Srblji
| Ovaj članak je deo serije o Srbima |
| Srbi |
|---|
 |
Srblji (ili Srblje) je arhaični (starinski) etnonim koji se u starim srpskim spisima, u zavisnosti od konteksta, koristio kao oznaka za „Srbe“, „ljude iz srpske zemlje“ i „srpsku državu“.[1] Morfološki gledano, reč je o množini muškog roda prisvojnog prideva na -j *Sьrb-jь ’srpski, srpskog roda’.[2]
Primeri[uredi | uredi izvor]
Primeri upotrebe etnonima „Srblji“ u značenju „srpska zemlja“[uredi | uredi izvor]
I koga si človeka priselil igumen svetago Georgija otkudu ljubo: ili iz Grk ili iz Srbl.
— Povelja kralja Milutina manastiru sv. Đorđa na Seravi blizu Skoplja iz 1300
Spisasmo imena metohijam vsem po Srbljeh i po Romaniji
— Povelja cara Dušana iz 1348.
I trgovci, koji minuju u Srblje na Danu, da ne plate ništa
— Povelja dračkog vojvode Balše II Dubrovčanima 1385.
Vi mi odgovoriste, da pošljemo (kaluđera Savu) o Ilinje dni, a to ne poslasmo, ere smo bili ovamo pošli u Srblje.
— Pismo jerusalimskog mitropolita Mihaila dubrovačkom knezu iz 1386.
I što se pre, među sobom Dubrovčane, ili se bude učinilo u Srbljih ili u Dubrovniku, da se pre pred kunsulom dubrovčkim.
— Povelja kneza Lazara Dubrovčanima 1387.
Nekolici od našeh trgovac ... prođu u Srblje.
— Pismo dubrovačkog kneza kir Evgeniji (kneginji Milici) iz 1396.
I kdi me bijahu i skubehu, govoraše Nikša: ’Udri, tko je moj, ja ću u Dubrovnik i u Srbljeh otgovoriti za toj’.
— Žalba Ivana Karuča dubrovačkoj opštini 1411.
Mnogo sam veseo, ako uzmogu dospeti do Srbalja.
— Pismo A. Marojevića dubrovačkom knezu 1414.
Za prve gospode nesu ini trg iz Srbalja iznosili.
— Pismo dubrovačkog kneza despotu Stefanu 1417.
da trgovci i ludje nih s trzi i s imanjem nih da mogu hoditi ... po Natolije, po Romanije, po Bugarskoj, i po Vlaškoj zemli, po Srbljeh, po Arbanaseh, po Bosne i po vseh ineh mesteh zemljah i gradoveh...
— Povelja sultana Murata II Dubrovčanima iz 1442.
da mogu njih trgovci ... hoditi ... po bugarskoj zemlji i po Srbljeh.
— Povelja sultana Mehmeda II Dubrovčanima, nakon 1459.
Deklinacija oblika Srblje[uredi | uredi izvor]
Radosav Bošković je na osnovu materijala koje je Đuro Daničić sakupio i objavio u „Rječniku iz književnih starina srpskih“ pokušao da rekonstruiše deklinaciju oblika Srblje u srednjovekovnom srpskom jeziku.[3]
| Padež | Oblik |
|---|---|
| Nominativ | Srblje |
| Genitiv | Srbalj |
| Dativ | Srbljem |
| Akuzativ | Srblje |
| Vokativ | |
| Instrumental | Srblji |
| Lokativ | Srbljih (Srbljeh) |
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Daničić 1864, str. 147–151; Đerić 1914, str. 147.
- ^ Loma 2013, str. 205–206.
- ^ Bošković 1978, str. 23-25.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Bošković, Radosav (1978). „Srblji i Srbi”. Zbornik za filologiju i lingvistiku. 21 (1): 23—25.
- Daničić, Daničić (1864). Rječnik iz književnih starina srpskih. 3. Beograd.
- Đerić, Vasilije (1914). O srpskom imenu po zapadnijem krajevima našega naroda. Štamparija Dositije Obradović.
- Loma, Aleksandar (2013). Toponimija Banjske hrisovulje. Beograd.