Споменик природе

С Википедије, слободне енциклопедије
Споменик природе
Орлове стене, Копаоник

Споменик природе је елемент природе који је неким актом државе стављен под заштиту како би се очувале његове изворне природне вредности. Често су то истовремено и национални паркови, али може бити и један самостални објекат, на пример врло старо стабло, или мања површина јасно одвојена од своје околине, с изразитим геолошким својствима.

Сходно Закону о заштити природе („Службени гласник РС“ бр. 36/2009, 88/2010“), споменик природе је мања неизмењена или делимично измењена природна просторна целина, објекат или појава, физички јасно изражен, препознатљив и/или јединствен репрезентативних обележја, као и људским радом формирана ботаничка вредност од научног, естетског, културног или образовног значаја. Зависно од примарних природних вредности и карактеристика, може бити геолошког, геоморфолошког, спелеолошког, хидролошког и ботаничког карактера.[1]

Појам „споменик природе“ потиче од Александра фон Хумболта из његовог описа путовања по Америци "Relation historique" где он користи израз „монуменс де ла натуре“.

Образложење законске или другачије заштите су реткост, јединственост или лепота споменика природе, као и његова вредност за наука или разумевање природе. Споменик природе може бити мања неизмењена или делимично измењена природна просторна целина, објекат или појава, физички јасно препознатљива и јединствена.[2]

Заштита споменика природе садржи потпуну забрану било каквог мењања заштићеног споменика.

У Србији је заштићено 325 споменика природе, од тога 253 споменика природе ботаничког карактера, и 72 геолошког и хидролошког карактера.[1]

Споменик природе може да буде[2]:

  • геолошки (хидрогеолошки, палеонтолошки, петролошка, минералошки, структурногеолошки и др)
  • геоморфолошки
  • спелеолошки (пећина, јама и др)
  • хидролошки (цео или део водотока, као слап, језеро др.)
  • ботанички (ретки или значајни примерци биљног света, као појединачно стабло, дрвореди, паркови, ботаничке баште и др).

Види још[уреди | уреди извор]

Извори[уреди | уреди извор]

  1. ^ а б „Споменици природе”. Завод за заштиту природе Србије. Архивирано из оригинала 04. 03. 2016. г. Приступљено 8. 6. 2016. 
  2. ^ а б ТОС - Споменици природе Архивирано на сајту Wayback Machine (21. јануар 2013), Приступљено 5. 9. 2012.

Спољашње везе[уреди | уреди извор]