Dušan Vujanović
| dušan vujanović | ||
|---|---|---|
| Lični podaci | ||
| Datum rođenja | 1887. | |
| Mesto rođenja | selo Brgule, opština Ub, Kraljevina Srbija | |
| Datum smrti | 1945. | |
| Mesto smrti | Valjevo, SFR Jugoslavija | |
| Profesija | zemljoradnik | |
| Delovanje | ||
| Učešće u ratovima | Prvi balkanski, Drugi balkanski, Prvi svetski Drugi svetski | |
| Služba | Vojska Kraljevine Srbije 1912 — 1918. | |
| Odlikovanja |
| |
Dušan Vujanović (selo Brgule, 1887 — Valjevo, 1945) bio je zemljoradnik i učesnik dva balkanska rata, kao i Prvog i Drugog svetskog rata. Nosilac je Srebrenog vojničkog ordena Karađorđeve zvezde sa mačevima, Albanske spomenice, kao i još nekoliko odlikovanja i priznanja.[1]
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je u imućnoj seoskoj porodici, od oca Radomira i majke Mileve, poljoprivrednih proizvođača. Po završetku osnovne škole ostao je u selu i pomagao roditeljima u obavljanju svakodnevnih seoskih poslova. Bio je visok, krupan i lepo građen čovek. Pošto se oženio Dikosavom Simić iz susednog Radljeva, prešao je da živi u kuću njenih roditelja koja je takođe bila imućna.
Vujanović je učestvovao u svim ratovima od 1912. do 1918. godine i bio je hrabar i snalažljiv. Sa srpskom vojskom prešao je Albaniju i borio se na Solunskom frontu. Za počinjene podvige odlikovan je Srebrnim vojničkim ordenom Karađorđeve zvezde sa mačevima. U tim ratovima učestvovao je i njegov brat Vojislav (1884-1945), pa su oba pored spomenica za učešće u balkanskim i Prvom svetskom ratu imali i Albanske spomenice. Između dva svetska rata u političkom pogledu pripadao je Demokratskoj stranci, ali nije ispoljavao neku zapaženiju aktivnost u istoj.
Posle pogibije Žikice Jezdimirovića, Skojevca i partizana iz Kalenića, njegovi ratni drugovi su izveli odmazdu nad nekoliko žandarmima iz Radljeva, pogubivši ih. Nakon ovog događaja, nemačka komanda iz Lajkovca šalje svoju kaznenu ekspediciju u Radljevo, čije su snage streljale nekoliko ljudi, a potom im zapali kuće. Među zapaljenim domaćinstvima bila je i Dušanova kuća, vršalica i žito. Posle toga on se opredeli za četnički pokret Draže Mihailovića. Ovi ga, kao starog ratnika, dobrog domaćina i uglednog čoveka izaberu za predsednika Ravnogorskog odbora u Radljevu. Ovu poziciju je iskoristio za progon nekih pripadnike i simpatizere partizanskog pokreta. Nakon što su partizani zauzeli Valjevo, Vujanović je 1945. godine uhapšen i streljan. Zajedno sa njim uhapšen je i streljan i njegov brat Vojislav, službenik u Radljevskoj opštini u vreme Nedićeve vlade. Obojici je konfiskovana celokupna imovina.
U braku sa Dikosavom imao je dva sina, Vladana i Pauna, kao i dve kćeri, Ginu i Negosavu. Vladan je po oslobođenju bio pripanik Narodne milicije, pa je poginuo u jednoj sačekuši odmetnutih četnika nakon rata. Paun (1925-1983) je bio poljoprivredni proizvođač u mestu rođenja.
Reference[uredi | uredi izvor]
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Arhiv Vojno-istorijskog instituta, Beograd, Dosije Dušan Vujanović
- Arhiv Jugoslavije, Beograd, Fond: Kraljev dvor – Zbirka podataka o nosiocima ordena Karađorđeve zvezde i Belog orla.
