom smatra i sam za poseban Božji dar.

Pored teologije je, na Atinskom univerzitetu, studirao vizantijsku književnost i antičku filosofiju, proučavao dela savremenih egzistencijalista (ponajviše Ž. P. Sartra) i personalista. Privlačila ga je i savremena fizika, naročito radovi Ajnštajna i Hajzenberga, zatim moderni rimokatolički, protestantski i anglikanski teolozi, posebno Panenberg i Torans.[1] Oduvek je smatrao da teologija ne može da ignoriše druga znanja i nauke, i obratno. Teologija je za njega bila i ostala znanje koje ima značenje i važenje za sve. On je razume kao sveobuhvatno viđenje Boga, sveta i života, a ne kao parcijalno „specijalističko“ znanje, ili kao jednu među mnogim naukama.

U toku doktorskih studija u Grčkoj, a i kasnije, sve do sada, posebno se bavio problemom eklisiologije, svakako u kontekstu trijadologije, hristologije, pnevmatologije i eshatologije. Pitanje Crkve za njega nije naučno ili akademsko pitanje, već prvenstveno pitanje života ili smrti. Crkveni način postojanja je tip ljudske egzistencije kojim se prevazilazi smrt. On zato uvek i govori o Crkvi i Liturgiji, što su za njega gotovo sinonimni pojmovi. Za temu svoje doktorske disertacije odabrao je „Tajna Crkve — Sistematsko-erminevtički pristup tajni Crkve po Svetom Maksimu Ispovedniku“, koju je uspešno odbranio 1987. godine na Atinskom univerzitetu. Taj njegov rad izazvao je veliku pažnju u grčkim teološkim krugovima. Tim povodom bilo je i polemika i oprečnih mišljenja, što govori o vrednosti njegove disertacije koja, nažalost, još nije prevedena na naš jezik.

Monašenje i rad na fakultetu[uredi | uredi izvor]

Posle doktorskih studija i odbranjene disertacije episkop Ignjatije se vraća u otadžbinu i gotovo odmah po povratku je 1988. godine izabran za docenta na Pravoslavnom bogoslovskom fakultetu u Beogradu, prvo za predmet etiku, a potom, posle smrti profesora dr Stojana Goševića i za dogmatiku. Zamonašio se 1991. godine. Iste godine je rukopoložen za jerođakona a zatim i jeromonaha.

Iako veoma mlad o. Ignjatije je izabran za episkopa braničevskog 1994. g. na redovnom zasedanju Arhijerejskog sabora Srpske pravoslavne crkve. Njegov izbor za episkopa bio je veliki i radostan događaj za srpsku pomesnu Crkvu, posebno eparhiju braničevsku. Njegovom izboru za arhipastira Crkve Hristove obradovale su se Carigradska Patrijaršija i Grčka Crkva, što su potvrdili i kroz svoje predstavnike na njegovoj hirotoniji.

U međuvremenu je, u dva navrata po šest meseci, boravio u Nemačkoj na specijalističkim studijama iz eshatološke teologije. Sveti arhijerejski sinod Srpske pravoslavne crkve ga je izabrao za predstavnika Srpske crkve u Međupravoslavnoj komisiji za pripremu Velikog sabora. Odmah je počeo da učestvuje na brojnim domaćim i međunarodnim naučnim i teološkim simpozijumima i javnim tribinama. Izabran je i za člana Redakcije uglednog teološkog časopisa na srpskom jeziku „Teološki pogledi“. Počeo je da sarađuje i objavljuje svoje radove u brojnim domaćim i stranim stručnim časopisima. Pravoslavni bogoslovski fakultet Univerziteta u Beogradu izabrao ge je 26. juna 2018. godine za dekana fakulteta u periodu od 1. oktobra 2018. do 30. septembra 2021. godine.

Bibliografija[uredi | uredi izvor]

  • 1989. „ESHATOLOŠKA DIMENZIJA CRKVE I NjEN UTICAJ NA HRIŠĆANSKI ŽIVOT“, Teološki pogledi 1-2, Beograd 1989. str. 77-91.
  • 1990. „PRAVOSLAVNA ANTROPOLOGIJA I SAVREMENI EGZISTENCIJALIZAM“, Bogoslovlje, Beograd 1990, str. 33-47.
  • 1991. „KRATKO RAZMIŠLjANjE O KOSOVSKOM ZAVETU I KONTEKSTU DANAŠNjIH ZBIVANjA U SRBIJI“, Bogoslovlje, Beograd 1991, str. 65-67.
  • 1994. „Zajednica u ljubavi“, Istočnik 10, 1994, str. 127-129.
  • 1995. „Crkva i njen identitet“, Sećanje na budućnost, Beograd 1995, str. 13-28.
  • 1995. „Pravoslavna duhovnost danas“, Sećanje na budućnost, Beograd 1995, str. 29-40.
  • 1995. „OD BOGA KAO VIŠE SILE DO BOGA KAO LIČNOSTI“, Sećanje na budućnost, Beograd 1995, str. 41-66.
  • 1995. „OVAPLOĆENjE I SPASITELj U HRIŠĆANSKOM UČENjU“, Sećanje na budućnost, Beograd 1995, str. 67-83.
  • 1995. „Pravoslavlje kao lek protiv smrti“, Sećanje na budućnost, Beograd 1995, str. 84-102.
  • 1995. „OD SLOBODE KAO BUNTA DO SLOBODE KAO BIĆA“, Sećanje na budućnost, Beograd 1995, str. 103-123.
  • 1995. „KRATAK OSVRT POVODOM IZLOŽBE IKONA SAVREMENIH SRPSKIH IKONOPISACA“, Sećanje na budućnost, Beograd 1995, str. 124-134.
  • 1995. „Savremeni svet i Pravoslavna Crkva“, Sećanje na budućnost, Beograd 1995, str. 135-148.
  • 1995. „Sudbina, greh i sloboda“, Sećanje na budućnost, Beograd 1995, str. 149-157.
  • 1995. „O izvoru i suštini pravoslavnog monaštva“, Sećanje na budućnost, Beograd 1995, str. 158-170.
  • 1995. „Između moralizma i nacionalizma“, Sećanje na budućnost, Beograd 1995, str. 171-176.
  • 1995. „KRATAK OSVRT NA TEOLOGIJU SV. MAKSIMA ISPOVEDNIKA“, Sećanje na budućnost, Beograd 1995, str. 177-183.
  • 1995. „TUMAČENjE HIV BESEDE SV. GRIGORIJA BOGOSLOVA“, Sećanje na budućnost, Beograd 1995, str. 184-215.
  • 1995. „O sabornosti Crkve“, Sabornost 1, Požarevac 1995.
  • 1995. „O vaskrsenju Hristovom“, Sabornost 2, Požarevac 1995.
  • 1995. „Liturgijom se gradi Carstvo Božije“, Sabornost 3-4, Požarevac 1995.
  • 1996. „Pomirenje — socijalno-političke dimenzije“, Sabornost 1, Požarevac 1996.
  • 1996. „Odnos sveta i čoveka sa Bogom“, Sabornost 2-3, Požarevac 1996.
  • 1996. „O (ne)poznanju Boga“, Sabornost 4, Požarevac 1996. (Otačnik br 1)
  • 1997. „Eshaton kao uzrok postojanju Crkve“, Sabornost 1-2, Požarevac 1997.
  • 1997. „Čovek kao ikona i podobije Božije“, Sabornost 3-4, Požarevac 1997.
  • 1998. „Teološka osnova crkvenog slikarstva“, Sabornost 1-2, Požarevac 1998.
  • 1998. „Stradanje kao izazov ljudskoj slobodi“, Sabornost 3-4, Požarevac 1998.
  • 2000. „Duh Sveti i jedinstvo Crkve“, Sabornost 1-2, Požarevac 2000.
  • 2000. „Cilj veronauke je da ljudi uđu u crkvu“, Sabornost 3-4, Požarevac 2000.
  • 2000. „Odnos Crkve i Carstva Božijeg“, Sabornost 3-4, Požarevac 2000.
  • 2001. „Istina sveta i hrišćansko otkrivenje“, Sabornost 1-4, Požarevac 2001.
  • 2001. „Reč o molitvi“, Predgovor molitveniku, Pravoslavni molitvenik, Požarevac, 2001.
  • 2001. „Crkveni slovar“, Udžbenik za 1. razred OŠ, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, Beograd, 2001.
  • 2002. „Pravoslavni katihizis“, Udžbenik za 1. i 2. razred srednjih škola, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, Beograd, 2002.
  • 2003. „Ontologija i etika u svetlu hristologije Svetog Maksima“, Sabornost 1-4, Požarevac 2003.
  • 2003. „Svetost u liturgijskom shvatanju“
  • 2003. „Pravoslavni katihizis“ Priručnik za nastavnike osnovnih i srednjih škola, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, Beograd, 2003.
  • 2003. „Pravoslavni katihizis“, Udžbenik za 2. razred OŠ, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, Beograd, 2003.
  • 2004. „Pravoslavni katihizis“, Udžbenik za 3. razred OŠ, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, Beograd, 2004.
  • 2004. „Pravoslavni katihizis“, Udžbenik za 4. razred OŠ, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, Beograd, 2004.

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ a b v „VLADIKA IGNATIJE (MIDIĆ) POSTAVLjEN ZA NOVOG DEKANA PRAVOSLAVNOG BOGOSLOVSKOG FAKULTETA BU”. Media sfera. Pristupljeno 29. 1. 2019. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]


Episkop braničevski
od 1994.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Епископ_браничевски_Игнатије&oldid=27884223”