Genocid nad Asircima

S Vikipedije, slobodne enciklopedije

Genocid nad Asircima (takođe poznat i kao Sajfo ili Sejfo, sir. ܩܛܠܐ ܕܥܡܐ ܣܘܪܝܝܐ ili ܣܝܦܐ) odnosi se na masovni pokolj asirske populacije Osmanskog carstva tokom 1890-ih godina, Prvog svetskog rata i perioda između 1922. i 1925. godine.[1][2] Asirsko civilno stanovništvo gornje Mesopotamije (region Tur Abdin, provincije Hakari, Van i Sirt sadašnje jugoistočne Turske, i region Urmija severozapadnog Irana) nasilno je premešteno i masakrirano od strane muslimanske otomanske (turske) vojske i ostalih oružanih i savezničkih muslimanskih naroda, uključujući Kurde, Čečene i Čerkeze, između 1914. i 1920. godine, dok su dalje napade na nenaoružane civile u bekstvu vršile lokalne arapske milicije.[1] Razlikuju se postojeće procene vezane za ukupan broj žrtava. Pružajući detaljne statistike raznih procena populacije nakon genocida, Dejvid Gont prihvata brojku od 275.000 žrtava koja je objavljena tokom Sporazuma u Lozani i predlaže da bi broj žrtava trebalo da bude oko 300.000 zbog nekih neuračunatih teritorija naseljenih Asircima, što znači da je eliminisana polovina asirske nacije.[3] Savremeni izveštaji postavljaju brojku na 250.000.[1] Brojni naučnici i novinari prihvatili su ovu brojku, mada neki izvori bez detaljne statističke analize navode čak 750.000 žrtava.[2][4]

Genocid nad Asircima odvio se u istom kontekstu kao i genocidi nad Jermenima i pontskim Grcima.[5] U ovim događajima, mladoturski režim je ubio skoro tri miliona Hrišćana sirijske, jermenske ili grčke pravoslavne denominacije. [1]

Pošto se genocid nad Asircima odvio u kontekstu mnogo raširenijeg genocida nad Jermenima, u malom broju slučajeva se tretira kao zaseban događaj, sa izuzetkom u radovima Dejvida Gonta i Hanibala Travisa.[2] Godine 2007, Međunarodno udruženje istražitelja genocida (IAGS) postiglo je konsenzus da se "osmanska kampanja protiv hrišćanskih manjina u carstvu između 1914. i 1923. sastojala od genocida nad Jermenima, Asircima, pontskim i anatolijskim Grcima."[6] Udruženje je upotrebilo dela Gonta i Travisa prilikom donošenja ove odluke.[7] Gregori Stanton, predsednik IAGS od 2007. do 2008. godine i osnivač organizacije Genocide Watch, podržao je "odbijanje vodećih svetskih istražitelja genocida da prihvate devedesetogodišnje poricanje turske vlade vezano za osmanske genocide nad svojim hrišćanskim stanovništvom, uključujući Asirce, Grke i Jermene."[8]

Žrtve[uredi | uredi izvor]

Asirci kopaju masovne grobnice za ubijene tokom bekstva iz Urmije.

Naučnici su sumirali događaje na sledeći način: specifični masakri uključuju 25.000 Asiraca u Midjatu, 21.000 u Džezira-ibn-Omaru, 7.000 u Nisibisu, 7.000 u Urfi, 7.000 u regionu Kudšanis, 6.000 u Mardinu, 5.000 u Dijarbakiru, 4.000 u Adani, 4.000 u Brahimijeu i 3.500 u Harputu.[2][4][9][10] U svom memorandumu od 4. decembra 1922. godine, Asirsko-haldejski nacionalni savet izjavio je da je ukupan broj žrtava nepoznat. Procenjuje se da je oko 275.000 "Asiro-Haldejaca" umrlo između 1914. i 1918. godine.[11] Asirsko stanovništvo Osmanskog carstva i Persije iznosilo je oko 650.000 ljudi pre genocida, a nakon njega je smanjeno na 250.000, sa veoma malo preživelih u Turskoj i Iranu 1930-ih godina.[1][12]

Masakri u kasnom Osmanskom carstvu[uredi | uredi izvor]

Asirci nisu bili laka grupa za deportaciju, jer su oduvek bili naoružani i opasni kao i njihovi kurdski susedi.[13]

Hrišćansko stanovništvo u Vilajetu Dijarbakir pre i posle Prvog svetskog rata[14]
Grupa Pre Prvog svetskog rata Nestali Posle Prvog svetskog rata
Jermeni Jermenski miafiziti 60.000 58.000 (96,7%) 2.000
Jermenski unijati 12.500 11.500 (92%) 1.000
Asirci Haldejski katolici 11.120 10.010 (90%) 1.110
Sirijski katolici 5.600 3.450 (61,6%) 2.150
Sirijski miafiziti 84.725 60.725 (71,7%) 24.000
Ukupno 173.945 143.685 (82,6%) 30.260
Hrišćansko stanovništvo u Vilajetu Mardin pre i posle Prvog svetskog rata[14]
Grupa Pre Prvog svetskog rata Nestali Posle Prvog svetskog rata
Jermeni Katolici 10.500 10.200 (97,1%) 300
Asirci Haldejski katolici 7.870 6.800 (86,4%) 1.070
Sirijski katolici 3.850 700 (18,1%) 3.150
Sirijski Jakobinci 51.725 29.725 (57,5%) 22.000
Ukupno 73.945 49.875 (67,4%) 24.070

Vidi još[uredi | uredi izvor]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ a b v g d Travis 2010, str. 237–77, 293–294
  2. ^ a b v g Kosoreva 2007, str. 267–274
  3. ^ Dejvid Gont, "Asirski genocid 1915", Istraživački centar genocida nad Asircima, 2009
  4. ^ a b Travis, Hanibal. "'Lokalni Hrišćani masakrirani': Osmanski genocid nad Asircima tokom Prvog svetskog rata Arhivirano 2012-07-16 na sajtu Archive.today." Izučavanje i prevencija genocida, 1, tom, br. 3, decembar (2006). str. 327-371. Posećeno 2010-02-02.
  5. ^ Šaler, Dominik J. i Cimerer, Jirgen (2008) "Genocidi kasnog Osmanskog carstva: Raspad Osmanskog carstva i mladotursko stanovništvo i politike progona." Žurnal istraživanja genocida, 10:1. str. 7–14.
  6. ^ Udruženje istražitelja genocida zvanično priznaje genocide nad Asircima i Grcima. 16. decembar 2007. Posećeno 2010-02-02 Arhivirano na sajtu Wayback Machine (27. februar 2008)
  7. ^ Beleške o genocidu nad hrišćanskim stanovništvom Osmanskog carstva
  8. ^ GPN Website > Home > GPN ISSUES > Special Issue 5, Winter 2011
  9. ^ Gont, Masakri, otpor, zaštitnici. str. 76-77, 164, 181-96, 226-30, 264-67.
  10. ^ (jezik: nemački) Gorgis, Amil “Der Völkermord an den Syro-Aramäern” u Verfolgung, Vertreibung und Vernichtung der Christen im Osmanischen Reich 20. Ur. Tesa Hofman. London i Berlin: LIT Verlag, 2004.
  11. ^ (jezik: francuski) Jakub, Žozef. La question assyro-chaldéenne, les Puissances européennes et la SDN (1908–1938), 4. tom, thèse Lyon. (1985). str. 156.
  12. ^ Gont, Masakri, otpor, zaštitnici. str. 21-28, 300-3, 406, 435.
  13. ^ Gont, Masakri, otpor, zaštitnici. str. 311.
  14. ^ a b De Kurtoa, Sebastijan. Zaboravljeni genocid: Istočni Hrišćani, poslednji Arameji. Piskatavej, Nju Džerzi: Gorgias Press. str. 194-195.

Literatura[uredi | uredi izvor]

  • Travis, Hannibal (2010) [2007]. Genocide in the Middle East: The Ottoman Empire, Iraq, and Sudan. Durham, NC: Carolina Academic Press. str. 237—77,293—294. 
  • Kosoreva, Anahit (2007). „The Assyrian Genocide in the Ottoman Empire and Adjacent Territories”. Ur.: Hovannisian, Richard G. Armenian Genocide, The Cultural and Ethical Legacies. New Brunswick: Transaction Publishers. str. 267—274. ISBN 978-1-4128-0619-0. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Genocid nad Asircima na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Геноцид_над_Асирцима&oldid=27573594”