Prva vojvođanska proleterska udarna brigada

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Prva vojvođanska proleterska udarna brigada
Jugoslovenska partizanska zastava
Osnivanje11. april 1943.
Mesto formiranja:
Brđani, na Majevici
Formacijatri bataljona
Jačina568 boraca 11. aprila 1943.
1.280 boraca 24. avgusta 1943.[1]
DeoNarodnooslobodilačka vojska Jugoslavije Narodnooslobodilačke vojske Jugoslavije
Angažovanje
OdlikovanjaOrden narodnog heroja
Orden narodnog oslobođenja
Orden partizanske zvezde
Orden zasluga za narod
Komandanti
KomandantMarko Peričin Kamenjar
Politički komesarSlobodan Bajić Paja

Prva vojvođanska proleterska narodnooslobodilačka udarna brigada formirana je 11. aprila 1943. godine u selu Brđanima, na padinama planine Majevice, od boraca iz Prve grupe vojvođanskih udarnih bataljona. Na dan formiranja imala je tri bataljona sa ukupno 568 boraca, od kojih su njih 160 bili članovi KP Jugoslavije, a oko 200 članovi SKOJ-a. Treći bataljon je bio sastavljen od omladinaca i skojevaca pa je nosio naziv Omladinski bataljon.

Prvi komandant brigade bio je Marko Peričin Kamenjar, narodni heroj, a politički komesar Slobodan Bajić Paja, narodni heroj.

Za svoje zasluge tokom Narodnooslobodilačkog rata odlikovana je Ordenom narodnog heroja, Ordenom narodnog oslobođenja, Ordenom partizanske zvezde i Ordenom zasluga za narod.

Povodom desetogodišnjice formiranja brigade, 10. aprila 1953. proglašena je proleterskom, a povodom tridesetogodišnjice, 6. aprila 1973. odlikovana je Ordenom narodnog heroja.[2]

Borbeni put Prve vojvođanske brigade[uredi | uredi izvor]

Odmah po formiranju razbila je neprijateljsku kolonu na putu Brčko-Tuzla, a potom je u području Jelice razbila četničku grupu jačine oko 400 vojnika. Zajedno sa Drugom vojvođanskom brigadom i Majevičkim partizanskim odredom, vodila je borbe sa snagama Treće ustaške divizije i Tuzlanske brigade NDH, koje su iz Bosanske Rače i Tuzle napadale prema Bijeljini. Njen Drugi bataljon je tada, u zasedi kod sela Branjeva, zarobio više od 200 domobrana.

U neprijateljskoj ofanzivi na Birač, u prvoj polovini juna 1943. godine, brigada je vodila žestoke borbe na Tepenu, Borogovu, Jelaču i Rudištu, i noću 11/12. juna, posle marš-manevra dugog 50 kilometara, oslobodila Srebrenicu. Krajem juna 1943. godine sadejstvovala je snagama Glavne operativne grupe NOVJ u zauzimanju Vlasenice i Zvornika. Na dan formiranja Šesnaeste vojvođanske divizije NOVJ, ušla je u njen sastav.

U avgustu je učestvovala u oslobođenju Janje, 7. i 8. avgusta i Bijeljine, od 10. do 13. avgusta, a u septembru i oktobru vodila je borbe u rejonu Papraće, za oslobođenje Vlasenice, Caparda, Bijeljine i Tuzle i borbe oko Brčkog. U drugoj polovini novembra 1943. godine vodila je više borbi u Sremu. Pošto se, pod pritiskom jačih neprijateljskih snaga, povukla u istočnu Bosnu, dejstvovala je u Posavini i prema Trebavi, i noću 19/20. decembra oslobodila je Bosanski Šamac. Od 16. do 19. januara 1944. godine učestvovala je u napadu na Tuzlu i pretrpela teške gubitke od oko 220 ranjenih i poginulih.

Tokom februara i marta istakla se borbama protiv Nemaca i četnika kod Čelića, Ratkovića i Koraja, na Majevici. Krajem aprila, vršila je pripreme za forsiranje Drine i prelazak u Srbiju i u rejonu Drinjače, Vlasenice, Šekovića i na Betnju vodila borbe sa nemačkom Sedmom SS divizijom „Princ Eugen“ i Trinaestom SS divizijom „Handžar“ i razbila njihov obruč. U prvoj polovini maja najpre je oslobodila Živince, 11/12. maja izvela obuhvatno-obilazni marš-manevar prema Srebrenici, pa vodila borbe na komunikaciji Tuzla-Lopare.

Uspešno je učestvovala u opštoj ofanzivi 16. i 36. vojvođanske divizije u istočnoj Bosni, juna 1944. godine i postigla značajne uspehe u borbama kod Lopara, Zajednica i Brezovače, u kojima je neprijatelj imao više od 400 izbačenih iz stroja, a zaplanjena je i velika količina ratnog materijala. U julu i prvoj polovini avgustu brigad je vodila više borbe za prihvat Šeste ličke proleterske divizije, koja je nastupala iz zapadne Bosne.

Spomen obilježje osnivanju Prve i Druge Vojvođanske NOU brigade u podnožju manastira Tavna, podignut 11. aprila 1983.

U avgustu 1944. godine brigada je učestvovala u Durmitorskoj operaciji i vodila borbe u Crnoj Gori, posle čega je ponovo vraćena u istočnu Bosnu. U noći 5/6. septembra forsirala je reku Drinu kod Starog Broda i prešla u Srbiju. Od tada je vodila niz izuzetno teških borbi protiv nemačkih i četničkih snaga, i učestvovala u oslobođenju zapadne Srbije: Krupnja, 21. septembra; rudnika Zajače, 22. septembra; Loznice i Banje Koviljače, 24. septembra. Posle razbijanja jakih snaga jedinica četnička, rsuog zaštitnog korpusa i ljotiljevaca na Ceru, 26. septembra, brigada je prodrla u Mačvu i Pocerinu, i krajem septembra blokirala Šabac.

U Beogradskoj operaciji, učestvovala je u borbama za oslobođenje Obrenovca, od 11. do 13. oktobra i oslobođenje Beograda. Krajem okotobra 1944. godine vodila je borbe u Sremu. Napala je Rumu, 27. oktobra, a od 28. oktobra do 1. novembra vodila borbu za oslobođenje Sremske Mitrovice. Početkom decembra 1944. godine, smenila je snage Crvene armije na levoj obali Dunava od Sentborbaša do Torjanaca; 9. decembra forsirala je Dravu na odseku Moslavina-Čađavica, i do kraja decembra vodila borbe za virovitički mostobran.

U martu 1945. godine učestvovala je u razbijanju neprijatelja na bolmanskom mostobranu. Noću 11/12. aprila 1945. godine učestvovala je u forsiranju Drave i u završnim operacijama do Celja, Etendorfa i Galicina, u Austriji. Istakla se u oslobođenju niza mesta, među kojima su Virovitica, Bjelovar, Križevci, Celje, i u zarobljavanju neprijateljskih snaga u Sloveniji i Austriji.

Komandni sastav brigade[uredi | uredi izvor]

  • Komandanti brigade:
    • Marko Peričin Kamenjar — od formiranja brigade do marta 1944.
    • Ilija Bogdanović Čiča — od marta do oktobra 1944.
    • Žika Stojšić — od oktobra 1944. do kraja rata
  • Načelnici Štaba brigade:
    • Voja Ilić — od formiranja brigade do jula 1943.
    • Mileta Đukić — od jula 1943. do marta 1944.
    • Periša Grujić — od marta do jula 1944.
    • Eduard Rebula — od jula do oktobra 1944.
    • Gavra Kresojević — tokom oktobra i novembra 1944.
    • Nikola Milošević — od novembra 1944. do početka 1945.
    • Stojan Ivić — od početka 1945. do kraja rata
  • Zamenici komandanta brigade:
    • Ilija Bogdanović Čiča — od formiranja brigade do septembra 1943.
    • Stevan Bikić — od septembra 1943. do novembra 1943.
    • Đorđe Bikicki — od novembra 1943. marta 1943.
    • Niko Đurašević — od aprila do oktobra 1944.
    • Žika Stojišić — tokom oktobra 1944.
    • Dušan Ćosić — od novembra 1944. do aprila 1945.
    • Glišo Opačić — od aprila 1945. do kraja rata
  • Zamenici političkog komesara:
    • Luka Mrkšić — od formiranja brigade do juna 1943.
    • Ljubomir Momčilović — od juna 1943. do jula 1944.
    • Joža Štemberger — od jula do avgusta 1944.
    • Milovan Vujović — od avgusta 1944. do aprila 1945.
    • Branko Branković — tokom aprila 1945.
    • Dragan Tadić — od aprila 1945.

Narodni heroji Prve vojvođanske brigade[uredi | uredi izvor]

Napomene[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Prvi je odlikovani narodni heroj brigade i prvi živi narodni heroj iz Vojvodine, odlikovan 29. jula 1945.

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Periša Grujić: Šesnaesta vojvođanska divizija NOVJ, str. 37
  2. ^ „Službeni list SFRJ 54/73” (PDF). slvesnik.com.mk. 18. 11. 1973. str. 1661. 

Literatura[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Прва_војвођанска_пролетерска_ударна_бригада&oldid=27734091”