Petar Topalović
| Petar Topalović | |
|---|---|
 Petar Topalović | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 14. septembar 1840. |
| Mesto rođenja | Kragujevac, Kneževina Srbija |
| Datum smrti | 20. avgust 1891. (50 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, Kraljevina Srbija |
| Vojna karijera | |
| Služba | Kneževina i Kraljevina Srbija |
| Čin |   General |
| Učešće u ratovima | srpsko-turski ratovi 1876—78., srpsko-bugarski rat (1885) |
Petar Topalović (Kragujevac, 1840 — Beograd, 20. avgust 1891) bio je srpski general, političar i prevodilac. Topalović je bio ministar odbrane, ministar građevina Kraljevine Srbije i upravnik Vojne akademije.[1]
Vojna karijera[uredi | uredi izvor]
Petar Topalović rođen je 14. septembra 1840. godine u Kragujevcu. Sin je Milosava Topalovića i Anke Nenadović, unuk je Jevrema Nenadovića i praunuk Jakova Nenadovića. Bio je oženjen Lenkom, kćerkom Đorđa Pantelića, trgovca iz Sremske Mitrovice. Imao je sina Milosava i kćeri Draginju i Anku. Kći Draginja je bila udata za poručnika Ljubomira Pokornog.
Osnovnu školu je privatno učio. U Beogradu je završio 4 razreda gimnazije, a posle toga je 1855. godine stupio u Artiljerijsku školu (Vojnu akademiju) u Beogradu. Unapređen je 1860. godine u čin potporučnika. Najpre je do decembra 1861. godine bio vodnik u pešadijskoj četi. Od 1861. do 1863. godine bio je državni pitomac u Pruskoj, u Potsdamu i Berlinu, u gardijskim jedinicama. Samoinicijativno je januara 1863. godine napustio vojsku zajedno sa Savom Grujićem i Dimitrijem Đurićem, jer im nije uvažena molba da se vrate u Srbiju nakon incidenta na Čukur česmi. O svom trošku otišao je u Pariz. Od 1864. do 1866. godine bio je pitomac francuske generalštabne akademije. Tokom 1867. godine sedam meseci proveo je kao državni pitomac u topografskom odeljenju u Parizu.
U državnu službu vratio se 1867, pa je od 1867. do 1868. godine bio vodnik u artiljeriji, a onda je nekoliko meseci bio na službi u opšte-vojnom odeljenju ministarstva odbrane i bio je ađutant kneza Mihaila. Nakon toga od 1868. do 1873. godine bio je štabni oficir šabačkog okruga. Unapređen je 1873. godine u čin generalštabnog kapetana. Od 1873. do 1875. godine na Vojnoj akademiji je kao profesor predavao istoriju ratne veštine i strategiju. Unapređen je 1875. godine u čin majora. Od 1874. do 1876. godine bio je šef štaba artiljerijske brigade, a od 1876. godine do početka Prvog srpsko-turskog rata bio je načelnik generalštaba timočke divizijske oblasti.
Srpsko turski ratovi[uredi | uredi izvor]
U Prvom srpsko-turskom ratu 1876. godine bio je načelnik štaba Timočke vojske. Od oktobra 1876. godine bio je u štabu Mihaila Černjajeva najpre načelnik štaba 4. kora, zatim načelnik štaba timočko-moravske vojske, a onda načelnik štaba Timočkog korpusa. Unapređen je 22. oktobra 1876. godine u čin potpukovnika. Na početku Drugog srpsko-turskog rata decembra 1877. godine bio je komandant Dunavske divizije Timočkog korpusa. Sa Dunavskom divizijom nastupao je od Gramade prema Nišu. Njegova divizija angažovana je za blokiranje Niša sa severoistočne strane. Prilikom oslobađanja Niša njegova divizija zasipala je snažnom artiljerijskom vatrom turska utvrđenja na Viniku, sa ciljem da olakša napad Šumadijskog korpusa. Od 15. januara do 21. oktobra 1878. godine bio je komandant Ibarske divizije.
Ministar građevina i odbrane[uredi | uredi izvor]
Do aprila 1880. godine bio je na službi u Glavnom generalštabu i bio profesor na Vojnoj akademiji. Unapređen je 1881. godine u čin pukovnika. Od aprila 1880. do septembra 1885. godine bio je načelnik generalštabnog odeljenja Glavnog generalštaba. Učestvovao je u Srpsko-bugarske vojske 1885. godine kao komandant Moravske divizije. Nakon srpskog poraza na Slivnici zamenio je 2. decembra 1885. Jovana Petrovića kao načelnik štaba Vrhovne komande. Unapređen je marta 1887. godine u čin generala. Od 4. aprila 1886. do 17. februara 1887. bio je ministar građevina u vladi Milutina Garašanina. U istoj vladi je nakon toga bio ministar odbrane od 17. februara do 13. juna 1887. godine. Novembra 1887. godine postavljen je za komandanta Moravske divizijske oblasti. Od 1886. do 1890. godine bio je profesor na Vojnoj akademiji. U dva navrata bio je upravnik Vojne akademije i to od 13. marta do 4. aprila 1886. godine i ponovo od 8. aprila 1889. do smrti 1891. godine.
Objavio je više članaka u Ratniku i Vojinu. Sa nemačkog je preveo: Vojnik na zemljištu (1875) i od Šerfa Nekoliko uputstava za borbu (1876). Sa francuskog je preveo Vijalovu Strategiju (1876).
Odlikovanja[uredi | uredi izvor]
Odlikova je sledećim domaćim odlikovanjima Orden takovskog krsta 1. i 2. reda, Zlatna medalja za hrabrost, Spomenica rata za oslobođenje i nezavisnost 1879—1878. Spomenica na rat 1885—1886. i strana Orden oficirskog krsta legije časti (Francuska i Orden gvozdene krune 2. reda (Austrija).
Umro je u Beogradu, 20. avgusta 1891. godine.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Petar Topalović (1840-1891)”. VOA. Pristupljeno 27. 9. 2016.
