Kobišnica

Koordinate: 44° 11′ 22″ S; 22° 35′ 25″ I / 44.1895° S; 22.590333° I / 44.1895; 22.590333
S Vikipedije, slobodne enciklopedije

Kobišnica
Administrativni podaci
DržavaSrbija
Upravni okrugBorski
OpštinaNegotin
Stanovništvo
 — 2011.1355
Geografske karakteristike
Koordinate44° 11′ 22″ S; 22° 35′ 25″ I / 44.1895° S; 22.590333° I / 44.1895; 22.590333
Vremenska zonaUTC+1 (CET), leti UTC+2 (CEST)
Aps. visina49 m
Kobišnica na karti Srbije
Kobišnica
Kobišnica
Kobišnica na karti Srbije
Ostali podaci
Poštanski broj19316
Pozivni broj019
Registarska oznakaNG

Kobišnica je naselje u Srbiji u opštini Negotin u Borskom okrugu. Prema popisu iz 2022. u naselju je bilo 887 stanovnika (prema popisu iz 2011. bilo je 1148 stanovnika, prema popisu iz 2002. bilo je 1355 stanovnika a prema popisu iz 1991. bilo je 2507 stanovnika).

Geografija[uredi | uredi izvor]

Kobišnica je ratarsko seosko naselje zbijenog tipa udaljeno 6 kilometara jugoistočno od Negotina. Smešteno je na prosečno 50 metara nadmorske visine, na levoj obali Jaseničke reke desne pritoke Dunava. Severna geografska širina naselja je 44° 11’ 37”, istočna geografska dužina 22° 35’ 42”, a površina atara 2.328 hektara. Do ovog naselja se može stići direktnim asfaltnim putem od Negotina.

Istorija[uredi | uredi izvor]

Ubraja se u stara naselja sa značajnim tragovima starina. U ataru naselja su pronađeni ostaci manastira Sveta Trojica koji se navodi u turskim izvorima 1672. godine. Kobišnica se pominje u turskom popisu 1530. godine kao naselje sa 30 kuća.

Na Langerovoj karti zabeležena su pusta mesta Cobescjtica i Pukowce a na karti „Temišvarski Banat“ pomenuta mesta su zabeležena kao naseljena mesta. Godine 1726. sveštenik u Kobišnici imao je 90 kuća a drugi u Bukovči 80 domova. Kobišnica i Bukovče su zapisani 1811. godine a 1846. godine u Kobišnici je bilo 278, u Bukovči 298 kuća a 1924. godine Kobišnica je imala 471 a Bukovče 445 kuća.[1]

Prvobitno naselje je bilo osnovano na današnjoj lokaciji, odakle je u drugoj polovini 18. i početkom 19. veka premešteno (zbog “ zuluma krdžalija”) na mesto zvano Selište (između 1751. i 1795. godine), pa ponovo na današnje mesto. Kao “pusto mesto” pominje se početkom 18. veka na Langerovoj karti, a potom kao naselje: 1723. godine sa 63 kuće, 1736. sa 90, 1846. sa 278 i 1866. godine sa 278 kuća. Današnje naselje se deli na krajeve: Glameja (Brdo – Gornji Kraj), Skapac i Donji Kraj (Valje).

U istorijskim spisima se navodi da su za vreme austrijske okupacije oba naselja, Bukovče i Kobišnjica su bila pusta (Langer), a samo nekoliko godina kasnije („Temišvarski Banat“) naseljena. Blatska „jerunija“, odnosno Kobišnica i Bukovče 1723. godine imala je 63 kuće, koji se broj 1736. godine skoro utrostručio, jasno je da je baš u tom vremenu bilo velikog doseljavanja. Na osnovu toga i najstariji rodovi su doseljeni u 18. veku ili su se povratili iz Rumunije.[2]

Nakon Prvog svetskog rata u njemu su živele sledeće familije: Filipešti (slava Mitrovdan), Bobolanešti ili Berdanešti i Šurbanešti (slava Sveti Nikola), Markulešti i Stojkočešti (slava Sveti Todor), Miješti ili Mijaji (slava Mitrovdan), Oprešti (slava Mitrovdan), Stojkulješti (slava Petkovica), Vilaešti (slava Mitrovdan), Trokanešti (slava sv. Nikola), Jovanešti ili Jovešti (slava Petkovica), Rajcići ili Bađići (slava Petkovica), Rajkovići (slava Petkovica), Čelikovići (slava Sveti Nikola), Mijulješti (slava Petkovica), Popešti (slava Petkovica), Bugarevići (slava Mitrovdan), Dumitrikići (slava Petkovica), Broskići (slava Petkovica), Barbulovići, Pešulješti i Predići (slava Petkovica), Bekirešti (slava Petkovica), Medoješti (slava Petkovica), Radulovići (slava Petkovica), Grekulovići (slava Petkovica), Olćani (slava Petkovica), Dančešti (slava Petkovica), Popovići (slava Sveti Arhanđeo), Dudikići (slava Bogojavljanje), Njegušešti (slava Spasovdan), Balčakovići i Makurešti (slava Petkovica i Sveti Stevan), Gruješti (slava Mala Gospojina), Miloševići (slava Petkovica), Đeferdešti (slava Petkovica) Stankovići (slava Mitrovdan) i Đorđevići (slava Mitrovdan).[3]

Zavetina naselja je Spasovdan.

Stara crkva brvnara u naselju, koja je bila posvećena Svetom Nikoli, srušila se 1850. godine. Nakon nje je napravljena nova 1874. godine i posvećena Svetim apostolima Petru i Pavlu. Stanovništvo Kobišnice je pravoslavno, prilikom popisa nacionalno se izjašnjava kao srpsko i uglavnom se bavi ratarstvom i stočarstvom. Antropogeografskim i etnološkim proučavanjem svrstano je u vlaška naselja. Godine 1921. Kobišnica je imala 471 dom i 2.381 stanovnika, 1948. godine 590 domova i 2.854 stanovnika, a 2002. godine 704 kuće i 1.363 stanovnika. Na privremenom radu u inostranstvu (Nemačka, Švajcarska) je iz ovog naselja 2007. godine bilo 800 stanovnika.

Zemljoradnička zadruga u Kobišnici, koja je osnovana 1901. godine (obnavljana 1919, 1945. i 1954. godine), poslovala je pod nazivom Zemljoradnička zadruga „Sloga“ Kobišnica. Od 1960. godine pripojene su joj zemljoradničke zadruge iz Bukovča i Srbova. U Kobišnici je od 1949. do 1953. godine radila i Seljačka radna zadruga pod nazivom „Adam Vezurić“. Dom kulture naselje je dobilo 1951. godine, električnu rasvetu 1956. godine, telefonske veze sa svetom 1970. godine, asfaltni put 1975. godine, a vodovod 1996. godine.

Osnovna škola u naselju, koja je počela sa radom 1867. godine, školske 2006/2007. godine je imala 217 učenika.

Demografija[uredi | uredi izvor]

Prema poslednjem popisu iz 2022. godine u Kobišnici je živelo 887 stanovnika što je za 261 manje u odnosu na 2011. kada je na popisu bilo 1148 stanovnika. U naselju živi 818 punoletnih stanovnika, a prosečna starost stanovništva iznosi 56,34 godina (54,68 kod muškaraca i 57,77 kod žena).[4]

Prema podacima popisa iz 2022. u naselju ima 402 domaćinstva, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 2,21 a prema istom popisu u naselju ima 878 stambenih jedinica od kojih je 561 naseljenih.[5]

Ovo naselje je uglavnom naseljeno Srbima (prema popisu iz 2002. godine), a u poslednja tri popisa, primećen je pad u broju stanovnika.

Grafik promene broja stanovnika tokom 20. veka
Demografija[6]
Godina Stanovnika
1948. 2.854
1953. 2.935
1961. 2.915
1971. 2.876
1981. 2.778
1991. 2.507 1.801
2002. 1.355 2.356
2011. 1.148
2022. 887
Etnički sastav prema popisu iz 2002.‍[7]
Srbi
  
 1.044 77,04%
Vlasi
  
 246 18,15%
Rumuni
  
 11 0,81%
Muslimani
  
 5 0,36%
Jugosloveni
  
 3 0,22%
Bugari
  
 1 0,07%
nepoznato
  
 19 1,40%


Stanovništvo prema polu i starosti[8]
m
ž
? 16
  
  
 30
80+ 18
  
  
 48
75—79 37
  
  
 79
70—74 62
  
  
 77
65—69 40
  
  
 53
60—64 39
  
  
 45
55—59 34
  
  
 45
50—54 51
  
  
 37
45—49 41
  
  
 31
40—44 36
  
  
 33
35—39 40
  
  
 44
30—34 28
  
  
 36
25—29 38
  
  
 31
20—24 32
  
  
 28
15—19 38
  
  
 24
10—14 36
  
  
 24
5—9 34
  
  
 26
0—4 22
  
  
 22
Prosek : 44,3 50,9
Domaćinstva
Broj domaćinstava prema popisima iz perioda 1948—2002.
Godina popisa 1948. 1953. 1961. 1971. 1981. 1991. 2002.
Broj domaćinstava 590 593 601 599 579 546 454
Broj domaćinstava po broju članova prema popisu iz 2002.
Broj članova 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 i više Prosek
Broj domaćinstava 117 102 73 59 59 30 10 3 0 1 2,98
Stanovništvo staro 15 i više godina po bračnom stanju i polu
Pol Ukupno Neoženjen/Neudata Oženjen/Udata Udovac/Udovica Razveden/Razvedena Nepoznato
Muški 550 103 365 53 28 1
Ženski 641 53 362 194 30 2
UKUPNO 1.191 156 727 247 58 3
Stanovništvo po delatnostima koje obavlja
Pol Ukupno Poljoprivreda, lov i šumarstvo Ribarstvo Vađenje rude i kamena Prerađivačka industrija
Muški 264 155 0 0 32
Ženski 173 123 0 0 9
UKUPNO 437 278 0 0 41
Pol Proizvodnja i snabdevanje Građevinarstvo Trgovina Hoteli i restorani Saobraćaj, skladištenje i veze
Muški 0 5 11 3 10
Ženski 0 0 13 2 1
UKUPNO 0 5 24 5 11
Pol Finansijsko posredovanje Nekretnine Državna uprava i odbrana Obrazovanje Zdravstveni i socijalni rad
Muški 0 1 9 2 5
Ženski 1 2 2 10 6
UKUPNO 1 3 11 12 11
Pol Ostale uslužne aktivnosti Privatna domaćinstva Eksteritorijalne organizacije i tela Nepoznato
Muški 1 0 0 30
Ženski 1 0 0 3
UKUPNO 2 0 0 33


Podatke o naseljima sakupio MIODRAG VELOJIĆ, dipl. geograf radnik Istorijskog arhiva Negotin

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Jovanović, Kosta (1940). Negotinska Krajina i Ključ - Srpski etnografski zbornik, knjiga 55. Beograd: Srpska kraljevska akademija. str. 195. 
  2. ^ Jovanović, Kosta (1940). Negotinska Krajina i Ključ - Srpski etnografski zbornik, knjiga 55. Beograd: Srpska kraljevska akademija. str. 196. 
  3. ^ Jovanović, Kosta (1940). Negotinska Krajina i Ključ - Srpski etnografski zbornik, knjiga 55. Beograd: Srpska kraljevska akademija. str. 197. 
  4. ^ Starost i pol, podaci po naseljima - Popis stanovništva, domaćinstava i stanova 2022. godine (PDF), Pristupljeno 23.7.2023. Beograd: Republički zavod za statistiku. 2023. str. 462. ISBN 978-86-6161-230-5. 
  5. ^ Domaćinstva prema broju članova - Popis stanovništva, podaci po naseljima, avgust 2023. Beograd: Republički zavod za statistiku. 2023. str. 122. ISBN 978-86-6161-232-9. 
  6. ^ „Knjiga 9”. Stanovništvo, uporedni pregled broja stanovnika 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991, 2002, podaci po naseljima (PDF). webrzs.stat.gov.rs. Beograd: Republički zavod za statistiku. maj 2004. ISBN 86-84433-14-9. 
  7. ^ „Knjiga 1”. Stanovništvo, nacionalna ili etnička pripadnost, podaci po naseljima. webrzs.stat.gov.rs. Beograd: Republički zavod za statistiku. februar 2003. ISBN 86-84433-00-9. 
  8. ^ „Knjiga 2”. Stanovništvo, pol i starost, podaci po naseljima. webrzs.stat.gov.rs. Beograd: Republički zavod za statistiku. februar 2003. ISBN 86-84433-01-7. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]


Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Кобишница&oldid=26901273”