Stefan Kulinić
| Stefan Kulinić | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum smrti | 1236. |
| Porodica | |
| Supružnik | Ancila |
| Potomstvo | Sebislav |
| Roditelji | Kulin ban ? Vojslava ? |
| Dinastija | Kulinić ? |
| Ban Bosne | |
| Period | 1204–1232 ? |
| Prethodnik | Kulin |
| Naslednik | Matej Ninoslav |
Ban Stefan Kulinić, ili Stefan (Stepan) I Bosanski je bio treći u pisanim izvorima po imenu zabeleženi ban bosanske države, ali nije jasno kada je bio ban između Kulinove izjave iz aprila 1203. godine i maja 1233. godine, kada je Ninoslav bio veliki ban Bosne.[1]
Postoji zamisao da je bio sin bana Kulina i njegove supruge Vojslave.[2] To nije moguće dokazati nikakvim pisanim izvorom, ali ni potpuno odbaciti. Nema izvora koji govori da je Kulina nasledio sin Stepan I, ili neko ko je preoteo vlast Kulinovom sinu.[3]
Nije jasno ni da li je bio samo jedan ban između bana Kulina, koji je bio živ u aprilu 1203. godine,[4]i „velikog bana” Ninoslava koji je vladao oko 1232.[5] Iz papske prepiske saznajemo malo da je 1236. knez u Usori Sebislav, a da je on sin tada preminulog „Stefana bana Bosne”.[6] Stepan I je izgleda bio pripadnik Crkve bosanske.[3]
Ban Stefan I Bosanski i njegova supruga, Ancila, imali su sina Sebislava, koji je oko 1236. bio knez Usorski.[7][2][8] Postoji zamisao da je posle smrti bana Stepana I Bosanskog njegov sin Sibislav bio proteran iz središnje Bosne (od Ninoslava?) i uz podršku kralja Ugarske postao knez u Usori.[9]
Posle Stefana (Stepana) I Bosanskog u Bosni su vladala najmanje dva bana sa imenom Stefan (verovatno u srpskom jeziku u Bosni izgovarano kao Stepan). Jedino saglasno izvorima i upotrebljivo ime za prvog u tom nizu od najmanje tri, a verovatno četiri, bana Bosne sa istim imenom je Stefan (Stepan) I Bosanski.[10][11]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Logos 2017, str. 174, 175. Njegovo ime se javlja u papskoj prepisci iz 1236. u kojoj se za kneza Usore Sibislava piše da je sin „Stephani bani de Bosna”.
- ^ a b Enver Imamović: Korijeni Bosne i bosanstva: izbor novinskih članaka, predavanja sa javnih tribina, referata sa znanstvenih skupova i posebnih priloga, Međunarodni centar za mir, 1995.
- ^ a b Logos 2017, str. 174.
- ^ Fejér, II 1829, str. 405-408.
- ^ Nakaš 2011, str. 24.
- ^ Fejér, IV, Vol. 1 1829, str. 36-37.
- ^ Logos 2017, str. 175.
- ^ Dominik Mandić: Sabrana djela Dr. O. Dominika Mandića: Bosna i Hercegovina : Sv. 1. Državna i vjerska pripadnost sredovječne Bosne i Hercegovine, Ziral, 1978.
- ^ Logos 2017, str. 174 u napomeni 867.
- ^ Logos 2016, str. 144, 147. Naravno, primenom tog očiglednog imenovanja za jednog bana Stepana, pre bana Matije Ninoslava i drugog bana Stepana iz 1249. godine, ustaljena imena za Stepana I Kotromanića i Stepana II Kotromanića bi morala pretrpeti izmenu u Stepan III i Stepan IV.
- ^ Ančić 2005, str. 44.
Izvori i literatura[uredi | uredi izvor]
- Logos, Aleksandar A. (2017). Istorija Srba I (PDF). Beograd. ISBN 978-86-85117-37-4.
- Ančić, Mladen (2005). Kasnosrednjovekovni Stolac, Povijesni prilozi 29.
- Ćirković, Sima (1964). Istorija srednjovekovne bosanske države. Beograd: Srpska književna zadruga.
- Nakaš, Lejla (2011). Konkordacijski rječnik ćirilskih povelja srednjovjekovne Bosne. Sarajevo.[mrtva veza]
- Fejér, Georgius (1829). Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis, Tomi IV, Vol. 1. Budae.
- Fejér, Georgius (1829). Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis, Tomi II. Budae.
- Logos, Aleksandar A. (2016). Istorija Srba, 2. izmenjeno izdanje. Beograd. ISBN 978-86-85117-31-2.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
