Milutin Luković

milutin luković
Milutin Luković
Lični podaci
Datum rođenja	(1919-08-05)5. avgust 1919.
Mesto rođenja	Velereč, kod Gornjeg Milanovca, Kraljevstvo SHS
Datum smrti	26. februar 1975.(1975-02-26) (55 god.)
Mesto smrti	Kragujevac, SR Srbija, SFR Jugoslavija
Profesija	vojno lice
Delovanje
Član KPJ od	1941.
Učešće u ratovima	Narodnooslobodilačka borba
Služba	NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska narodna armija 1941 — 1956.
Čin	major
Heroj
Narodni heroj od	20. decembra 1951.
Odlikovanja

Milutin Luković (Velereč, kod Gornjeg Milanovca, 5. avgust 1919 — Kragujevac, 26. februar 1975), učesnik Narodnooslobodilačke borbe, major JNA i narodni heroj Jugoslavije.

Biografija

Rođen je 5. avgusta 1919. godine u selu Velereč, kod Gornjeg Milanovca. Poticao je iz siromašne seljačke porodice. Nakon završene osnovne škole pošao je na učenje bojadžijsko-bakalskog zanata, ali ovaj zanat nije završio, već je u godinama uoči Drugog svetskog rata obavljao razne poslove — radio je kao konobar, radnik na održavanju pruge, kao nadničar na selu i kao radnik u kamneolomu kod Gornjeg Milanovca.

Početkom 1941. godine je otišao na odsluženje vojnog roka u Sloveniju, gde ga je zatekao i početak Aprilskog rata, 1941. godine. Kao mitraljezac učestvovao je u nizu borbi protiv okupatorskih jedinica, ali je usled kapitulacije Jugoslovenske vojske izbegao zarobljavanje i uz velike teškoće se vratio u rodni kraj. Početkom avgusta 1941. godine stupio je u Takovsku četu Čačanskog partizanskog odreda „Dr Dragiša Mišović”. Sa ovom četom je učestvovao u prvim diverzantskim akcijama i borbama na području takovskog sreza. Već u prvim borbama se istakao kao hrabar borac, pa je septembra 1941. godine kada je formiran Takovski bataljon postao borac-puškomitraljezac njegove Druge čete.

Posebno se istakao u borbama za oslobođenje Gornjeg Milanovca, 28. septembra 1941. godine. Tada se prilikom napada na nemačku posadu u gradu probio do zgrade osnovne škole, u kojoj su bili smešteni nemački vojnici i ubacio bombu, posle čega su se Nemci brzo predali. Početkom oktobra 1941. prilikom prodora Nemaca od Kragujevca ka Gornjem Milanovcu, Milutin je učestvovao u razbijanju nemačke kolone, a 15. oktobra 1941. godine je s Takovskim bataljonom vodio ogorčenu borbu s Nemcima na sektoru Donja Vrbava—Belo Polje. Prilikom ove borbe popeo se na grm, odakle je puškomitraljezom ubio veliki broj neprijateljskih vojnika.

Novembra 1941. prilikom opkoljavanja četnika na Ravnoj gori istakao se kao veoma hrabar borac, pa je tih dana primljen u članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ). Nakon Prve neprijateljske ofanzive i povlačenja glavnine partizanskih snaga u Sandžak, Milutin se povukao sa delovima Čačanskog partizanskog odreda. Učestvovao je u neuspelom napadu na Sjenicu, 22. decembra 1941. godine, kada se takođe istakao hrabrošću kao izvanredan mitraljezac, koji je uništio veliki broj neprijateljskih vojnika. Marta 1942. godine stupio je u Drugi čačanski bataljon tada formirane Druge proleterske udarne brigade. U novoj brigadi se istakao u jednoj od prvih borbi koju je vodila u napadu na ergelu Borike, kada je uništio četničku grupu, nakon čega je bio javno pohvaljen. Isticao se i u kasnijim borbama kod Bugojna, Kupresa, Mrkonjić Grada, Gacka, Jajca, i dr.

U toku 1942. godine napredovao je od desetara do komandira čete, a izvesno vreme je kao odabrani borac proveo u pratnji Glavnog štaba NOP odreda Srbije. Takođe u jedno vreme u toku 1942. godine je obavljao dužnost političkog komesara brigade bolnice Prve proleterske udarne brigade. Bio je teško ranjen u selu Aljinovićima, kod Prijepolja, pa je bio upućen u Italiju na lečenje. Nakon povratka, decembra 1944. godine je u činu poručnika postao komandant bataljona Korpusa narodne odbrane Jugoslavije (KNOJ) u oslobođenom Čačku. Do kraja rata je bio na dužnosti zamenika komandanta vojnog područja za Čačak.

Nakon oslobođenja Jugoslavije, nastavio je profesionalnu vojnu karijeru u Jugoslovenskoj narodnoj armiji (JNA). Najpre je u činu kapetana radio u vojnom okrugu, na regrutnim poslovima i invalidskim pitanjima. Izvesno vreme u toku 1947. godine je radio kao šef Prvog odseka u Vojnom okrugu u Kragujevcu, a zatim je od 1948. do 1950. godine radio u personalnom odseku Vojnog okruga u Beogradu. U ovom periodu je bio i član partijskog komiteta Vojnog okruga.

Od 1950. do 1951. godine je bio načelnik Vojnog okruga u Kosjeriću, kada je unapređen u čin majora. U tom periodu je bio i član partijskog komiteta Vojnog okruga u Titovom Užicu i član Sreskog komiteta KPJ u Kosjeriću. U toku 1952. godine je bio načelnik Vojnog odseka u Topoli i istovremeno član Sreskog komiteta KPJ. Tokom školske 1954/1955. godine bio je na školovanju u Oficirskoj školi JNA u Sarajevu. Penzionisan je 1956. godine u činu majora JNA.

Umro je 26. februara 1975. godine u Kragujevcu.

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 20. decembra 1951. godine.

Njegova spomen-bista nalazi se u spomen-parku Brdo Mira u Gornjem Milanovcu.

Literatura

• Narodni heroji Jugoslavije tom I. Beograd: Narodna knjiga. 1982.