Petar Velimirović
| Petar Velimirović | |
|---|---|
 | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 16. januar 1848. |
| Mesto rođenja | Sikole, Kneževina Srbija |
| Datum smrti | 23. decembar 1911. (63 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, Kraljevina Srbija |
| Politička karijera | |
| Politička stranka | Narodna radikalna stranka |
Petar Velimirović (Sikole kod Negotina, 16. januara 1848 — Beograd, 23. decembar 1911) bio je srpski političar.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Završio je Politehniku u Cirihu. Godine 1876. je bio hapšen kao sledbenik Svetozara Markovića zbog učešća u socijalističkim manifestacijama u Kragujevcu, a zatim je emigrirao u Ugarsku.
Prvi put je izabran za narodnog poslanika 1880. godine.
Jedan je od osnivača Radikalne stranke. Posle ugušenja Timočke bune 1883. godine emigrirao je u Bugarsku.
Za ministra građevina izabran je 1887. godine u kabinetu Jovana Ristića, a isti resor je imao je u kabinetima Đorđa Simića, Nikole Pašića i Save Grujića.
Krajem 1902. godine formirao je svoj kabinet, koji je bio kratkog veka (mesec dana).
Godine 1903, predsedava zasedanju Narodne skupštine, na kojoj je doneta odluka o izboru Petra I Karađorđevića za kralja Srbije.
Drugi put je bio na čelu kabineta od 7. jula 1908. godine do 11. februara 1909. godine.
Preminuo je 23. decembra 1911. godine.[1]
