Kovilovo (Negotin)

Koordinate: 44° 06′ 02″ S; 22° 36′ 14″ I / 44.1005° S; 22.604° I / 44.1005; 22.604
S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Za druge upotrebe, pogledajte Kovilovo (višeznačna odrednica).

Kovilovo
Administrativni podaci
DržavaSrbija
Upravni okrugBorski
OpštinaNegotin
Stanovništvo
 — 2011.411
Geografske karakteristike
Koordinate44° 06′ 02″ S; 22° 36′ 14″ I / 44.1005° S; 22.604° I / 44.1005; 22.604
Vremenska zonaUTC+1 (CET), leti UTC+2 (CEST)
Aps. visina143 m
Kovilovo na karti Srbije
Kovilovo
Kovilovo
Kovilovo na karti Srbije
Ostali podaci
Pozivni broj019
Registarska oznakaNG

Kovilovo je naselje u Srbiji u opštini Negotin u Borskom okrugu. Prema popisu iz 2022. u naselju je bilo 188 stanovnika (prema popisu iz 2011. bilo je 292 stanovnika, prema popisu iz 2002. bilo je 411 stanovnika a prema popisu iz 1991. bilo je 623 stanovnika).

Istorija[uredi | uredi izvor]

Kovilovo je ratarsko-stočarsko seosko naselje zbijenog tipa udaljeno 18 kilometara jugoistočno od Negotina.

Smešteno je na prosečno 70 metara nadmorske visineNadmorska visina, na desnoj dolinskoj strani reke Timok. Severna geografska širina naselja je 44° 06’ 03”, istočna geografska dužina 22° 36’ 24”, a površina atara 1244 hektara. Do ovog naselja se može stići asfaltnim putem od Negotina preko Rogljeva.

Prvi put se pominje u turskim popisima Vidinskog sandžaka u 16. veku, 1530−1535. godine sa 48, a 1586. sa 21 kućom.

U 18. veku pominje se da je selo Kovilovo bilo na mestu Lipija u podnožju brda Ćimil, da su meštani živeli u zemunicama i burdeljima i da je imalo oko 50 domaćinstava. Kako na toj lokaciji nije bilo dovoljno vode, meštani su se preselili na današnju lokaciju, delom u ravnici, a delom u brdima Ćimil i Pojenice.[1]

Pominje se i kao jedno od sela preko Timoka, pod turskom vlašću, zajedno sa Braćevcem, Zlokućem i Crnomasnicom u izveštaju Maksima Ratkovića, egzarha Beogradske mitropolije iz 1773. godine.[2]

Kovilovo je do kraja Prvog svetskog rata pripadalo Bugarskoj. U knjizi „Negotinska Krajina i Ključ” antropologa Koste Jovanovića za ovo selo ne postoje podaci. On navodi jedino činjenicu da su ovo, ali i sela Crnomasnica, Aleksandrovac, Šipikovo, Veliki Jasenovac i Braćevac pridodata Krajini posle Prvog svetskog rata.[3]

Kovilovo je, naime, Nejskim mirovnim sporazumom prisjedinjeno Kraljevini Jugoslaviji 1919. godine.

Tokom Drugog svetskog rata nemačke okupacione snage ustupile su Bugarima na teritoriji Krajine sela Braćevac, Crnomasnicu i Zlokuće, koja su po administrativno−teritorijalnoj podeli pripala kulskoj okoliji, odnosno srezu, kao i Kovilovo vidinskoj okoliji.[4]

Današnje naselje se deli na Donji i Gornji kraj.

Između dva svetska rata u njemu su živele sledeće familije:

Cakići (slava Petkovica), Ginovići (slava Sveti Nikola), Zlatovići (slava Petkovica), Kazakovići (slava Sveti Jovan), Mihajlovići (slava Aranđelovdan), Spinovići (slava Sveti Jovan), Miloševići (slava Petkovica), Singurilovići (slava Arhanđel Mihailo), Fundanovići (slava Arhanđel Mihailo), Ivanovići (slava Sveti Jovan), Bulakovići (slava Petkovica), Sorovići (slava Arhanđel Mihailo), Ćirovići (slava Sveti Nikola), Matejevići (slava Arhanđel Mihailo), Opricovići (slava Sveti Stefan), Predovići (slava Arhanđel Mihailo), Paovići (slava Arhanđel Mihailo), Todorovići (slava Arhanđel Mihailo), Pečevići danas Dimitrijevići (slava Sveti Jovan), Cekovići (slava Sveti Nikola), Minokovići (slava Sveti Nikola), Radicovići (slava Petkovica), Cojkići (slava Sveti Jovan), Borvičanovići (slava Petkovica), Čokovići (slava Sveti Nikola), Jonikovići (slava Sveti Đorđe), Krivovići (slava Sveti Nikola), Kodicovići (slava Sveti Jovan) i Labovići (slava Petkovica).[5]

Pravoslavna crkva posvećena Svetom Iliji, čiji dan je crkvena slava i zavetina naselja, podignuta je 1887. godine. Stanovništvo je pravoslavno, prilikom popisa nacionalno se izjašnjava kao vlaško i uglavnom se bavi ratarstvom i stočarstvom.

Godine 1921. selo je imalo 150 kuća i 820 stanovnika, 1948. godine 206 domova i 884 stanovnika, a 2002. godine 182 kuća i 420 stanovnika. Godine 2007. na privremenom radu u inostranstvu (Nemačka i Francuska) iz ovog naselja je 36 stanovnika.

Četvororazredna osnovna škola u naselju, koja postoji od 1914. godine (nova od 1955. godine) je školske 2006/2007. godine imala 13 učenika.

Zemljoradnička zadruga u Kovilovu osnovana je 1945. godine kao Zemljoradničko nabavno-prodajna zadruga. Od 1955. godine posluje pod nazivom Zemljoradnička zadruga „Timočanka“ Kovilovo. Dom kulture u Kovilovu je sagrađen 1955-1957. godine, elektrifikacija naselja je urađena 1956. godine, seoski vodovod 1976. godine, put je asfaltiran 1979-1980. godine, a telefonske veze sa svetom naselje je dobilo 1982. godine.

Demografija[uredi | uredi izvor]

Prema poslednjem popisu iz 2022. godine u Kovilovu je živelo 188 stanovnika što je za 109 manje u odnosu na 2011. kada je na popisu bilo 292 stanovnika. U naselju živi 183 punoletnih stanovnika, a prosečna starost stanovništva iznosi 58,86 godina (56,93 kod muškaraca i 60,56 kod žena).[6]

Prema podacima popisa iz 2022. u naselju ima 92 domaćinstva, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 2,04 a prema istom popisu u naselju ima 259 stambenih jedinica od kojih je 131 naseljenih.[7]

Stanovništvo u ovom naselju veoma je nehomogeno, a u poslednja tri popisa, primećen je pad u broju stanovnika.

Grafik promene broja stanovnika tokom 20. veka
Demografija[8]
Godina Stanovnika
1948. 884
1953. 899
1961. 875
1971. 852
1981. 760
1991. 623 495
2002. 411 580
2011. 292
2022. 188
Etnički sastav prema popisu iz 2002.‍[9]
Vlasi
  
 227 55,23%
Srbi
  
 132 32,11%
Rumuni
  
 10 2,43%
Makedonci
  
 1 0,24%
Jugosloveni
  
 1 0,24%
nepoznato
  
 12 2,91%


Stanovništvo prema polu i starosti[10]
m
ž
? 4
  
  
 9
80+ 14
  
  
 14
75—79 10
  
  
 23
70—74 11
  
  
 23
65—69 14
  
  
 14
60—64 10
  
  
 15
55—59 6
  
  
 7
50—54 9
  
  
 7
45—49 17
  
  
 14
40—44 12
  
  
 10
35—39 16
  
  
 13
30—34 16
  
  
 15
25—29 11
  
  
 12
20—24 7
  
  
 6
15—19 10
  
  
 12
10—14 8
  
  
 4
5—9 9
  
  
 13
0—4 8
  
  
 8
Prosek : 44,9 48,7
Domaćinstva
Broj domaćinstava prema popisima iz perioda 1948—2002.
Godina popisa 1948. 1953. 1961. 1971. 1981. 1991. 2002.
Broj domaćinstava 206 208 210 203 192 166 138
Broj domaćinstava po broju članova prema popisu iz 2002.
Broj članova 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 i više Prosek
Broj domaćinstava 37 35 16 12 23 13 2 0 0 0 2,97
Stanovništvo staro 15 i više godina po bračnom stanju i polu
Pol Ukupno Neoženjen/Neudata Oženjen/Udata Udovac/Udovica Razveden/Razvedena Nepoznato
Muški 167 24 112 19 8 4
Ženski 194 17 111 51 14 1
UKUPNO 361 41 223 70 22 5
Stanovništvo po delatnostima koje obavlja
Pol Ukupno Poljoprivreda, lov i šumarstvo Ribarstvo Vađenje rude i kamena Prerađivačka industrija
Muški 119 90 0 1 2
Ženski 97 88 0 0 0
UKUPNO 216 178 0 1 2
Pol Proizvodnja i snabdevanje Građevinarstvo Trgovina Hoteli i restorani Saobraćaj, skladištenje i veze
Muški 2 12 5 0 3
Ženski 0 0 2 1 0
UKUPNO 2 12 7 1 3
Pol Finansijsko posredovanje Nekretnine Državna uprava i odbrana Obrazovanje Zdravstveni i socijalni rad
Muški 0 0 0 0 0
Ženski 0 0 0 1 0
UKUPNO 0 0 0 1 0
Pol Ostale uslužne aktivnosti Privatna domaćinstva Eksteritorijalne organizacije i tela Nepoznato
Muški 0 0 0 4
Ženski 0 0 0 5
UKUPNO 0 0 0 9

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Trokanović, Jordan (2011). Timočka sela i Vidinski pašaluk. Negotin: Istorijski arhiv Negotin,. str. 128, 144. ISBN 978-86-84187-29-3. 
  2. ^ Stanojević, Tihomir (1972). Negotin i Krajina od prvih tragova do 1858. godine. Negotin: Zajednica kulture SO Negotin, Novinska ustanova „Timok”. str. 113. 
  3. ^ Jovanović, Kosta (1940). Negotinska Krajina i Ključ - Srpski etnografski zbornik, knjiga 55. Beograd: Srpska kraljevska akademija. str. 4. 
  4. ^ Blagojević, Božidar (1988). Negotin i Krajina 1941−'1944. Negotin: RO Muzej Krajine i Istorijski arhiv Krajine, Ključa i Poreča. str. 30. 
  5. ^ Trokanović, Jordan (2011). Timočka sela i Vidinski pašaluk. Negotin: Istorijski arhiv Negotin,. str. 128, 146. ISBN 978-86-84187-29-3. 
  6. ^ Starost i pol, podaci po naseljima - Popis stanovništva, domaćinstava i stanova 2022. godine (PDF), Pristupljeno 23.7.2023. Beograd: Republički zavod za statistiku. 2023. str. 462. ISBN 978-86-6161-230-5. 
  7. ^ Domaćinstva prema broju članova - Popis stanovništva, podaci po naseljima, avgust 2023. Beograd: Republički zavod za statistiku. 2023. str. 122. ISBN 978-86-6161-232-9. 
  8. ^ „Knjiga 9”. Stanovništvo, uporedni pregled broja stanovnika 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991, 2002, podaci po naseljima (PDF). webrzs.stat.gov.rs. Beograd: Republički zavod za statistiku. maj 2004. ISBN 86-84433-14-9. 
  9. ^ „Knjiga 1”. Stanovništvo, nacionalna ili etnička pripadnost, podaci po naseljima. webrzs.stat.gov.rs. Beograd: Republički zavod za statistiku. februar 2003. ISBN 86-84433-00-9. 
  10. ^ „Knjiga 2”. Stanovništvo, pol i starost, podaci po naseljima. webrzs.stat.gov.rs. Beograd: Republički zavod za statistiku. februar 2003. ISBN 86-84433-01-7. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]


Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Ковилово_(Неготин)&oldid=27455303”