Dragan Rakić

dragan rakić
Dragan Rakić
Lični podaci
Datum rođenja	(1914-10-10)10. oktobar 1914.
Mesto rođenja	Široka Kula, kod Gospića, Austrougarska
Datum smrti	19. januar 1959.(1959-01-19) (44 god.)
Mesto smrti	Beograd, NR Srbija, FNR Jugoslavija
Profesija	vojno lice
Porodica
Supružnik	Boja Rakić
Delovanje
Član KPJ od	jula 1941.
Učešće u ratovima	Narodnooslobodilačka borba
Služba	NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska narodna armija 1941 — 1959.
Čin	pukovnik
U toku NOB	komandant Druge ličke udarne brigade
Heroj
Narodni heroj od	27. novembra 1953.
Odlikovanja

Dragan Rakić (Široka Kula, kod Gospića, 10. oktobar 1914 — Beograd, 19. januar 1959) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe, pukovnik JNA i narodni heroj Jugoslavije.

Biografija

Rođen je 10. oktobra 1914. godine u Širokoj Kuli, kod Gospića. Potiče iz siromašne seljačke porodice. Njegov otac Miloš, dok je Dragan još bio mali, otišao je na rad u Ameriku. Posle završene osnovne škole, ostao je na selu i pomagao majci u poljoprivrednim poslovima. Da bi prehranio porodicu, neretko je odlazio na rad u Slavoniju, gde je radio najteže fizičke poslove.

Aprilski rat 1941. godine, zatekao ga je kao rezervnog podnarednika u Bačkoj. Posle kapitulacije Jugoslovenske kraljevske vojske, izbegao je zarobljavanje i vratio se u rodnu Liku. Po dolasku u rodno mesto, uhapsile su ga ustaše, ali je uspeo da im pobegne. Učestvovao je u pripremama oružanog ustanka u Lici, koje su organizovali članovi Komunističke partije Jugoslavije (KPJ), predvođeni Markom Oreškovićem. Zbog svog aktivnog učešća u pripremama ustanka, jula 1941. godine primljen je u članstvo KPJ.

Prvi je ispalio ustanički metak u Širokoj Kuli i učestvovao je u prvim ustaničkim akcijama u Širokoj Kuli i okolini, kao borac ustaničke Kulske čete. Ova četa kasnije je uključena u Drugi bataljon Prvog ličkog partizanskog odreda „Velebit“, a Dragan je postavljen za komandira čete. Zajedno sa svojom četom, istakao se u borbama 23/24. januara 1942. godine na Ljubovu, kada su sprečili prodor jakih italijanskih snaga od Gospića preko Ljubova ka opkoljenoj Korenici. U ovoj borbi italijanske snage su imale 400 poginulih, ranjenih i zarobljenih vojnika, a partizani su zarobili četiri topa, dva tenka i drugu vojnu opremu.

U proleće 1942. godine, njegova četa je uključena u sastav bataljona „Ognjen Prica“. Prilikom zauzimanja Plitvičkih jezera, Dragan je uspeo da likvidira komandanta neprijateljske posade. Juna 1942. godine, postavljen je za komandanta novoformiranog bataljona „Mićo Radaković“. Pod njegovom komandom, bataljon je postigao značajne uspehe u borbama — oko Udbine, u napadu na Široku Kulu, u borbi u Divoselu, a naročito upadom u Žabicu, 6/7. avgusta 1942. godine. Avgusta 1942. godine njegov bataljon uključen je u sastav Druge ličke proleterske udarne brigade.

Komandovao je bataljonom u napadu na Udbinu, borbama na Kosinju i Pazarištu. Njegov bataljon je potom prešao na Kordun, gde je 17. oktobra 1942. godine, kod Perjasice, s čela zaustavio italijansku kolonu, ojačanu sa osam tenkova. Sedam dana kasnije, sa bataljonom je učestvovao u zauzimanju Tušilovića, a nešto kasnije Ličkog Petrovog Sela i Slunja. U borbama tokom Četvrte neprijateljske ofanzive, komandovao je sa dva bataljona, zatvarajući pravac Gospić–Ljubovo–Bunić i onemogućivši prodor brojnih italijanskih snaga u Krbavsko polje.

Za svoje zasluge u uspešnom komandovanju postavljen je za zamenika komandanta Druge ličke udarne brigade, a nešto kasnije za zamenika komandanta Prve ličke udarne brigade. Iako je bio zamenik komandanta brigade, uvek se nalazio na položajima sa bataljonom koji se nalazio u najtežem položaju. Početkom 1944. godine odlukom Vrhovnog štaba NOV i PO Jugoslavije postavljen je za komandanta Druge ličke udarne brigade i na toj dužnosti je ostao do kraja rata.

Druga lička brigada, pod njegovom komandom, je vodila veoma značajne i uspešne borbe u Bosni, a naročito u sprečavanju prodora delova nemačke 373. legionarske divizije od Srba ka Drvaru, 25. maja 1944. godine, tokom desanta na Drvar. Potom je rukovodio brigadom u borbama i marševima od Drvara do Srbije, posebno se istakao u borbama na Durmitoru i prilikom obezbeđenja evakuacije ranjenika savezničkim avionima u Italiju, kada je sa svojom brigadom dva dana i dve noći branio tamošnji partizanski aerodrom. Posle prodora u Srbiju, u jesen 1944. godine, Draganova brigada je vodila uspešne borbe sa četnicima, zatim za oslobođenje Valjeva i u Beogradskoj operaciji.

Brigada se uspešno borila na Sremskom frontu i u završnim operacijama za oslobođenje Jugoslavije, a posebno se istakla prilikom oslobođenja Vrbanje, Đakova i Slavonskog Broda. Prilikom oslobođenja Slavonskog Broda, brigada je veštim manevrom udarila u bok nemačke motorizovane kolone koja se povlačila ka Zagrebu. Svoj ratni put završio je u oslobođenom Zagrebu, maja 1945. godine. U toku rata više je puta ranjavan — u borbi na Plitvicama, tokom Beogradske operacije i u borbi na reci Ilovi.

Posleratni period

Posle oslobođenja Jugoslavije, završio je Višu vojnu akademiju JNA i obavljao je razne odgovorne dužnosti u Jugoslovenskoj narodnoj armiji (JNA). Imao je čin pukovnika JNA i nalazio se na dužnosti načelnika Štaba Komande graničnih jedinica JNA.

Poginuo je u saobraćajnoj nezgodi, 19. januara 1959. godine u Beogradu. Sahranjen je u Aleji narodnih heroja na Novom groblju u Beogradu.

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — četiri Ordena za hrabrost, Orden zasluga za narod prvog reda, Orden partizanske zvezde drugog reda i Orden bratstva i jedinstva drugog reda. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 27. novembra 1953. godine.

U zemunskom naselju Sava Kovačević postoji ulica nazvana po njemu.

Literatura

• Vojna enciklopedija (knjiga sedma). Beograd 1974. godina.
• Narodni heroji Jugoslavije. Beograd: Mladost. 1975.