Svevlad
| Svevlad | |
|---|---|
 | |
| Lični podaci | |
| Mesto rođenja | Bela Srbija |
| Datum smrti | 5. vek |
| Mesto smrti | Srbija |
| Porodica | |
| Potomstvo | Selimir ? |
| Roditelji | Nepoznati knez ? |
| Dinastija | Svevladovići |
| knez (arhont) Srbije i Sveti Car | |
| Period | 5. vek |
| Prethodnik | Nepoznati knez ? |
| Naslednik | Selimir ? |
Svevlad je legendarni srpski vladar iz V veka.
Prema Letopisu popa Dukljanina i nekim drugim manje poznatim izvorima, Svevlad se pominje kao prvi poznati vladar (i sveti car) među balkanskim Srbima.[1] Kod Dukljanina, on se pominje kao Senulat[1], ali njegovo ime se u kasnijim prevodima transkribuje kao Svevlad, na primer, kod Mavra Orbina i Marko Marulića[2]. Po Letopisu i njegovim prepisima, Svevlad/Senulat je sin i naslednik njegovog oca Oštroila i unuk Senubalda/Svevlada I[1][2].
Prema ovom dokumentu, Letopisu popa Dukljanina, Senubald je bio gotski kralj, čija je država najverovatnije bila locirana na teritoriji današnje Rumunije[2], tako da se može dovesti u vezu sa Gepidskim kraljevstvom. On je poslao svoja dva sina, Oštroila i Totilu sa vojskom da osnuju države na Apeninskom i Balkanskom poluostrvu[1][2]. Nakon uspostavljanja države, Oštroilo je poslao sina sa vojskom u Zagorje (Transmontana), ali dok je Svevlad bio u boju, Vizantinci su napali Oštroilovu državu i on je poginuo u boju kod Skadra. Tada ga je nasledio Svevlad[1][2], koji je, besan na Grke koji su mu ubili oca, proterivao hrišćane[1][3].
Nepoznato je da li je on Nepoznati knez ili Selimir. Njegovo prisustvo na vlasti nije tačno utvrđeno. Nasledio ga je njegov sin Selimir. O ovom legendarnom vladaru nemamo dovoljno podataka iz drugih savremenih izvora, zbog čega se i smatra legendom.
Po popu Dukljaninu, Svevlad je živeo u "vreme kada je u gradu Konstantinopolju vladao car Anastasije koji je sebe i mnoge druge uprljao Eutihijevom jeresi i kada je u Rimu stolovao papa Gelasije. Po istom izvoru on je dosta progonio hrišćane i prema njima činio razne podlosti. [4]
Granice države[uredi | uredi izvor]
Neposredno nakon krajnjeg stacioniranja na Balkanu, Srbi su osnovali sklavinije, tj. kneževine. Na početku, bilo je 6 sklavinija, koje su samo formalno priznavale vlast vizantijskog cara – Srbija, Duklja, Travunija, Konavli, Zahumlje i Paganija. Za granice Srbije, u kojoj je najverovatnije vladao Svevlad, kaže se da je bila locirana u predelu između tokova Pive, Tare, Lima, Ibra, Zapadne Morave i Drine[5], a njen geopolitički centar bio je između Pive, Tare i Lima[6].
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v g d đ Pop Dukljanin (1988). Ljetopis popa Dukljanina. Beograd.
- ^ a b v g d Mavro Orbin (2016) "Kraljevstvo Slovena" Ganeša, Beograd
- ^ Jerzy Strzelczyk: Mity, podania i wierzenia dawnych Słowian. Poznań: Rebis. 2007. ISBN 978-83-7301-973-7.
- ^ Jastrebov, Ivan (2018). Stara Srbija i Albanija, pp. 505. Beograd: Službeni glasnik.
- ^ Bubalo, Bečanović (2010)
- ^ Grupa autora (1973) "Opšta enciklopedija "Larousse" " Vuk Karadžić, Beograd
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Mijušković, Slavko, ur. (1988) [1967]. Ljetopis popa Dukljanina (2. izd.). Beograd: Prosveta & Srpska književna zadruga.
- Jerzy Strzelczyk: Mity, podania i wierzenia dawnych Słowian. Poznań: Rebis. 2007. ISBN 978-83-7301-973-7..