Vrčin

Koordinate: 44° 40′ 04″ S; 20° 35′ 23″ I / 44.667833° S; 20.589833° I / 44.667833; 20.589833
S Vikipedije, slobodne enciklopedije

Vrčin
Vrčin, pogled sa Karagače na Donju Malu i Gornju Malu.
Administrativni podaci
DržavaSrbija
GradBeograd
Gradska opštinaGrocka
Stanovništvo
 — 2022.8.601
Geografske karakteristike
Koordinate44° 40′ 04″ S; 20° 35′ 23″ I / 44.667833° S; 20.589833° I / 44.667833; 20.589833
Vremenska zonaUTC+1 (CET), leti UTC+2 (CEST)
Aps. visina138 m
Površina49,18 km2
Vrčin na karti Srbije
Vrčin
Vrčin
Vrčin na karti Srbije
Ostali podaci
Poštanski broj11224
Pozivni broj011
Registarska oznakaBG

Vrčin je naselje u Gradskoj opštini Grocka u Gradu Beogradu. Prema popisu iz 2022. ima 8.601 stanovnika (prema popisu iz 2011. bilo je 9.088 stanovnika).[1] Nadmorska visina Vrčina je 138 m. Vrčin je relativne jake gustine naseljenosti 185 stanovnika po km². Najbliži veći grad je Beograd 18,1 km severozapadno od Vrčina.

Vrčin se 1528. godine pominje prvi put pod imenom Hrčin. Selo je šumadijskog tipa, i razdvajaju ga Donja i Gornja Mala (centar). Kuće su u ovom selu dosta zbijene, razređene ili udaljene 60 m. Retke su one udaljene 100 metra, a još ređe 200 i 300 m. Okućnice nisu velike, a najčešće pored šljivika imaju i gajeve. Selo ne poseduje prave puteve osim seoskog kolovoza. Ramničarski krajevi su obično moderniji. Prva kuća je sagrađena pre 20 godina, koja je bila na rastojanju od Brđana 1–2 km. Pravi šumadijski tip su Brđani, ovaj kraj je ujedno i najstariji u selu. Najstariji delovi Vrčina najčešće imaju zbijene kuće.[2]

Vrčin poseduje školu koja se zove OŠ „Sveti Sava“ i crkvu Svetih apostola Petra i Pavla, u kojoj je bogoslužio Patrijarh Irinej.[3]

Ime[uredi | uredi izvor]

O tačnom poreklu imena Vrčin se ne zna. U Vrčinu su živeli antički narod Kelti, Skordisci, pa je moguće da naziv Vrčin potiče od keltskog Vrdda(in) (što znači počastvovan), pa ta reč prelazi u Vrdtin, odatle i Vrčin, što bi se prevelo kao: Tvrđava (grad) počastvovanima.[4] Druga teorija je isto u vezi sa Keltima, prema akademiku Vladimiru Ćoroviću u nazivu Vrčina očuvalo se ime svetišta boginje Orcije (sacrum Orcinum).[5]

Godine 1528. se pominje pod imenom Hrčin i to je ujedno i prvo pominjanje Vrčina,[6] a godine 1732. Vrčin je pripadao beogradskom „distriktu“ i imao je 35 domova. U to doba se pominje pod austrijskim imenom Vrozi, Wertschan i Vrečin.[7]

Prema Nikoli Apostoloviću u njegovoj knjizi „Prva knjiga o Vrčinu“, postoji mnogo teorija o tome kako je Vrčin dobio ime. On piše:

Nadajući se da ću u predanju naići na rešenje zagonetke imena Vrčin mnoge seljane, sa kojima sam razgovarao u svojim traganjima, pitao sam znaju li otkud ime Vrčin i šta ono znači. Neverovatna je šarolikost priča koje sam čuo, od toga da je ime dobijeno po nekakvoj tikvi od koje se sušenjem prave posude, vrčevi, preko priče o tome da je u Vrčinu bilo mnogo košnica te se med mnogo vrcao, zatim da se prvi čovek koji se ovde naselio, i to u predelu Grablja zvao Vrča, pa sve do duhovite skaske o putopiscu Englezu koji je ovde počašćen vinom tražio još pokazujući na vrč i govoreći in (u).

— Nikola Apostolović, Prva knjiga o Vrčinu

Geografija[uredi | uredi izvor]

Panorama zaseoka Donja Mala.

Osnovno[uredi | uredi izvor]

Vrčin se nalazi u južnom obodu Panonskog basena. Poljoprivredne oblasti su uglavnom ratarstva, voćarstva i vinogradarstva. Zagađenost vazduha je mala, osim pored auto-puta, i kvalitet zemljišta pokazuje da je zemljište zdravo.[8] Gajnjače su tip zemljišta koji dominira u Vrčinu. Vrčin ima neogene naslage panona. Litološki sastav, u ovom području je veoma raznovrstan.[9] Reljef Vrčina je brdovit.[10]

Geografski položaj[uredi | uredi izvor]

Vrčin ima dobar geografski položaj. Nalazi se jugoistočno od Avale, u centralno-istočnom delu opštine, 18,1 km jugoistočno od Beograda i 14 km zapadno od sedišta opštine Grocke. Nalazi se u području reke Bolečice i velikih raskrsnica na pruzi Beograd-Požarevac, auto-put Beograd-Niš, regionalni put koji povezuje auto-put i Smederevski put (kroz Zaklopaču) i još jedan koji povezuje auto-put Beograd-Kragujevac.[10] Bolečica izvire u Vrčinu.[11]

Kolovozni natpis.

Naselja[uredi | uredi izvor]

Vrčin ima nekoliko sopstvenih naselja (zaseoka). Oni se mogu podeliti na dva dela, avalski (zapadno od auto-puta) i dunavski (istočno od auto-puta) Dunavski deo:

  • Cerje, najjužnija oblast Vrčina, nije baš povezana sa Vrčinom u nekom smislu, dobilo je ime po biljci ceru.
  • Donja Mala, predstavlja najveći deo severnog Vrčina.
  • Jankovići, najistočniji deo koji povezuje Vrčin sa Zaklopačom, dobilo je ime po porodičnom prezimenu.
  • Tranšped, severna oblast koja je najbliža Beogradu, dobila je ime po kompaniji Tranšped.
Naselja Vrčina.
  • Orlovica, mesto kod Tranšpeda, dobilo je naziv po orlu.
  • Kolonija, mesto između Tranšpeda i Donje Male.

Avalski deo:

  • Avramovići, severna oblast koja je dobila ime po porodičnom prezimenu.
  • Karagača, severno-zapadna oblast, vikend naselje. Dobila je naziv po turskoj reči (tur. karaağaç) i izvorno znači brest.
  • Bajić Kraj, istočna oblast koja je dobila ime po porodičnom prezimenu.
  • Carino Naselje, južno-istočna oblast duž auto-puta.
  • Feroplast, između Slatine i Jaričišta, dobilo ime po kompaniji.
  • Gornja Mala, deo između centra i Donje Male.
  • Malo Polje, južno-zapadna oblast.
  • Pobrđani, centralno-južna oblast.
  • Ramnice, najjužnija oblast.
  • Jaričište, zapadna oblast.
  • Slatina, najzapadniji deo Vrčina, vikend naselje.
  • Kasapovac, zapadno-južni deo.
  • Prnjavor, zaseok Ripnja i Vrčina na jugu Vrčinu. Prnjavor je naziv za seosko mesto blizu manastira.
  • Kasapovac, zapadno-južni deo.
  • Godanj, južni deo ka Begaljici.
  • Ciganska mala, zapadno-centralni deo.
  • Šuplja Stena, zapadni deo, vikend naselje.

Klima[uredi | uredi izvor]

Vrčin
Klimatogram
J
F
M
A
M
J
J
A
S
O
N
D
 
 
94
 
 
2
−7
 
 
75
 
 
4
−4
 
 
72
 
 
15
3
 
 
90
 
 
21
7
 
 
172
 
 
24
11
 
 
79
 
 
27
16
 
 
122
 
 
29
19
 
 
43
 
 
29
19
 
 
94
 
 
22
12
 
 
69
 
 
18
8
 
 
44
 
 
11
3
 
 
71
 
 
1
−5
Prosečne maks. i min. temperature u °C
Ukupne padavine u mm
Izvor: [12]

Klima je kontinentalna i vlažna.[13] Prosečna temperatura je 12°. Najtopliji mesec je jul, sa oko 24°, a najhladniji je januar sa -2°.[12] Padavina je prosečno 1.025 milimetara godišnje. Najvlažniji mesec je maj sa 172 mm kiše, a najsuvlji mesec je avgust sa 43 mm kiše.[14]

Crkva[uredi | uredi izvor]

Glavni članak: Crkva Svetih apostola Petra i Pavla u Vrčinu

Ikonostas crkve je rađen 1896. godine. Crva je sagrađena u vizantijskom stilu od 1997-1998. Crkva ima oko 10 liturgijskih knjiga iz XVIII veka. U njih spadaju: Plastir, štampan u Moskvi 1760. godine; štampan u Beču 1795; Irmologija; štampana u Beču 1791. godine u Kurcbekovoj štampariji; Triod, štampan u Moskvi 1813. godine; komplet Mineja, štampan u Moskvi u prvoj polovini 19. veka i jedna Pashalagija, štampana u istom periodu u Beogradu.[15]

Ekonomija[uredi | uredi izvor]

Uprkos nedavnom razvoju radionica i komercijalnih sektora (uključujući izgradnju tržnog centra u centru naselja), ekonomija je uglavnom zasnovana na poljoprivredi.[10] Industrija je razvijena, poseduje i institut „Superlab“.[16]

Politika[uredi | uredi izvor]

Vrčin je nekada bilo sedište svoje opštine, koja je rasformirana u opštinu Grocku. S vremena na vreme, predlaže se razdvajanje Vrčina iz opštine Grocke, zbog udaljenosti od svog opštinskog sedišta i činjenice da ima više stanovnika od Grocke. Nedavni predlog je bio da se podele Vrčin i nekoliko naselja iz opštine Voždovac (Zuce, Pinosava, Ripanj, Beli potok) u novu, pod-Avalasku opštinu Avalski venac.[17] Trenutni predsednik mesne zajednice Vrčina je Radomir Avramović.[18]

Demografija[uredi | uredi izvor]

Vrčin je statistički klasifikuje kao seosko naselje (selo) i zvanično je drugo po broju stanovnika u opštini Grockoj. Međutim, nezvanične procene ne uključuju izbeglice (ne računaju u izveštajima službenih popisa).

U naselju Vrčin živi 6980 punoletnih stanovnika, a prosečna starost stanovništva iznosi 40,6 godina (39,7 kod muškaraca i 41,5 kod žena). U naselju ima 3035 domaćinstava, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 2,86.

Ovo naselje je u velikim delom naseljeno Srbima (prema popisu iz 2002. godine), a u poslednja tri popisa, primećen je porast u broju stanovnika.

Demografija[19]
Godina Stanovnika
1948. 5.040
1953. 5.342
1961. 6.042
1971. 6.263
1981. 7.327
1991. 8.034 7.589
2002. 8.667 9.328
2011. 9.088
2022. 8.601
Etnički sastav prema popisu iz 2002.‍[20]
Srbi
  
 8.418 97,12%
Jugosloveni
  
 27 0,31%
Crnogorci
  
 24 0,27%
Romi
  
 20 0,23%
Hrvati
  
 16 0,18%
Goranci
  
 16 0,18%
Makedonci
  
 14 0,16%
Muslimani
  
 6 0,06%
Bugari
  
 6 0,06%
Bošnjaci
  
 5 0,05%
Mađari
  
 4 0,04%
Rumuni
  
 3 0,03%
Slovenci
  
 2 0,02%
Nemci
  
 2 0,02%
Ukrajinci
  
 1 0,01%
Rusi
  
 1 0,01%
nepoznato
  
 26 0,29%


Stanovništvo prema polu i starosti[21]
m
ž
? 10
  
  
 7
80+ 61
  
  
 92
75—79 105
  
  
 155
70—74 225
  
  
 287
65—69 252
  
  
 295
60—64 233
  
  
 248
55—59 256
  
  
 234
50—54 389
  
  
 380
45—49 365
  
  
 363
40—44 303
  
  
 289
35—39 231
  
  
 280
30—34 266
  
  
 265
25—29 295
  
  
 278
20—24 302
  
  
 296
15—19 277
  
  
 266
10—14 260
  
  
 250
5—9 233
  
  
 212
0—4 206
  
  
 201
Prosek : 39,7 41,5
Domaćinstva
Broj domaćinstava prema popisima iz perioda 1948—2002.
Godina popisa 1948. 1953. 1961. 1971. 1981. 1991. 2002.
Broj domaćinstava 1.082 1.171 1.539 1.733 2.079 2.227 3.035
Broj domaćinstava po broju članova prema popisu iz 2002.
Broj članova 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 i više Prosek
Broj domaćinstava 649 846 523 599 233 118 54 9 3 1 2,86
Stanovništvo staro 15 i više godina po bračnom stanju i polu
Pol Ukupno Neoženjen/Neudata Oženjen/Udata Udovac/Udovica Razveden/Razvedena Nepoznato
Muški 3.570 899 2.376 162 128 5
Ženski 3.735 635 2.367 576 149 8
UKUPNO 7.305 1.534 4.743 738 277 13
Stanovništvo po delatnostima koje obavlja
Pol Ukupno Poljoprivreda, lov i šumarstvo Ribarstvo Vađenje rude i kamena Prerađivačka industrija
Muški 1.569 116 0 0 344
Ženski 1.126 98 0 0 204
UKUPNO 2.695 214 0 0 548
Pol Proizvodnja i snabdevanje Građevinarstvo Trgovina Hoteli i restorani Saobraćaj, skladištenje i veze
Muški 21 134 308 47 285
Ženski 3 25 243 26 53
UKUPNO 24 159 551 73 338
Pol Finansijsko posredovanje Nekretnine Državna uprava i odbrana Obrazovanje Zdravstveni i socijalni rad
Muški 9 69 81 35 65
Ženski 11 56 49 74 219
UKUPNO 20 125 130 109 284
Pol Ostale uslužne aktivnosti Privatna domaćinstva Eksteritorijalne organizacije i tela Nepoznato
Muški 49 0 0 6
Ženski 51 8 0 6
UKUPNO 100 8 0 12

Postanak sela i poreklo stanovništva[uredi | uredi izvor]

Godine 1813, svi stanovnici sela su bežali preko Save i Dunava u Austriju. Za Teofiloviće se priča da su pobegli u selo Jarkovcu (okolina Pančeva), u koje je dada došao sa 7 sinova. Otuda su počeli da se vraćaju, obično posle 2-3 godine, a neki su se tamo za stalno naselili.[2]

Starosedeoci: Kosanići, Bugarčići, Starčevići, Vasići, Purovići, Isidorovići, Obradovići, Bajići, Jovančevići, Rajići, Kodžići i Maksimovići.

Iz prizrenske okoline:

  • Vagići, koji su prvi došli iz prizrenske okoline, njih nazivaju Grcima, a od njih vode poreklo:
  • Damnjanovići
  • Vujići
  • Kuzmanovići
  • Marinkovići

U to vreme u selu su bili i:

  • Kneževići (belopoljci), od njih vode poreklo:
  • Stekići
  • Krantići koji su došli sa Kosova
  • Filipovići koji su isto došli sa Kosova
  • Teofilovići (Tovilovići – a neki ih zovu i Švabići) – „Ere“ su došli iz Čačka
  • Mićići
  • Jovičići od drugog:
  • Sinđelići i Teofilovići od trećeg:
  • Teofilovići, Apostolovići i Grujići od četvrtog:
  • Lalići, Lazarevići i Kojići
  • Tovilovići su i:
  • Živanovići, Mitrići i Grujići

To je najveća porodica u ovom selu, a ima ih još 18. Sad imaju preko 100 kuća i 20 posebnih porodica

Ostali:

  • Vlahovići, poreklom Vlasi
  • Sarići (Nenadovići)
  • Jašići, su iz Boleča, gde im je dada uradio ubistvo pa su pobegli
  • Maksimovići su iz Bugarske, deda im je ovde kupio imanje pa su se naselili
  • Pajići, deda im se naselio u Vrčinu
  • Nestorovići i Damnjanovićimi, su iz Paraćina
  • Jeremići, su poreklom od Stanka Stankovića, koji ga je Jeremija doveo iz Beograda, jer se oženio sa njegovom majkom. Stanko je poreklom sa Kosova
  • Mijatovići su iz Paracana
  • Janjići, su poreklom Starčevići
  • Kljajići, su iz Banjaluke
  • Paskijevići, su iz Vojvodine
  • Đorići, su poreklom od Bugarina koji je radio u ovom selu
  • Despotovići, vode poreklo od Bugarina

Noviji došljaci:

Jedan pastir se doselio 1859. iz Kočine. Ne zna se njegovo ime, a ni prezime.[2]

U Gornjoj Mali (centru), sa svim delovima su: Tovilovići (Teofilovići), Krantići, Bugarčići, Jašići, Purovići, Kuzmanovići, Grujići (Tovilovići), Sinđelići (Tovilovići), Jovančevići, Bajići, Kosanići, Ilići, Jeremići, Kneževići, Pajići, Vlaovići, Isidorovići (Purovići), Obradovići (Purovići), Sokolovići, Markovići, Jevtići, Sarići ili Nenadovići, Stojanovići, Mihajlovići i dr.

U Donjoj Mali su: Rajići, Marinkovići, Đorići, Stekići, Kneževići, Vagići, Damnjanovići (Stekići), Ivkovići, Vasići, Starčevići, Maksimovići, Nestorovići, Mijatovići, Vlaovići, Vasiljevići i dr.

U Repnici su: Vagići, Vujići, Kuzmanovići, Jankovići, Kneževići, Marinkovići i dr.[2][22]

Istorija[uredi | uredi izvor]

16. vek i nastanak[uredi | uredi izvor]

Oko crkve se nekada nalazilo Madžarsko naselje, koje je nekada bilo selo, a sad je ostalo samo nekoliko kuća. Pre sadašnje crkve ranije je bio Prnjavor. Na mestu pod nazivom Grablje, u Gornjoj Maloj (centru), bio je Vrčin. Postoje i mesta gde je ostalo starih voćnjaka, a tu su živeli Krantići, gde je bio i han po čemu i danas to mesto nosi njegovo ime.[2]

Selo se prvi put pominje u XVI veku, u turskom popisu Vlaha iz Beogradske nahije 1528. godine koje je tada nosilo naziv Hrčin sa 6 kuća. A u popisu iz 1528–30. godine piše da je tada selo imalo samo 12 stanovnika, a posle 30 godina 19 stanovnika. Takođe se i pominje „pop sin Vujica”, a takođe i „manastir Rakovica oko Hrčina“. Ne zna se kad je u tom periodu Vrčin posedovao crkvu.[6]

U to vreme u Vrčinu je postojalo više sela, Karagača, Kasabova, koja se pominje kao „mezar” tj. selište, što znači da je ranije postojalo selo, ali je posle raseljeno, a od 1560. godine nosi današnjni naziv Kasapovac. Zatim se pominje selo Goden, za koga dr. Hazim Šabanović, (prevodilac zapisa sa turskog jezika), piše da se najpre nalazilo u beogradskoj, a zatim u avalskoj nahiji, ali je nepoznato gde se nalazi to selo, ali bi to mogao biti današnji Godanj, potes na istočnoj strani sela.[6]

Predanje veli da su Vrčin osnovali preci Kosanića, posle kojih su došli Bugarćići. Stare su porodice, koje ne znaju od kuda su starinom, : Starćevići (Vasići), Purovići (Isidorovići, Obradovići), Mitrići, Bajići, Jovanovići itd. (podaci krajem 1921. godine).[23][24]

18. vek[uredi | uredi izvor]

Na današnjem Vrčinu, Begaljici i Grockoj nalazila su se sela Gornji i Donji Gavrani, što se danas zove samo Gavran. Današnja Orlovica se nekad zvala Orlovo, a selo Ribnica nalazilo se na mestu gde je danas zaseok Ramnice i jedan kraj Donje Male u Vrčinu. U popisu izvršenom od strane Austrijanaca, posle okupacije beogradske oblasti 1717. godine, selo Vrčin nije više označeno kao naseljeno, ali samo 16 godina kasnije, u popisu Beogradske mitropolije iz 1733 — 1735. godine, Vrčin se ipak pominje kao selo sa 35 domaćinstava. Tek iz popisa iz 1846. godine vidi se da je Vrčin imao 123 kuće i 877 stanovnika, pa je tako spao u najveća sela u Srbiji. Na to je uticalo i na rano otvaranje škole u Vrčinu, već 1860. godine.[6]

Prva crkva Vrčina je nastala u XVIII veku kod mesta Prljuša.[2]

19. vek[uredi | uredi izvor]

Predanje veli da je selo ranije bilo na mestu, koje se zove Grablje. Godine 1813, stanovnici su napustili selo i prešli su „preko“ (Vojvodine). U aračkim spiskovima iz prvih desetina 19. veka pominje se Vrčin koji je imao 1818. godine. 76, a 1822. godine. 81 kuću.[7]

Druga crkva je sagrađena kod mesta Sinđelićeve vode, gde se mogu naći ostaci građenja. Najverovatnije je sagrađena krajem XVIII ili početkom 19. veka posle prvog srpskog ustanka. Neki Vrčinci su posle poraza otišli u Austriju. Kada su se vratili 1815. godine ponovo su sagradili crkvu i u njoj su se vršila bogosluženja do 1829. godine, pošto je došlo do građenja novo Vrčinske crkve. Ona je dograđena i prepravljena 1834. i 1896. godine. Ta crkva Sv. Apos. Petra i Pavla je sazidana oko 1830. u vreme Miloša Obrenovića. Crkva je 1896. ukrašena i dopravljena pomoć sveštenika M. Kuzmanovića i V. Petrovića. Marko Bogdanović je u Beogradu 22. jula 1834. obavestio Miloša Obrenovića da su Vrčinci sa Leštanskog majdana uzeli oko 140 kola kamena, što je i odobrio Miloš. Kasnije je Milutin Savić iz Grocke zatražio od Miloša još potrebnih resursa za izgradnju.[15]

20. vek[uredi | uredi izvor]

Rista T. Nikolić je krajem 20. veka posećivao okolinu Beograda, opisivao je mnogo sela, ali je za Vrčin rekao da je stranog porekla. Vasilije Dovganić 1948. godine zapisuje:

Kada su Turci i ovim terenom nastanio se jedan beg između Begaljice i Vrčina, kome su ova dva sela morala davati desetak. Kada je beg desetak proizvoljno povećao, doseljenici su otvoreno protiv toga „vrčali”, bunili se, te po tome su ljudi okolnih sela, ovo malo naselje nazvali Vrčin.

— Vasilije Dovganić

Nošnja[uredi | uredi izvor]

Češljanje i nameštanje konjige se može videti na ovoj slici, iz druge polovine 19. veka, sačuvale su se male izmene do polovine 20. veka, kad su u to vreme 20 straica nosile konjige.

Kod Beogradskog Podunavlja nosila se konjiga, tip nošnje koji pokriva glavu ravnotanjirastog oblika. U vlasništvu Etnografskog muzeja kod Beograda nalazi se jedna konjiga iz Vrčina. Osim konjiga, Vrčinci su nosili i jelek, skuti, kumoša, rubine, oplećak, nazuvice, opanke koje su sami pravili, Od osamdesetih godina 19. veka nosili su šumadijski tip opanaka. Od druge decenije 20. veka nosili su i opanke kapčare, koji su napravljeni od fabričke kože.[25]

Vidi još[uredi | uredi izvor]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ „Popis u Srbiji prema polu i starosti po naseljima” (PDF). stat.gov.rs. Pristupljeno 21. 1. 2024. 
  2. ^ a b v g d đ „Poreklo i prezimena, selo Vrčin”. www.poreklo.rs. poreklo.rs. Pristupljeno 23. 2. 2019. 
  3. ^ „Patrijarh Irinej bogoslužio u Vrčinu”. www.spc.rs. Srpska pravoslavna crkva. Arhivirano iz originala 24. 02. 2019. g. Pristupljeno 23. 2. 2019. 
  4. ^ „Kelti”. losthistory.weebly.com. losthistory. Pristupljeno 23. 2. 2019. 
  5. ^ „Vladimir Ćorović, Istorija Srba, 4. Balkanska kultura u doba seobe Slovena”. www.svevlad.org.rs. Svevlad. Pristupljeno 23. 2. 2019. 
  6. ^ a b v g „VRČIN – TVRĐAVA (GRAD) POČASTVOVANIMA”. www.grocka.rs. www.grocka.rs. Pristupljeno 23. 2. 2019. 
  7. ^ a b „Istorija Vrcina”. vrcinnanetu.blogspot.com/p/istorija-vrcina.html. vrcinnanetu.blogspot.com. Pristupljeno 23. 2. 2019. 
  8. ^ „Ekologija”. www.grocka.rs. www.grocka.rs. Pristupljeno 23. 2. 2019. 
  9. ^ „Metodologija za sistematsko praćenje kvaliteta i stanja zemljišta u republici Srbiji”. www.ekologija.gov.rs. www.ekologija.gov.rs. str. 27. Pristupljeno 23. 2. 2019. 
  10. ^ a b v „Službeni list grada Beograda”. www.sllistbeograd.rs. www.sllistbeograd.rs. Pristupljeno 23. 2. 2019. 
  11. ^ Milićević 1876, str. 60
  12. ^ a b „NASA Earth Observations Data Set Index”. NASA. Arhivirano iz originala 01. 06. 2020. g. Pristupljeno 23. 2. 2019. 
  13. ^ Peel, M C; Finlayson, B L. „Updated world map of the Köppen-Geiger climate classification”. Hydrology and Earth System Sciences. 11: 1633—1644. doi:10.5194/hess-11-1633-2007. Pristupljeno 23. 2. 2019. 
  14. ^ „NASA Earth Observations: Rainfall (1 month - TRMM)”. NASA/Tropical Rainfall Monitoring Mission. Arhivirano iz originala 13. 04. 2020. g. Pristupljeno 23. 2. 2019. 
  15. ^ a b „Hram Svetih apostola Petra i Pavla”. os-svetisava.edu.rs. Sajt škole „OŠ Sveti Sava Vrčin”. Arhivirano iz originala 13. 11. 2016. g. Pristupljeno 23. 2. 2019. 
  16. ^ „Otvoren Superlab u Vrčinu”. www.grocka.rs. www.grocka.rs. Arhivirano iz originala 25. 02. 2019. g. Pristupljeno 23. 2. 2019. 
  17. ^ „Formiranje gradske opštine Avalski venac”. dostajebilo.rs. dostajebilo.rs. Pristupljeno 23. 2. 2019. 
  18. ^ „MZ VRČIN”. www.grocka.rs. grocka.rs. Pristupljeno 23. 2. 2019. 
  19. ^ „Knjiga 9”. Stanovništvo, uporedni pregled broja stanovnika 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991, 2002, podaci po naseljima (PDF). webrzs.stat.gov.rs. Beograd: Republički zavod za statistiku. maj 2004. ISBN 86-84433-14-9. 
  20. ^ „Knjiga 1”. Stanovništvo, nacionalna ili etnička pripadnost, podaci po naseljima. webrzs.stat.gov.rs. Beograd: Republički zavod za statistiku. februar 2003. ISBN 86-84433-00-9. 
  21. ^ „Knjiga 2”. Stanovništvo, pol i starost, podaci po naseljima. webrzs.stat.gov.rs. Beograd: Republički zavod za statistiku. februar 2003. ISBN 86-84433-01-7. 
  22. ^ Poreklo stanovništva selo Vrčin, Gradska opština Grocka – Grad Beograd. Iz knjige „Okolina Beograda“ Riste T. Nikolića – NASELjA SRPSKIH ZEMALjA (knjiga 2) – SRPSKI ETNOGRAFSKI ZBORNIK (knjiga V), Beograd 1903. godine.
  23. ^ Podaci su uzeti iz: „Naselja“ knj.II (Nikolić: okolina Beograda) i iz „Letopisa“ opštine sela Vrčina, Br.348.
  24. ^ Literatura „Letopis Podunavskih mesta“(Beč 1998) period 1812 – 1935 g. Letopisa, po predanju, Podunavskih mesta i običaji nastanak sela ko su bili Doseljenici čime se bavili meštani
  25. ^ Radojčić 2006, str. 259–270

Literatura[uredi | uredi izvor]

  • Izvor Monografija Podunavske oblasti 1812-1927 sastavio Dr, Vladimir Margan biv. Predsednik Oblasnog odbora Komesar Oblasne Samouprave, objavljeno (1927 g.)„Napredak Pančevo,,
  • „Letopis“: Podunavska mesta i običaji Marina (Beč 1999 g.).
  • „Letopis“ period 1812 – 2009 g. Sastavio od Pisanih tragova, Letopisa, po predanju mesta u Južnoj Srbiji, mesta i običaji nastanak sela ko su bili Doseljenici čime se bavili meštani
  • Etnografski institut SANU, Beograd, Dragana Radojčić, „Nošnja iz Vrčina”
  • Nikola Apostolović, „Prva knjiga o Vrčinu”

Spoljašnja literatura[uredi | uredi izvor]

Vrčin na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Врчин&oldid=27683272”