37. sandžačka divizija NOVJ
| Tridesetsedma sandžačka divizija | |
|---|---|
.svg) Jugoslovenska partizanska zastava | |
| Postojanje | 4. mart 1944 – maj 1945. Mesto formiranja: Sandžak |
| Formacija | 3. proleterska brigada 4. sandžačka brigada 8. crnogorska brigada |
| Jačina | .
|
| Deo | Narodnooslobodilačke vojske Jugoslavije |
| Angažovanje | |
| Komandanti | |
| Komandant | .
|
| Politički komesar | Milo Jovičević |
Tridesetsedma sandžačka divizija NOVJ formirana je po naređenju Vrhovnog štaba NOV i POJ 4. marta 1944. godine u Sandžaku od Treće proleterske sandžačke, Četvrte sandžačke i Osme crnogorske brigade, ukupno oko 2300 boraca. Tad je dobila naziv udarna. U decembru, popunjena novomobilisanim borcima iz Sandžaka i Srbije, imala je oko 9000, a 1. maja 1945. godine 11188 ljudi. U njen sastav ušla je 21. avgusta Peta sandžačka, 7. septembra je izašla Osma crnogorska brigada, a u aprilu 1945. godine, diviziji je formirana i Artiljerijska brigada. Divizija je bila u sastavu Drugog udarnog korpusa.
Borbeni put divizije[uredi | uredi izvor]
Dejstvovala je u Sandžaku i u rejonu Berana protiv Nemaca, četnika i musliman¬ske kvislinške milicije, branila slobodnu teritoriju Sandžaka i Crne Gore i, na taj način, u martu 1944. olakšala prodor Drugoj proleterskoj i Petoj krajiškoj diviziji u Srbiju. U teškim odbrambenim borbama protiv nadmoćnih nemačkih i kvislinških snaga, bila je sredinom aprila prinuđena da napusti slobodnu teritoriju Sandžaka i da se povuče na levu obalu Tare. Dejstvima u rejonu Mojkovca i Đurđevića Tare, 37. divizija je sa Trećom divizijom sprečila prodor Nemaca i kvislinga na slobodnu teritoriju Crne Gore, protivnapadima od 19. aprila do kraja meseca izbila na Lim i povratila slobodnu teritoriju Sandžaka. U maju i junu, divizija je dejstvovala na području između Tare i Lima; u julu je dva puta (3/4. i 30/31. jula) forsirala Lim, zauzela Novu Varoš, Priboj i Rudo, a do 10. avgusta prodrla je u širi rejon Zlatibora, razbila i delimično uništila četnički Mileševski, Zlatiborski i Četvrti jurišni korpus. Radi prihvatanja Prvog proleterskog korpusa vratila se 14/15. avgusta na levu obalu Lima, a 21/22. avgusta forsirala po treći put Lim kod Rudog i Priboja. Pod neposrednom komandom Vrhovnog štaba, divizija je krajem avgusta i u prvoj polovini septembra vodila vrlo oštre borbe protiv delova nemačke Sedme SS divizije „Princ Eugen“, Drugog puka „Brandenburg“ i legije „Krempler“ (na pravcima Prijepolje—Nova Varoš—Zlatibor, Višegrad—Priboj—Zlatibor i Višegrad—Mokra Gora—Užice), sadejstvujući na taj način snagama Prvog proleterskog, a potom i Dvanaestog korpusa pri prodoru u Srbiju.[1]
Oslobodila je 5/6. septembra Novu Varoš i, zatim, do kraja oktobra, dejstvovala na teritoriji Sandžaka, zapadne Srbije i u dolini Drine. Za to vreme je, u borbama protiv nemačkih i četničkih snaga, oslobodila 1. septembra Priboj, Prijepolje 29. septembra, Pljevlja 1. oktobra, Višegrad 9. oktobra, Goražde 11. oktobra, Užice polovinom oktobra u sadejstvu sa Užičkim partizanskim odredom. Vodila je teške borbe kod Užičke Požege 14. oktobra, Arilja 15/16. i 21. oktobra i Ivanjice 23. i 25. oktobra i sa delovima Treće divizije kod Sjenice 15/16. oktobra. Tako su stvoreni povoljni uslovi za široku mobilizaciju naroda iz tih područja za borbu protiv okupatora i domaćih kvislinga. U periodu novembar 1944—januar 1945. učestvovala je u završnim operacijama za oslobođenje Sandžaka protiv jedinica nemačkog 21. i 91. armijskog korpusa, koji su se povlačili za Bosnu i u nizu oštrih borbi, naročito na Savinom laktu i na pravcu Sjenica—Prijepolje—Nova Varoš, nanela teške gubitke neprijatelju, zaplenila velike količine ratnog materijala i konačno oslobodila Pljevlja (18/19. novembra), Prijepolje (10. januara 1945) i Priboj (12. januara 1945). U dejstvima u Bosni protiv nemačke 181. i 297. pešadijske divizije oslobodila je Rudo (15. januara), Višegrad (15. februara), Goražde (5. marta), Pale (28/29. marta) i Rogaticu (30. marta). Istakla se u oslobođenju Sarajeva početkom aprila (kad je dejstvovala u sastavu Trećeg korpusa), a krajem aprila i u maju 1945. učestvovala je u uništenju četnika u rejonu Kalinovika, Zelengore, Sutjeske, Rogatice i u dolini Drine.[3]
Komandni sastav divizije[uredi | uredi izvor]
- Komandanti divizije:
- Žarko Vidović — od formiranja divizije do februara 1945.
- Čedomir Drulović — od marta 1945. do kraja rata
- Politički komesari divizije:
- Milo Jovićević — od formiranja divizije do decembra 1944.
- Velibor Ljujić — od decembra 1944. do februara 1945.
- Danilo Knežević — od februara 1945. do kraja rata
- Načelnici Štaba divizije:
- Rade Knežević — od formiranja divizije do marta 1945.
- Dušan Filipović — od marta 1945. do kraja rata
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b Vojna enciklopedija (knjiga deseta). Beograd 1975. godina, 125. str.
- ^ * Vojska.net: Tridesetsedma sandžačka divizija NOVJ
- ^ Vojna enciklopedija, 126. str.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Vojna enciklopedija (knjiga deseta). Beograd 1975. godina.
- Čedo Drulović. 37. sandžačka NOU divizija, Beograd 1983. godina. Arhivirano na sajtu Wayback Machine (7. decembar 2013)
- Vojska.net: Tridesetsedma sandžačka divizija NOVJ
