Đoko Vukićević

đoko vukićević
Đoko Vukićević
Lični podaci
Datum rođenja	(1914-02-28)28. februar 1914.
Mesto rođenja	Boguti, kod Cetinja, Kraljevina Crna Gora
Datum smrti	14. januar 2002.(2002-01-14) (87 god.)
Mesto smrti	Beograd, Srbija, SR Jugoslavija
Profesija	vojno lice
Delovanje
Član KPJ od	1933.
Učešće u ratovima	Narodnooslobodilačka borba
Služba	NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska narodna armija 1941 — 1963.
Čin	general-major
Heroj
Narodni heroj od	10. jul 1952.
Odlikovanja	jugoslovenska odlikovanja: strana odlikovanja: Partizanski krst

Đoko Vukićević (Boguti, kod Cetinja, 28. februar 1914 — Beograd, 14. januara 2002), učesnik Narodnooslobodilačke borbe, general-major JNA i narodni heroj Jugoslavije.

Biografija

Rođen je 28. februara 1914. godine u selu Boguti, kod Cetinja. Poticao je iz siromašne zemljoradničke porodice. Njegov otac Tomo je više od trideset godina proveo kao rudarski radnik u Americi. Osnovnu školu je završio u obližnjem selu Ljubotinj, a malu maturu u cetinjskoj gimnaziji. Kao učenik petog razreda gimnazije, 1932. godine je učestvovao u demonstracijama na Cetinju, zbog čega je bio uhapšen i proteran iz škole. Tada je dobio i zabranu upisa u bilo koju gimnaziju u Crnoj Gori, zbog čega je peti razred završio u gimnaziji u Peći. Nakon toga je bio primoran da prekine školovanje, pa se do 1941. godine bavio zemljoradnjom.

Kako se još u srednjoj školi povezao sa omladinskim revolucionarnim pokretom i Savezom komunističke omladine (SKOJ), u članstvo tada ilegalne Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) je bio primljen 1933. godine. Bio je i sekretar partijske ćelije, sekretar opštinskog biroa, član Mesnog komiteta KPJ za Cetinje i član Sreskog komiteta SKOJ-a Cetinje. U toku građanskog rata u Španiji, 1937. godine je pokušao da ode u Španiju, kako bi se u redovima Internacionalnih brigada borio protiv fašizma. Vlasti Kraljevine Jugoslavije su jugoslovenskim dobrovoljcima branile odlazak u Španiju, pa je usled policijskog otkrivanja veze preko koje je trebalo da ode, morao da odustane od puta i da se više od mesec i po dana krije u šumi.

U periodu od 1932. do 1941. godine aktivno je učestvovao u svim skupovima, akcijama i demonstracijama koje je KP Jugoslavije organizovala na terenu Cetinja, Ljubotinja i Rijeke Crnojevića. Zbog svog aktivnog revolucionarnog rada, od policijskih vlasti je bio označen kao komunista i više puta je bio hapšen i proganjan, pa i osuđivan. Usljed nemogućnosti daljeg partijskog rada na Cetinju, po odluci Mjesnog komiteta KPJ za Cetinje i Pokrajinskog komiteta KPJ za Crnu Goru i Boku, 1940. godine je pod lažnim imenom bio upućen u Vogošću, kod Sarajeva. Ovde se povezao sa Mesnim komitetom KPJ za Sarajevo i nastavio sa političkim radom, a ubrzo je od radnika na gradilištu je formirao prvu partijsku ćeliju sa tri člana.

U Vogošći je ostao do marta 1941. godine, kada je pošao u Beograd, gde je 27. marta 1941. godine učestvovao u demonstracijama podrške vojnom puču. Nakon toga se vratio u Crnu Goru, gde je nakon okupacije Jugoslavije radio na pripremi oružanog ustanka. Učestvovao je u prikupljanju oružja i njegovom skladištenju u tajni magacin na Ljubotinju, formiranju gerilskih grupa i njihovoj obuci. U Trinaestojulskom ustanku je učestvovao u akcijama Ljubotinjskog gerilskog odreda, kao i u njegovoj prvoj akciji u razoružavanju žandarmerijske stanice u Ljubotinju. Potom je učestvovao u borbama na komunikaciji Cetinje—Budva, kao i na Košćelima, gde je najpre uništena jedna italijanska motorizovana kolona, a onda motorizovani bataljon.

Kao istaknuti borac, bio je u leto 1941. godine postavljen za prvog političkog komesara partizanske čete u Ljubotinju, a u jesen iste godine je bio dobrovoljac u Odredu za operacije u Sandžaku, sa kojim je učestvovao u napadu na Pljevlja, 1. decembra 1941. godine. Kao politički komesar čete u Lovćenskom bataljonu, istakao se i u napadu na grad i u proboju iz grada. Nakon poraza kod Pljevalja, nalazio se u grupi boraca koja je u Rudom 21. decembra 1941. godine stupila u Prvi lovćenski bataljon tada formirane Prve proleterske udarne brigade. Tada je bio postavljen na dužnost političkog komesara Prve čete Prvog lovćenskog bataljona.

Učestvovao je na borbenom putu brigade od Rudog ka Romaniju, kao i preko Igmana. Naročito se istakao u noći 27/28. januara 1942. godine, kada je prvi prešao most preko reke Bosne u Sarajevskom polju, čime je omogućio prelaz ostalih boraca. Isticao se hrabrošću u borbama za Ulog, oko Kalinovika, na Sinjajevini, Durmitoru i Treskavici. U borbi za Konjic, 1942. godine, savladao je posadu bunkera i zarobio puškomitraljez. Slične podvige, ponovio je u borbama za Livno, Duvno, Bugojno, Ključ i druga mesta u zapadnoj Bosni, kao i u borbama tokom Četvrte i Pete neprijateljske ofanzive.

U vreme protivofanzive u istočnoj Bosni, na putu Zvornik—Tuzla, 8. jula 1943. godine uspeo je da uništi grupu ustaša i omogući četi da izvrši zadatak. Tom prilikom je bio ranjen. Kao politički komesar Beogradskog bataljona Prve proleterske udarne brigade, istakao se u borbama u Šestoj neprijateljskoj ofanzivi, a kao član Politodela Dvadesete dalmatinske divizije u borbama u Dalmaciji. U Korpusu narodne odbrane Jugoslavije (KNOJ) nalazio se na dužnosti zamenika političkog komesara Pete srpske divizije narodne odbrane, sa kojom je učestvovao u borbama protiv neprijateljskih ostataka, u danima kraja rata i neposredno nakon njega.

Nakon oslobođenja Jugoslavije, nastavio je vojnu karijeru u Jugoslovenskoj narodnoj armiji (JNA). Završio je Višu partijsku školu „Đuro Đaković” i Višu vojnu akademiju JNA. Nalazio se na dužnostima političkog komesara divizije, pomoćnika šefa za vojna pitanja pri Centralnom komitetu Saveza komunista Jugoslavije, organizacionog sekretara Opunomoćstva armije. Penzionisan je 1963. godine u činu general-majora.

Umro je 14. januara 2002. godine u Beogradu.

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih odlikovanja, među kojima su — Orden bratstva i jedinstva prvog reda, Orden partizanske zvezde drugog reda, Orden zasluga za narod drugog reda, Orden za hrabrost, Orden narodne armije trećeg reda i dr. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 10. jula 1953. godine.

Literatura

• Ko je ko u Jugoslaviji. Beograd. 1957. 
• Ko je ko u Jugoslaviji. Beograd: Hronometar. 1970. 
• Narodni heroji Jugoslavije tom II. Beograd: Narodna knjiga. 1982.