Bitka kod Batočine (1689)
| Bitka kod Batočine | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Deo Velikog turskog rata | |||||||
 Bitka kod Batočine po grofu Marsiljiju | |||||||
| |||||||
| Sukobljene strane | |||||||
 Sveto rimsko carstvo Srpska milicija |
 Osmansko carstvo | ||||||
| Komandanti i vođe | |||||||
 Ludvig Vilhelm Badenski Pavle Nestorović Deak |
 Arap Redžep–paša | ||||||
| Jačina | |||||||
| 18.000 | 40.000 | ||||||
| Žrtve i gubici | |||||||
| 400 | 3000 | ||||||
Bitka kod Batočine (1689) je vođena između austrijske vojske pod komandom Ludviga Badenskog i seraskera osmanske vojske Redžep–paše kod Batočine u Velikom turskom ratu 29. i 30. avgusta 1689. godine.
Pozadina[uredi | uredi izvor]
Neuspelo osvajanje Beča 12.septembra 1683. godine, predstavlja je početak kraja osmanlijske ekspanzije ka srcu Evrope, započete još 1521. godine osvajanjem Beograda. Turska opsada Beča okončana je pojavom poljske vojske, pod vođstvom kralja Jana Sobjeskog i napadom na turski logor. Austrijanci su zajedno sa svojim saveznicima pokrenuli ofanzivu i počeli da potiskuju Turke ka jugu. Što se austrijska vojska više približavala Beogradu, sve je više Srba prilazilo carskoj vojsci. Srbi su igrali su igrali veliku ulogu u velikom turskom ratu.
Bitka[uredi | uredi izvor]
Glavni pravac napada austrijske vojske bio je usmeren dolinom Velike Morave ka Nišu, Sofiji i Carigradu. Batočina je bila na glavnom pravcu turskog povlačenja.
Badenski je 28. avgusta 1689. sa jakim odredom od 2000 pešaka i 500 konjanika prešao Veliku Moravu, a sutradan i veći deo austrijske vojske i ustaničke vojske. Srpska milicija koju je predvodio Pavle Nestorović Deak činila je prethodnicu asutrijske vojske. Oni su se 29. avgusta sudarili sa prethodnicom turske vojske. Turci su bili poraženi i potisnuti ka svojoj glavnini. Do odlučne bitke došlo je dan kasnije u blizini mesta gde su se sukobile prethodnice. Turci su doživeli težak poraz. Na bojištu je ostalo 3000 mrtvih i ranjenih, 108 topova i kompletna komora.
Pobedom kod Batočine Austrijanci su ostvarili kontrolu nad Srednjim Pomoravljem i mogli su da dejstvuju dalje ka Kruševcu i Nišu.
Posledice[uredi | uredi izvor]
Carska vojska koja je bila sastavljena od 18.000 vojnika, a kraj bitke je sačekala sa 400 ljudi manje koji su bili ubijeni ili ranjeni. Sa druge strane, Osmanlijska vojska koja je bila mnogo brojnija i koja je bitku dočekala sa 40.000 ljudi, imala je preko 3.000 ubijenih i ranjenik vojnika.
Odmah posle bitke kod Batočine, Badenski je poslao jedan jak konjički odred da protera Turke iz Kruševca, a on je otišao u Jagodinu kako bi obavestio cara Leopolda I o uspesima. Dosta lako ovladavanje prostorom velikomoravske doline omogućilo je habsburškoj vojsci brz prodor ka jugu Srbije gde su 24. septembra osvojili Niš.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Veselinović, Rajko (1993). „Srbi u Velikom ratu 1683—1699”. Istorija srpskog naroda. knj. 3, sv. 1. Beograd: Srpska književna zadruga. str. 491—574.
- Tanić, Dejan (2005). Vojno-strateški značaj srednjeg pomoravlja u Bečkom Ratu (1683—1699 (PDF). Istorijski arhiv Jagodine. Arhivirano iz originala (PDF) 26. 04. 2012. g. Pristupljeno 02. 09. 2015.
- Mitrović, Jeremija (1976). Batočina i okolina u prošlosti. Kragujevac.
