Braila

Koordinate: 45° 16′ 17″ S; 27° 58′ 15″ I / 45.27151° S; 27.97072° I / 45.27151; 27.97072
S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Braila
Brăila
Braila
Grb
Grb
Administrativni podaci
Država Rumunija
OkrugBraila
Stanovništvo
Stanovništvo‍
 — 2011.180.302[1][2]
 — gustina1.230 st./km2
Geografske karakteristike
Koordinate45° 16′ 17″ S; 27° 58′ 15″ I / 45.27151° S; 27.97072° I / 45.27151; 27.97072
Aps. visina40 m
Površina175 km2
Braila na karti Rumunije
Braila
Braila
Braila na karti Rumunije

Braila (rum. Brăila, bug. Браила, tur. Ibrail) grad je u Rumuniji. Ona se nalazi na istoku zemlje, u istorijskoj pokrajini Vlaška. Braila je upravno središte istoimenog okruga Braila.

Braila se prostire se na 40,7 km² i prema poslednjem popisu iz 2002. godine u gradu je živelo 119.132 stanovnika.

Galac i Braila, kao dva bliska rumunska velegrada, udaljena svega 15ak km, čine dvograđe, poznato kao Kantemir. Ova urbana zona je druga po veličini u državi, posle "Velikog Bukurešta".

Geografija[uredi | uredi izvor]

Braila se nalazi se u oblasti krajnje istočnom delu pokrajine Vlaške, u oblasti Muntenija, na obali Dunava, 20 km od grada Galac, koji pripada pokrajini Moldaviji. Ova dva grada čine dvograđe.

Grad leži u Vlaškoj niziji. Braila se nalazi na Dunavu, zahvaljjući kome se razvio kao značajna luka kroz istoriju.

Istorija[uredi | uredi izvor]

Braila je doživela najveći procvat u 19. i početkom 20. veka kada je bila jedna od najvažnijih luka na Dunavu. Godine 1858. grad je stradao u velikom požaru.[3] Posle Rumunske revolucije 1989, grad je ušao u period ekonomskog opadanja.

Braila - Gradska fontana

Srbi u Braili[uredi | uredi izvor]

Tokom 16. i 17. veka zabeleženo je mnogo Dubrovčana trgovaca, u "Ibrailu", ali i drugim rumunskim gradovima.[4]

U "Ibrailu" (Braili) je bilo mnogo stranih trgovaca, naročito sa obližnje bugarske strane. Pominju se kao prenumeranti jedne knjige u Bukureštu, braća Avramović veliko kupci u Ibrailu, sa uzetih pet egzemplara. Takođe je u punktu u Ibrailu još čitalaca srpskih: braća Petrovići kupci, Todor Milanović.

Drugo prilikom srpsku knjigu u Bukureštu uzima: Vidoslav Milutinović ibrailski kupec.

Sudeći po njihovim prezimenima, iz spiska prenumeranata u jednoj bugarskoj istorijskoj knjizi, iz 1836. godine, koja se završavaju sa "ić", proizilazi da su to bili još uvek Srbi, ali na putu gubitka nacionalnog identiteta. Od pedesetak pretplatnika, za koje se kaže da su iz Šumena, Slivena, Ljaskova, Kotela, Giorgeva, Gabrova, Gradeca, Jambola, Tiča, Kazana, Karnobata, Razgrada, Panađurišta i Bukurešta, samo trojica nemaju srpsko obeležje, već cincarsko. Tipičnih bugarskih prezimena tu nema. A spisak počinje sa čitaocima: Aprilovićem, Tabakovićem, Sokolovićem, Hristovićem, Haralampovićem, Dojčinovićem, Nedeljkovićem, Dečovićem, Radovićem, Jovanovićem...[5]

Slavni srpski bogataš i dobrotvor, trgovac i brodovlasnik "Kapetan Miša" - Miša Anastasijević imao je tu za potrebe trgovine jedno veliko skladište (magazu) robe.[6]

Novode se žitelji "Ibrail"-a, čitaoci "Carigradskog vesnika" (glasilo bugarskog egzarha) 1857. godine koji su pomogli novčano bugarsko "učilišće" (školu) u Karlovu: dopisnik Mihailo Popović, Angel Kanović, Georgije Petrović, Georgije Nenović.[7]

Davidovićeva knjiga o srpskoj istoriji stigla je i u Brailu 1846. godine kod tamošnjih Srba čitalaca: skupljač pretplate Todor Pavlović, Jova Marcikić trgovac žitarski rodom iz Kuzmina, Miloš Vladisavljević djelovoditelj Vapora austrijskog, Vasilije A. Milinović učitelj rodom iz Boke Kotorske, sa svojim učenicima - Angel Sava Lovčeli, Gligorij Epites, Nikolaj Kurtović, Dimitrije Vasilijević, Atanasije Todorović, Gavril Hadži Denko, Mihail Popović, Konstantin P. Vilen i jedan čitalac Srbin sa strane.[8] Istu knjigu su kupila i dvojica anonimnih trgovaca iz Braile - u Svištovu.

Njegoševo delo o crnogorskom avanturisti, koji se lažno predstavljao kao ruski car, nabavio je 1851. godine V. Milinović iz Braile.[9] Kupci Vukovog rečnika 1852. godine bili su Srbi, stanovnici "Ibraila": braća Petrovići, Todor Milanović, Ivan Marcikić, Kosta Popović i Mihajlo Popović.[10] Iste godine isti prenumeranti uzeli su i prevedenu na srpski Lafontenovu knjigu "Fedor i Marija".[11] Navode se žitelji "Ibrail"-a, čitaoci "Carigradskog vesnika" (glasilo bugarskog egzarha) 1857. godine koji su pomogli novčano bugarsko "učilišće" (školu) u Karlovu: dopisnik Mihailo Popović, Angel Kanović, Georgije Petrović, Georgije Nenović.[7]

Knjigu o crnogorskim guslama i junačkim pesmama štampanu u Beogradu 1870. godine uzeli su i Srbi iz Braile: Marko Ivanišević skupljač pretplate, zatim čitaoci - Niko Ivanišević, Miloš Jovanović, Đorđe Palalić, Božina Stankov, Mihail Đorđević, Todor Gojković, Bogdan Lučić, Milan Mišković, Spiro Dabović i Jakov Ristić.[12] Delo sa astronomskom tematikom, prevedeno na bugarski jezik, kupili su i čitaoci iz Braile: Petraki Dimović, Veselin Stratović, te učenici - Stilijan Stefanović, Todor Stojanović, Stojan Petrović, Georgi Sabović, Metodi Dimović i Nikolčo Lazarović.[13]

Stanovništvo[uredi | uredi izvor]

Demografija
2011.
180.302

Matični Rumuni čine većinu gradskog stanovništva, a od manjina prisutni su jedino Romi.

Znamenitosti[uredi | uredi izvor]

Braila je poznata po dobro očuvanom gradskom jezgru i velelepnim crkvama.

Partnerski gradovi[uredi | uredi izvor]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ „Recensământul Populației și al Locuințelor 2002 - populația unităților administrative pe etnii”. Kulturális Innovációs Alapítvány (KIA.hu - Fundația Culturală pentru Inovație). Arhivirano iz originala 14. 10. 2013. g. Pristupljeno 6. 8. 2013. 
  2. ^ „Tab8. Populația stabilă după etnie – județe, municipii, orașe, comune”. Institutul Național de Statistică din România. jul 2013. Arhivirano iz originala 18. 01. 2016. g. Pristupljeno 5. 8. 2013. 
  3. ^ "Srbski dnevnik", Novi Sad 1858. godine
  4. ^ "Beogradske opštinske novine", Beograd 1899. godine
  5. ^ Ivan Kajdanov: "Kratko načertanije na sveobšćata istorija", Budim 1836. godine
  6. ^ "Glasnik Srpskog učenog društva", Beograd 71/1890.
  7. ^ a b "Carigradski vesnik", Carigrad 1857. godine
  8. ^ Dimitrije Davidović: "Istorija naroda srbskog", Beograd 1846. godine
  9. ^ Petar Petrović Njegoš: "Lažni car Šćepan Mali", Trst 1851. godine
  10. ^ Vuk St. Karadžić: "Srpski rječnik istumačen nemačkijem i latinskijem rječima", Beč 1852. godine
  11. ^ Lafonten: "Fedor i Marija...", Beč 1852.
  12. ^ Filip Radičević: "Gusle crnogorske: pjesme iz raznijeh vremena...", Beograd 1870. godine
  13. ^ Mičel: "Nebeski svjetila...", Beč 1875. godine

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Braila na Vikimedijinoj ostavi.
Ikona za klice

Ovaj članak vezan za naselja u Rumuniji je klica. Možete doprineti Vikipediji tako što ćete ga proširiti.

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Браила&oldid=27496665”