Stefan II Crnojević
| Stefan II Crnojević | |
|---|---|
 Grb sa pečata Stefanovog oca Ivana Crnojevića iz 1485. godine | |
| Lični podaci | |
| Mesto rođenja | Crna Gora |
| Datum smrti | nakon 1505. |
| Mesto smrti | Cetinje, Osmansko carstvo |
| Porodica | |
| Roditelji | Ivan Crnojević |
| Period | 1496-1499 |
| Prethodnik | Đurađ Crnojević |
Stefan II Crnojević (umro nakon 1505. godine) je bio srpski srednjovekovni velikaš u Zeti, odnosno Crnoj Gori. Kao drugi sin zetskog vladara Ivana Crnojevića (1465-1490) i mlađi brat Đurđa Crnojevića (1490-1496), odigrao je značajnu ulogu u političkim zbivanjima između 1496. i 1499. godine.[1]
Biografija[uredi | uredi izvor]
U jesen 1496. godine, Stefan Crnojević je na Cetinju obavestio svoga brata Đurđa, tadašnjeg vladara Zete, da turski sultan zahteva od Đurđa da odmah dođe u Carigrad na poklonjenje, ili da napusti svoju državu.[2] Našavši se u opasnosti, Đurađ je odlučio da prebegne Mlečanima, a njegov brat Stefan se ponadao da će ga sultan prihvatiti kao novog vladara u Zeti. Ova nada se nije ostvarila pošto Turci nisu želeli da Stefanu dodele političku vlast, već su zaposeli čitavu Zetu, uključujući i Crnu Goru, a Stefanu su dozvolili da u ličnom posedu zadrži dotadašnja porodična dobra kuće Crnojevića.[3] Tokom narednih godina Stefanov položaj je postajao sve složeniji zbog narastajućeg tursko-mletačkog suparništva na istočim obalama Jadrana, usled čega je 1499. godine došlo i do zvaničnog izbijanja mletačko-turskog rata (1499-1503).
Uoči eskalacije, Turci su iz Zete uklonili Stefana, koji se povukao u srpski manastir Hilandar, gde se zamonašio uzevši ime Marko. Tokom narednih godina, boravio je u Hilandaru i Carigradu, a poslednji put se pominje 1505. godine. [4]
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Blagojević & Spremić 1982, str. 429.
- ^ Stanojević 1975, str. 12.
- ^ Stanojević 1975, str. 36.
- ^ Bojanić 1989, str. 183–190.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Blagojević, Miloš; Spremić, Momčilo (1982). „Slom Crnojevića”. Istorija srpskog naroda. knj. 2. Beograd: Srpska književna zadruga. str. 414—430.
- Božić, Ivan (1970). „Vladavina Crnojevića”. Istorija Crne Gore (PDF). knj. 2, sv. 2. Titograd: Redakcija za istoriju Crne Gore. str. 277—370.
- Bojanić, Dušanka (1989). „Nove vesti o Skender-begu Crnojeviću”. Istorijski časopis. 36: 183—190.
- Jovan Erdeljanović, Stara Crna Gora, Slavoljublje, Beograd 1978.
- Miklosich, Franz (1886). Die Serbischen Dynasten Crnojević: Ein Beitrag zur Geschichte von Montenegro (PDF). Wien.
- Savić, Viktor (2011). „Zapis Stefana Crnojevića na Svetostefanskoj hrisovulji kralja Milutina” (PDF). Oktoih: Časopis Odjeljenja za srpski jezik i književnost Matice srpske - Društva članova u Crnoj Gori. 1 (1-2): 31—44.
- Spasić, Dušan; Palavestra, Aleksandar; Mrđenović, Dušan (1991). Rodoslovne tablice i grbovi srpskih dinastija i vlastele (2. izd.). Beograd: Bata.
- Stanojević, Gligor (1975). „Crna Gora u XVI vijeku”. Istorija Crne Gore. knj. 3, sv. 1. Titograd: Redakcija za istoriju Crne Gore. str. 1—88.
- Tomić, Jovan N. (1901). Crnojevići i Crna Gora (1479-1528): Istorijska rasprava. Beograd.
- Ćirković, Sima (2004). Srbi među evropskim narodima. Beograd: Equilibrium.
- Ćorović, Vladimir (1933). Istorija Jugoslavije. Beograd: Narodno delo.
