Vlado Janić Capo

vlado janić capo
vlado janić capo
	Vlado Janić Capo
Lični podaci
Datum rođenja	14. jul 1904.
Mesto rođenja	Sisak, Austrougarska
Datum smrti	4. maj 1991. (86 god.)
Mesto smrti	Beograd, Srbija, SFR Jugoslavija
Profesija	vojno lice
Delovanje
Član KPJ od	1931.
Učešće u ratovima	Narodnooslobodilačka borba
Služba	NOV i PO Jugoslavije; Jugoslovenska narodna armija; 1941 — 1960.
Čin	general-pukovnik
Heroj
Narodni heroj od	20. decembra 1951.
Odlikovanja

Vlado Janić Capo (Sisak, 14. jul 1904 — Beograd, 4. maj 1991), učesnik Narodnooslobodilačke borbe, general-pukovnik JNA i narodni heroj Jugoslavije.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Rođen je 14. jula 1904. godine u Sisku. Potiče iz brojne i veoma siromašne porodice, koja je čitava učestvovala u radničkom pokretu, a kasnije i u Narodnooslobodilačkoj borbi. Oca i dva brata su mu streljale ustaše, a majka i sestra su bile zatočene u logoru Jasenovac. Već posle završenog trećeg razreda osnovne škole, u vreme školskog raspusta, Vlado je radio na ciglani, kako bi zaradio dopunske prihode za siromašnu porodicu. Posle završene osnovne škole, zaposlio se izvesno vreme na železničkoj stanici u Sisku.

Krajem Prvog svetskog rata i u prvim godinama Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca, učio je mašinbravarski zanat u fabrici tkanina u Sisku, i učestvovao je u nekoliko štrajkova. Posle naučenog zanata, zaposlio se u Železničkoj radionici u Sisku, gde je radio kao bravar, a izvesno vreme i kao ložač na lokomotivi. U sindikat Saveza železničkih radnika stupio je 1924. godine. Delovao je veoma aktivno u Nezavisnim radničkim sindikatima, u tadašnjim teškim uslovima rada po radničke organizacije i zabrane javnog delovanja Komunističke partije Jugoslavije (KPJ), a 1931. godine primljen je u Partiju.

Godine 1933. postao je sekretar partijske ćelije u Železničkoj radionici i član Okružnog komiteta KPJ za Sisak i Baniju, a od 1935. vrši i funkciju sekretara istog komiteta. Zbog partijskog rada hapšen je nekoliko puta. Godine 1937. učestvovao je na partijskom savetovanju pod Plješivicom, kod Samobora, i na partijskom savetovanju kod Šmarne gore, u Sloveniji. Godine 1939, na Prvoj partijskoj konferenciji Komunističke partije Hrvatske, Vlado je kao istaknuti aktivista i partijski radnik izabran za člana Centralnog komiteta KPH, a učestvovao je i na Petoj zemaljskoj konferenciji KPJ u Zagrebu, oktobra 1940. godine, na kojoj je izabran za člana Centralnog komiteta KPJ.

Posle Aprilskog rata i okupacije Kraljevine Jugoslavije, aktivno je učestvovao u primpremi ustanka i sakupljanju oružja. 22. juna 1941. godine, istog dana kada je Nemačka napala Sovjetski Savez, pod njegovim rukovodstvom i rukovodstvom organizacionog sekretara OK KPH za Sisak Marijana Cvetkovića, formiran je prvi partizanski odred u Jugoslaviji — Sisački partizanski odred. Odred je odmah stupio u borbu s okupatorom i domaćim izdajnicima: izveo je više diverzantskih akcija na železničkoj pruzi prema Zagrebu, nedaleko od Lekenika, eksploziju pod vojnom kompozicijom nedaleko od železničke stanice Sisak, oštećenja mosta kod Blinskog Kuta, a u drugoj polovini jula i više većih okršaja s neprijateljem. Posle toga, sisački partizani kreću prema Baniji, gde su, krajem septembra, Sisački partizanski odred i nekoliko banijskih formirali jedinstveni — Banijski partizanski odred, čiji je prvi komandant bio Vlado.

U toku Narodnooslobodilačke borbe vršio je mnoge odgovorne vojne i partijske dužnosti:

bio je sekretar Okružnog komiteta KPH za Sisak i Baniju,
član Oblasnog komiteta KPH za Slavoniju,
član Opunomoćeništva CK KPH za severnu Hrvatsku,
član operativnog rukovodstva NOP-a za Sisak,
politički komesar Dvanaeste slavonske udarne brigade,
politički komesar 28. slavonske udarne divizije,
politički komesar Šestog slavonskog udarnog korpusa,
politički komesar Korpusa narodne odbrane Jugoslavije.

Posle oslobođenja Jugoslavije, Vlado Janić je obavljao visoke odgovorne dužnosti u Jugoslovenskoj narodnoj armiji (JNA). U nekoliko saziva biran je za poslanika Savezne narodne skupštine, za člana Centralnog komiteta SK Hrvatske i člana Centralnog komiteta SK Jugoslavije, te za člana Opunomoćstva CK SKJ za JNA. Bio je i član Saveta federacije. Umro je 4. maja 1991. godine u Beogradu.

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — Orden narodnog oslobođenja, Orden ratne zastave, Orden partizanske zvezde prvog reda i Orden za hrabrost. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 20. decembra 1951. godine.

Literatura[uredi | uredi izvor]

Vojna enciklopedija (knjiga četvrta), Beograd 1972. godina
Narodni heroji Jugoslavije. Beograd: Mladost. 1975.

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Biografija na sajtu HBL