Vladimir Kirilovič
| Vladimir Kirilovič | |
|---|---|
 Vladimir Kirilovič | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 30. avgust 1917. |
| Mesto rođenja | Porvo,  Ruska Imperija |
| Datum smrti | 21. april 1992. (74 god.) |
| Mesto smrti | Majami, Florida,  SAD |
| Religija | Pravoslavlje |
| Porodica | |
| Supružnik | Leonida Georgijevna |
| Potomstvo | Marija Vladimirovna |
| Roditelji | Kiril Vladimirovič Viktorija Fjodorovna |
| Dinastija | Romanov |
| starješina Ruskog imperatorskog doma u izgnanstvu. | |
| Period | 12. oktobar 1938 – 21. april 1992 |
| Prethodnik | Kiril Vladimirovič |
| Naslednik | Marija Vladimirovna |
Vladimir Kirilovič[1] (rus. Влади́мир Кири́ллович; Porvo, Ruska Imperija, 17/30. avgust 1917 — Majami, SAD, 21. april 1992) bio je starješina Ruskog imperatorskog doma u izgnanstvu.
Bio je sin velikog kneza Kirila Vladimiroviča i britanske princeze Viktorije Melite.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Vladimir Kirilovič je rođen 30. avgusta 1917. godine u mjestu Porvo, u Velikoj kneževini Finskoj, kao sin jedinac velikog kneza Kirila Vladimiroviča i velike kneginje Viktorije Fjodorovne (rođ. Melite). Od rođenja je imao titulu kneza imperatorske krvi kao praunuk imperatora Aleksandra II Nikolajeviča.
Zajedno sa porodicom je izbjegao iz Rusije. Djetinjstvo je proveo u francuskom gradiću Saint-Briac. Zbog Drugog svjetskog rata nije uspio završiti Londonski univerzitet. Godine 1939. inkognito je otišao u Ujedinjeno Kraljevstvo i radio u fabrici pod imenom Petar Mihajlov, po ugledu na Petra Velikog. Osim ruskog, govorio je engleski, francuski, španski i njemački jezik.
Vladimir Kirilovič je umro 21. aprila 1992. godine u gradu Majamiju (Florida, SAD). Njegovi posmrtni ostaci, po sopstvenoj želji, preneseni su u Sankt Peterburg. Sahranjen je u velikokneževskoj grobnici Petropavlovske katedrale, a opijelo mu je držao patrijarh moskovski Aleksije II.[2]
Imperatorski dom[uredi | uredi izvor]
Godine 1918. bilo je presječeno sve muško potomstvo imperatora Aleksandra III Aleksandroviča. U skladu s pravilima nasljeđivanja prestola, pravo nasljedstva je prešlo na drugog sina imperatora Aleksandra II Nikolajeviča — velikog kneza Vladimira Aleksandroviča (1847—1909). Njegov najstariji sin je bio veliki knez Kiril Vladimirovič koji se 1922. godine proglasio za čuvara prestola, a manifestom od 31. avgusta 1924. proglasio se za imperatora sveruskog u izgnanstvu.[3] Njegov sin Vladimir Kirilovič je proglašen za velikog kneza nasljednika i cesarevića.
Nakon smrti Kirila Vladimiroviča (1938) novi dinastički starješina je postao 21-godišnji Vladimir Kirilovič. On je odlučio da ne uzima titulu imperatora sve do obnove monarhije. Dana 13. avgusta 1948. veliki knez Vladimir Kirilovič je stupio u ravnorodni brak sa Leonidom Georgijevnom. Ona je bila kćerka kneza Georgija Aleksandroviča Bagration-Muhranskog, starješine gruzijske dinastije u izgnanstvu. Međutim, današnji morganatski potomci Romanovih osporavaju taj brak smatrajući i njega morganatskim. Za vrijeme postojanja Ruske Imperije, koja je u svom sastavu imala i Gruziju, porodica Bagration nije uživala dinastički status. Ali kako su tada i Romanovi i Bagrationi bili u izgnanstvu, veliki knez Vladimir Kirilovič je svojim aktom od 1946, na zahtjev španskog kraljevskog doma, priznao Bagrationima status dinastije.[4] Godinu dana kasnije se upoznao sa Leonidom Georgijevnom, a već sljedeće godine i stupio u brak sa njom.
Iz tog braka, 23. decembra 1953, rodila se kćerka jedinica — velika kneginjica Marija Vladimirovna. Vladimir Kirilovič je nju 23. decembra 1969. proglasio za čuvara prestola, u slučaju njegove smrti, jer su svi živi knezovi imperatorske krvi bili u morganatskim brakovima i njihovi potomci nisu bili članovi Imperatorskog doma. Nakon smrti posljednjeg kneza imperatorske krvi Vasilija Aleksandroviča (1989) velika kneginja Marija je u skladu sa Osnovnim državnim zakonima postala nasljednik prestola. Nastupilo je nasljeđivanje po ženskoj liniji jer bi smrću njenog oca Vladimira bila presječena posljednja muška linija, kao svojevremeno 1730. smrću imperatora Petra II Aleksejeviča. Nakon smrti Vladimira Kiriloviča (1992) novi dinastički starješina je postala velika kneginja Marija Vladimirovna, a za cesarevića je proglašen veliki knez Georgij Mihajlovič.[5][6]
Porodično stablo[uredi | uredi izvor]
Porodica[uredi | uredi izvor]
Supružnik[uredi | uredi izvor]
| ime | slika | datum rođenja | datum smrti |
|---|---|---|---|
| Leonida Georgijevna |  |
6. oktobar 1914. | 23. maj 2010. |
Deca[uredi | uredi izvor]
| ime | slika | datum rođenja | supružnik |
|---|---|---|---|
| Marija Vladimirovna | 23. decembar 1953. | Franc Vilhelm |
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ Kao član Imperatorskog doma nije koristio prezime „Romanov“ već titulu, ime i očestvo.
- ^ Vladimir III Kirillovič Arhivirano na sajtu Wayback Machine (1. april 2014), Pristupljeno 23. 12. 2016.
- ^ Manifest o prinяtii Velikim Knяzem Kirillom Vladimirovičem, Blюstitelem Rossiйskogo Imperatorskogo Prestola, titula Imperatora Vserossiйskogo, 31. avgusta/13 sentяbrя 1924 g. („www.imperialhouse.ru“), Pristupljeno 7. 12. 2016.
- ^ Akt Glavы Rossiйskogo Imperatorskogo Doma E.I.V. Gosudarя Velikogo Knяzя Vladimira Kirilloviča o priznanii Carstvennogo dostoinstva Doma Bagratidov, 22 noяbrя/5 dekabrя 1946 g., Pristupljeno 13. 12. 2016.
- ^ Rossiйskiй Imperatorskiй Dom (istoriko-юridičeskaя spravka), Pristupljeno 13. 12. 2016.
- ^ Dinastiя Romanovыh posle revolюcii 1917 goda, Pristupljeno 13. 12. 2016.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Ljudi | |
| Ostale | |
