Vukanovo jevanđelje
Vukanovo jevanđelje | |
---|---|
Ruska narodna biblioteka u Sankt Peterburgu, Rusija | |
Tip | Jevanđelistar |
Datum nastanka | 12. vek |
Mesto nastanka | Raška |
Pisari | Starac Simeon (veruje se da je pisalo 5 pisara) |
Patron | Vukan Nemanjić (prema zapisu pisara) |
Materijal | Pergament |
Format | 189 listova |
Pismo | Ustavna ćirilica |
Sadržaj | Bogoslužbena knjiga |
Ranije posedovanje | Sveta Gora |
Ostalo | Veruje se da je naručilac zapravo bio Stefan Nemanjić |
Vukanovo jevanđelje je, uz Miroslavljevo jevanđelje, najznačajniji spomenik srpske pismenosti s kraja 12. veka. Rukopis je nastao u pećini, „kod grada Rasa“[1], posljednjih godina 12. veka. Sadrži 189 pergamentnih listova, a pripada tipu „izbornih jevanđelja“ (aprakosa). Iako je naziv Vukanovo jevanđelje odomaćen, jevanđelistar je, po svemu sudeći, nastao po narudžbi Vukanovog brata, Stefana Nemanjića, još za života Stefana Nemanje. Prema zapisu starca Simeona, jednog od pisara jevanđelja, rukopis je rađen za „velikoslavnog župana Vuka(na)“. Međutim, Vukanovo ime pisano je po brisanom, radiranom mestu, pa se pretpostavka da je tu bio označen Stefan čini mogućom. U prilog te pretpostavke govori i nastavak zapisa u kom se govori o Vukanovoj pobedi nad Stefanom (1202. god.), „ali takvim tonom koji isključuje Vukana kao naručioca rukopisa“.
Paleografske i filološke analize ukazuju na to da su u radu na rukopisu učestvovala četiri, odnosno pet pisara (peti kao korektor). Dok prva tri pisara (među kojima je i glavni pisar, starac Simeon) pripadaju tradiciji raške pisarske škole, rukopis četvrtog pisara odaje tragove uticaja latinske kulture i obrazovanja, pa se kao i korektor, ovaj pisar smatra predstavnikom zetske pisarske škole.[2]
Do sredine 19. veka rukopis se čuvao na Svetoj Gori, kada ga je Porfirije Uspenski, zajedno sa jednim listom Miroslavljevog jevanđelja odneo u Rusiju. Danas se nalazi u Publičkoj biblioteci u Sankt Peterburgu.[3]
-
Strana iz Jevanđelja
-
Jedna od minijatura
Vidi još
[uredi | uredi izvor]- Hilandarski listići
- Marijino jevanđelje
- Miroslavljevo jevanđelje
- Divoševo jevanđelje
- Nikoljsko jevanđelje
- Čajničko jevanđelje
- Beogradsko Četvorojevanđelje
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ Tajne tvrđave Ras („Večernje novosti“, 18. septembar 2013)
- ^ „Vukanovo jevanđelje – Virtuelni muzej srpskog jezika” (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2023-01-30.
- ^ volimo, Srbiju. „Srbiju volimo - Vukanovo jevanđelje, jedan od najstarijih srpskih rukopisa”. Srbiju volimo (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2023-01-30.