Skit Svetog Spiridona
| Skit Svetog Spiridona | |
|---|---|
 | |
| Osnovni podaci | |
| Jurisdikcija | Srpska pravoslavna crkva |
| Eparhija | Eparhija diseldorfska i njemačka |
| Osnivanje | 20. vijek |
| Osnivač | Srpska pravoslavna crkva |
| Posvećen | Sveti Spiridon |
| Lokacija | |
| Mesto | Gajlnau |
| Država |  Njemačka |
| Koordinate | 50° 21′ 2.631″ N 7° 55′ 44.784″ E / 50.35073083° S; 7.92910667° I |
  Skit Svetog Spiridona Skit Svetog Spiridona na karti Nemačke | |
Skit Svetog Spiridona je monaška zajednica Srpske pravoslavne crkve u Gajlnau. Nastojatelj manastira-skita je shi-arhimandrit Vasilije (Grolimund), Eparhija diseldorfska i njemačka.
Istorija[uredi | uredi izvor]
Godine 1989. zgradu nekadašnjeg konaka stekla je mala zajednica pravoslavnih monaha i pretvorila u skit. Nekadašnja zbornica postala je kapela. Sredinom devedesetih, srpski pravoslavni episkop za Srednju Evropu Konstantin Đokić podigao je zajednicu u skit (grč. ασκητής [askitís]. Skit je zavisan od svog matičnog manastira, srpsko-pravoslavnog manastira Svih Svetih Bogorodice u Hildeshajmu, ali je administrativno potpuno nezavisan. Zbog ograničenog prostora u Gajlnau, osnovan je novi manastir u Unterufhausenu, delu tržišnog grada Ajterfelda Istočni Hesen. Na mestu na kome je izgrađena crkva u srpskom stilu kao manastir Gradac, posvećena Presvetoj Bogorodici Blagovesti i Ava Justin Popović.
Monaška zajednica[uredi | uredi izvor]
Na čelu ove male zajednice je Iguman Shi-arhimandrit Vasilija (Grolimunda),[1] koji je rođen u Švajcarskoj, pre nego što je osnovao skit u Gajlnau jedanaest godina živeo je na Svetoj Gori. U ovome nevelikom bratstvu ove srpske pravoslavne svetinje, koju jednako posećuju pripadnici različitih naroda, pravoslavni kao i inoslavni, zainteresovani za pravoslavlje i monašku duhovnost. Na bogosluženja vikendom i praznicima dolaze Srbi, Rusi, Grci, i Nemci. Monaška zajednica je otvorena za posete, samo treba prethodno tražiti blagoslov i registraciju. Takođe skit nude odraslim muškarcima i ženama, uključujući nepravoslavne hrišćane, priliku da neko vreme žive u manastiru i da upoznaju monaški život („privremeni manastir“). Službeni jezik je uglavnom nemački, ali se koriste i srpski, crkvenoslovenski, grčki, engleski i francuski. U zajednici do sada nije zamonašen ni jedan Srbin, kod igumana Vasilija su svetogorska pravila iskušeništvo traje sedam godina.[2]
Meren zapadno-latinskim merilima, manastir je, kao i svi pravoslavni manastiri, kontemplativan. Dakle, fokus je na molitvi i liturgiji. Svakodnevne molitve i liturgija određuju ritam života u manastiru.[3]
Arhimandrit Vasilije[uredi | uredi izvor]
Kratak životopis shi-igumana Vasilija (Grolimunda) Visokoprepodobni arhimandrit Vasilije (Grolimund), shi-iguman skita Srpske pravoslavne crkve posvećenog Svetom Spiridonu, u selu Gajlnau nedaleko od Limburga na Lani u Njemačkoj. Arhimandrit Vasilije (Grolimund) je rođen na Vaskrs 1943. godine u Muri-u kod Ciriha.[4] Sa pravoslavljem se susreće u Grčkoj na maturskoj ekskurziji. Posle puno administrativnih peripetija, nakon čega se upisuje na Bogoslovski fakultet u Atini. Tokom studija upoznaje i potonje Arhijereje Srpske pravoslavne crkve: Amfilohije Radović, Atanasije Jevtić, Irinej Bulović, Artemije Radosavljević koji mu otkrivaju Put svetosavski, Put Božjeg čoveka, ravnoapostolnog i vaseljenskog učitelja Svetog Save Srpskoga, koji će dubokom promišlju Boga Živoga mladog švajcarskog pravoslavnog teologa pratiti ka njegovom budućem nepresušnom duhovnom zdencu, Svetom Justinu Ćelijskom.
Budući poslušnik Ave Justin Popović, pohodi svete srpske krajeve, upoznajući manastire u Srbiji, da bi godine 1971. s radošću primio monaški postrig od svoga duhovnog oca, arhimandrita Justina Ćelijskog, ali i njegovo duhovno zaveštanje — da svedoči Svetosavlje na Zapadu.
Slede postdiplomske studije u Parizu, gde stiče diplomu za ruski jezik i kulturu u Nacionalnom institutu istočnih jezika i kultura. Govori desetak jezika.
Po savetu oca Justina Popovića i atonskih staraca, početkom 1975. monah Vasilije odlazi na Svetu Goru. Deset godina provodi u manastiru Stavronikita i još jednu u manastiru Simonopetra. U čin đakona i sveštenika rukopoložio ga je vladika Amfilohije Radović 1985. godine u Atini.
Krajem iste godine odlazi u francusku da tamo služi kao sabrat simonopetrskog metoha u hramu Pravoslavnog centra u Monzeronu kod Pariza. Kad je 1989. godine uz kanonski otpust prešao u eparhiju vladika Amfilohije Radović, u dogovoru sa tada zapadnoevropski vladika Lavrentije Trifunović šalje ga za Nemačku da osnuje Skit - Sveti Spiridon
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Shi-arhimandrit Vasilija”. Arhivirano iz originala 03. 11. 2020. g. Pristupljeno 06. 12. 2020.
- ^ Proslava manastirske slave Sv. Spiridona
- ^ Pozdravna reč shi-arhimandrita Vasilija
- ^ Arhimandrit Vasilije (Grolimund)[mrtva veza]
