Đoko Vojvodić
| đoko vojvodić | |
|---|---|
 Đoko Vojvodić | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 24. januar 1914. |
| Mesto rođenja | Radomir, Cetinje, Kraljevina Crna Gora |
| Datum smrti | 9. maj 1942. (28 god.) |
| Mesto smrti | okolina Mojkovca, ND Crna Gora |
| Delovanje | |
| Član KPJ od | 1941. |
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba |
| Služba | NOV i PO Jugoslavije |
| Heroj | |
| Narodni heroj od | 20. decembra 1951. |
Đoko Vojvodić (Radomir, Cetinje, 24. januar 1914 — Mojkovac, 9. maj 1942), učesnik Narodnooslobodilačke borbe, i narodni heroj Jugoslavije.
Biografija
[uredi | uredi izvor]Rođen je 24. januara 1914. godine u selu Radomiru, kod Cetinja. Poticao je iz siromašne seljačke porodice. U rodnom selu je završio osnovnu školu, a pošto nije imao sredstava za dalje školovanje, nije se dalje školovao. Godine 1934. je otišao u Beograd, gde je najpre radio kao fizički radnik, a potom se zaposlio u bioskopu „Luksor” (kasnije „20. oktobar”). Ovde je radio sve do početka rata 1941. godine, a u međuvremenu je vanredno završio malu maturu.[1]
Tokom života u Beogradu, družio se sa studentima-revolucionarima iz svog rodnog kraja i preko njih je postao najpre simpatizer i saradnik tada ilegalne Komunističke partije Jugoslavije (KPJ). U njegovom stanu su često održavani partijski sastanci i tu su se krili ilegalci, među kojima su bili Niko Vučković i Gajo Vojvodić. Često je obavljao razne partijske zadatke, raznosio je letke i drugi partijski materijal.[1]
Uoči početka Drugog svetskog rata u Jugoslaviji, bio je pozvan u rezervni sastav Jugoslovenske vojske, pa se aprila 1941. godine u toku Aprilskog rata kao artiljerac našao na Albanskom frontu. Po dobijanju vesti o kapitulaciji, kao komandir topovskog odeljenja je uništio top, uzeo pušku i punu torbu municije, nakon čega je otišao u rodno selo. Ovde se povezao sa članovima Komunističke partije i učestvovao u pripremama oružanog ustanka. U ovom periodu, postao je kandidat za člana KPJ, a u julu 1941. godine je primljen u članstvo Komunističke partije.[1][2]
Učestvovao je u oslobađanju Virpazara i u borbi kod Brajića kao vojnik Radomirsko-partizanskog odreda. Sa Lovćenskim odredom borio se u Pljevaljskoj bici gde je i ranjen. Kada je formirana Prva proleterska brigada 21. decembra 1941. godine postao je komandir 1. čete 1. bataljona. Učestvovao je u velikom broju borbi: kod Vidrića, Okruglice, marševima preko Romanije i Igmana, napadu na železničku stanicu Žepče i u borbi na Ulog i Župu.Đoko je poginuo 9. maja 1942. godine posle borbi protiv četnika Pavla Đurišića na Večerinovcu u blizini Mojkovca.[3][2]
Ukazom Prezidijuma Narodne skupštine FNR Jugoslavije, 20. decembra 1951. godine, proglašen je za narodnog heroja.[3][2]
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ a b v Narodni heroji 1982, str. 324.
- ^ a b v Srpski biografski rečnik 2014, str. 283.
- ^ a b Narodni heroji Jugoslavije 1982, str. 324.
Literatura
[uredi | uredi izvor]- Narodni heroji Jugoslavije tom II. Beograd: Narodna knjiga. 1982.
- Srpski biografski rečnik tom VI. Novi Sad: Matica srpska. 2014.
Narodni heroji iz Cetinja i okoline | ||
|---|---|---|
Narodni heroji Jugoslavije rođeni u Cetinju i okolini, kao i oni koji su politički ili vojno delovali na ovom području: | ||
| Cetinje |  | |
| Bajice | ||
| Velestovo | ||
| Gornji Ceklin | ||
| Ljubotinj | ||
| Rijeka Crnojevića | ||
| ostala mesta | ||
