Bogosav Jevtić
| bogosav jevtić | ||
|---|---|---|
 Bogosav Jevtić | ||
| Lični podaci | ||
| Datum rođenja | 26. februar 1892. | |
| Mesto rođenja | selo Vrelo, opština Ub, Kraljevina Srbija | |
| Datum smrti | 27. juna 1969 | |
| Mesto smrti | Vrelo, SFR Jugoslavija | |
| Profesija | zemljoradnik | |
| Delovanje | ||
| Učešće u ratovima | Prvi svetski rat | |
| Služba | Vojska Kraljevine Srbije 1914 — 1918. | |
| Čin | podnarednik | |
| Odlikovanja |
 | |
Bogosav Jevtić (Vrelo kod Uba, 26. februar 1892. – 27. jun 1969) bio je srpski zemljoradnik i učesnik Prvog svetskog rata. Nosilac je Zlatnog vojničkog ordena Karađorđeve zvezde sa mačevima, Medalje kralja Petra I i Albanske spomenice kao i više domaćih i stranih (engleskih) odlikovanja i priznanjima.[1]
Biografija[uredi | uredi izvor]
Bogosav Jevtić, rođen je 26. februara 1892. u selu Vrelo, kod Uba, od oca Pantlije i majka Perse, rođene Adamović, koji su bili zemljoradnici slabog imovnog stanja. Osnovnu školu završio je u mestu rođenja, gde je živeo, bavio se poljoprivredom ali i povremeno radio za nadnicu.
Prvi svetski rat[uredi | uredi izvor]
Početak Prvog svetskog rata zatekao ga je na odsluženju redovnog vojnog roka u III četi II bataljona V pešadijskog puka „Kralj Milan“ u Valjevu. Zbog spretnosti i požrtvovanosti u više borbi unapređen je u čin podnarednika. Iz njegove kuće u tom ratu učestvovali su mu i otac Pantelija i stric Ilija. Na žalost oba su poginuli. I on je bio teže ranjen u desnu ruku na položaju Koricska Glava 28. septembra 1915. godine. Kao vodnik sa svojim vodom I čete III bataljona V pešadijskog puka Drinske divizije I poziva, učestvovao je u zauzimanju položaja Kočobej i prvi izašao na taj položaj, kada je definitivno slomljen bugarski otpor na temenu Kajmakčalana. Za taj podvig odlikovan je Srebrnim vojničkim ordenom Karađorđeve zvezde sa mačevima. Pored ovog odlikovanja, imao je Medalju kralja Petra I i neki engleski orden, Albansku spomenicu i sve tri spomenice za učešće u ratovima od 1914. do 1918. godine. Učestvovao je i u više drugih borbi i akcija ističući se hrabrošću i snalažljivošću.
Period nakon Prvog svetskog rata[uredi | uredi izvor]
U periodu između dva svetska rata bio je angažovan u zemljoradničkom zadrugarstvu, koje je u Vrelu bilo izuzetno razvijeno. Vremenom je postao zadružni magacioner u više tamošnjih zadruga i na toj dužnosti ostao do odlaska u penziju. Tokom Drugog svetskog rata pripadao je četničkom pokretu i neko vreme bio četovođa.
Iz braka sa Darinkom Ignjatović iz Stublenice kod Uba imao je ćerku Divnu, udatu Perić i sina Milojka, zemljoradnika u Vrelu. Pošto mu je prva žena umrla drugi put se oženio Leposavom, rođenom Pavlović iz Vrela.
Bogosav Jevtić, umro je 27. juna 1969. godine u svom rodnom Vrelu.
Reference[uredi | uredi izvor]
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Arhiv Vojno-istorijskog instituta, Beograd, Dosije Bogosav Jevtić
- Arhiv Jugoslavije, Beograd, Fond Kraljevog dvora, Zbirka podataka nosilaca ordena Belog orla i Karađorđeve zvezde sa mačevima;
- Vlahović, 1990, 429;
- Radojčić, 1998g, 101-102; Radojčić, 2009, 337;
- Podaci iz matičnih knjiga rođenih, venčanih i umrlih u Vrelu;
- porodična arhiva Bogosava Jevtića iz Vrela.
