Ingrid Bergman

Ingrid Bergman
Ingrid Bergman
Lični podaci
Puno ime	Ingrid Bergman
Datum rođenja	(1915-08-29)29. avgust 1915.
Mesto rođenja	Stokholm, Švedska
Datum smrti	29. avgust 1982.(1982-08-29) (67 god.)
Mesto smrti	London, Ujedinjeno Kraljevstvo
Porodica
Supružnik	Piter Lindstrem (v. 1937 —  r. 1950) Roberto Roselini (v. 1950 —  r. 1957) Lars Šmit (v. 1958 —  r. 1975)
Deca	Pija Lindstrem Roberto Ingmar Roselini Izabela Roselini Ingrid Roselini
Potpis
www.ingridbergman.com
Veza do IMDb-a
Nagrade Oskar Najbolja glavna glumica 1944 Plinska svetlost 1956 Anastasia Najbolja sporedna glumica 1974 Murder on the Orient Express Emi Outstanding Lead Actress - Miniseries/Movie 1960 Turn of the Screw 1982 A Woman Called Golda Toni Best Leading Actress in a Play 1947 Joan of Lorraine Zlatni globus Najbolja glavna glumica (drama) 1945 Plinska svetlost 1946 The Bells of St. Mary's 1957 Anastasia Best Actress - Miniseries 1983 A Woman Called Golda Bafta Najbolja sporedna glumica 1974 Murder on the Orient Express Sezar Honorary César 1976 Lifetime Achievement Ostale nagrade Nagrada udruženja njujorških filmskih kritičara za najbolju glumicu 1945 Začaran ; The Bells of St. Mary's 1956 Anastasia 1978 Autumn Sonata

Ingrid Bergman (šved. Ingrid Bergman) je bila švedska glumica, rođena 29. avgusta 1915. godine u Stokholmu, a preminula 29. avgusta 1982. godine u Londonu.

Biografija

Rane godine: 1915—1938.

Bergman je rođena u Stokholmu, Švedska, 29. avgusta 1915. godine u porodici Šveđanina Justus Samuela Bergmana i Nemice Friedel Adler Bergman. Kad su joj bile samo tri godine, majka joj je umrla. Otac joj je preminuo kad joj je bilo trinaest. Poslana je da živi sa tetkom, koja je umrla od srčanih komplikacija samo šest meseci kasnije. Odgojili su je druga tetka i tetak, koji su imali petero dece. Sa 17 godina se prijavila u Kraljevsko dramsko pozorište u Stokholmu, gde je i primljena. Tokom prvog letnog raspusta, angažovao ju je švedski filmski studio, pa je napustila kraljevsko pozorište nakon samo godinu dana kako bi se mogla posvetiti filmu. Dana 10. jula 1937. godine, sa 21 godinom, udala se za zubara, Petter Lindström (koji će kasnije postati neurohirurg), a 20. septembra 1938. godine je rodila kćer, Piu Lindström. Nakon desetak filmova u Švedskoj i jednog u Nemačkoj, Bergmanovu je angažovao holivudski producent David O. Selznick kako bi nastupila u engleskoj verziji njenog švedskog filma iz 1936. godine, Intermeco. Film je ostvario veliki uspeh, a Bergman je postala zvezda. Ono što ju je odvajalo od ostalih holivudskih ženskih zvezda tog vremena bilo je to što nije htela promeniti ime, njen prirodni izgled bez puno šminke, te to što je bila jedna od najviših glavnih glumica.

Holivudski period: 1938—1949.

Nakon što je završila poslednji film u Švedskoj i nastupila u tri srednje uspešna američka filma, Bergman se pridružila Hamfriju Bogartu u klasičnom filmu iz 1942. godine, Kazablanka, koja ostaje njena najpoznatija uloga. Iste godine ja zaradila nominaciju za Oskara za najbolju glumicu u filmu Za kim zvono zvoni (1943), koji je bio njen prvi film u boji. Sledeće godine je osvojila Oskara kao najbolja glumica u filmu Plinska svetlost (1944). Treću uzastopnu nominaciju zaradila je ulogom monahinje u filmu Zvona Svete Marije. Posle će zaraditi još jednu nominaciju za Jovanku Orleanku (1948), nezavisni film producenta Voltera Vagnera koji je objavio studio RKO. Bergman je htela tu ulogu još otkad je došla u Holivud, što je jedan od razloga da je morala igrati na brodvejskoj pozornici u predstavi Maksvela Andersona, Joan of Lorraine. Delimično zbog skandala sa Roselinijem, film, temeljen na Andersonovom komadu, nije bio veliki hit, a zaradio je katastrofalne kritike. Skraćen je za 45 minuta, a sve do restauracije 1998. godine i objavljivanja na DVD-u 2004. godine, publika nije mogla da vidi šta je trebalo da bude prikazano. Bergman je nastupila i u tri filma Alfreda Hičkoka, Začaran (1945), Ozloglašena (1946) i U znaku jarca (1949). U znaku jarca je bila spora kostimirana drama koja se dosta razlikovala od Hičkokovih ranijih filmova — kritičar Njujork tajmsa napisao je kako je publika morala čekati 100 minuta kako bi se nešto uzbudljivo dogodilo. Između filmova, Bergman je nastupala u pozorišnim komadima Liliom, Anna Christie i Joan of Lorraine. Osim toga, tokom konferencije za novinare u Vašingtonu, protestovala je protiv segregacije koju je videla iz prve ruke u pozorištu u kojem je glumila. Posle je dobijala preteća pisma. Tokom Drugog svetskog rata je otišla na Aljasku kako bi zabavila vojnike. Ubrzo nakon što je rat završio, otišla je u Evropu iz istog razloga, gde je videla devastaciju koju je prouzrokovao rat.

Italijanski period: 1949—1957.

Godine 1949, je upoznala italijanskog režisera Roberta Roselinija sa kojim je trebalo da snimi film Stromboli (1950) jer se divila njegovim prethodnim filmovima koje je vidjela u SAD. Tokom snimanja ovog filma, zaljubila se u njega i ostala trudna sa sinom Robertom Ingmarom Roselinijem (rođenim 7. februara 1950). Trudnoća je izazvala veliki skandal u SAD. Senator iz Kolorada, Edwin C. Johnson, je rekao za nju, kako je ona „grozan primer žene i snažan uticaj zla“. Skandal je prisilio Bergman da se odseli u Italiju, ostavivši muža i kćer u Americi. Njen muž, dr. Petter Lindström, tužio ju je zbog napuštanja i tražio starateljstvo nad njihovom kćeri. Ingrid Bergman udala se za Roberta Roselinija 24. maja 1950. godine, a 18. juna 1952. godine rodila je bliznakinje, Isabelu Roselini i Isotu Ingrid Roselini. U nekoliko sledećih godina pojavila se u nekoliko italijanskih filmova. Brak je završio razvodom 7. novembra 1957. godine. Nakon razvoda od Roselinijem, nastupila je u filmu Jeana Renoira, Elena i njeni muškarci, romantičnoj komediji gde je glumila poljsku princezu uhvaćenu u mrežu političkih intriga. Iako film nije bio uspešan, njena izvedba navodi se kao jedna od najboljih. Tokom boravka u Italiji, nastavila se srdžba oko njenog privatnog života u SAD, a Ed Salivan je jednom neslavno upitao publiku u svom studiju treba li joj oprostiti.

Kasnije godine: 1957—1982.

Ostvarila je trijumfalan povratak sa filmom Anastazija, za koga dobija Oskara kao najbolja glavna glumica. Nagradu je u njeno ime preuzeo Kari Grent, a Bergman se u Holivudu nije pojavljivala sve do 1958. godine. Nastavila je nastupati u američkim i evropskim filmovima do kraja svoje karijere, a nekoliko se puta pojavila i u televizijskim dramama kao što je The Turn of the Screw (1959) za koju je osvojila Emija kao najbolja glumica. Tokom ovog perioda, nastupala je i u pozorištu. Godine 1958, se udala za producenta Larsa Šmita, takođe Šveđanina. Brak je završio razvodom 1975. godine. Bergman je osvojila svog trećeg Oskara (i prvog kao najbolja sporedna glumica) za glumu u filmu Ubistvo u Orijent Ekspresu (1974), ali je javno objavila kako nagrada pripada italijanskoj glumici Valentini Korteze za Dan za noć, zaključivši svog govor zahvale rečima, „Molim te oprosti mi, Valentina. Nisam htela." Godine 1978, je glumila u Jesenjoj sonati Ingmara Bergmana za šta je primila svoju sedmu nominaciju za Oskara, a bio je to njen poslednji filmski nastup. U filmu, Bergman glumi slavnu pijanistkinju koja se vraća u Švedsku kako bi posetila svoju zanemarenu kćer, koju glumi Liv Ulman. Film je snimljen u Norveškoj, a njen nastup smatra se jednom od najboljih u karijeri. Posthumno je nagrađena još jednim Emijem za najbolju glumicu 1982. godine za televizijsku mini-seriju Žena zvana Golda, o izraelskoj premijerki Goldi Meir. Bila joj je to posljednja uloga.

Smrt

Ingrid Bergman je preminula 29. avgusta 1982. godine, na svoj 67. rođendan u Londonu, nakon duge bitke sa rakom dojke. Telo joj je kremirano u Švedskoj. Većina pepela je razasuta u more, dok je ostatak pokopan u Stokholmu, uz njene roditelje. Na sahrani je na violini izvedena pesma " As Time Goes By ", temu iz Kazablanke, podsećajući na njenu najslavniju ulogu, Ilze Lund.

Filmografija

Filmske uloge

God.	Originalni naziv	Srpski naziv	Uloga
1930-e
1932	Landskamp		Girl Waiting in Line
1935	Munkbrogreven		Elsa Edlund
1935	Bränningar		Karin Ingman
1935	Swedenhielms		Astrid
1935	Valborgsmässoafton		Lena Bergström
1936	På solsidan		Eva Bergh
1936	Intermezzo		Anita Hoffman
1938	Dollar		Julia Balzar
1938	Kvinnas ansikte, En		Anna Holm, aka Anna Paulsson
1938	Vier Gesellen, Die		Marianne
1939	Enda natt, En		Eva Beckman
1939	Intermezzo: A Love Story		Anita Hoffman
1940-e
1940	Juninatten		Kerstin Norbäc - aka Sara Nordanå
1941	Adam Had Four Sons		Emilie Gallatin
1941	Rage in Heaven		Stella Bergen Monrell
1941	Dr. Jekyll and Mr. Hyde		Ivy Peterson
1942	Casablanca		Ilsa Lund
1943	Za kim zvono zvoni		María
1943	Swedes in America (short subject)		Herself
1944	Gaslight		Paula Alquist Anton
1945	Saratoga Trunk		Clio Dulaine
1945	Spellbound		Dr. Constance Petersen
1945	The Bells of St. Mary's		Sister Mary Benedict
1946	American Creed (short subject)		Herself
1946	Notorious		Alicia Huberman
1948	Arch of Triumph		Joan Madou
1948	Joan of Arc		Joan of Arc
1949	Under Capricorn		Lady Henrietta Flusky
1950-e
1950	Stromboli		Karin
1952	Europa '51		Irene Girard
1953	Siamo donne (segment: "Ingrid Bergman")		Herself
1954	Giovanna d'Arco al rogo		Giovanna d'Arco (Joan of Arc)
1954	Viaggio in Italia		Katherine Joyce
1954	La Paura		Irene Wagner
1956	Anastasia		Anna Koreff/Anastasia
1956	Elena et les hommes		Elena Sokorowska
1958	Indiscreet		Anna Kalman
1958	The Inn of the Sixth Happiness		Gladys Aylward
1960-e
1961	Aimez-Vous Brahms?		Paula Tessier
1961	Auguste		(Uncredited Cameo)
1964	The Visit		Karla Zachanassian
1964	The Yellow Rolls-Royce		Gerda Millett
1967	Stimulantia (Episode: "The Necklace")		Mathilde Hartman
1969	Cactus Flower		Stephanie Dickinson
1970-e
1970	Henri Langlois (documentary)		Herself
1970	Walk in the Spring Rain		Libby Meredith
1973	From the Mixed-Up Files of Mrs. Basil E. Frankweiler		Mrs. Frankweiler
1974	Murder on the Orient Express		Greta Ohlsson
1976	A Matter of Time		Countess Sanziani
1978	Höstsonaten		Charlotte Andergast

Televizijske uloge

Ingrid Bergman pinning a corsage on Bess Truman.

God.	Naziv	Uloga
1959	Startime: The Turn of the Screw	Governess
1961	24 Hours in a Woman's Life	Clare Lester
1963	Hedda Gabler	Hedda Gabler
1966	The Human Voice	Unnamed (monologue)
1979	The American Film Institute Salute to Alfred Hitchcock	Herself (hostess)
1982	A Woman Called Golda	Golda Meir

Pozorišne uloge

God.	Predstava	Uloga	Pozorište	Mesto
1940	Liliom	Julie	Forty-Fourth Street Theater	Njujork
1941	Anna Christie	Anna Christopherson	Lobero Theatre	Santa Barbara
1946	Joan of Lorraine	Joan of Arc/Mary Grey	Alvin Theater	Njujork
1953	Joan of Arc at the Stake	Joan of Arc	San Carlo Opera House	Napulj
1956	Tea and Sympathy	Laura Reynolds	Théâtre de Paris	Pariz
1962	Hedda Gabler	Hedda Gabler	Théâtre Montparnasse Geston Baty	Pariz
1965	A Month in the Country	Natalia Petrovna	Yvonne Arnaud Theatre	Guildford, United Kingdom
1967	More Stately Mansions	Deborah Harford	Broadhurst Theatre	Njujork
1972	Captain Brassbound's Conversion	Lady Cecily Waynflete	Opera House, Kennedy Center	Vašington
1973	The Constant Wife	Constance Middleton	Albery Theatre	London
1975	The Constant Wife	Constance Middleton	Shubert Theatre	Njujork
1979	Waters of the Moon	Helen Lancaster	Haymarket Theatre	London

Spoljašnje veze

• Ingrid Bergman na sajtu IMDb (jezik: engleski)