Nikola Ljubibratić

nikola ljubibratić
Nikola Ljubibratić
Lični podaci
Datum rođenja	(1912-12-12)12. decembar 1912.
Mesto rođenja	Ljubovo, kod Trebinja, Austrougarska
Datum smrti	18. decembar 1976.(1976-12-18) (64 god.)
Mesto smrti	Beograd, SR Srbija, SFR Jugoslavija
Profesija	vojno lice
Porodica
Supružnik	Marija Ljubibratić
Delovanje
Član KPJ od	1941.
Učešće u ratovima	Narodnooslobodilačka borba
Služba	NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska narodna armija 1941 — 1970.
Čin	general-potpukovnik
Heroj
Narodni heroj od	27. novembra 1953.
Odlikovanja	jugoslovenska odlikovanja: inostrana odlikovanja: Partizanski krst Čehoslovački ratni krst 1939

Nikola Ljubibratić (Ljubovo, kod Trebinja, 12. decembar 1912 — Beograd, 18. decembar 1976), učesnik Narodnooslobodilačke borbe, general-potpukovnik JNA i narodni heroj Jugoslavije.

Biografija

Rođen je 12. decembra 1912. godine u Ljubovu, kod Trebinja.

Do rata je bio poštanski službenik. Posle okupacije Jugoslavije, 1941. godine, priključio se Narodnooslobodilačkom pokretu (NOP) i učestvovao je u organizovanju ustanka i stvaranju prvih partizanskih jedinica u trebinjskom srezu. U borbi na Radovan-ždrijelu, decembra 1941. godine, učestvovao je u razbijanju italijanskog motorizovanog polubataljona, koja je na sektoru Trebinje–Dubrovnik ubrzala stupanje novih boraca u partizanske jedinice. U članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) je primljen 1941. godine.

Januara 1942. godine postavljen je za komandira Prve čete Prvog udarnog hercegovačko-crnogorskog bataljona. Sa svojom četom učestvovao je 20. februara u zarobljavanju i ubistvu komandanta četnika istočne Bosne i Hercegovine i delegata četničke Vrhovne komande, majora Boška Todorovića, u Kifinom Selu, kod Nevesinja.

Prilikom reorganizacije partizanskih jedinica u Hercegovini, Nikola Ljubibratić je postavljen za zamenika komandanta Prvog udarnog bataljona, s kojim je 17. aprila 1942. godine, učestvovao u uništenju ustaškog uporišta na Borču. U borbi za oslobođenje partizanske bolnice u Zvijerini, kod Bileće, iste godine, uspeo je da sa svojim borcima oslobodi četrdeset ranjenika koje su zarobili četnici.

Juna 1942. godine, u Vrbnici na Zelengori, formiran je od hercegovačkih boraca, koji su se povukli pred italijansko-četničkom ofanzivom, Hercegovački partizanski odred. Za zamenika komandanta Drugog bataljona tog odreda postavljen je Nikola. S tim bataljonom je ušao u sastav Desete hercegovačke udarne brigade, formirane avgusta 1942. godine.

U Četvrtoj neprijateljskoj ofanzivi, u toku borbi za oslobođenje Prozora, s bataljonom je na juriš zauzeo italijanske bunkere. Goneći neprijateljsku kolonu pored reke Rame, zarobio je nekoliko tenkova. U Petoj neprijateljskoj ofanzivi, u borbama na Volujaku i Magliću, bio je ranjen.

Oktobra 1943. godine, Štab Desete hercegovačke brigade formirao je Prvu, Drugu i Treću grupu udarnih bataljona, a za zamenika komandanta Prve grupe postavljen je Nikola. Njegova grupa je 17. oktobra, u rejonu Gata i Gacka, napala i razbila Gatačku, Kalinovičku i Sarajevsku četničku brigadu. U novembru 1943. godine postavljen je za komandanta Desete hercegovačke udarne brigade, a pred kraj rata za komandanta Pete srpske divizije narodne odbrane, koja se nalazila u sastavu Korpusa narodne odbrane Jugoslavije (KNOJ).

Posle oslobođenja Jugoslavije, nastavio je profesionalnu vojnu karijeru u Jugoslovenskoj armiji. Krajem 1945. otišao je na školovanje u Vojnu akademiju „Frunze“ u Moskvi, koju je završio 1947. godine. Potom je završio Višu vojnu akademiju JNA. U JNA se nalazio na dužnostima komandanta divizije i pomoćnika komandanta armije za pozadinu. Penzionisan je 1970. godine u činu general-potpukovnika JNA.

U braku sa suprugom Marijom (1924—1999) imao je ćerku Vesnu (1949—1991).

Umro je 18. decembra 1976. godine u Beogradu i sahranjen je u Aleji narodnih heroja na Novom groblju u Beogradu.

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — Orden ratne zastave, Orden partizanske zvezde sa zlatnim vencem, Orden zasluga za narod sa srebrnim zracima, Orden bratstva i jedinstva sa srebrnim vencem, Orden narodne armije sa zlatnom zvezdom i Orden za hrabrost. Od inostranih se ističu Partizanski krst NR Poljske i čehoslovački Vojnički krst. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 27. novembra 1953. godine.

Literatura

• Vojna enciklopedija (knjiga peta), Beograd 1973. godina
• Narodni heroji Jugoslavije. Beograd: Mladost. 1975.