Stanojlo Vukčević

Dodaj veze
S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Stanojlo Vukčević
Stanojlo Vukčević
Datum rođenja(1850-11-19)19. novembar 1850.
Mesto rođenjaJasikovica, Kneževina Srbija
Datum smrti23. januar 1933.(1933-01-23) (82 god.)
Mesto smrtiBeograd, Kraljevina Jugoslavija
Zanimanjelekar

Stanojlo Vukčević (Jasikovica, 19. novembar 1850 — Beograd, 23. januar 1933)[1] bio je srpski lekar i političar.[2]

Biografija[uredi | uredi izvor]

Rođen u selu Jasikovici kod Trstenika 10. novembra 1850. godine.[1] Osnovnu školu je završio u selu Ribnik, a gimnaziju i učiteljsku školu[2] u Kragujevcu (1871).

Radio je sedam meseci kao učitilj u Aleksincu, a nakon toga upisao studije medicine u Petrogradu, koje je prekinuo 1876. zbog učešća u Prvom srpsko-turskom ratu, kao lekarski pomoćnik.[2]

Nakon prekida neprijateljstava studije je nastavio u Moskvi, koje je takođe prekinuo zbog učešća u Drugom srpsko-turskom ratu, u kome je učestvovao u činu sanitetskog potporučnika i radio u sanitetu Srpske vojske. Nakon toga je kao stipendista Trsteničkog okruga otišau u Pariz,[2] gde je diplomirao medicinu 1884. godine.[1] Po završetku studija radio je kao sreski lekar u Trsteniku, i prvi državni lekar u Vrnjačkoj Banji.[3] Učestvovao je i u Srpsko-bugarskom ratu (1885),[1] kao sanitetski kapetan.[3]

Nakon toga je postavljen za sreskog lekara u Požarevcu.[3] Bio je upravnik Požarevačke bolnice i redovni član Srpskog lekarskog društva. Pisao je stručne radove.[2]

Odlikovan je Takovskim krstom, Ordenom Svetog Save III stepena,[1] Ordenom belog orla V reda.[2]

Porodična grobnica Stanojla Vukčevića u Arkadama na Novom groblju u Beogradu

Bio je prvak Radikalsne stranke,[1] u čiji rad se uključio 1886. godine[2] kada je učestvova u velikoj radikalskoj skupštini u Nišu. Godine 1889. je izabran za narodnog poslanika za požarevački srez.[1] Za člana i sekretara senata izabran je 1901. godine, a za predsednika Narodne skupštine 1908. [1]

U toku Prvog svetskog rata dve godine (1916—1918) je bio interniran u Plovdivu[2] u Bugarskoj.[1]

Nakon stvaraanja Kraljevine SHS, izabran je za predsednika parlamenta i do 1923. je biran za poslanika.[2] Penzionisan je 1921. godine, kao pomoćnik ministra narodnog zdravlja.[1]

Bavio se i novinarstvom. Sarađivao je u požarevačkom listu „Građanin“, čiji je jedan od osnivača i jedno vreme urednik,[2] kao i u „Srpskom arhivu“ (za celokupno lekarstvo).[1]

Za predsednika „Kluba lekara“ izabran je 1928. godine i „Društva lekara“ 1930 godine u Požarevcu. Sa Stojanom Nešićem preveo je knjigu profesora Bečkog univerziteta Ernesta Brikea „Kako ćeš sačuvati život i zdravlje svoje dece“, koja je štampana 1892. godine u Požarevcu.[1]

Zbog bolesti se 1923. povukao iz političkog života, ali je 1932. ponovo uzeo učešća, kao senator Dunavske banovine i na tom mestu ga je zatekla smrt.[3]

Preminuo je 23. januara 1933. godine u Beogradu.[1] Sahranjen je 24. januara[3] u Arkadama na Novom groblju u Beogradu.[1]

Porodica[uredi | uredi izvor]

Sin Aleksandar Vukčević,[3] rođen u Požarevcu 1891. je bio pravnik i diplomata.

Izvori[uredi | uredi izvor]

  1. ^ a b v g d đ e ž z i j k l lj Kastratović & Pavlović 2008.
  2. ^ a b v g d đ e ž z i Pavlović 2006, str. 502.
  3. ^ a b v g d đ Politika & 24. 1. 1933, str. 5.

Literatura[uredi | uredi izvor]


Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Станојло_Вукчевић&oldid=27534641”