Mihanovićev odlomak
Mihanovićev odlomak predstavlja jedan od najstarijih sačuvanih spomenika pisanih glagoljicom na staroslovenskom jeziku, u kome se javljaju crte srpskog narodnog jezika pod čijim uticajem će se kasnije razviti i srpska redakcija staroslovenskog jezika, a ujedno je i jedan od poslednjih koji su sačuvani na tim prostorima. Smatra se, na osnovu nekih crta jezika (npr. zamena slova f slovom p tj. Stepan umesto Stefan) i same glagoljice, da je nastao krajem XI ili početkom 12. veka na prostoru Bosne ili tadašnje Zete (Zeta ili Zahumlje).[1] Sam odlomak čine dva lista pergamenta, veličine 24 cm × 18,5 cm na kojima je ispisan deo „Dela apostolskih“, prema istočnom (pravoslavnom) obredu i srodan je, po mestu i vremenu nastanka, tzv. Grškovićevom odlomku.[2]
Odlomak je pronađen 1262. godine zalepljen u koricama Ilovičke krmčije, (Nomokanon), u zbirci ćiriličnih rukopisa A.Mihanovića, i smatra se najstarijem sačuvanom prepisu, zborniku građanskih i crkvenih propisa vizantijske države, koje je početkom XIII veka preveo Sveti Sava i ovo je prvi srpski pravni akt i pisan je na narodnom jeziku.[3]
Danas se Mihanovićev odlomak apostola čuva u biblioteci Hrvatske akademije znanosti i umjetnosti u Zagrebu.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ [Trifunović, Đorđe (1990). Azbučnik srpskih srednjovekovnih književnih pojmova (2. izd.). Beograd: Nolit.]
- ^ Enciklopedija.hr
- ^ Muzej Srpskog jezika
