Everet (Vašington)

Everet engl. Everett
Centar grada
Grb
Administrativni podaci
Država	Sjedinjene Američke Države
Federalna jedinica	Vašington
Okrug	Snohomiš
Osnovan	1893
Stanovništvo
Stanovništvo	‍
— 2010.	103.019
Geografske karakteristike
Koordinate	47° 57′ 48″ S; 122° 12′ 02″ Z
Vremenska zona	UTC-8, leti UTC-7
Everet Everet na karti SAD
Ostali podaci
Pozivni broj	425
FIPS kod	53-22640

Everet (engl. Everett) grad je u američkoj državi Vašington, koji se nalazi 40 km severno od Sijetla. Sedište je okruga Snohomiš, a po broju stanovnika sedmi je po veličini grad u državi Vašington. Grad se nalazi na poluostrvu Port Gardner, na ušću reke Snohomiš u Zaliv Pjudžit. Po popisu stanovništva iz 2010. u njemu je živelo 103.019 stanovnika.

Fabrika Boinga u Emeretu

Poluostrvo Port Gardner istorijski je bilo naseljeno Snohomišima, sališkim narodom čije se zimsko selo zvano Hibalb nalazilo na ušću reke. Savremeno naselje u tom području osnovano je tako što su drvoseče i cela domaćinstva ovde naseljena 1860-ih, ali planovi za izgradnju grada bili su zamišljeni tek 1890. Konzorcijum investitora sa istočne obale koji je želeo da izgradi veliki industrijski grad stekao je zemljište na tom području i podneo zahtev za dodeljivanje građevinske dozvole za izgradnju „Evereta”, koga su nazvali u čast Evereta Kolbija, sina investitora Čarlsa L. Kolbija. Grad je pravno organizovan kao grad 1893, ubrzo nakon što je izgrađena Velika severna železnica, i razvijao se kao veliko središte drvne industrije sa nekoliko velikih pilana.

Everet je postao sedište okruga 1897. nakon spora sa gradom Snohomišom zbog nekoliko izbora, koji je dospeo do Vrhovnog suda države Vašington. U gradu su organizovani radnički nemiri tokom 1910-ih, koji su kulminirali „Masakrom u Everetu” 1916. u kome je ubijeno nekoliko članova sindikata „Industrijski radnici sveta”. Područje je 1920-ih povezano novim međugradskim železnicama i mostovima autoputa, pretvarajući ga u glavno komercijalno čvorište, takođe je 1936. izgrađen aerodrom Pejn Fild (Okružni aerodrom Snohomiša).

Gradska ekonomija se nakon Drugog svetskog rata preusmerila od drvne industrije ka vazduhoplovstvu, izgradnjom Boingove Fabrike za sklapanje aviona Boing Everet na Pejn Fildu 1967. Boingovo prisustvo donelo je dodatni industrijski i komercijalni razvoj Evereta, kao i nove stambene četvrti na jugu i zapadu poluostrva koje su priključene gradu. Boing je ostao najveći poslodavac u gradu, zajedno sa mornaricom SAD, koja upravlja Pomorskom bazom Everet od 1992.

Everet je i dalje glavni poslovni centar okruga Snohomiš, ali je takođe postao „velika spavaonica” Sijetla u poslednjim decenijama. Povezan je sa Sijetlom „međudržavnim autoput 5” i raznim javnim sredstvima prevoza koja se zaustavljaju na Stanici Everet, uključujući železničku prugu Saunder, Amtrak, i prigradske autobuse. Everet organizuje nekoliko godišnjih festivala, a takođe je sedište sportskih timova nižih liga, uključujući juniorski hokejaški klub Everet Silvertips (igra u Endžl of d Vinds Areni).

Istorija

Rana istorija i naseljavanje Amerikanaca

„Železnica Sijetla i Montane” duž zaliva Port Gardner 1891.

Poluostrvo Port Gardner prvobitno je bilo naseljeno lokalnim Obalskim Sališima koji su u region stigli pre 10.000 godina i nastanili se u blizini modernog Evereta pre oko 2.000 godina. Snohomiši su živeli oko lokalnih plovnih puteva na ušću Lagune Pozešn, imali su utvrđeno zimsko selo Hibalb (poznato i kao Hibolb) na ušću reke Snohomiš. Prvi Evropljani u ovom području bili su istraživači koji su 1792. posetili ovu oblast u „Ekspediciji Vankuver”, pristali su na plažu na obali današnjeg Evereta 4. juna i položili pravo na zemlju u ime Engleske na rođendan kralja Džordža III. Pjudžit Saund su dodatno istražili radnici Kompanije Hadson Bej 1824. i ekspedicije Junajted Stejts Eksploring Ekspedišn pod komandom Čarlsa Vilksa 1841, što je prethodilo većem američkom prisustvu u tom području.

Snohomiši i drugi primorski sališki narodi bila su potpisnici Ugovora o Point Eliotu 1855, kojim su svoje zemlje prepustili vladi teritorije Vašington i osnovali obližnji Indijski rezervat Tulalip, gde oni bi bili preseljeni. Prvi američki doseljenik koji se trajno naselio na poluostrvo bio je Denis Brighem, stolar iz Vustera, koji je položio pravo na 64,7 ha zemlje i sagradio kolibu za sebe, na osnovu „zakona o domaćinstvu”, koji je davao pravo naseljenicima da preuzmu vlasništvo nad određenim parcelama državne zemlje (oduzete starosedeocima). Njemu se pridružilo još nekoliko porodica, zatim su otvorene prodavnica i pilana, koji su brzo prestali sa radom. Tokom nekoliko narednih godina veći broj drvoseča preselio se na to područje, ali planovi za trajno naseljavanje nisu zamišljeni do 1890.

Tokom krstarenja duž obale Aljaske putem „Unutrašnjeg prolaza” (između američkog kopna i obližnjih ostrva) na brodu Kraljica Tihog okeana u julu 1890, drvoseča Henri Hjuit Jr i izvršni direktor železnice Čarls L. Kolbi, sačinli su planove za izgradnju industrijskog grada u zalivu Port Gardner. Hjuit i Kolbi ranije su se sreli u Viskonsinu, gde je Hjuit vodio drvno preduzeće, a Kolbi pomorski posao, i u Takomi, odakle su započelo putovanje. Par je želeo da izgradi industrijski centar na mestu za koje su verovali da će biti prva okeanska luka Velike Severne železnice, koju će izgraditi Džejmes Dž. Hil, koja bi postala „Picburg Zapada”. Braća Raker su 22. avgusta 1890. podneli zahtev za građevinsku dozvolu na lokaciji površine 20 ha, koja se nalazila na poluostrvu, oni su se preselili na sever iz Takome i imali skromnije planove za to područje od Hjuita i Kolbija.

Do septembra, Kolbi je osigurao $800.000 namenjenih finansiranju projekta (ekvivalentno $21 milion dolara u 2018) od naftnog magnata Džona D. Rokfelera i njegovog saradnika iz železnice Kolgejta Hojta, predviđeno je bilo da započnu sa nabavkom zemljišta, izbegavajući špekulante. Sindikat Hjuit−Kolbi odlučio je da koristi ime koje neće otkriti tačnu lokaciju, nazvavši njihov planirani grad po Everetu Kolbiju, petnaestogodišnjem sinu investitora Čarlsa L. Kolbija, koji je imao „ogroman apetit” na zajedničkoj večeri. Everet Lend Kompani je osnovan u Okrugu Pirs 19. novembra 1890. i nedelju dana kasnije kupio 175,69 ha zemlje od braće Raker. Na poluostrvu je već bilo osnovano nekoliko preduzeća, podeljenih između Bejsajda koji je okrenut Port Gardneru i Riversajda koji je okrenut prema reci Snohomiš. Zahtev za građevinsu dozvolu braće Raker je povučen nakon što je postignut sporazum sa Hjuitom o donaciji polovine njihovih poseda, Hjuit je obećao niz industrijskih poduhvata koji bi bili realizovani na osnovu „izuzetnog dokumenta”, koji je takođe korišćen za sticanje imovine od drugih vlasnika zemljišta u okolini.

U Everetu su prva preduzeća osnovana početkom 1891, nakon što su u novo naselje na reci Snohomiš došli špekulanti koji su kupovali i prodavali zemljište i izgradnje mlinova i drugih industrijskih preduzeća. Prva pošta je otvorena u julu u bakalnici na obali, na kojoj je kasnije u oktobru izgrađena Železnica Sijetla i Montane. Do kraja godine, Everet je dobio svoju prvu školu, salun (bar), crkvu i pilanu. Braća Svalvel započela su prodaju parcela u Riversajdu duž avenije Hjuit, koja je, kada je završena u junu 1892, bila široka 30 m i postala glavna magistrala koja se od obale reke pružala pravcem istok-zapad. Kompanija Everet Lend nije prvobitno organizovala opštinsku vladu, prepuštajući lokalna pitanja „građanskom odboru”, koji je 21. marta 1892. formirao 21 stanovnik grada. Ovde je živelo oko 5.000 stanovnika do kraja godine, malo pre dovršetka „Velike severne železnice” preko prolaza Stivens Pas 6. januara 1893. Pruga nije imala zadnju stanicu u Everetu, kako su se prvobitno nadali špekulanti, umesto toga nastavila se duž obale Pjudžit Saunda sve do Sijetla.

Inkorporacija i prve godine

Zahtev za izdavanje građevinske dozvole koju je podnela Kompanija Everet Lend 1892.

Nakon kupovine parcela na obali, oko kojih je vođen spor, kompanija Everet Lend je omogućila formiranje opštinske vlade. Početne granice grada kompanija je odredila tako da izbegne oporezivanje industrijskih područja i isključi grad Lovel, koji je prethodio Everetu. Građani Evereta 27. aprila 1893. glasali su 670–99 za osnivanje grada (inkorporacija), a Tomasa Dvajera su izabrali za gradonačelnika. Osnivanje je potvrdila vlada Okruga Snohomiš 4. maja 1893. Gradski tramvajski javni prevoz pokrenut je 3. jula 1893, sa linijama koje su povezivale trgovački okrug Hjuit Avenju sa pilanama, topionicama i udaljenijim oblastima kao što je Lovel.

Kompanija Everet Land upala je u finansijske probleme nakon nekoliko meseci od osnivanja grada, jer se u regionu osetio uticaj recesije u koju je zapala nacionalna ekonomija. Ulaganje kompanije u područje Monte Krista dalo je loše rezultate, jer je u ovoj rudarskoj oblasti dobijana ruda lošijeg kvaliteta nego što se očekivalo i nije bila u stanju ispuniti obećanja data u „izuzetnom dokumentu”, koji je nekoliko puta menjan u dogovoru sa braćom Raker, koji su postali mlađi partneri u kompaniji. Rokefeler je svoju investiciju doveo u pitanje i imenovao savetnika Frederika Gejtsa da započne sa dezinvestiranjem, dok su Kolbi i Hojt ostali na čelu kompanije. Nekoliko većih preduzeća u Everetu zatvoreno je ili propalo tokom trogodišnjeg vrhunca ekonomske depresije, ali je u oktobru 1894. uspešno okončan rad na izgradnji parobroda SS Siti of Everet (SS City of Everett), najvećeg koji je izgrađen u Pjudžit Saundu u to vreme. Ženski Književni Klub Evereta osnovan je 1894. i otvorio prvu gradsku bolnicu i javnu biblioteku.

Uprkos ekonomskim previranjima, Everet je nastavio da raste uz osnivanje novih preduzeća, kako se razvijala drvna industrija u toj oblasti. I druge industrije su se takođe razvijale u Everetu, uključujući i lokalne fabrike konzervi, opeke i nekoliko topionica. Otkriće novih ležišta minerala u Monte Kristu, zajedno sa završetkom „Železnice Evereta i Monte Krista” u vlasništvu Rokfelera, podstaklo je rast stanovništva. Grad je takođe imao koristi od „Klondajčke zlatne groznice”, jer je za prevoz istraživača i preduzetnika izgradio nekoliko parnih brodova.

U prvim godinama svog postojanja, Everet je pokrenuo kampanju za preuzimanje statusa sedišta okruga od Snohomiša, koji je izgubio na značaju nakon završetka većeg broja železničkih pruga koje su prolazile kroz druge gradove u okrugu. Izbori za određivanje grada koji će biti sedište okruga zakazani su za 6. novembar 1894, usledila je žestoka rasprava između građana i novina. Preleminarne rezultate izbora proglasili su komesari 19. decembra, rezultati su bili u korist Evereta, usledile su optužbe za prevaru i kupovinu glasova sa obe strane. Posle žalbe Snohomiša, vrhovni sud države Vašington je proglasio rezultat nevažećim i blokirao sprovođenje rezultata izbora, ali ponovno prebrojavanje glasova, koje je organizovano u oktobru 1895. nije promenilo rezultat izbora. Duga pravna bitka vođena je između dva grada, a u oktobru 1895. Vrhovni sud je presudio da Everet postaje sedište okruga na osnovu zakonitog i obavezujućeg ponovnog brojanja glasova. U januaru 1897. dokumentacija okružnih vlasti je premeštena vagonima iz Snohomiša do Evereta, gde je 1. februara 1898. otvorena trospratna zgrada suda.

Pilane i radnički nemiri

Priobalje grada Evereta oko 1905.

Nakon što su se spoljni investitori povukli iz kompanije Everet Lend, vlasništvo je preneseno 1899. Everet Impruvment Kompani (engl. Everett Improvement Company), koji su kontrolisali Džejms Dž. Hil i njegov saradnik od poverenja Džon T. MakČesni. Fridrih Vejerhojzer kupio je Hilove posede pod šumom na severozapadu američkog priobalja Tihog okeana i izabrao Everet za mesto svoje najveće pilane, koja je otvorena 1902. Krajem decenije, Everet je imao 11 pilana koje obrađuju trupce, 16 pilana koje proizvode šindru i 17 kombinovanih pilana, čime je nadmašio svaki drugi grad u državi i dobio nadimak „Grad pilana” i „Grad dimnjaka”. Vejerhojzer Kompani (engl. Weyerhaeuser Company) je otvorila svoju drugu veliku pilanu na reci Snohomiš aprila 1915, nazvanu Pilana B, ona je imala dimnjak visine 62 m i mogućnost (kapacitet) obrade 23.600.000 m³ drvne građe.

Grad je dobio prvu međugradsku železnicu 1903. otvaranjem „Everet-Snohomiš međugradske železnice”. Zatim je 2. maja 1910. otvorena „Međugradska železnica Sijetl-Everet”, koja se kretala pravcem kroz unutrašnjost preko Oldervud Manora. Everet je 1907. postao prvorazredni grad i imao je skoro 25.000 stanovnika do 1910, od kojih je četvrtina bila rođena u inostranstvu. Lokalna drvna industrija je procvetala tokom obnove San Franciska nakon Zemljotresa u San Francisku 1906, koja je stvorilo veliku potražnju za proizvodima od drveta na Zapadnoj obali SAD. Sam Everet je stradao u velikom požaru 2. avgusta 1909, koji je uništio 12 privrednih zgrada i okružni sud. Razvoj grada požar nije omeo, a nova zgrada okružnog suda otvorena je 1910, pored kampusa Srednje škole Evereta. Glasači Evereta su 1912. odobrili novu gradsku povelju kojom je gradska vlast reorganizovana u veće sačinjeno od tri komesara i gradonačelnikom, čija funkcija je bila ceremonijalna.

Tokom prve decenije 20. veka, radnici u pilanama i drugim fabrikama počeli su da se organizuju u radničke sindikate udružene u „Centralni savet sindikata Evereta”, koji je do 1901. okupio velik broj sindikata. Savet je do 1907. imao 25 sindikata i uspeo da se poveže sa „Američkom federacijom rada”, koristio je svoj uticaj da bi organizovao štrajkove i zaustavljanje rada što je rezultiralo povećanjem plata i bezbednijim uslovima rada u pilanama, gde je 1909. umrlo 35 radnika. U Everetu su takođe postojali lokalna socijalistička udruženja i organizatori, koji su jednom nedeljno do 1914. objavljivali Radnički Časopis (Labor Journal) i D Komonvelt (The Commonwealth). Nekoliko osoba koje su preživele antiindijske nemire u Belinghamu od septembra 1907. u nastanilo se u Everetu, gde su proveli dva meseca, ali ih je rulja pretukla i nasilno izbacila.

Radnički nemiri u gradu kulminirali su masakrom u Everetu 5. novembra 1916, najsmrtonosnijim događajem u istoriji radnika pacifičkog severozapada. U maju 1916, u lokalnim pilanama koje su proizvodile šindru, počeo je štrajk radnika i trajao je mesecima uz nasilne napade koje su organizovali vlasnici pilana, ovi napadi su privukli pažnju radikalnog socijalističkog međunarodnog sindikata „Industrijski Radnici Sveta” (Industrial Workers of the World (IWW)), koji je slao govornike na demonstracije u Everetu. Gradska vlada je donela novu uredbu o ograničavanju uličnih govora, što je bila posledica napetosti između IWW-a i okružnog šerifa Donalda Mekrea, koji je naoružao lokalnu miliciju i pretukao 41 člana sindikata koji su 30. oktobra 1916. brodom pokušali ući u grad. Premlaćivanja su izazvala bes članova sindikata i ostalih građana Evereta, podstičući 300 članova IWW-a da 5. novembra doputuju na parobrodima Verona i Kalista iz Sijetla do Evereta, kada se sa njima na dokovima suočio Mekre sa grupom od 200 osoba koje je on organizovao, a koji su se plašili da bi pristigli članovi sindikata mogli da organizuju nasilje i pljačke. Posle žestoke rasprave, nakon koje je usledilo nekoliko minuta pucnjave, ubijeno je petoro ljudi na Veroni, a dva zamenika na pristaništu smrtno su ranjena u prijateljskoj vatri; nakon izvlačenja tela iz vode nezvanično je utvrđeno da je stvarni broj poginulih članova IWW-a 12. Najmanje 50 ljudi je ranjeno, uključujući Mekrea, a 297 uhapšeno u Everetu i Sijetlu; samo jednom članu IWW, Tomasu Trejsiju, na kraju je suđeno i oslobiđen je optužbi za ubistvo prvog stepena nakon dvomesečnog suđenja.

Štrajk proizvođača šindre završio se 10. novembra 1916, bez ustupaka vlasnika pilana, a lokalni stanovnici su se okrenuli protiv IWW-a zbog pogoršanja nasilja. Napetosti vezane za prava radnika smanjile su se ulaskom SAD u Prvi svetski rat, uprkos pokušaju članova IWW-a da ometu rad drvne industrije koja je podržavala ratne napore. Kao rezultat masakra, državna vlada je usvojila zakone, koji su ostali na snazi do 1999, a kojima je zabranjeno građanima da se zalažu za anarhiju ili nasilno svrgavanje vlasti. Lokalni stanovnici nisu priznavali postojanje masakra sve do kraja 20. veka, kada su o ovom događaju objavljene knjige i postavljena spomen ploča iznad nekadašnjih dokova.

Međuratne godine

Hotel Monte Kristo završen 1925.

Lokalna drvna industrija nastavila je da prolazi kroz cikluse procvata i propasti tokom 1920-ih, trpeći posledice nestabilnosti cena i koristeći povećanje tražnje za drvnom građom nakon zemljotresa u Japanu iz 1923. i otvaranje Panamskog kanala. Pilana za proizvodnju šindre Klou-Hartli za koju se tvrdilo da je najveća na svetu, proizvodila je 1,5 miliona komada šindre dnevno; dok je proizvodnja u gradu tokom 1920. iznosila približno 4,5 miliona komada šindre i 3,5 miliona dasaka dnevno. Everetska luka osnovana je 13. jula 1918. kako bi se omogućilo javno vlasništvo nad priobaljem i podstakao ekonomski razvoj grada. Krajem 1920-ih, luka je otvorila prvi aerodrom u okrugu na ostrvu Ibej i kupila pristanište u 14. ulici i ostrvo Džeti od kompanije Everet Impruvment Kompani (engl. Everett Improvement Company). Grad je takođe stekao privatni vodovod 1915. i zamenio ga novim koji se snabdevao iz basena reke Sultan koji je potpuno bio završen četiri godine kasnije.

Everetova centralna poslovna četvrt tokom 1920-ih od dela grada u kome je poslovao mali broj preduzeća prerastao je u prometni gradski centar, u kome je izgrađeno nekoliko višespratnica i maloprodajnih objekata, dve srednje škole, moderna gradska dvorana, i aneksi dve gradske bolnice. Šestopratni Hotel Monte Kristo otvoren je 1925. imao je 140 soba za goste, raznovrsni nameštaj i banketnu dvoranu. Prva okružna radio stanica Kej−eF−Bi−eL (KFBL danas KRKO) počela je sa emitovanjem 25. avgusta 1922. i bila je među prvim osnovanim u državi. Treća pilana u Vejerhojzerovom kompleksu, osnovana je 1924, u njoj je zaposleno 1.500 ljudi, do kraja decenije godišnja proizvodnja joj je iznosila 28,125 miliona dolara (što je ekvivalentno 329 miliona dolara u 2018. godini).

Rasprostranjena upotreba automobila dovela je do izgradnje novih puteva od Evereta i Snohomiša do susednih regiona. „Autoput Stvens Pas” otvoren je 1925, čime je obezbeđen drugi u državi automobilski prelaz preko Kaskadnih planina i pristup novim drvnim i ostalim resursima. Kasnije je 1939. autoput poboljšan otvaranjem puta „Hjuit Evenju Trestl” preko nasipa, na putu se nalazi i vijadukt preko reke Snohomiš i ostrva Ibej. Pacifički autoput (deo „Autoputa 99”) završen je 1927. otvaranjem četiri mosta preko delte reke Snohomiš kod Merisvila. Everet je takođe bio među prvim gradovima u SAD koji su svoje tramvaje zamenili autobusima, ovo je sprovedeno u delo 1923, dok je poslednji voz na međugradskoj liniji Sijetl-Everet vozio je 20. februara 1939.

Everet je doživeo veliki porast nezaposlenosti kada je tražnja za proizvodima od drveta opala. Procenjeno je da je 32 procenta poreza na imovinu ostalo neplaćeno 1932. Dobrotvorne organizacije u ovom području organizovale su programe pomoći i obezbedile posao za nezaposlene stanovnike, uključujući započinjanje izgradnje parka površine 75 ha i golf terena u Nort Everetu koji je kasnije postao Ameriken Lidžn Memorial Park (American Legion Memorial Park). Federalna „Uprava za nadgledanje napretka javnih radova” (engl. Works Progress Administration) zaposlila je lokalne radnike kako bi izgradili novu javnu biblioteku u centru grada, parkove, proširili škole i obnovili ulice. Takođe je izgrađen novi okružni aerodrom, kasnije nazvan Pejn Fild, koji je otvoren jugozapadno od Evereta 1936. kako bi služio u komercijalne svrhe. Aerodrom je korišćen u vojne svrhe tokom Drugog svetskog rata, ali je kasnije prenet u vlasništvo okruga. U ratu je izgrađeno novo brodogradilište kojim je upravljala kompanija Everet-Pasifik Šipbilding & Džraj Dak Kompani (Everett-Pacific Shipbuilding & Dry Dock Company), koje je zapošljavalo 6.000 radnika, a zatvoreno je 1949.

Boing i razvoj predgrađa

Predstavljanje prvog Boinga 747 iz pogona za montažu u Everetu u septembru 1968.

Centar Evereta nastavio je da se razvija kao regionalni poslovni centar nakon završetka rata, izgrađen su četiri velike robne kuće i desetine manjih maloprodajnih objekata i restoran u krugu od šest blokova oko avenija Hjuit i Kolbi. Porast stanovništva pokrenuo je izgradnju novih stambenih naselja oko poluostrva i novih škola, pri čemu se broj dece upisane u škole u „Školskom Okrugu Everet” povećao sa 6.000 1941. na 11.600 u 1951. Takođe je izgrađen Memorijalni stadion Evereta 1947, da bi služio za organizovanje srednjoškolskih sportskih i građanskih događaja. Novi stambeni kompleks u javnom vlasništvu, Bejker Hajts, izgrađen je 1943. usled nedostatka stambenog prostora na lokalnom nivou, bio je namenjen za smeštaj vojnog osoblja, izgradnjom je obezbeđeno ukupno 1.275 stanova, koji su kasnije iznajmljivani porodicama sa niskim prihodima.

Prvi supermarket u prigradskom stilu otvoren je 1950. na putu „Evergrin Vej” (deo američkog autoputa 99), zatim su duž ​​autoputa, do kraja decenije, izgrađeni tržni centar i slične mega prodavnice. Područja oko autoputa pretvorena su u prigradska naselja, koja su pokrivala veći deo zemlje u blizini Medison Strita, površine od 360 ha, na koji se grad proširio 31. decembra 1959. Drugi krug proširenja južnog Evereta završen je 1961. i 1972, kada je gradu pripojeno 4.200 ha, uključujući područje Lovela. Ovim proširenjem povećan je broj stanovnika na preko 50.000. Druga srednja škola Evereta „Kaskejd Haj Skul”, otvorena je 1961. i bila je namenjena stanovništvu priključenih područja. Nove prigradske četvrti bile su povezane „međudržavnim autoputem 5”, koji je poveza severni Sijetl i Everet u februaru 1965. i zaobišao „U.S. autoput 99”, imao je šest trak i delom išao trasom bivše međugradske železničke pruge. „međudržavni autoput 5” je produžen oko istočne strane Evereta januara 1968, a deo koji prolazi kroz državu Vašington završen je otvaranjem sekcije koja povezuje grad sa Merisvilom maja 1969.

Boing je svoju prvu fabriku u Everetu otvorio 1943, u okviru svog ratnog programa proizvodnje, proizveo je model letelice B-17. Kompanija se preselila na lokaciju brodogradilišta Everet-Pasifik 1956. i do 1965. postala je najveći pojedinačni poslodavac u gradu, sa 1.728 zaposlenih. Boing je odobrio rani razvoj svog putničkog aviona Boing 747 u martu 1966. i kupio 320 ha u blizini „Pejn Filda” u junu, kako bi izgradio svoju fabriku za sklapanje aviona, koji bi postao prvi svetski „džambo-džet”. Rad na prvom avionu 747, nazvanom „Grad Everet”, počeo je u nedovršenoj fabrici u januaru 1967. Prikazan je javnosti u septembru 1968. i izveo svoj prvi let 9. februara 1969. Fabrika Everet je nekoliko puta proširena da bi bila osposobljena za proizvodnju novijih Boingovih modela, uključujući 767, 777 i 787 Džrimlajner.

Očekivana gradnja fabrike Boinga krajem 1960-ih, pokrenula je razvoj novih stambenih i komercijalnih četvrti u Everetu i okolnim naseljima. Do kraja decenije Everet je pripojio dodatne oblasti kako bi proširio granice grada zapadno do Makiltia, i južno do Silver Lejka. Novi autoput, „vašingtonski državni autoput 526”, izgrađen je da bi povezao postrojenja sa „međudržavnim autoputem 5” na petlji Istmont, gde je planirano je da se izgradi Everetski tržni centar Mal. Tržni centar je izgrađen u fazama, počevši od prodavnice Sirsa u februaru 1969, a svečano je otvoren 9. oktobra 1974, u njemu je radilo 14 prodavnica. Gradnju tržnog centra usporio je lokalni ekonomski slom, koji je započeo obustavljanjem razvoja novog Boingovog modela 2707 (nadzvučni džetlajner) iz 1971, kao i upadanjem u finansijske probleme avioproizvođača koji su uticali na prodaju Boinga 747. Fabrika Everet smanjila je broj zaposlenih sa 25.000 na 4.700, prouzrokujući veliki rast lokalne stope nezaposlenosti i egzodus bivših zaposlenih; školski okrug Evereta zatvorio je tri osnovne škole, jer je upisano samo 3.000 učenika.

Tokom sedamdesetih godina 20. veka, nekoliko preživelih pilana i fabrika za proizvodnju celuloze iz Evereta je zatvoreno, jer je njihova obnova ili zamena bila suviše skupa, što je označilo kraj „Grada pilana”. Fabrika za proizvodnju celuloze iz Lovela zatvorena je 1972, a zatim i Vejerhojzerova „pilana B” 1979. i „pilana A” 1981. Poslednja Vejerhojzerova pilana zatvorena je 1992, a dvadeset godina kasnije 2012. zatvorena je i poslednja preostala fabrika papira u Everetu „Skat Pejpr Kompani” (Scott Paper Company). U Gradu se umesto njih razvijala vazduhoplovna i visokotehnološka industrija, otvaranjem pogona 1980-ih Hjulet-Pakarda, Fluk Korporejšena i drugih kompanija iz elektronske industrije. Poslovni centar Evereta je takođe doživeo pad, pošto su se trgovci i prodavci automobila preselili u prigradska područja, uprkos otvaranju velikog hotela i nekoliko visokih poslovnih zgrada. Gradska deponija jugoistočno od centra Evereta pretvorena je u postrojenje za reciklažu miliona guma, zvanog „Maunt Fajrstoun”, koje se zapalilo u septembru 1984. i gorelo sedam meseci nakon, ovaj incident privukao je pažnju nacionalnih medija.

Pomorska baza i oživljavanje centra grada

Pomorska baza Everet, vojna baza američke mornarice, otvorena je 1994. u okviru programa „Strateške matične luke”

Boing se oporavio od pada prodaje i povećao zaposlenost u svojoj fabrici u Everet na 18.000 ljudi 1980, dok se spremao da predstavi Boing 767, drugi model džetlajnera koji se proizvodi u Everetu. Susedni industrijski park koji se nalazi uz Bulevar Sivej izgrađen je 1980-ih, kako je rasla potražnja za poslovnim prostorom u gradu. Luka Everet počela je da gradi novi trgovački i maloprodajni kompleks u zalivu Port Gardner, jer je pokušavala da se diverzifikuje delatnost, ali projekat je naišao na finansijske probleme, jer su poslodavci iz oblasti Evereta propadali ili otpuštali radnike usled ekonomskog sloma vazduhoplovne industriji 1981–82. Mornarica SAD odabrala je nekadašnje brodogradilište u zalivu Port Gardner za mesto nove vojne baze 1984. u okviru programa Strateška domaća luka. Pomorska baza Everet i njeno 490 m dugo pristanište izgrađeni su između 1987. i 1994. zajedno sa pomoćnim objektima smeštenih na severu u Smoki Pojntu. Prvi brodovi su stigli u septembru 1994, a mornarička baza Everet bila je dugo matična baza nekolicine nosača aviona, uključujući Nosač aviona Abraham Linkoln.

Grad je doživeo preporod tokom 1990-ih, podstaknut dolazećom proslavom stogodišnjice postojanja i trećom ekspanzijom postrojenja Boing za proizvodnju modela Boing 777. Širenje fabrike je završeno 1993. i povećala je najveću svetsku zgradu po obimu na 39 ha. Unutrašnje četvrti Evereta, uključujući i centar grada, proširene su izgradnjom novih stambenih i poslovnih jedinica, u centru grada program uređenja i restauracije počeo je 1980-ih. Obnova u centru grada uključivala je rekonstrukciju i sužavanje avenije Kolbi, postavljanje žardinjera na proširenim trotoarima i nove parkove. Nekoliko novih kancelarijskih zgrada dovršeno je u centru grada Evereta, uključujući jedanaestospratnu zgradu „Kej Benk Tauer” i mnoge istorijske zgrade su renovirane ili restaurisane, da bi privukle nova preduzeća i organizacije. Grad se takođe proširio na 188 ha u blizini Pejn Filda u martu 2000, čime je Everetovo stanovništvo prešlo preko 91.000. Everetu je 2002. „Nacionalna građanska liga” dodelila tiltulu „Sveamerički grad”. Životna sredina gradske četvrti Delta je 2000-ih detaljno očišćena, sredstvima topionice Asarko (Asarco), nakon otkrića da je došlo do zagađenja tla koje je ona izazvala.

Everet je ključno saobraćajno čvorište u okviru regionalnog sistema „Saund Tranzit” (povezuje okruge Snohomiš, Pirs i King). Tranzitna agencija „Saund Tranzit” otvorila je u februaru 2003. multimodalni železnički i autobuski centar, stanicu Everet. Kako bi zamenila raštrkane objekte „Amtraka” (železnički saobraćaj), „Grejhaund Lajnsa” (autobuski saobraćaj) i lokalnih prevoznika. Takođe je bilo predviđeno da služi kao severni terminus za „prigradsku železnicu Saunder” i autobuse „Saund Tranzit Ekpresa”, koji povezuju Everet sa Sijetlom. Odeljak „međudržavnog autoputa 5” dug 9,7 km, državna vlada je renovirala u periodu od 2005. do 2008. dodavanjem novih traka po ceni od 263 miliona dolara. Deonica autoputa I-5 u Everetu je jedna od najzagušenijih, ali i jedna od najgorih u Sjedinjenim Državama po dužini putovanja.

Centar Evereta nastavio je da se razvija tokom 2000-ih i 2010-ih, neke projekte je završila lokalna samouprava, a neke preduzimači privatnici. „Everet Events Senter” (danas „Endžl of d Vinds Arena”) otvoren je 2003. i služio je kao zatvorena sportska hala, kongresni centar i klizalište. Okružna vlada je preuredila kompleks zgrada okružne uprave u Everetu, izgradivši novi administrativni centar, zatvor, garažu za parkiranje i javni trg koji je otvoren 2005. Tokom 2010-ih otvorena su dva nova hotela u centru grada, zajedno sa nekoliko stambenih zgrada čija izgradnja je potstaknuta podsticajnom politikom zoniranja. Kako je broj beskućnika u regionu Sijetla rastao, Everet je obezbedio dve zgrade u centru, koje su imale pristup socijalnim uslugama i 150 jedinica za stanovanje namenjenih osobama sa malim primanjima.

Boing je odabrao svoje fabrike u Everetu za proizvodnju modela Boing 787 Džrimlajner i Boing 747-8, za koja nisu bila potrebna velika proširenja zgrada. Kompanija je takođe sarađivala sa okružnom vladom radi stvaranja muzeja vazduhoplovstva „Centar budućnost vazduhoplovstva i Boing tura”, koji je otvoren 2005. u Pejn Fildu. Program Boing 777X pokrenut je 2013, planirana je izgradnja centra za montažu krila pored fabrike u Everetu, centar je otvoren 2016. Komercijalni putnički saobraćaj na aerodromu „Pejn Fild” nastavljen je na novom terminalu 4. marta 2019, nakon što su ranije planove od 1980-ih dalje blokirali stanovnici okoline aerodroma.

Preuređenje grada u 21. veku

Gradska uprava je započela planiranje velike sanacije bivše deponije na obali reke Snohomiš krajem 1990-ih, ali projekat je doživeo zastoj, jer su privatni preduzimači odbili da nastave sa realizacijom projekta. Prvobitno planirani koncept za posed površine 56 ha uključivao je zabavni centar sa trgovinama, smeštajem, kancelarijama i parkovima. Projekat „Everet uz obalu reke” (engl. Everett Riverfront) na kraju je podeljen na tri dela: južni deo namenjen za izgradnju 235 porodičnih kuća koji je izgrađen 2016; centralni deo sa poslovnim prostorom, apartmanima, bioskopom i malim parkom; i severni deo sa 190 višespratnih zgrada. Sličan plan preuređenja za 26 ha zemlje na obali koja je pripadala luci Everet, odbačen je 2007. zbog finansijskih problema preduzimača. Novi projekat, nazvan „Fišermens Harbor” (Fisherman's Harbor), počeo je sa realizacijom 2018. izgradnjom hotela, apartmana, restorana i prodavnice pored gradske javne marine.

„Regionalni medicinski centar Providens” u Everetu (Providence Regional Medical Center Everett), formiran spajanjem dve everetske bolnice 1994, završio je veliko proširenje svog „kampusa Severni Everet” 2011. otvaranjem dvanaestospratne zgrade. Prvi slučaj koronavirusne bolesti 2019 u okrugu Snohomiš identifikovan je u „Regionalnom medicinskom centru Proviđenje” 20. januara 2020. Kako se pandemija koronavirusa pogoršala u državi, gradonačelnica Kejsi Frenklin proglasila je 21. marta 2020. prvu „naredbu o obaveznom karantinu” na teritoriji države Vašington. Kao odgovor na projektovano smanjenje prihoda u iznosu od 14 miliona dolara koje je izazvala naredba o obaveznom karantinu, koja je kasnije proglašena u celoj državi, gradska vlast je u maju 2020. otpustila 160 zaposlenih i planira da smanji rashode na usluge koje pruža grad. Prvobitni budžet grada za 2020. godinu već je bio ograničen zbog projektovanog deficita izazvanog jazom u potrošnji utvrđenom u 2017.

Geografija

Avenija Hjuit u centru Evereta, gledajući zapadno od Brodveja

Everet je jedan od glavnih gradova u okviru metropolskog područja Sijetla, nalazi se 40 km severno od Sijetla. Nalazi se na poluostrvu Port Gardner, na zapadu izlazi na Port Gardner Bej (koji je deo Pozešn Saunda, a on deo Pjudžit Saunda), a na severu i istoku leži na ušću reke Snohomiš. Grad takođe obuhvata prigradska i industrijska područja na jugu i jugozapadu poluostrva, koja su mu pripojena sredinom i krajem 20. veka. Everet ima 18 km rečne obale i 18 km morske obale, uključujući javne pristupne tačke u parkovima i brodskim rampama na zalivu Port Gardner i reci Snohomiš. Prema „Birou za popis stanovništva SAD”, grad ima ukupnu površinu od 125,59 km², od čega je 86,64 km² zemlja, a 38,95 km² voda.

Zapadnu granicu grada sa Makiltiom generalno definiše rečni sliv „Japanski Galč” na rubu Bingove fabrike za sklapanje i njenih pomoćnih zgrada. Na jugozapadu Everet se graniči sa aerodoromom Pejn Fild i naseljima Lejk Stiknija, koja su predviđena za širenje grada (područje se proteže na jug prema Linvudu). Na jugu grad se obavija oko jezera Silver Lejk i sledi „državni autoput 527” do „državnog autoputa 96” na Marfis Korneru, gde se graniči sa Mil Krikom. Na istoku reka Snohomiš formira istočnu granicu. Severoistočna granica u delti reke uključuje delove ostrva Smit Ajlend koji sežu prema Merisvilu; niz mostova autoputa preko delte reke Snohomiš povezuje Everet sa Merisvilom na severu i Lejk Stivensom na istoku. Granice grada takođe uključuju 1.509 ha pod šumom koja okružuje Jezero Čeplan, akumulacija u Kaskadnim planinama koja je jedan od izvora gradskog vodosnabdevanja.

Poluostrvo Port Gardner nastalo je tokom povlačenja lednika kako se završavalo ledeno doba 14.000 godina pre sadašnjosti. Tlo je uglavnom ilovača i uključuje šljunkoviti pesak koji su naneli lednici. Everet se nalazi u blizini „raseda južnog Vidbija” (ime po južnom delu ostrva Vidbi), plitke zone raseda, koja se nalazi blizu zapadnog ruba grada, a otkrivena je 1994. Lokalni geolozi su 1990-ih takođe pronašli dokaze o cunamiju i likvefakciji tla u nanosima ispod delte reke Snohomiš, koja nisu direktno povezana sa „rasedom južnog Vidbija”. Gradska uprava je 2002. osnovala „odeljenje za upravljanje kriznim situacijama” i sprovodi redovne vežbe simuliranja katastrofa i odgovora na njih. U jugozapadnim četvrtima Evereta nalazi se nekoliko jaruga, koje su formirali lokalni potoci, koji se ulivaju u zaliv Port Gardner. Područje je takođe sklono klizištima, koja ometaju putnički i teretni saobraćaj na železnici koja ide duž obale zaliva. Vodeni tokovi iz ostalih područja grada delovi su slivova reke Snohomiš i jezera Vašington.

Gradska panorama i naselja

Grad Everet ima „Odeljenje za gradska naselja” koje olakšava komunikaciju između grada i priznatih „udruženja građana gradskih naselja”. Udruženja građana gradskih naselja su nezavisna od grada i imaju izabrane lidere koji komuniciraju sa gradskom vlašću. Različite četvrti u Everetu imaju pogled na Kaskadne i Olimpijske planine, uključujući planinu Bejker i Rejnir.

U gradu Everetu je 2019. postojalo je 19 priznatih udruženja građana gradskih naselja:

• Bejsajd, koji pokriva veći deo centra Evereta, luke Everet, Pomorske baze Everet, i okolnih stambenih naselja
• Bulevard Blafs, najvećim delom stambena naselja koja se graniče sa Makiltijem
• Kaskejd Vju, stambeno naselje u južnom Everetu, severno od Everet Mola
• Delta, prvenstveno stambeni deo grada severno od centra Evereta
• Evergrin, stambeno naselje u južnom Everetu
• Glejšr Vju, starija stambena zona južno od centra grada
• Harborvju – Siherst – Glenhejven, pokriva starija stambena naselja južno od grada
• Holi, mešavina stambenih, poslovnih i industrijskih delova grada na južnom rubu grada
• Lovel, stambeno naselje jugoistočno od centra grada i nekadašnji nezavisni grad osnovan 1863.
• Severozapadni Everet, koji obuhvata starije stambene oblasti severozapadno od centra grada, istorijsku četvrt i kampus „Javnog Koledža Everet” (engl. Everett Community College)
• Pajnherst-Beverli Park, kombinacija stambenih i poslovnih zona u južnom Everetu
• Port Gardner, koji obuhvata delove centra Evereta i stambene četvrti na Brdu Raker (istorijska četvrt)
• Riversajd, obuhvata stambena naselja severoistočno od centra grada i istorijski okrug
• Silver Lejk, uključuje stambene i poslovne delove grada koji okružuju jezero Silver Lejk na krajnjem jugoistočnom delu grada
• Saut Forest Park, stambeno naselje u blizini centra
• Tvin Kriks, koji obuhvata područje oko Everet Mola i mešavinu stambenih i poslovnih delova grada.
• Vali Vju – Silvan Krest – Larimer Ridž, stambeni delovi grada na jugoistoku Evereta
• Vju Ridž – Medison, stambene oblasti zapadno i jugozapadno od Forest Parka
• Vestmont, prvenstveno stambena oblast na jugozapadnom delu grada

Gradski centar

Centar Evereta obuhvata područje severno od Pacifičke avenije, istočno od Vest Marine Vju Drajv, južno od Avenije Everet i zapadno od Brodveja. U njemu su smeštene gradske i okružne vlade. višespratne poslovne zgrade, hoteli i stambene zgrade. Endžl of d Vinds Arena se nalazi na zapadnoj strani Brodveja, u malom istorijskom delu grada na aveniji Hjuit. Nekoliko gradskih ulica imenovano je po osnivačima Kompanije Everet Lend i njihovim saradnicima, uključujući Džona D. Rokfelera, Braću Raker, Čarlsa L. Kolbija i Aleksandra MekDugala. Gradska uprava je 2018. odobrila izmene urbanističkih planova čime je omogućena gradnja zgrada visokih i do 25 spratova i sa smanjenim zahtevima u vezi broja obezbeđenih parking mesta, da bi podstakla gušću gradnju u iščekivanju buduće stanice „Link lajt rejla”.

Klima

Everet ima okeansku klimu sa umerenim temperaturama tokom cele godine, i uticajem morskih vazdušnih masa. Varijacija prosečnih vremenskih prilika između godišnjih doba je manje ekstremna nego u unutrašnjosti, sa suvim letima i blagim, kišnim zimama zbog blizine Tihog okeana. Prema Kepenovoj klasifikaciji klimata, Everet ima mediteransku klimu sa toplim letima (podtip Csb). Grad se nalazi na severnoj granici „Zone Konvergencije Pjudžit Saunda”, lokalnog vremenskog fenomena izazvanog sudarom vazdušnih struja iz gorskih područja regije, koji dovodi do pojave obilnijih kiša i jačih vetrova od ostatka regiona.

Najtopliji mesec u Everetu je avgust, sa prosečnom temperaturom od 22,6 °C, dok je januar najhladniji, sa prosečnom temperaturom od 7,2 °C. Najviša zabeležena temperatura, 37 °C, zabeležena je 9. juna 1955, a najniža, -18 °C, zabeležena je 11. novembra 1993. Prosečna godišnja količina padavina u Everetu je 907 mm, kiša uglavnom pada od oktobra do marta, a najobilnije padavine su u decembru. Značajne snežne padavine u Everetu su retkost, a 1965. je pala najveća zabeležena godišnja količina snega, 68 cm.

Klima Evereta
Pokazatelj \ Mesec	.Jan.	.Feb.	.Mar.	.Apr.	.Maj.	.Jun.	.Jul.	.Avg.	.Sep.	.Okt.	.Nov.	.Dec.	.God.
Apsolutni maksimum, °C (°F)	22 (72)	23 (74)	28 (82)	29 (85)	34 (93)	37 (98)	34 (93)	34 (94)	32 (89)	28 (83)	23 (74)	19 (66)	37 (98)
Maksimum, °C (°F)	7,2 (44,9)	9,3 (48,8)	11,6 (52,8)	14,5 (58,1)	17,6 (63,6)	20,2 (68,3)	22,6 (72,6)	22,6 (72,7)	19,9 (67,8)	15,3 (59,5)	10,5 (50,9)	7,6 (45,7)	14,9 (58,8)
Minimum, °C (°F)	0,6 (33,1)	1,3 (34,4)	2,7 (36,8)	4,7 (40,4)	7,4 (45,3)	10,1 (50,2)	11,6 (52,9)	11,6 (52,8)	9,1 (48,3)	6 (43)	3,1 (37,6)	1,3 (34,3)	5,8 (42,4)
Apsolutni minimum, °C (°F)	−17 (1)	−17 (2)	−12 (10)	−5 (23)	−2 (29)	2 (36)	3 (37)	3 (38)	−1 (30)	−6 (22)	−18 (0)	−15 (5)	−18 (0)
Količina padavinamm (in)	114,6 (4,51)	82,6 (3,25)	90,7 (3,57)	69 (2,7)	59,4 (2,34)	53,8 (2,12)	26,4 (1,04)	30 (1,2)	50,3 (1,98)	86,1 (3,39)	118,1 (4,65)	126 (4,96)	907 (35,71)
Količina snega, cm (in)	8,4 (3,3)	3 (1,2)	1,5 (0,6)	0,5 (0,2)	0 (0)	0 (0)	0 (0)	0 (0)	0 (0)	0 (0)	1,5 (0,6)	3,6 (1,4)	18,5 (7,3)
Dani sa padavinama	19	16	18	15	12	10	6	6	9	15	18	19	163
Izvor: Western Regional Climate Center (1894–2015)

Ekonomija

Pogled iz vazduha na Boingovu fabriku u Everetu, najvećeg poslodavca u okrugu Snohomiš

Everet ima 88.146 radno sposobnih stanovnika, od kojih je 59.599 osoba zaposleno, prema proceni američkog „Biroa za popis stanovništva” (2018). Grad je takođe imao 7.335 registrovanih preduzeća 2012, koja su zapošljavala 94.000 radnika. Ekonomija Evereta usredsređena je na proizvodnju vazduhoplova (aviona), pomorske aktivnosti, tehnološki i uslužni sektor. Najveći poslodavac u gradu je proizvođač aviona Boing, jer upošljava 31 odsto zaposlenih u gradu. Glavni proizvodni pogon Boinga u blizini Pejn Filda je najveća zgrada na svetu po obimu. Na lokalnu ekonomiju Evereta i okruga Snohomiš ogroman uticaj ima poslovanje Boinga, otpuštanja i štrajkovi uzrokuju pad i u drugim sektorima ekonomije.

Ekonomija grada u 19. i početkom 20. veka bila je vezana za trgovinu drvnom građom i pomorsku industriju, uključujući ribarstvo i proizvodnju brodova. Poslednja fabrika za proizvodnju celuloze, u vlasništvu Kimberli-Klarka, zatvorena je u aprilu 2012. godine i srušena godinu dana kasnije, što je označilo kraj prevlasti drvne industrije u ekonomiji. Vazduhoplovna industrija u Everetu počela je da se razvija krajem 1960-ih nakon što je Boing započeo izgradnju fabrike za sklapanje aviona u Pejn Fildu, dovodeći dobavljače i podizvođače na to područje. Od 1990-ih, gradska vlast je podsticala ekonomski razvoj u drugim industrijama, naročito u tehnološkom sektoru, zbog podsticanja diversifikacije ekonomije. Luka Everet takođe je izgradila sopstveni industrijski park u severnom Everetu, u kome su postoje dobavljač vazduhoplovne industrije i distributivni centri Amazona i FedEksa (FedEx Corporation).

Prema podacima iz 2018. najveći broj zaposlenih grada Evereta zaposlen je u proizvodnji (18%), slede obrazovne usluge (18%), maloprodaja (12%), profesionalne usluge (11%) i sektor zabave (11%). Proizvođač elektronike Fluk Korporejšn (danas deo konglomerata Fortiv) sa sedištem u Everetu ima 1.000 zaposlenih u državi Vašington. Proizvođač igračaka Fanko sa sedištem u centru Evereta, gde ima sopstveni maloprodajni objekat koji je otvoren 2017, takođe ima i distributivni centar u gradu. Neki od ostalih velikih poslodavaca su „Regionalni medicinski centar Providens” u Everetu, sa 4.900 zaposlenih, Mornarica SAD sa 2.900 zaposlenih, i „Javne Škole Evereta” (engl. Everett Public Schools) sa 2.440 zaposlenih.

Približno 28% radnika Evereta zaposleno je u preduzećima koja se nalaze u okviru gradskih granica, dok 15% putuje u Sijetl. Većina zaposlenih stanovnika grada (70%) putuje na posao u svom automobilu bez putnika (u automobilu je samo vozač), dok 14% putuje na posao u automobil sa većim brojem putnika, a 6% koristi javni prevoz. Radnici zaposleni u Everetu žive širom okruga Snohomiš i King, od kojih 15% živi u gradu, 7% u Merisvilu, 5% u Sijetlu i 4% u Lejk Stivensu. Promena smene u pogonu Boinga u Everetu uzrokuje zagušenje u saobraćaju tokom jutra i ranih popodneva koje se sa autoputa preliva na gradske ulice (saobraćajni špic).

Gradski trgovci na malo su 2012. prodali robu u vrednosti dva miliona dolara, a njihovi maloprodajni objekti skoncentrisani su u tržnim centrima, duž dva glavna autoputa, Evergrin Vej i Everet Mol Vej. Na raskrsnici dva autoputa nalazi se veliki „auto plac” koji se razvio 1980-ih nakon što su prodavci automobila preseljeni iz centra Evereta. Tržni centar „Everet Mol”, smešten na severoistočnom kraju puta Everet Mol („državni autoput 99”), otvoren je 1974. i ima više 100 prodavnica. Tržni centar je proširen 2005, kada je dobio bioskop i novi set prodavnica, ali od tada je izgubio dva glavna prodavca i nekoliko drugih zakupaca.

Najveći poslodavci

Izvor: Sveobuhvatni godišnji finansijski izveštaj 2018:

Rang	Poslodavac	Broj zaposlenih
1	Boing	35.000
2	Regionalni medicinski centar Providens u Everetu	4.906
3	država Vašington	3.000
4	Pomorska baza Everet	2.900
5	Klinika Everet	2.871
6	Okrug Snohomiš	2.759
7	Javne Škole Evereta	2.443
8	Fluk Korporejšn (Fortiv)	1.200
9	Grad Everet	1.198
10	Preduzeće za javne komunalne usluge Okruga Snohomiš	1.004

Demografija

Prema popisu stanovništva iz 2010. u gradu je živelo 103.019 stanovnika, što je 11.531 (12,6%) stanovnika više nego 2000.

Sastav stanovništva – Everet
	2020.	2010.	2000.
Ukupno	110 629 (100,0%)	103 019 (100,0%)	91 488 (100,0%)
Belci	–	70 489 (68,42%)	71 276 (77,91%)
Hispanoamerikanci	–	14 595 (14,17%)	6 539 (7,147%)
Azijati	–	8 056 (7,820%)	5 773 (6,310%)
Ostali	–	5 681 (5,515%)	4 839 (5,289%)
Afroamerikanci	–	4 198 (4,075%)	3 061 (3,346%)

Kretanje broja stanovnika
Popis	Stan.		%±
1900.	7.838		—
1910.	24.814		216,6%
1920.	27.644		11,4%
1930.	30.567		10,6%
1940.	30.224		−1,1%
1950.	33.849		12,0%
1960.	40.304		19,1%
1970.	53.622		33,0%
1980.	54.413		1,5%
1990.	69.961		28,6%
2000.	91.488		30,8%
2010.	103.019		12,6%
Izvori: Popisi stanovništva SAD

Everet je po broju stanovnika najveći grad u okrugu Snohomiš i sedmi u državi Vašington, između Kenta i Rentona. Prema popisu stanovništva SAD 2010. imao je 103.019 stanovnika, a 2019. prema proceni vlade države Vašington 111.800. Područja koja su predviđena za širenje grada (deo neinkorporiranih naselja okruga Snohomiš) 2016. su imala 44.596 stanovnika. Populacija Evereta porasla je za 47 procenata u periodu od 1990. do 2000. i 13 procenata od 2000. do 2010. godine, zbog širenja grada pripajanjem neinkorporiranih naselja i povećane izgradnje stanova. Predviđa se da će se do 2035. broj stanovnika grada povećati za 40.000 do 60.000. Rast stanovništva u gradu od 1990. godine u velikoj meri je pod uticajem nekavkazoidnih rasnih grupa, a bela većina se smanjila sa 92 procenta 1990. na 75 procenata u 2010.

Grad je 2010. imao 16.394 stambene jedinice, od kojih je 9.181 bila porodična kuća, a 7.213 su bile u višespratnim stambenim zgradama. Stopa vlasništva nad nekretninom u Everetu je među najnižim u državi Vašington, samo u 44% domova žive njihovi vlasnici, a stanovnici grada imaju medijalni prihod niži od proseka u okrugu i metropolskoj oblasti Sijetla. Prosečna mesečna stanarina plaćena za iznajmljivanje stambene jedinice u Everetu 2013. kretala se od 700 dolara za garsonjeru do 2.723 dolara za kuću sa pet spavaćih soba. Grad takođe ima nekoliko kompleksa za socijalno stanovanje, u kojima se nalazi 2.461 stambenih jedinica namenjena domaćinstvima sa malim prihodima, koji do njih dolaze putem saveznih i lokalnih grantova.

Popis 2010.

Prema popisu stanovništva SAD 2010., u gradu je živelo 103.019 ljudi i 23.282 porodice u 41.312 domaćinstva. Gustina naseljenosti je bila 1.189,1 stanovnika na km². Postojalo je 44.609 stambenih jedinica prosečne gustine od 514,9 jedinica na km². Rasni sastav stanovništva bio je sledeći: 74,6% belci, 4,1% afroamerikanci, 1,4% starosedeoci, 7,8% istočni azijati, 0,7% okeanci (Polinežani, Mikronežani i Melanežani), 6,1% ostale rase, i 5,3% dve ili više rasa. Hispanci ili latinoamerikanci bilo koje rase činili su 14,2% stanovništva.

Od 41.312 domaćinstava, 30,5% činila su domaćinstva sa decom mlađom od 18 godina, 38,2% bračni parovi koji žive zajedno, 12,5% domaćinstva bez prisutnog muža, 5,7% domaćinstva bez prisutne supruge, a 43,6% neporodična domaćinstva. 34,1% svih domaćinstava sačinjavali su pojedinci, a 9,3% osobe stare 65 godina ili više koje žive same. Prosečna veličina domaćinstva bila je 2,39, a prosečna veličina porodice 3,09.

Medijalna starost stanovnika grada bila je 34,4 godine. 22,7% stanovnika bilo je mlađe od 18 godina; 11,3% bilo je u dobi od 18 do 24 godine; 30,6% od 25 do 44; 25% od 45 do 64; a 10,3% su bile osobe starije od 65 godina. Polna struktura stanovništva grada bila je 50,9% muškaraca i 49,1% žena.

Popis 2000.

Prema popisu stanovništva SAD 2000., u gradu je živelo 91.488 ljudi i 21.613 porodice u 36.325 domaćinstva. Gustina naseljenosti je bila 1.086,9 stanovnika na km². Postojalo je 38.512 stambenih jedinica prosečne gustine od 514,9 jedinica na km². Rasni sastav stanovništva bio je sledeći: 56% belci, 9% afroamerikanci, 1,56% starosedeoci, 10% istočni azijati, 4% okeanci (Polinežani, Mikronežani i Melanežani), 3,13% ostale rase, i 4,25% dve ili više rasa. Hispanci ili latinoamerikanci bilo koje rase činili su 13% stanovništva.

Od 36.325 domaćinstava, 31,9% činila su domaćinstva sa decom mlađom od 18 godina, 42,1% bračni parovi koji žive zajedno, 12,5% domaćinstva bez prisutnog muža, a 40,5% neporodična domaćinstva. 31,7% svih domaćinstava sačinjavali su pojedinci, a 8,5% osobe stare 65 godina ili više koje žive same. Prosečna veličina domaćinstva bila je 2,40, a prosečna veličina porodice 3,04.

Starosna struktura je bila sledeća:

Godine starosti	0–17	18–24	25–44	45–64	65+
Procenat (%)	25,1	12,3	33,3	18,9	10,3
Izvor: Puget Soun Regional Council − psrc.org

Medijalni prihod domaćinstava u gradu bio je $40.100, a porodica $46.743. Muškarci su imali medijalni prihod od $35.852 u odnosu na $28.841 koliko su primale žene. Prihod po glavi stanovnika u gradu bio je $20.577. Oko 19,5% stanovništva i 10,1% porodica bilo je ispod linije siromaštva, uključujući 16% mlađih od 18 godina i 12,1% starih 65 godina i starijih.

Kriminal

Everet
Stopa kriminala (2015)
Nasilni zločini
Ubistvo	5
Silovanje	44
Razbojništvo	148
Teška telesna povreda	225
Imovinski zločini
Provala	974
Razbojnička krađa	4.316
Krađa motornih vozila	908
Podmetanje požara	33
Napomene: *Broj prijavljenih zločina na 100.000 stanovnika.           * Populacija grada Evereta 2015: 107.219 Izvor: Statistika zločina FBI 2015.

Policijska uprava Evereta je 2020. imala 201 uniformisanog policajca i pet upražnjenih položaja. U gradu su 2015. policiji prijavljena 422 nasilna zločina i 6.198 imovinskih zločina. Broj prijavljenih zločina u Everetu je u padu od 2009−2010. kada je doživeo svoj vrhunac, sa 610 nasilnih zločina i 7.672 imovinskih zločina. Everet se svrstao u prvih 20 posto američkih gradova po broju prijavljenih zločina u izveštajima CQ Press−a. Grad je na 49. mestu među gradovima Vašingtona u studiji iz 2019. Nacionalnog veća za bezbednost i sigurnost u kući, prema broju zločina po glavi stanovnika.

Policijska uprava Evereta i šerif okruga Snohomiš započeli su 2009. godine krivičnu istragu protiv vlasnka i zaposlenih većeg broja kafea (bikini barista) zbog kršenja zakona o zabavi za odrasle. Gradska uprava je u avgustu 2017. usvojila „uredbu o pravilu oblačenja” za radnike u uslugama prehrambene industrije, ali je protiv nje podignuta tužba vlasnika kafea i zaposlenih zbog neustavnosti uredbe. Uredba je suspendovana preliminarnim nalogom Okružnog suda SAD u decembru 2017, ali je Apelacioni sud Sjedinjenih Američkih Država za deveti okrug presudio u korist gradske vlasti 2019. Gradska uprava ne planira da sprovodi uredbu o pravilu oblačenja sve dok se tužba ne reši ukidanjem prethodnog naloga Okružnog suda.

Grad ima visoku stopu zloupotrebe opioida, posebno oksikodona i heroina, koja je podstaknuta međudržavnom trgovinom narkoticima. „Regionalni medicinski centar Providens” u Everetu prijavio je 655 slučajeva predoziranja opioidima od januara do avgusta 2017, dok je 34 posto stanovnika privedenih u okružni zatvor bilo pozitivno na opioide. Rasprostranjena upotreba opioida, takođe je doprinela rastu beskućništva u Everetu 2015−2017 od 65%, opterećujući lokalna skloništa za beskućnike. Gradska uprava podnela je u januaru 2017. tužbu protiv proizvođača oksikodina Pardju farme (engl. Purdue Pharma), tvrdeći da je kompanija bila nemarna u distribuciji leka i skrivanju njegovog dejstva od stanovnika Evereta. Tužba je takođe identifikovala lanac krijumčara narkotika sa sedištem u Los Anđelesu, veliki broj recepata koje su izdali lekari za nabavku leka i direktni marketing koji je vršila Pardju farma, kao faktore za porast broja slučajeva zavisnosti od opioida. Tužbi grada Evereta pridružene su žalbe okruga Snohomiš, rezervata Tulalip i drugih, saslušanje je održano u Apelacionom sudu Sjedinjenih Američkih Država za deveti okrug.

Gradska vlada i politika

Everet je „grad prve klase” (ima više od 10.000 stanovnika) koji ima „gradsku povelju” i oblik vlasti „gradonačelnik – gradsko veće”. Gradonačelnik i sedam članova gradskog veća biraju se na četvorogodišnji mandat na organizovanim izborima koji se održavaju neparnih godina. Počevši od 2021. godine gradsko veće Evereta biraće pet članova iz posebnih izbornih jedinica i dva na nivou grada. Gradsko veće jednom nedeljno, svake srede održava sednice, koje uživo prenosi preko televizijskog kanala „Everet Čenl” i interneta. Gradska uprava se nalazi u zgradi „Vol Strit” u centru Evereta, poslovnoj zgradi visokoj 10 spratova, pored istorijske „Gradske većnice Evereta” - danas sedište gradske policijske uprave i kancelarija gradskog veća.

Kejsi Frenklin, bivša članica gradskog veća, izabrana je za gradonačelnicu 2017. godine i druga je žena na tom položaju i prva koja je izabrana na izborima. Gradonačelnik Evereta odgovoran je za imenovanje šefova različitih gradskih odeljenja, gradskog činovnika, gradskog blagajnika, načelnika gradske policije i vatrogasne službe i članove gradskih službi i odbora. Gradska uprava 2020. ima 1.200 zaposlenih i budžet od 148,7 miliona dolara. U nadležnosti grada su policija, vatrogasna služba, služba hitne medicinske pomoći, niz komunalnih usluga, javni radovi, briga o socijalnom stanovanju, zoniranje i planiranje i parkovi. Everet takođe ima opštinski sud osnovan 1987. i dvojicu sudija koji se biraju na mandat od četiri godine. Gradska vlast upravlja javnim gradskim prevozom „Everet Tranzit” i sistemom javnih biblioteka Evereta, koje nisu deo okružnog javnog prevoza i sistema biblioteka.

Everet je takođe sedište okruga Snohomiš i u centru Evereta, se nalazi kampus sa nekoliko značajnih objekata okružne vlade. Kampus obuhvata okružni sud Snohomiša, okružni zatvor, administrativne kancelarije i glavnu policijsku stanicu okruga.

Na saveznom nivou, Everet je deo 2. kongresnog okruga Vašingtona, koga Predstavničkom domu Sjedinjenih Američkih Država predstavlja demokrata Rik Larsen od 2001. Na državnom nivou, najveći deo grada se nalazi u 38. izbornom okrugu Vašingtona, zajedno sa Merisvilom i indijanskim rezervatom Tulalip. Južne četvrti grada, uključujući Silver Lejk, deo su 21. izbornog okruga Vašingtona, zajedno sa Edmondsom i Makiltiom. Everet je takođe deo 2. distrikta okruga Snohomiša, koji takođe uključuje Makilteo i indijski rezervat Tulalip.

Kultura

Umetnost

Istorijsko „Pozorište Everet”, otvoreno 1901.

Everet je opisan kao grad „plavih okovratnika” (radničke klase), ali takođe je i dom regionalne umetničke scene koja uključuje galerije, „pozorišta u zajednici”, muziku i umetnička dela. Grad ima pet glavnih mesta na kojima nastupaju umetnici, koja ugošćuju različite grupe i događaje.

Istorijsko „Pozorište Everet” (834 mesta) na aveniji Kolbi otvoreno je 1901. i ugošćuje pozorišta u zajednici, muzičke grupe, „improvizovanu komediju” i projekcije filmova. Nekada je grad imao „pozorišni kvart” u centru grada, koji je obuhvatao pozorišta „Everet”, „Granada”, „Balboa” i „Roksi”, koja su otvorena početkom 20. veka, ali su kasnije izgubila na značaju, a dva su zatvorena 1950-ih. Pozorište Everet je poslednje preživelo pozorište iz te ere, ono je delimično obnovljeno nakon požara u decembru 1923, i pretvoreno u multipleks bioskop 1979. godine, koji je zatvoren 1989, i vraćen u prvobitno stanje 2000. Regionalno seosko pozorište (engl. Village Theatre) nastupa u Isakvi i „Performing Arts Centru Evereta”, gradskom objektu koji je otvoren 1993. godine i u kojem je takođe smešten „Everet Koral”. „Seosko pozorište” otvorilo je 2011. „KidStejdž” (dečja scena), na kom nastupaju mladi izvođači, prenamenom bivše zgrade poslovnice banke, koja se nalazila pored „Performing Arts Centra Evereta”. Everet Sivik Auditorijum u srednjoj školi „Everet Haj Skul” je završen 1939. godine i sedište je „Orkestra filharmonije Evereta”, koji su 2010. osnovali muzičari bivše „Simfonije Evereta”, nakon što je upala u finansijske probleme.

Gradskim programom „javna umetnost” upravlja „Komisija za kulturnu umetnost Evereta”, savetodavni odbor građana osnovan 1974. godine kad i program „procenat za umetnost” namenjen javnim projektima. Pored javne umetnosti, komisija upravlja uličnim klavirima kojih ima 16 i nalaze se u centru Evereta, njih farbaju lokalni umetnici i dostupni su za javnu upotrebu svakog avgusta. Glavna umetnička četvrt Evereta obuhvata tri bloka avenije Hojt u centru grada, u njoj se nalazi „Umetnički centar Šak” i nekoliko skulptura postavljenih krajem 2000-ih. „Umetnički centar Šak” otvoren je 2011. godine kao višenamenski izložbeni prostor i radionica za umetnike, sa sadržajima za razne medije i smeštajem za umetnike koji obezbeđuje „Artspejs Prodžekts”. Centar se prvobitno zvao „Umetničko veće okruga Snohomiš”, preimenovan je u čast Džona i Idame Šak, dugogodišnjih sponzora organizacije i umetnosti u regionu; U svojoj prvoj godini, Umetnički centar Šak je ugostio 265 umetnika, čije izložbe je ukupno posetilo 33.000 posetilaca, što je pomoglo da se oživi centar grada tokom velike recesije. Područje Evereta privuklo je umetnike i muzičare iz Sijetla zbog njegove relativne pristupačnosti i podsticaja gradske vlasti.

Gradska dešavanja i turizam

Grad je domaćin nekoliko godišnjih manifestacija i festivala lokalne umetnosti, kao i proslava, obično u letnjim mesecima. Na gradskoj obali se održava godišnja parada i proslava Dana nezavisnosti uz vatromet. U centru Evereta se svakog septembra od 1977. održava ulični festival kobasice. Tokom 1990-ih osnovano je nekoliko godišnjih festivala, uključujući festival filma u februaru, izložba klasičnih automobila „Kruzin tu ​​Kolbi” (u prevodu krstarenje do Kolbija) u maju, festival bašti u junu, i umetnička izložba „Freš Pejnt” (u prevodu sveža boja) u avgustu. Najveći godišnji letnji festival u gradu, „Solti Si Dejz” (u prevodu dani slanog mora), osnovan je 1970. godine i uključivao je paradu, trku hidroplana, izložbu klasičnih automobila i druge događaje. Prvobitno ga je grad subvencionisao, iz dela svog prihoda od „poreza na hotelski smeštaj”, ali je 2003. subvencionisanje prestalo, a festival je tri godine kasnije ukinut.

Pijaca u Everetu osnovana je 1994. i radi nedeljom od maja do oktobra, ima 200 dobavljača i oko 5.000 posetilaca nedeljno. Prvobitno se nalazila u luci Everet, ali se 2019. preselila na aveniju Vetmor u centru grada zbog problema sa parkiranjem i pristupom na obali. Pijaca takođe povremeno postavlja tezge i van sezone, ali i tokom leta (u sezoni) sredom na železničkoj stanici Amtraka u Everetu. Na obali Evereta se od 1991. leti organizuje serija koncerata.

Gradska vlada Evereta i Udruženje „Everet centar” takođe su pokrenuli promotivno brendiranje Evereta i određene turističke inicijative koje su stvorile nove manifestacije. Gradska uprava je 2014. godine raspisala konkurs za dizajn logoa, na koji je poslato 850 prijava, dok je na izboru za najbolji glasalo 5.700 lokalnih stanovnika. pobednički dizajn je kasnije povučen zbog sličnosti sa logotipom kompanije za finansijske usluge Investnet (Envestnet) i zamenjen je novim dizajnom brenda 2019. Festival kraft piva (zanatskog piva) osnovala je „Komisija za pivo Vašingtona” 2012, a kasnije je preimenovan u „Aper Left Birfest” 2017. nakon što je gradska vlast preuzela upravljanje. Festival muzike „Fišermen Vilidž”, osnovan 2014, održava se svake godine tokom trodnevnog vikenda u maju, na četiri bine u centru Evereta. Muzički festival uključuje nastupe 50 lokalno i nacionalno poznatih umetnika, kao i umetničke izložbe.

Područje Evereta ima nekoliko velikih turističkih atrakcija, posebno onih čija je tema vazduhoplovstvo. „Centar budućnost vazduhoplovstva i Boing tura” u Pejn Fildu, koji je u vlasništvu okružne vlade, a kojim upravlja Boing, ima nekoliko vazduhoplovnih eksponata i uključuje obilazak Boingove fabrike. To je najpopularnija turistička atrakcija okruga Snohomiš, koja je 2017. imala ukupno 495.000 posetilaca. „Muzej leteće baštine i borbenog oklopa” (engl. Flying Heritage & Combat Armor Museum) otvoren je 2008. u obnovljenom hangaru u Pejn Fild, muzej čuva kolekciju obnovljenih vojnih aviona i vozila iz 20. veka. „Dečiji muzej Zamislite” (engl. Imagine Children's Museum) otvoren je 2004. u obnovljenoj zgradi banke u centru Evereta posle preseljenja iz grada Merisvila. U njemu se nalaze interaktivni eksponati dizajnirani za podučavanje dece lokalnoj istoriji, nauci i umetnosti.

Mediji

„Everet Herald” je gradska dnevna novina, koja objavljuje lokalne i nacionalne vesti za 40.000 pretplatnika u okrugu Snohomiš. Prvi broj je izdat 11. februara 1901, a u tom trenutku bio je jedini gradski dnevni list, iako su u gradu početkom 1890-ih postojala tri lista, „Everet Njuz”, „Everet Tajms” i „Everet Tribjun”. Novine su bile u lokalnom vlasništvu sve do 1978, kad ih je kupila „D Vašington Post Kompani”, ponovo su prodate 2013. „Saund Pablišingu”. „Herald” je pokrenuo 5. januara 1997. svoju stranicu na internetu, 1998. mesečnik „Herald Biznis Džurnal”, i počeo da objavljuje nedeljne novine na španskom jeziku, „La Raza del Noroeste” (šp. La Raza del Noroeste), u aprilu 2006. godine. „Maj Everet Njuz” je internet stranica osnovana 2011, koja objavljuje vesti iz Evereta, povezana sa „D Sijetl Tajms”.

Grad je deo „medijskog tržišta Sijetla”, koje se nalazi na 13. mestu među američkim metro područjima, ono uključuje nekoliko velikih televizijskih i radio stanica. „KONG TV”, televizijski kanal sa sedištem u Sijetlu, a koji je povezan sa „KING TV”, ima licencu za emitovanje programa u Everetu od 1984, ali je počeo da radi tek 1997. U gradu takođe postoji i javni televizijski kanal, „kanal Everet”, ranije „Everet TV”, kojim upravlja grad Everet. Ovaj kanal emituje lokalne događaje, sednice gradskog veća i poseban program. Sam Everet ima četiri radio stanice. Porodica Skotdejl poseduje dve stanice u Everetu koje dele prostorije sa Everet Postom: „Kej-Ar-Kej-Ou Ej-Em” (engl. KRKO-AM), koja je počela sa emitovanjem 1922. i uglavnom pušta klasične hitove, a takođe prati i lokalni sport; i „Kej-Kej-Eks-Ej Ej-Em” (engl. KKXA-AM), koja je pokrenuta 2011. i uglavnom pušta kantri muziku. „Kej-Es-I-Ar Ef-Em” (engl. KSER-FM) je nezavisna neprofitna radio stanica osnovana 1991. sa ciljem da služi zaštiti javnih interesa građana okruga Snohomiš, stanica izveštava o lokalnim vestima, emituje muzički program i vesti iz zemlje. U Everetu se takođe sluša i „Kej-Dablju-Vaj-Zet Ej-Em” ili „Radio Hankuk” (engl. KWYZ-AM), radio pokrenut 1997. koji objavljuje vesti i zabavni program na korejskom jeziku, a koji program emituje iz Federal Veja.

Biblioteke

„Javna biblioteka Evereta” u centru grada, sagrađena 1934. i renovirana 1991.

„Sistem javnih biblioteka Evereta” ima dva objekta sa 258.133 predmeta, opslužuje 45.205 registrovanih članova u gradu i okolnim naseljima od 2018.

Biblioteka je osnovana 1894. i preseljena u stalnu zgradu 1905. Sadašnja biblioteka u centru otvorena je 1934. i proširena 1991; podružnica biblioteka u južnom Everetu otvorena je 1985. i obnovljena 2019. „Biblioteke Sno-Ajl”, sistem javnih biblioteka koji pokriva cele okruge Snohomiš i Ajland, otvorio je 2017. pokazni ogranak u strip centru (vrsta tržnog centra) u južnom Everetu, gde pokriva oblast Mariner.

Istorijski spomenici

Kuća senatora Henri M. Džeksona u severnom Everetu

U Everetu se nalazi 14 objekata navedenih u „Nacionalnom registru istorijskih mesta”. Grad takođe održava sopstveni registar istorijskih mesta počevši od 1987, u kome je navedeno 35 objekata. Neprofitna grupa za očuvanje spomenika, „Istorijski Everet”, osnovana je 2002. i organizuje edukativne događaje i obilazak grada.

Pored istorijskih objekata, grad ima nekoliko zaštićenih istorijskih okruga: „Istorijski okrug avenije Hjuit” u centru Evereta; „Istorijski okrug Raker Hil”; i „Svolvel Blok”. Gradska vlada je odredila nekoliko istorijskih regulatornih planova, uključujući „regulatorni plan Riversajd”, „regulatorni plan Norton – Grand” i „regulatorni plan Raker – Grand”, koji obuhvata i kuću nekadašnjeg američkog senatora Henrija M. Džeksona. Nekoliko nekretnina u istorijskim okruzima je obnovljeno i restaurirano u 21. veku, radi očuvanja njihove istorijske vrednosti, delimično zbog rušenja drugih zgrada da bi na njihovim mestima bile izgrađene nove.

„Muzej istorije Evereta” osnovan je 1953. kao istorijsko udruženje u celom okrugu, koje je upravljalo svojim muzejem do 2007. Muzejske kolekcije ovog udruženja premeštana su između nekoliko istorijskih zgrada, uključujući bivšu zgradu „Biblioteke Everet Karnedži” i dela zgrade „Everet Mola” (tržnog centra), dok je tražena nova lokacija. Planira se otvaranje trajnog muzeja 2021. u centru grada, u bivšim prostorijama „Everet Heralda”.

Sport

„Endžl of d Vinds Arena”, otvorena je 2003. i namenjena Everet Silvertipsima i drugim timovima

U Everetu se nalaze dva sportska objekta koja koriste profesionalne ekipe nižih liga, a koriste se i za druge događaje. „Arena Endžl of d Vinds”, zatvorena arena u centru grada koja je otvorena 2003. i ima 8.149 mesta, dom je hokejaškog kluba Everet Silvertipsa koji igra u „zapadnoj hokejaškoj ligi”. Njena izgradnja koštala je 83 miliona dolara i uključuje javno klizalište i kongresni centar, koji se upotrebljava za održavanje raznih događaja. U areni su takođe održavane košarkaške utakmice „Sijetl Storma”, koji igra u zapadnoj konferenciji ženske nacionalne košarkaške asocijacije, teniski mečevi na zatvorenom terenu, uključujući „Fed kup 2020”, a dva puta je bila domaći šampionata u umetničkom klizanju „Skejt Amerika” 2008. i 2018. Bejzbol tim „Everet AkvaSoks” (ranije Džajnts) igra u „severozapadnoj ligi” nižoj ligi profesionalnog bejzbola, tim nastupa na Fanko Fildu, bejzbol stadionu sa 3.682 sedišta koji je deo kompleksa „Everet memorijal stadion”. Kompleks Everet memorijalnog stadiona izgrađen je 1947. i takođe uključuje stadion sa 12.000 mesta za američki fudbal, na stadionu postoje i atletske staze koji koriste različite gradske srednjoškolske ekipe.

Grad je ranije imao veći broj sportskih timova koji su igrali u zatvorenom i u nižim ligama: Snohomiš Kaunti Eksploužn, koji je igrao od 2007. do 2010. u ukinutoj Međunarodnoj košarkaškoj ligi, a kasnije u Nacionalnoj atletskoj košarkaškoj ligi; Everet Hoks u ukinutoj Ligi američkog fudbala u zatvorenom i AF2, takođe ukinutoj 2007; Everet Raptors koji je igrao u Nacionalnoj ligi američkog fudbala u zatvorenom (2005–2007) i Ligi američkog fudbala u zatvorenom u kojoj je igrao jednu sezonu 2012; i Vašington Stelt u Nacionalnoj lakros ligi, klub se preselio u Britansku Kolumbiju 2014.

Everet je takođe bio domaćin jednom broju fudbalskih timova koji su igrali u nižim ligama, uključujući Everet BigFut igrao u trećoj diviziji ukinute Međunarodne fudbalske lige SAD (engl. United States International Soccer League), u kojoj je počeo da igra 1995. da bi se zatim 1997. ujedinio sa Pjudžit Saund Hamersima i pod imenom Pjudžit Saund Bigfut prešao u zapadni Sijetl, gde menja ime u Sijetl Bigfut. Nort Saund SiVulvs iz Ujedinjene fudbalske lige lige 2 (engl. United Soccer League League Two) počeo je da igra u „Srednjoj Školi Mariner” 2011, da bi se već sledeće sezone preselio u Edmonds. Everet Džets F.K. je amaterski tim koji igra u Evergrin Premijer ligi i koji treba da u sezoni 2020. zaigra na Everet memorijal stadionu.

Klub	Sport	Liga	Postojanje	Stadion	Šampionati
Everet AkvaSoks	Bejzbol	Severozapadna liga	1984–danas	Fanko Fild	1985, 2010
Everet Hoks	Američki fudbal u areni	Liga američkog fudbala u zatvorenom	2010–2012	Komkast Arena
Everet Džets F.K.	Fudbal	Evergrin Premijer liga	2020–danas	Everet memorijal stadion
Everet Raptors	Američki fudbal u areni	Nacionalna liga američkog fudbala u zatvorenom, АФ2	2005–2007	Komkast Arena
Everet Silvertips	Hokej na ledu	Zapadna hokejaška liga	2003–danas	Endžl of d Vinds Arena
Snohomiš Kaunti Eksploužn	Košarka	Međunarodna košarkaška liga, Nacionalna atletska košarkaška liga	2007–2010	Endžl of d Vinds Arena
Vašington Stelt	Boks lakros	Nacionalna lakros liga	2010–2013	Komkast Arena	2010

Parkovi i rekreacija

Park Grand Avenju i severozapadnom Everetu

Everet ima više od 40 parkova, staza, igrališta za golf i dečjih igrališta koje održava gradsko „Odeljenje za parkove i rekreaciju”. Odeljenje upravlja zemljištem ukupne površine od 280 ha, od kojih je najveći deo namenjen zaštiti prirode i zelenim površinama namenjenih stanovnicima grada i posetiocima. Odeljenje takođe organizuje rekreativne aktivnosti u gradskim parkovima i celom gradu, uključujući sportske lige, planinarenje, časove plivanja, kuvanja i baštovanstva.

Prvi gradski park, današnji „Klark Park”, osnovan je 1894. i funkcionisao je kao gradski trg na kom su redovno održavani koncerti i protesti, sve do 1979. kad je njegov muzički paviljon srušen. Najveći park u Everetu, „Forest Park”, kupljen je krajem 1894. i ostao je uglavnom neuređen do 1930-ih. Sistem parkova uključuje nekoliko lokacija sa sportskim terenima i igralištama, uključujući „Garfild Park”, „Kaš Park”, „Park Henrija M. Džeksona” i „Fil Džonson Bolfilds”. Grad takođe upravlja sa dva javna golf terena u „Memorijalnom parku američke legije” (otvoren 1934) i parku Voltera E. Hola (otvoren 1972). Privatno igralište za golf, „Everet Golf & Kančri Klab”, osnovano je 1910. na 27 ha južno od centra grada.

Sistem opštinskih parkova ima pristup u dužini od nekoliko kilometara javnim obalama, „park Hovart” ima izlaz na zaliv Port Gardner, „Rotari park” i „park Langus Riverfront” na reku Snohomiš, a „Tornton A. Salivan Park” na jezero Silver Lejk. Priobalni parkovi imaju javne plaže i rampe za brodove za rekreativnu plovidbu. Luka Everet ima veliku javnu marinu i sopstvenu rampu za brodove u 10. ulici, koju takođe koristi trajekt za Džeti Ajlend. Vlade države i okruga takođe upravljaju parkovima koji su u njihovoj nadležnosti u oblasti Evereta, uključujući park pod zajedničkom upravom „Spenser Ajlend Ridžnl Park”. Gradska uprava je takođe odgovorna za održavanje dela „Međugradske železnice okruga Snohomiš”, koja povezuje Everet sa Linvudom, Mauntlejk Terasom, Šorlajnom i Sijetlom. Severni Everet je okružen stazom „Mil Taun Črejl”, dugom 9,7 km na kojoj se nalazi veliki broj informativnih tabli sa detaljima iz istorije grada i njegove industrije.

Najveći parkovi

„Forest Park”, koji se nalazi jugozapadno od centra Evereta, najveći je park u gradskom sistemu, sa površinom od 80 ha. Park se nalazi duž „Pidžn Krika”, sa rekreativnim sadržajima na vrhu brda sa koga se pruža pogled na planinarske staze duge više kilometara. Grad ga je kupio 1894. godine i nazvao „Forest Park” 1913. godine. U njemu je 1914. direktor parkova Oden Hol osnovao javni zoološki vrt, koji je nabavljao životinje kupovinom i poklonima iz drugih zooloških vrtova i cirkusa. Radno mesto čuvar zoološkog vrta je 1958. ukinuto, a zoološki vrt je srušen 1962, nakon što su propala tri pokušaja izdavanja obveznica, kojima bi se finasirala obnova i unapređenje objekata. Glavne objekte „Forest Parka” izgradila je tokom 1930-ih „Uprava za nadgledanje napretka javnih radova”, uključujući cvetnu dvoranu, igrališta, obronke terasa i skloništa za piknik. Privremeni javni bazen otvoren je u „Forest Parku” 1975, a preseljen je u stalni objekat 1984. Velika obnova objekata u parku je izvedena 1997. i 2020.

Najveći park u severnom Everetu je „Memorijalni park američke legije”, otvoren prostor veličine 57 ha koji se nalazi na severozapadnom deli poluostrva, na mestu nekadašnjeg sela naroda Snohomiš i topionice. Većinu parka zauzima golf teren koji je sagradila „Američka legija” (organizacija ratnih veterana) i prenela u vlasništvo gradskoj vlasti zajedno sa ostatkom parka 1935. „Evergrin Arboretum” sagrađen je 1963. na severozapadnom rubu golf terena, pored zaklona za piknik i okružnog istorijskog muzeja. Vidikovac na tlu parka sa pogledom na Olimpijske planine je 2014. godine nazvan „Hibalb Lukaut” (osmatračnica Hibalb), u spomen na istorijsko selo Snohomiša na tom lokalitetu.

Ostrvo Džeti je veštačko ostrvo koje se nalazi u zalivu Port Gardner, dugo je 3,2 km, a plaže na njemu su peščane, takođe je stanište divljih životinja. Ostrvo je formirano jaružanjem reke Snohomiš početkom 20. veka, a „Luka Everet” ga je kupila 1929. Grad je uveo sezonsku trajekt liniju između ostrva i parkinga uz obalu 1985; trajekt prevozi putnike od jula do septembra, a godišnje usluži 50.000 posetilaca. Ostrvo Džeti dom je za više od 115 identifikovanih vrsta ptica, na njemu takođe postoje staništa lososa i mekušaca.

Obrazovanje

„Srednja škola Everet” (deo „Školskog Okruga Everet”)

Gradskim javnim obrazovnim sistemom upravljaju „Javne Škole Evereta” (zvanično „Školski Okrug Everet”), pod čijom upravom se nalazi 26 škola, u kojima je zaposleno 2.000 članova osoblja i upisano 20.000 učenika. Školskim Okrugom upravlja petočlani izabrani školski odbor. Okrug pokriva teritoriju od 130 km², uključujući veći deo Evereta i gradove Mil Krik, i neinkorporirano područje Silver Firs. Južna i zapadna naselja Evereta pokriva „Školski Okrug Makiltia”, koji u ovoj oblasti ima svoju „Srednju Školu Mariner”.

„Javne škole Evereta” imaju tri srednjoškolska kampusa: „Everet Haj Skul” blizu centra grada, „Haj Skul Kaskejd” u blizini Kasino Kornera, i „Henri M. Džekson Haj Skul” u Mil Kriku. Školski okrug je 2016. imao visoke stope diplomiranja od 90% za četvorogodišnje i 94,5% za petogodišnje srednje obrazovanje. Četvrti srednjoškolski kampus, čija izgradnja je planirano da košta 220 miliona dolara, trebalo je da se finansira iz emisije municipalnih obveznica, ali su u februaru 2018. glasači odbili da prihvate plan za njihovo izdavanje, što je rezultiralo promenom granica za postojeće škole. Školski okrug takođe ima pet nižih srednjih škola (engl. middle school) i 18 osnovnih škola u Everetu i Mil Kriku. U gradu takođe postoje dve alternativne škole: „Sekvoja Haj Skul”, kojom upravlja „Everet Pablik Skuls”; i srednja škola „Ej−Si−I−Es Haj Skul” (engl. ACES High School), kojom upravlja „Školski Okrug Makiltio”.

U području Evereta takođe postoji nekoliko sistema privatnih škola, kojima upravljaju verske organizacije i nezavisni prosvetni radnici, uključujući i one koje drže nastavu učenicima iz celog okruga. Najveća privatna srednja škola u okrugu je „Arhibišp Marfi Haj Skul”, katolička škola koja se nalazi u jugoistočnom Everetu, koju pohađa 500 učenika. Ostale veće privatne verske škole uključuju: „Everet Hristjn Skul”, „Sidar Park Hristjn Skul” i „Nortšor Hristjn Akademi”.

Visoko obrazovanje

„Koledž Zajednice Everet” je dvogodišnji javni koledž zajednice, u kome je upisano 19.000 studenata iz okoline okruga Snohomiš. Glavni kampus koledža smešten je u severnom Everetu, na južnoj strani golf terena „Memorijalnog parka američke legije”. Osnovan je 1941. u bivšoj osnovnoj školi u centru grada, zatim je preseljen na lokaciju u severnom Everetu 1958, gde je od tada nekoliko puta proširen.

Građanski i poslovni lideri iz oblasti Evereta, počeli su 1990-ih sa lobiranjem, čiji cilj je bio da zakonodavstvo države donese odluku o osnivanju četvorogodišnjeg koledža, predloženo je da postojeći državni koledž osnuje ogranak koji bi služio okruzima Snohomiš, Ajlend i Skagit. Umesto u Everetu izabrana je lokacija u Botelu na kojoj je izgrađen kampus severnog ogranka Univerziteta u Vašingtonu, ali samo 27 procenata studenata je iz okruga Snohomiš. Zakonodavno telo države odobrilo je 2007. sredstva za izgradnju podružnog kampusa Univerziteta u Vašingtonu u okrugu Snohomiš, a lokacija u blizini „Stanice Everet” imenovana je za finalistu zajedno sa lokacijama u Lejk Stevensu i Merisvilu. Projekat izgradnje kampusa „Univerziteta u Vašingtonu Nort Saund” (podružnice „Univerziteta u Vašingtonu”) je 2008. državno zakonodavstvo odbacilo usled nedostatka finansijskih sredstava za obrazovni sistem.

„Univerzitet države Vašington u Everetu” otvoren je 2017. kao podružni kampus Univerziteta države Vašington i nalazi se u blizini kampusa „Koledža Zajednice Everet” u severnom Everetu. Ovaj kampus je zamišljen kao zamena za predloženi kampus podružnice „Univerziteta u Vašingtonu” i uključivao je preuzimanje, do kog je došlo 2014, „Univerzitetskog Centra Nort Pjudžit Saund”, alternativnog diplomskog programa „Koledža Zajednice Everet”. Na kampusu „Koledža Zajednice Everet”, takođe postoji podružnica Univerziteta Zapadnog Vašingtona, koja je osnovana 1986.

Everet je takođe dom nekoliko privatnih i specijalizovanih koledža, uključujući „Gradski univerzitet u Sijetlu” i „Koledž Everest” u blizini tržnog centra „Everet Mol”. Grad takođe ima podružnice Aeronautičkog Univerziteta Embri–Ridl u blizini „Fabrike za sklapanje aviona Boing Everet” i Koledž Kolambija kod „pomorske baze Everet”. Dve glavne luteranske crkve u Everetu upravljale su parom kratkovečnih privatnih koledža početkom 20. veka, „Betanija Koledž” i „Kolambija Koledž”. Henri Kogzvel Koledž, privatna ustanova, preselila se iz Kirklanda u Everet 1996. i zatvorila 2006. Tokom 2010-ih, Briman Koledž i Triniti Luteran Koledž su zatvorili svoje kampuse u Everetu.

Infrastruktura

Saobraćaj

Stanica Everet, je stanica železnica „Amtrak” i „prigradske železnice Saunder”, na kojoj takođe staju lokalni i ekspres autobusi

Grad se nalazi uz „međudržavni autoput 5” (I-5), značajni autoput koji se proteže pravcem sever-jug i povezuje Everet sa Sijetlom i Vankuverom u Britanskoj Kolumbiji. Deo autoputa I-5 između Evereta i Sijetla ocenjen je kao jedan od najzagušenijih u Sjedinjenim Državama tokom saobraćajnog špica, jer je za prelazak puta dužine od 39 km potrebno prosečno 94 minuta vožnje, takođe deo autoputa u južnom Everetu dnevno koristi 182.000 vozila. Grad ima i nekoliko značajnih autoputeva sa međugradskim vezama, uključujući U.S. autoput 2” koji ga povezuje sa Venačijem preko planinskog prevoja Stivens Pas; „državni autoput 99” je veza od „Everet Mola” do Sijetla; „državni autoput 526” do Makiltia; „državni autoput 527” od „Everet Mola” do Mil Krika; i „državni autoput 529” od obale do Merisvila.

Everet ima nekoliko javnih tranzitnih i međugradskih linija koje se ukrštaju na Stanici Everet, multimodalnoj železničkoj i autobuskoj stanici koja je otvorena 2002. Dve Amtrakove linije koriste Stanicu Everet kao svoje stajalište: linija Kaskejd, koja povezuje Vankuver sa Sijetlom i Portlandom; i Empajr Bilder koja povezuje Sijetl sa Čikagom. Everet je takođe severni terminus (krajnja stanica) „prigradske železnice Saunder” kojom upravlja „Saund Tranzit”. Linija „prigradske železnice Saunder” povezuje Everet sa Sijetlom sa zaustavljanjem u Makiltiu i Edmondsu tokom saobraćajnog špica. Stanicu opslužuju međugradski autobusi „Grejhaund Lajnsa”, „BoltBasa” i „Nortvestern Trejlvejza” koji povezuju Everet sa gradovima na pacifičkom severozapadu SAD. Putnički vozovi voze na prugama u vlasništvu „Bi−En−Es−F železnice” (engl. BNSF Railway), koja obavlja prevoz tereta i održava glavni vozni park u severoistočnom Everetu.

Gradski sistem „Everet Tranzit” uspostavljen je 1969, da bi zamenio privatnog operatera koji je 1893. otvorio prve tramvajske linije u gradu. Okružni sistem „Komjuniti Tranzit” sa sedištem u Everetu povezuje grad sa okolnim gradovima i upravlja mrežom autobuskih linija. „Svift” je brzi autobuski tranzitni sistem, kojim upravlja Komjuniti Tranzit, ima dve linije koje prolaze kroz grad: Blu Lajn koja ide od centra Evereta do Šorlajna „državnim autoputem 99”; i Grin Lajn koja povezuje postrojenje Boinga sa Mil Krikom i severnim Botelom. Saund Tranzit takođe ima svoju ekspresnu autobusku liniju do Belvjua u vreme saobraćajnog špica, a do centra Sijetla svakog sata. Tranzitna agencija Saund Tranzit takođe planira da produži liniju Link lajt rejla do centra Evereta 2036, što je deo plana „Saund Tranzit 3” koji su glasači podržali 2016. Od 1910. do 1939. Everet je bio povezan „Međugradskom železnicom sa Sijetlom”, koja je kasnije zamenjena „Međugradskom železnicom okruga Snohomiš”.

„Pejn Fildom”, aerodromom u Everetu, upravlja okrug Snohomiš, a prvenstveno ga koriste avio-kompanije i vazduhoplovstvo uopšte. Aerodrom je otvoren 1936. i korišćen je kao vojna baza i komercijalni aerodrom do 1966, kada ga je Boing odabrao za lokaciju svoje velike fabrike za sklapanje aviona. Komercijalni putnički prevoz na Pejn Fildu obnovljen je 4. marta 2019, nakon izgradnje novog terminala kojim upravlja privatna kompanija. Najbliži veliki aerodromi su „Boing Fild” u Sijetlu i „Međunarodna vazdušna luka Sijel-Takoma” u južnom delu okruga King. Privatni putnički trajekt iz luke Everet povezuje grad sa Hat Ajlendom u laguni Pozešn Saund.

Komunalne usluge

Električnu energiju gradu Everetu obezbeđuje „Javno Komunalno Odeljenje Okruga Snohomiš”, javno preduzeće koje opslužuje čitav okrug Snohomiš i koje veći deo energije koju proizvede dobija iz obnovljivih izvora, jer 90% proizvedene električne energije predstavlja hidroenergija. „Pjudžit Saund Enerdži”, koji je u privatnom vlasništvu, pruža uslugu isporuke prirodnog gasa stanovnicima i preduzećima u gradu. Gradska vlada je sa kompanijama „Rubatino Refjuz Rimuvl” i „Vejst Menadžment” ugovorila posao odnošenja kabastog smeća i građevinskog šuta i njihovu reciklažu, kao i odnošenja kućnog smeća i njegovo deponovanje. „Opštinski sistem za tretman otpadnih voda i kanalizacije Evereta”, koji je povezan sa sistemom za odvod kišnice, uključuje 40 km cevi koje u najvećoj meri otpadnu vodu transportuju u fabriku za preradu otpadnih voda „Everet Votr Polušn Končrol Fasiliti” na ostrvu Smit, odakle se zatim transportuje do delte reke Snohomiš gde se ispušta.

Grad Everet upravlja svojim vodovodom koji snabdeva 80% okruga Snohomiš na osnovu sporazuma sa drugim opštinama i njihovim „Odeljenjima za upravljanje vodama”. Glavno izvorište vodovoda je jezero Spada Lejk, veštački rezervoar na reci Sultan, koje je stvoreno izgradnjom brane Kalmbak locirane 40 km istočno od Evereta u Kaskadnim planinama. Voda se prečišćava u fabrici za prečišćavanje vode na jezeru Čaplan, koje je sekundarni izvor vode gradskog vodovoda, koji ima kapacitet od 510.000 kl dnevno, ali obično kroz sistem prođe 190,000 kl dnevno. Basen reke Sultan koristi se kao glavni izvor vode u gradu od 1917, mreža cevi koja doprema vodu do grada duga je 40 km; rezervoar Spada Lejk koji je danas u upotrebi nastao je 1965. izgradnjom brane Kalmbak, čiji su suvlasnici Odeljenja za komunalne usluge Evereta i okruga Snohomiš.

Grad pokriva nekoliko telekomunikacionih kompanija koje pružaju usluge telefonije, širokopojasnog interneta i druge usluge. Zipli Fajber (ranije deo Frontir Komjunikejšns) je najveći provajder telekomunikacionih usluga u gradu, a svoj „legasi sistem” je nasledio od „Dži−Ti−I Nortvest” (engl. GTE Northwest) i „Verajzon komjunikejšns”. Sedište kompanije je u zgradi u Everetu, koja se nalazi nedaleko od Boingove fabrike, zgrada je završena 1981. i bila je namenjena za „Dži−Ti−I”. Ostali značajni provajderi u oblasti Evereta uključuju „Komkast Eksfiniti”, SenčriLink i Vejv Broudbend.

Zdravstvo

Prvobitna zgrada i glavna kula u kampusu Kolbi „Regionalnog medicinskog centra Providens” u Everetu

U Everetu se nalazi „Regionalni medicinski centar Providens”, sistem koji uključuje dve opšte bolnice kojima upravlja „Providens Helth & Servises”. Bolnički sistem je nastao 1994. spajanjem dve postojeće bolnice u Everetu: „Everet Dženerl Hospitl”, koja je otvorena u januaru 1894. kao prva gradska bolnica; i „Providens Hospitl”, koja je osnovana 1905. u blizini centra Evereta. Postojeća bolnica „Providens” preimenovana je u „Providens Pasifik Kampus”, dok je bivša „Dženerl Hospitl” postala „Kolbi Kampus”, koja je 2011. proširena medicinskim tornjem visine 12 spratova. Kampusi Providensa imaju ukupno 3.300 zaposlenih i 571 krevet, i ocenjeni su kao „Trauma Centar nivoa II”.

Grad takođe ima nekoliko klinika i specijalizovanih ustanova kojima upravljaju „Providens” i drugi pružaoci usluga. „Kajzer Permanent” ima petospratnu medicinsku kulu u centru Evereta sa klinikom, ustanovama koje pružaju specijalizovane usluge i urgentnim centrom. Ova zgrada je kada je prvobitno otvorena 1994. bila u vlasništvu „Grup Helth Kooperativ”, koja ju je sagradila sa ciljem da objedini svoje tri klinike u Everetu. U planu je njeno proširenje u 2020. Sedište „Klinike Everet” je u gradu, ali ona upravlja medicinskim ustanovama širom okruga Snohomiš, u kome ima 320.000 pacijenata. Sistem je osnovan 1924, a 2016. ga je kupila kompanija „DaVita Ink”.; nakon toga je godinu dana kasnije prodata „Optumu” koji pripada „JunajtedHealth Grupi”. Neprofitni „Centar zdravstvene zajednice okruga Snohomiš” ima četiri medicinske klinike u Everetu, u kojima pruža usluge prvenstveno pacijentima sa niskim primanjima i neosigurnim pacijentima.

Poznate ličnosti

Za stanovnike grada koristi se naziv Everećani. Među njima su američki senator Henri M. Džekson, guverneri Vašingtona Roland H. Hartli i Monrad Valgren, kao i nekoliko članova američkog Kongresa i državne zakonodavne vlasti Vašingtona. Grad takođe ima nekoliko trenera američkog fudbala, koji su pod tutorstvom trenera „Srednje Škole Everet” Džima Enisa, to su Džim Lambrajt, Majk Prajs i Denis Erikson.

Zbratimljeni gradovi

Gradovi zbratimljeni s Everetom su:

• Ivakuni iz prefekture Jamaguči u Japanu (od 1962)
• Slajgo iz istoimenog okruga u Irskoj
• Sovjetskaja Gavanj iz Habarovske Pokrajine u Rusiji (od 1991)

Vidi još

• Spisak gradova u SAD po broju stanovnika
• Najveći gradovi u SAD po decenijama

Literatura

• Cameron, David A.; LeWarne, Charles P.; May, M. Allan; O'Donnell, Jack C.; O'Donnell, Lawrence E. (2005). Snohomish County: An Illustrated History. Index, Washington: Kelcema Books LLC. ISBN 978-0-9766700-0-1. OCLC 62728798. 
• Dorpat, Paul; McCovy, Genevieve (1998). Building Washington: A History of Washington State Public Works. Seattle: Tartu Publications. ISBN 0-9614357-9-8. OCLC 40406154. 
• May, Allan; Preboski, Dale (1989). The History of Everett Parks: A Century of Service and Vision. Norfolk, Virginia: The Donning Company. ISBN 0-89865-794-6. OCLC 20453314. 
• O'Donnell, Lawrence E. (1993). Everett Past and Present: A Centennial History of Everett. Everett: K&H Printers. ISBN 978-0-89716-275-3. OCLC 436832753. 
• Prosser, William Farrand (1903). A History of the Puget Sound Country. New York: Lewis Publishing Company. OCLC 14570355. Pristupljeno 4. april 2020 — preko The Internet Archive. 
• Whitfield, William M. (1926). History of Snohomish County, Washington. Chicago: Pioneer Historical Publishing Company. OCLC 8437390. Pristupljeno 4. april 2020 — preko HathiTrust. 

Za dalje čitanje

• Clark, Norman H. (1970). Mill Town: A Social History of Everett, Washington, From Its Earliest Beginnings on the Shores of Puget Sound to the Tragic and Infamous Event Known as the Everett Massacre. Seattle: University of Washington Press. ISBN 978-0-295-95241-3. OCLC 28005191. 

Arhiva

• Everett Education Association Records. Arhivirano na sajtu Wayback Machine (3. mart 2016) 1937–2002. 28.06 cubic feet. At the Labor Archives of Washington, University of Washington Libraries Special Collections.

Spoljašnje veze

• Everett, Washington turistički vodič sa Vikiputovanja
• Zvanični veb-sajt