Samoupravna crkva
| Deo serije o hrišćanstvu |
| Hrišćanstvo |
|---|
 |
 Portal Hrišćanstvo |
Samoupravna crkva (rus. самоуправляемая церковь) jeste pomjesna crkva pod jurisdikcijom Ruske pravoslavne crkve.
Patrijaraškim tomosom joj se priznaje samostalnost u crkveno-administrativnim, crkveno-privrednim, crkveno-prosvjetiteljskim i crkveno-građanskim poslovima.
Istorija[uredi | uredi izvor]
Samoupravne crkve unutar Ruske pravoslavne crkve su: Letonska pravoslavna crkva, Pravoslavna crkva Moldavije i Estonska pravoslavna crkva. Status „samoupravnog dijela” ima Ruska pravoslavna zagranična crkva.[1]
Zatim, Ukrajinskoj pravoslavnoj crkvi je priznat status samoupravne crkve sa pravima široke autonomije.[2] Sa tim statusom se nalazi iznad svih autonomnih i samoupravnih crkava unutar Ruske pravoslavne crkve.
Od 2003. godine i Arhiepiskopija sjevernoamerička pod jurisdikcijom Antiohijske patrijaršije ima samoupravni status (engl. self-ruled).
Ustrojstvo[uredi | uredi izvor]
Na čelu samoupravne crkve se nalazi mitropolit ili arhiepiskop koji je i eparhijski arhijerej. Predstojatelja bira sabor samoupravne crkve iz reda kandidata koje utvrđuje patrijarh i Sveti sinod Ruske pravoslavne crkve. Izabrani kandidat stupa na predstojateljsku dužnost nakon potvrde patrijarha.[3] Predstojatelj može biti stalni član Svetog sinoda.[4] Predsjednik je sabora i sinoda samoupravne crkve.
Osnovni crkvenopravni akt samoupravne crkve je ustav.[5]
Pomjesni sabor Ruske pravoslavne crkve odlučuje o osnivanju ili ukidanju samoupravne crkve. Patrijarh i Sveti sinod odlučuju o osnivanju ili ukidanju eparhija unutar samoupravne crkve na predlog njenog sinoda uz naknadnu potvrdu Arhijerejskog sabora. Sve arhijereje samoupravne crkve bira njen sinod iz reda kandidata koje utvrđuje patrijarh i Sveti sinod. Ovi arhijereji su članovi Pomjesnog sabora i Arhijerejskog sabora, a mogu biti i članovi Svetog sinoda.[6]
Najviša sudska vlast za samoupravnu crkvu su Visoki opštecrkveni sud i Arhijerejski sabor Ruske pravoslavne crkve.[7]
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ Ustav Russkoй Pravoslavnoй Cerkvi, Glava XII. Samoupravlяemыe Cerkvi, Pristupljeno 8. 3. 2018.
- ^ Ustav Russkoй Pravoslavnoй Cerkvi, Glava X. Ukrainskaя Pravoslavnaя Cerkovь, Pristupljeno 8. 3. 2018.
- ^ Glava XII, članovi 3, 4, 5. i 6. Ustava Ruske pravoslavne crkve
- ^ Glava V, član 4. Ustava Ruske pravoslavne crkve
- ^ Doslovni prevod je statut (rus. устав — srp. statut)
- ^ Glava XII, članovi 2, 8, 9. i 10. Ustava Ruske pravoslavne crkve
- ^ Glava XI, član 12. Ustava Ruske pravoslavne crkve