Bitka kod Leskovca
 | Ovaj članak sadrži spisak literature, srodne pisane izvore ili spoljašnje veze, ali njegovi izvori ostaju nejasni, jer nisu uneti u sam tekst. |
| Turska invazija (1454—1455) | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Deo Srpsko-turskih ratova | |||||||||
 Srpska despotovina, 1451-1454 | |||||||||
| |||||||||
| Sukobljene strane | |||||||||
 Srbija |
 Osmansko carstvo | ||||||||
| Komandanti i vođe | |||||||||
| Nikola Skobaljić | Nepoznato | ||||||||
| Jačina | |||||||||
| manje snage Vojvode | Znatno veće turske snage. | ||||||||
| Žrtve i gubici | |||||||||
| nepoznato | veliki broj mrtvih i ranjenih. | ||||||||
Bitka kod Leskovca odigrala se 24. septembra 1454. godine u blizini Banje na prilazima Novom Brdu. Završena je odlučujućom pobedom srpske vojske pod zapovedništvom Nikole Skobaljića.
Povod[uredi | uredi izvor]
Srbija je kao despotovina ostala najači faktor na ulazu u evropski kontinet, iako je održavala vazalne odnose sa otomanskim carstvom. Došlo je do poboljšanja u odnosima sa osmanlijama nakon dolaska na presto Mehmeda II Osvajača. Mada je u to vreme despot pod evidentnim pritiskom morao da pošalje određeni broj trupa za opsadu Carigrada, koje su se nevoljno pridružile opsadi zbog pretnji sultana. Tako da je despot morao pomagati rušenje zidina ovog svetog grada, čiju je obnovu pre opsade lično svojim novcem finansirao. Osmanlije su nakon osvajanja Carigrada 1453. god, osokoljeni ovom geostrateškom pobedom na području balkana počeli sve više da se okreću prema srpskom carstvu i drugim balkanskim zemljama. Posle pada Vizantije, sultan je iznenada 1454. godine, krenuo protiv Srbije, pod izgovorom da Đurađ Branković održava veze sa Mađarima i da neuredno plaća danak.
Bitka[uredi | uredi izvor]
Bitka kod Leskovca odigrala se 24. Septembra ,1454 godine u blizini Banje na prilazima Novom Brdu. Za vreme Osmanske invazije na sever tadašnjih srpskih zemalja(današnja južna Srbija), dve srpske vojske bile su razmeštene na različitim mestima, jedna je čekala na području Kosova, a druga je osiguravala kraj kod Dubočice tj. današnjeg Leskovca. Sam despot savetovao je Vojvodi Skobaljiću da u tom trenutku izbegne borbu, ali ga vojvoda nije poslušao . Veliku otomansku vojsku iz Sofije, koja se kretala iz pravca Makedonije susreo je Nikola Skobaljić kada su Srbi u opštim i intenzivnim borbama uspeli da im nanesu ubedljiv poraz i zaustave invaziju osmanlija na današnju južnu Srbiju. Nikola Skobaljić je kasnije nastavio sa svojim pohodima i prepadima na osmanlije, delujući u današnjoj južnoj Srbiji i oblastima oko Leskovca, gde je izvojevao i nekoliko ključnih pobeda protiv sultanovih vojski koje su na njega slate, osmanlije su trpele stalne poraze sve dok sultan Mehmed II nije lično došao da predvodi vojsku suprotstavivši se srpskom vojvodi i njegovim snagama u Bici kod Trepanje. Tamo im je Vojvoda Nikola pružio žestok otpor, on i njegovi ljudi junački su se borili do poslednjeg čoveka, izazivajući tom borbom takođe velike žrtve na strani mnogo veće osmanlijske vojske. Ovom bitkom srpskim junacima i vojvodi Skobaljiću podignut je večni spomenik, u narodnom sećanju za vreme teškog ropstva pod Turcima. Njihovi podvizi ostali su do današnjeg dana u sećanju i junački predanjima ovoga kraja. Nakon bitke Nikolu Skobaljića su turci nabili na kolac.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Konstantin Mihailović
- M. Vukićević: Nikola Skobaljić, Delo 1894.
- Sergije Dimitrijević: Borba s Turcima pod Skobaljićem, istorija i predanje, Leskovac 1951.
- Dr Živan Stojković, Dr Slobodanka Stojičić, Hranislav Rakić: Istorija Leskovca, Beograd 1992.
- Babinger, Mehmed the Conqueror and His Time, (Princeton University Press, 1978), 110.
