Jovan Štokovac

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
jovan štokovac
Jovan Štokovac Džoja
Lični podaci
Datum rođenja(1922-03-02)2. mart 1922.
Mesto rođenjaPeroj, kod Pule, Kraljevina Italija
Datum smrti14. jul 1992.(1992-07-14) (70 god.)
Mesto smrtiNovi Sad, SR Jugoslavija
Profesijametalski radnik
Porodica
SupružnikMarija Štokovac
Delovanje
Član KPJ od1941.
Učešće u ratovimaNarodnooslobodilačka borba
SlužbaNOV i PO Jugoslavije
Jugoslovenska narodna armija
1941 – 1980.
Čingeneral-potpukovnik
Heroj
Narodni heroj od5. jula 1952.
Odlikovanja
Orden narodnog heroja Orden bratstva i jedinstva sa zlatnim vencem Orden za vojne zasluge sa velikom zvezdom
Orden partizanske zvezde sa srebrnim vencem Orden zasluga za narod sa srebrnim zracima Partizanska spomenica 1941.

Jovan Štokovac Džoja (Peroj, kod Pule, 2. mart 1922 — Novi Sad, 14. jul 1992) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe, general-potpukovnik JNA i narodni heroj Jugoslavije.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Rođen je 2. marta 1922. u Peroju, kod Pule. Živeo je u Sremskoj Mitrovici, gde je 1938. izučio mašinbravarski zanat i do početka Drugog svetskog rata 1941. radio kao metalski radnik. Kao mladi metalac, došao je u dodir sa revolucionarnim radničkim pokretom i priključio mu se. Neposredno pred početak rata 1941. postao je član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ).[1]

Nakon okupacije Jugoslavije, aprila 1941. aktivno se uključio u Narodnooslobodilački pokret (NOP) i u leto iste godine bio u prvoj grupi partizana na Fruškoj gori. Kao član Okružnog komiteta SKOJ za Srem učestvovao je avgusta 1941. u organizaciji bekstva robijaša-komunista iz zatvora u Sremskoj Mitrovici. Potom je postao borac Fruškogorskog partizanskog odreda. Od prvih ustaničkih dana isticao se hrabrošću. Desetina kojom je rukovodio, u svojim prvim akcijama, uspešno je uništila šestočlanu ustašku patrolu.[1]

Godine 1942. prebačen je u Posavski partizanski odred, gde je obavljao dužnost političkog komesara čete. Nakon reorganizacije sremskih partizanskih odreda i formiranja Trećeg sremskog partizanskog odreda postavljen je za pomoćnika političkog komesara Trećeg posavskog bataljona. Zajedno sa svojim bataljonom i glavninom sremskih partizana, novembra 1942. prešao je u istočnu Bosnu.[1]

Kada je aprila 1943. na Majevici formirana Prva vojvođanska udarna brigada imenovan je za političkog komesara Trećeg bataljona. Iako najslabiji, Treći bataljon je njegovom zaslugom postao najborbeniji bataljon Prve vojvođanske brigade, sa najvećim brojem bombaša i puškomitraljezaca. Posebno se istakao u borbi s Nemcima i ustašama, koji su tenkovima i avionima nastojali da deblokiraju garnizon u Brčkom. Tada je uspeo da, zajedno sa svojim bataljonom, zadrži deset puta jačeg neprijatelja. Decembra 1943, u napadu na Tuzlu, njegov bataljon dobio je najteži zadatak, koji je i pored velikih gubitaka, izvršio do kraja.[1]

U kasnijim borbama, najpre kao pomoćnik političkog komesara i potom kao politički komesar Prve vojvođanske brigade, učestvovao je u gotovo svim borbama brigade. U borbi na Zajednicama, u istočnoj Bosni, njegova brigada je uništila više od petsto gestapovaca, zaplenila osam topova i velike količine ratnog materijala. Godine 1944, u maršu s terena oko reke Bosne u Crnu Goru, u uslovima kada su borci umirali od gladi, Prva brigada je zadavala teške udarce neprijatelju. Posle prelaska puta Kalinovik—Foča i prilikom spuštanja na Sutjesku, njegova brigada je dobila zadatak da zaposedne Veternik i osigura pokret korpusa preko Sutjeske na Milinklade. Tada je bio na najisturenijem položaju i vlastitim primerom podsticao borce na borbu, a položaj je, s poslednjim borcima, napustio tek posle izvršenog zadatka. Istakao se i u nizu drugih borbi među kojima su one na Makišu i Čukarici, tokom Beogradske operacije, kao i u Sremu, kod Rume i Mitrovice i u Baranji.[1]

Nakon oslobođenja, nastavio je profesionalnu karijeru u Jugoslovenskoj narodnoj armiji (JNA), gde je obavljao dužnosti — političkog komesara divizije, načelnika Štaba korpusa i dr. Višu vojnu akademiju JNA završio je 1957. godine. Demobilisan je 1980. u činu general-potpukovnika.[1]

Bio je aktivni društveno-politički radnik SAP Vojvodine obavljajući dužnosti — pokrajinskog sekretara za narodnu odbranu u Izvršnom veću Skupštine Vojvodine, od 27. oktobra 1971. i kasnije člana Saveta pokrajine.[1] Bio je član Pokrajinskog odbora SUBNOR Vojvodine i njegov predsednik od 27. decembra 1988. godine.

Preminuo je 14. jula 1992. u Novom Sadu.

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i više drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — Orden bratstva i jedinstva prvog reda, Orden za vojne zasluge prvog reda, Orden partizanske zvezde drugog reda, Orden zasluga za narod drugog reda i dr. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 5. jula 1952. godine.[1]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ a b v g d đ e ž Narodni heroji 2 1982, str. 264.

Literatura[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Јован_Штоковац&oldid=27557528”