Stepan Ristić
| stepan ristić | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Lični podaci | ||||||
| Datum rođenja | 27. decembar 1887. | |||||
| Mesto rođenja | Radljevo, kod Uba, Kraljevina Srbija | |||||
| Datum smrti | 23. septembar 1953. (65 god.) | |||||
| Mesto smrti | Radljevo, kod Uba, NR Srbija, SFR Jugoslavija | |||||
| Profesija | zemljoradnik i zidar | |||||
| Delovanje | ||||||
| Učešće u ratovima | Prvi balkanski, Drugi balkanski, Prvi svetski | |||||
| Služba | Vojska Kraljevine Srbije 1912 — 1918. | |||||
| Čin | podnarednik | |||||
| Odlikovanja |
| |||||
Stepan Ristić (Radljevo kod Uba, 27. decembar 1887 — Radljevo, 23. septembar 1953) bio je srpski zemljoradnik i zidar, te učesnik dva Balkanska rata, kao i Prvog svetskog rata. Nosilac je Srebrnog vojničkog ordena Karađorđeve zvezde sa mačevima, Zlatne i Srebrene medalje za hrabrost, Albanske spomenice i sve tri spomenice za učešće u oslobodilačkim ratovima od 1912. do 1918. godine.[1]
Biografija[uredi | uredi izvor]
Stepan Ristić rođen je u selu Radljevo kod Uba, 27. decembar 1887. godine. Potiče iz porodice koja se u drugoj polovini XVIII veka doselila iz Majinovića, sela u valjevskoj Podgorini. Otac mu Marko, zemljoradnik, umro je u zarobljeništvo 1917. godine, a majka Živka, domaćica, preminula je tri godine kasnije. Već po završetku osnovne škole latio se napornih seljačkih poslova.
Ratno iskustvo[uredi | uredi izvor]
Redovni vojni rok služio je 1909. godine u IV četi II bataljona V pešadijskog puka „Kralj Milan“ u Valjevu. Kao redov i podnarednik u II četi II bataljona V pešadijskog puka Drinske divizije I poziva aktivno je učestvovao u svim oslobodilačkim ratovima od 1912. do 1918. godine. Bio je veoma hrabar, uporan i požrtvovan borac pa je počinio više podviga. Ranjen je 28. novembra 1914. godine na položaju Kličevac kod Valjeva, u levu nogu. Sa svojom jedinicom povlačio se preko Albanije do Krfa. Po dolasku na Solunski front počinio je još nekoliko junačkih podviga. Tako je, na primer, prilikom naleta neprijateljskih vojnika 3. septembra 1918. godine, na položaju Gradešnica bacao bombe na njih i tako osujetio njihov siloviti juriš. Za taj podvig odlikovan je Srebrnim vojničkim ordenom Karađorđeve zvezde sa mačevima. Pored tog visokog ratnog odlikovanja imao je Zlatnu i Srebrenu medalje za hrabrost, Albansku spomenicu i sve tri spomenice za učešće u oslobodilačkim ratovima od 1912. do 1918. godine.
Pošto je imao samo hektar obradive zemlje bavio se zidarskim poslovima, pa je sazidao mnoge kuće i druge objekte u Radljevu i okolnim selima. Dosta se angažovao i u zemljoradničkom zadrugarstvu pa je neko vreme radio i kao prodavac u zadružnoj prodavnici. U političkom pogledu pripadao je Zemljoradničkoj i Demokratskoj stranci. Tokom Drugog svetskog rata bio je simpatizer narodnooslobodilačkog pokreta, pa je po oslobođenju kao stari ratnik, pošten i cenjen čovek biran u organe nove vlasti.
U braku sa Darinkom (devojački Vasiljević iz Radljeva) imao je sina Radisava i kćeri Ljubinku i Smiljanu.
Stepan Ristić umro je 23. septembar 1953. godine u svom rodnom Radljevo.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Tamnavci - Nosioci Karađorđeve zvezde. str. 139-140.” (PDF). Arhivirano iz originala (PDF) 09. 03. 2016. g. Pristupljeno 15. 09. 2015.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Arhiv Vojno-istorijskog instituta, Beograd, Dosije Stepan Ristić
- Arhiv Jugoslavije, Beograd, Fond Kraljevog dvora, Zbirka podataka nosilaca ordena Belog orla i Karađorđeve zvezde sa mačevima;
- Vlahović, 1990, 441; Stanimirović, 2010, 61-62;
- Kazivanje Živana Rakića, zemljoradnika iz Jabučja; Kazivanje Radisava Ristića, penzionera iz Radljeva; Podaci iz matičnih knjiga za Radljevo; Zapis sa nadgrobnog spomenika na mesnom groblju u Radljevu.
