Masakr na Kočevskom Rogu
Masakr na Kočevskom Rogu ili kočevski masakr je bila serija pokolja u blizini Kočevskog Roga, i šumama Slovenije, krajem maja 1945. godine u kome su jedinice jugoslovenskih partizana izvršile ubistva Slovenačkih domobrana, pripadnika Srpskog dobrovoljačkog korpusa, četnika, Hrvatskih domobrana, nemačkih i italijanskih trupa kao i određen broj Srba civila iz Srbije i Crne Gore.[1] Ubistva su vršena bez formalnih optužbi ili suđenja.[2]
Komisija Vlade Slovenije za pitanje masovnih grobnica otkrila je do sada oko 540 masovnih grobnica. Samo na Pohorju otkriveni su ostatci oko 15.000 ubijenih osoba. Pronađeno je 134 skrivenih groblja sa vojnicima, 79 civilnih groblja, 72 mešovitih groblja. Najveći masakr Srba izveden je u mestu Kočevski rog.[3]
Žrtve su bacane u razne jame i pećine, koje su kasnije zapečaćene eksplozivom. Nekoliko hiljada žrtava (između 10.000 i 12.000 prema nekim izvorima),[4][5] uglavnom ratnih zarobljenika vraćenih iz britanske vojne oblasti u Austriji, gdje su pobjegli i bili razotužani, stradalo je u ovim poslijeratnim masakrima.[6]
Samo na Kočevskom rogu, u jugo-istočnom delu Slovenije, opština Novo mesto, ubijeno 4.000 srpskih vojnika, i još 1.000 ruskih belogardejaca. Pored toga, još 6.000 četnika iz Crne Gore likvidirano kod Zidanog Mosta, a među njima i mitropolit crnogorsko-primorski Joanikije Lipovac. Na padinama Pohorja, nedaleko od Maribora ubijeno je 8.000 četnika iz brigade Pavla Đurišića.[7]
U svom delu "Kočevje - Titov najkrvaviji zločin" Borivoje Karapandžić navodi i podatak, da je zarobljene četnike u logorima posetio i Slobodan Penezić Krcun, koji je kao šef OZNE odneo iz Slovenije, spisak sa imenima streljanih četnika na ovim mestima, i to je pohranjeno u Vojnom arhivu Srbije, sa oznakom strogo poverljivo.
Nikolaj Tolstoj, rusko-engleski pisac, pisao je o ovim događajima u svojoj knjizi „Ministar i masakri”. Britanski pisac Džon Korselis, koji je služio u Austriji u britanskoj vojsci, takođe je pisao o ovom događaju u svojoj knjizi „Slovenija 1945: Smrt i opstanak posle Drugog svjetskog rata”.[8] U knjizi „Kočevje: Titov najveći zločin” istoričar Borivoje Karapandžić procenjuje da ukupan broj žrtava iznosi oko 18500 — od toga 12000 Slovenačkih domobrana, 3000 pripadnika Srpskog dobrovoljačkog korpusa, 1000 crnogorskih četnika i 2500 Hrvatskih domobrana.[9] Karapandžićeva procena je iznesena u drugoj novijoj knjizi koju je štampala grupa istoričara na slovenačkom i italijanskom jeziku.[10]
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Kočevski rog
- ^ European Public Hearing on "Crimes Committed by Totalitarian Regimes" Ref: Milko Mikola, Crimes Committed by Totalitarian Regimes. Chapter 3. "Mass killings without court trials". str. 159. Arhivirano na sajtu Wayback Machine (2. mart 2012)
- ^ Masovne grobnice kod Maribora B92
- ^ Encyclopaedia Britannica: "Slovenia (World War Two)"
- After the armistice, the British repatriated more than 10,000 Slovene collaborators who had attempted to retreat with the Germans, and Tito had most of them massacred at the infamous "Pits of Kočevje."
- ^ Dinah L. Shelton (ed.)"Yugoslavia", Genocide and Crimes Against Humanity, Gale Cengage, 2005. eNotes.com. 2006, 26 June 2010. Mark Thompson. Yugoslavia: Genocide & Crimes Against Humanity;* The killing continued after the war, as Tito's victorious forces took revenge on their real and perceived enemies. British forces in Austria turned back tens of thousands of fleeing Yugoslavs. Estimates range from 30,000 to 55,000 killed between spring and autumn 1945."
- ^ Kranjc, Joseph G (2013). To Walk with the Devil. Toronto: University of Toronto Press. str. 15..
- ^ „Knjiga: Kočevje - Titov najkrvaviji zločin”. zlocininadsrbima.com. Pristupljeno 4. 4. 2020.
- ^ Slovenia 1945, Memories of Death and Survival after World War II by John Corsellis & Marcus Ferrar. str. 87, 204, 250.
- ^ book's title: KOCEVJE -Tito's bloodiest crime, year 1958
- ^ Novija istraživanja istoričara Slaviše Perića govore da je na Kočevskom rogu stradalo oko 2300 srpskih dobrovoljaca. book's title: Tudi mi smo umrli za domovino / Slovenia 1941-1948-1952: anche noi siamo morti per la Patria-translation: also us died in defense of homeland-by various authors, published in Trieste, year 2005, in Sloven language with Italian translation