Družetići

Družetići
Družetići;
	Pogled na Kamenicu, varošicu sela Družetići
Administrativni podaci
Država	Srbija
Upravni okrug	Moravički
Opština	Gornji Milanovac
Stanovništvo
— 2011.	565
Geografske karakteristike
Koordinate	44° 01′ 23″ S; 20° 09′ 11″ I / 44.023166° S; 20.153166° I
Vremenska zona	UTC+1 (CET), leti UTC+2 (CEST)
Aps. visina	497 m
	Družetići Družetići na karti Srbije
Ostali podaci
Pozivni broj	032
Registarska oznaka	GM

Družetići su naselje u Srbiji u opštini Gornji Milanovac u Moravičkom okrugu. Prema popisu iz 2011. bilo je 565 stanovnika.

Ovde se nalaze i Kuća porodice Raičević i Krajputaš Ignjatu Vlaškoviću u Družetićima.

U devetnaestoj knjizi "Naselja i poreklo stanovništva" (izdanje 1925 g.) navodi se "jaka i snažna porodica iz Rovaca u Crnoj Gori, nemirna i vrlo plodna - Ćajići na Kosama". Njih je nekoliko prezimena, na Kosama i u planini: Tanaskovići, Milosavljevići, Trifunovići, Neškovići i Marinkovići. 33 kuće, slave svetog Luku. Kose su deo sela Družetići prema Bogdanici a iznad Kamenice, drumskog naselja na reci Kamenici pod Ruevcem. O familiji Tanasković iz Družetića ostalo je sećanje počev od Sima i Tanaska - Simeunovog i Maksimovog oca. Simeun Tanasković i žena mu Marija izrodili decu: Radisava, Milivoja, Nikolu, Tanasija i kći Savku. Ova porodica imala je od imanja: kuću i zgradu, njivu od1/2 pluga, 2 livade, 2 kose, zabran, 1 pug. Za poreske obaveze određeno im je da po imanju spadaju u I klasu a po prihodu u IV klasu, te su imali obavezu od 11 cesarskih dukata platiti za 1863 godinu. Kako se računa da su naseljavanja u ovom kraju bila pre 1804 godine, to se Simeun i brat mu Maksim rodiše u Družetićima. Simeun i Marija su, zabeleženo je, bili dobrostojeći, pominje se da su i on i žena mu Marija imali po konja.

Nikola Tanasković, jedan od sinova Simeunovih, i žena mu Joka, imali su petoro dece: Radenka, Radomira, Milića, Iliju i kći Draginju, udatu Kaljević. Deca Nikolinog sina Radomira: Milojko, Simeun, Miodrag, Adam i kći Milena, udata Miletić, sećali su se kako je njih jedanaestoro živelo u jednoj "zgradi". Tanaskovića danas ima svuda, od Družetića, Požege, Čačka, Beograda ... U Družetićima su Milojkov sin Mića i žena Doca sa sinom Milovanom i snajom Dušicom, čija su deca u Čačku i Beogradu.

U Požegi su sinovi Miodraga i žene mu Radmile od Perišića iz Dobrodola: Rade Tanasković sa ženom Milicom - deca su im u Požegi i u Beogradu, i brat mu Mire sa ženom Mirjanom - deca su im u Beogradu. U Čačku su Simeunovi sinovi Zoran i Slavko sa porodicom...

Družetići, zajedno sa svojom varošicom Kamenicom, udaljeni su od Gornjeg Milanovca 43 km. Nalaze se na starom putu za Požegu, na području užičke Crne gore, na nadmorskoj visini od 480 do 660 m i površini od 3.154 ha.^[1]

Galerija[uredi | uredi izvor]

Dom kulture
Glavna ulica
Škola

Istorija[uredi | uredi izvor]

Početak stvaranja naselja Kamenica pada pred kraj XVII i početak XVIII veka, to su se Kose naseljavale barem u to vreme. Porodice iz Crne Gore su se uglavnom doseljavale iz ekonomskih razloga tražeći za sebe prostor koji je u ovim krajevima stvoren povlačenjem stanovništva koje je tokom turske okupacije islamizovano. Krajem XVII muslimanske porodice rasturali su i hajduci te su se one iseljavale tako da Prvi ustanak 1804 nije zatekao u selu muslimanske familije. Doseljavanja novog stanovništva su bila spora, porodice su se selile prema raspitivanju i iskustvu onih koji su stigli, najviše iz Starog Vlaha i Crne Gore.^[1] Doseljavanjem, i same porodice, u najvećem živeći u zadrugama, su se razgranavale a krsno ime nije pripadalo domaćinu nego domu i baštini. Do promene prezimena dolazilo je i odlaskom na miraz ili usinovljavanjem. Doseljavanja su vršena na prostoru koji je bio opšta svojina, dok se nije počela zemlja obrađivati i voćnjaci saditi, za svojinu se nije težilo. U knjizi spahijskih prihoda u rani, plaćalo se kukuruzom, dosta ređe i pšenicom. Leti je stoka terana na ispašu u planinu. Podaci govore da je stanovništvo držalo ovce, koze, svinje, goveda, retko je ko imao konja. Voćarstvo se počelo razvijati oko 1850 g. Svojina se tada vodila kao: privatna, seoska, opštinska i državna. Kraj je bio siromašan pa su ljudi išli u pečalbu, uglavnom u grupi od osam radnika od kojih se jedan starao o grupi kao njen vođa.

Družetići su na levoj obali rečice Kamenica, podignuti na Maljen i Suvobor. Na istoku, potok ih odvaja od Pranjana. Pod Riorom su im zakosi i livade..

Naselje ovog kraja se prvi put pominje u turskom popisu 1525. godine pod imenom Kamenica. O nastanku imena Družetići nema sigurnih podataka. Do 1991. godine Kamenica i Družetići bili su jedno selo. Tada su se podelili i svako od njih dobilo je status sela.^[1]

Demografija[uredi | uredi izvor]

U naselju Družetići živi 596 punoletnih stanovnika, a prosečna starost stanovništva iznosi 47,2 godina (46,7 kod muškaraca i 47,7 kod žena). U naselju ima 221 domaćinstvo, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 3,18.

Ovo naselje je u potpunosti naseljeno Srbima (prema popisu iz 2002. godine).

Grafik promene broja stanovnika tokom 20. veka

Demografija^[2]
Godina	Stanovnika
1948.	1.239
1953.	1.415
1961.	1.311
1971.	1.220
1981.	1.041
1991.	866	864
2002.	703	714
2011.	565

Etnički sastav prema popisu iz 2002.‍^[3]

Srbi	703	100,0%
nepoznato	0	0,0%

Stanovništvo prema polu i starosti^[4]


	m	ž
?	3	5
80+	14	11
75—79	15	25
70—74	28	28
65—69	46	34
60—64	29	31
55—59	18	27
50—54	16	21
45—49	34	20
40—44	20	17
35—39	25	20
30—34	19	15
25—29	15	19
20—24	19	12
15—19	13	17
10—14	25	17
5—9	12	17
0—4	9	7
Prosek :	46,7	47,7

Domaćinstva

**Broj domaćinstava prema popisima iz perioda 1948—2002.**
Godina popisa	1948.	1953.	1961.	1971.	1981.	1991.	2002.
Broj domaćinstava	241	273	287	279	271	253	221

**Broj domaćinstava po broju članova prema popisu iz 2002.**
Broj članova	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10 i više	Prosek
Broj domaćinstava	44	64	34	23	19	22	11	3	1	0	3,18

Stanovništvo staro 15 i više godina po bračnom stanju i polu

Pol	Ukupno	Neoženjen/Neudata	Oženjen/Udata	Udovac/Udovica	Razveden/Razvedena
Muški	314	80	203	26	5
Ženski	302	32	205	60	5
UKUPNO	616	112	408	86	10

Stanovništvo po delatnostima koje obavlja

Pol	Ukupno	Poljoprivreda, lov i šumarstvo	Ribarstvo	Vađenje rude i kamena	Prerađivačka industrija
Muški	211	162	0	2	29
Ženski	160	113	0	0	30
UKUPNO	371	275	0	2	59
Pol	Proizvodnja i snabdevanje	Građevinarstvo	Trgovina	Hoteli i restorani	Saobraćaj, skladištenje i veze
Muški	0	1	4	0	4
Ženski	1	0	7	0	0
UKUPNO	1	1	11	0	4
Pol	Finansijsko posredovanje	Nekretnine	Državna uprava i odbrana	Obrazovanje	Zdravstveni i socijalni rad
Muški	0	2	0	1	1
Ženski	1	1	3	2	0
UKUPNO	1	3	3	3	1
Pol	Ostale uslužne aktivnosti	Privatna domaćinstva	Eksteritorijalne organizacije i tela	Nepoznato
Muški	4	0	0	1
Ženski	0	0	0	2
UKUPNO	4	0	0	3

Reference[uredi | uredi izvor]

^ ^a ^b ^v Đuković, Isidor (2005). Rudničani i Takovci u oslobodilačkim ratovima Srbije 1912-1918. godine. Gornji Milanovac: Muzej Rudničko-takovskog kraja. str. 224.
^ „Knjiga 9”. Stanovništvo, uporedni pregled broja stanovnika 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991, 2002, podaci po naseljima (PDF). webrzs.stat.gov.rs. Beograd: Republički zavod za statistiku. maj 2004. ISBN 86-84433-14-9.
^ „Knjiga 1”. Stanovništvo, nacionalna ili etnička pripadnost, podaci po naseljima. webrzs.stat.gov.rs. Beograd: Republički zavod za statistiku. februar 2003. ISBN 86-84433-00-9.
^ „Knjiga 2”. Stanovništvo, pol i starost, podaci po naseljima. webrzs.stat.gov.rs. Beograd: Republički zavod za statistiku. februar 2003. ISBN 86-84433-01-7.

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

[:02-1] v Đuković, Isidor (2005). Rudničani i Takovci u oslobodilačkim ratovima Srbije 1912-1918. godine. Gornji Milanovac: Muzej Rudničko-takovskog kraja. str. 224.

[2] „Knjiga 9”. Stanovništvo, uporedni pregled broja stanovnika 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991, 2002, podaci po naseljima (PDF). webrzs.stat.gov.rs. Beograd: Republički zavod za statistiku. maj 2004. ISBN 86-84433-14-9.

[3] „Knjiga 1”. Stanovništvo, nacionalna ili etnička pripadnost, podaci po naseljima. webrzs.stat.gov.rs. Beograd: Republički zavod za statistiku. februar 2003. ISBN 86-84433-00-9.

[4] „Knjiga 2”. Stanovništvo, pol i starost, podaci po naseljima. webrzs.stat.gov.rs. Beograd: Republički zavod za statistiku. februar 2003. ISBN 86-84433-01-7.

[1]

[2]

[3]

[4]