Đurđe Josifović
| Đurđe Josifović | |
|---|---|
 Đurađ Josifović | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 23. april 1868. |
| Mesto rođenja | Pančevo, Austrougarska |
| Datum smrti | 1. april 1941. (72 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, Kraljevina Jugoslavija |
| Vojna karijera | |
| Služba | 1891 — 1927. |
| Čin |   Pešadijski brigadni general |
| Učešće u ratovima | Prvi balkanski rat Drugi balkanski rat Prvi svetski rat |
| Odlikovanja | Orden Karađorđeve Zvezde sa mačevima |
Đurđe ili Đurađ Josifović (Pančevo, 23. april 1868 — Beograd, 1. april 1941) je bio pešadijski brigadni general Vojske Kraljevine Jugoslavije
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je u Pančevu 1868. godine od oca Petra i majke Hristine.[1]
U Beogradu je završio osnovnu i srednju školu kao i 21. klasu Niže škole Vojne akademije u periodu 1887—1891 i zatim proizveden u čin potporučnika. Usavršavao se u Štetinu u Nemačkoj 1896. godine. Čin kapetana je dobio 1901. godine, čin pukovnika juna 1913. godine, a pešadijskog brigadnog generala oktobra 1923. godine.[2]
Bio je komandant 2. bataljona 8. pešadijskog puka u Beogradu od 1898. godine, kao i starešina klase na Vojnoj akademiji od 1898. godine. Od maja 1906. godine bio je ađutant kralja Petra I Karađorđevića i komandir čete Kraljeve garde Od oktobra 1907. godine bio je komandant Kraljeve garde. Sa kraljem Petrom je 1910. putovao u posetu ruskom caru u Petrograd, zatim u Carigrad i u manastir Hilandar o čemu je ostavio zapisane beleške. Tokom Balkanskih ratova 1912. i 1913. godine bio je komandant Garde i v. d. ađutanta kralja. U periodu posle Drugog balkankog rat abio je komandant 12. pešadijskog puka u Skoplju, a potom ađutant kralja.[2]
Tokom Prvog svetskog rata od avgusta 1914. do 1916. godine bio je komandant 6. pešadijskog puka Drinske divizije 2. poziva. Sa ovom jedinicom je učestvovao u bitkama na Drini i Kolubari.
Po dolasku na ostrvo Krf 1916. godine došlo je do reorganizacije Srpske vojske, pa je grupa oficira dobila zadatak da organizuje dodbrovoljce u brobene jedinice. Nalazio se u ovoj grupi oficira i od avgusta 1916. je komandovao 1. brigadom 1. srpske dobrovoljačke dizvizije u Rusiji. Ova jedinica je učestvovala u borbama u Dobrudži. Posle Oktobarske revolucije došao je sa dobrovoljcima na Solunski front. U januaru 1918. je postao komandant 1. jugoslovenske brigade, dok je u jesen iste godine postavljen za pomoćnika komandanta Jugoslovenske divizije. Ova divizija je zaposela Kosovo i Metohiju, Skadar i Boku kotorsku. Od novembra 1918. godine bio je komandant Komande ratne luke Boka kotorske.[2]
Nakon demobilizacije postavljen je aprila 1920. godine za komandanta Kosovske divizijske oblasti u Prištini. Za vreme kraljevskog venčanja juna 1922. godine imenovan je za ađutanta kraljice Marije Karađorđević. Iste godine postavljen je za prvog pomoćnika upravnika Vojne akademije u Beogradu. Penzionisan je 28. juna 1927. godine.[2][3]
Nosilac je više odlikovanja među kojima su srpska Karađorđeva zvezda sa mačevima četvrtog reda, francuska Legija časti i ruski Orden Svete Ane.[1]
Bio je oženjen Ljubicom, ćerkom počasnog generala Ljubivoja Perišića. Imali su četvoro dece.[2] Bio je dugogodišnji predsednik beogradskog „Gajreta“.[1]
Preminuo je u Beogradu 1. aprila 1941. godine od srčanog udara.[1]
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v g „General Đurađ Josifović, „Politika“, 2. april 1941, strana 10.”. Arhivirano iz originala 03. 03. 2016. g. Pristupljeno 23. 09. 2018.
- ^ a b v g d Srpski biografski rečnik, tom 4, odrednica „Đurđe P. Josifović“, strana 741, Matica srpska, Novi Sad, 2009. godine
- ^ Bjelajac 2004, str. 169–170
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Bjelajac, Mile S. (2004). Generali i admirali Kraljevine Jugoslavije 1918—1941. Institut za noviju istoriju Srbije, Beograd. str. 169—170. ISBN 978-86-7005-039-6.
