4. ozrenska laka pješadijska brigada
| 4. ozrenska laka pješadijska brigada | |
|---|---|
 Grb 4. ozrenske lake pješadijske brigade | |
| Postojanje | 1993—1996. |
| Formacija | brigada |
| Jačina | 1.200 |
| Deo | Vojske Republike Srpske |
| Nadimak | Vozućka brigada, Čuvari manastira |
| Angažovanje | |
| Odlikovanja |  |
| Komandanti | |
| Komandant | Novoslav Nikolić |
| Načelnik štaba | Zoran Blagojević |
Četvrta ozrenska laka pješadijska brigada je bila pješadijska jedinica Vojske Republike Srpske, u sastavu Prvog krajiškog korpusa. Brigada je bila smještena u selu Vozuća kod Zavidovića, a njena zona odgovornosti je bila teritorija Srpske opštine Zavidovići, koja je bila u sastavu Republike Srpske. Prema preliminarnim podacima, na teritoriji koju je pokrivala, brigada je za vrijeme ratnih dejstava izgubila više od 300 boraca.
Istorija
[uredi | uredi izvor]Da bi se suprotstavila sve organizovanijim, sinhronizovanijim i opasnijim borbenim dejstvima Armije Republike Bosne i Hercegovine na do tada nesalomivu odbranu Vojske Republike Srpske, u rejonu Srpske opštine Zavidovići, sa najvećim naseljem Vozućom, kome je gravitiralo kompletno stanovništvo u neposrednoj okolini, a u cilju racionalnijeg korištenja ljudstva, komanda Vojske Republike Srpske je 1. novembra 1993. godine izvršila reorganizaciju jedinica. Ovom reorganizacijom, između ostalog formirana je i Četvrta ozrenska laka pješadijska brigada sa tri pješadijska bataljona, koja je u narodu bila poznatija kao Vozućka brigada, zbog samog sjedišta koje se nalazilo u pomenutom selu Vozuća.[1] Pored svoje zone odgovornosti, Četvrta ozrenska brigada 13. oktobra 1995. godine preuzima i zonu odgovornosti 43. motorizovane prijedorske brigade u dužini od šest kilometara, na ratištu opštine Gradačac.
Za uspješnu odbranu na ratištu u dolini Krivaje, krajem godine odlikovana je Četvrta ozrenska brigada medaljom Petar Mrkonjić.[2]
Sastav
[uredi | uredi izvor]Četvrta ozrenska laka pješadijska brigada je brojala 1.200 boraca, raspoređenih po četama na liniji odbrane dugoj 30 kilometara, sa pet-šest kilometara nezaposjednutog, teško pristupačnog terena pokrivenog minama između Carine i Kameničke premeti.[3] U svom sastavu brigada je imala:
- 1. pješadijski bataljon, komandant Njegomir Njegomirović,[1]
- 2. pješadijski bataljon, komandant Mladen Savić,
- 3. pješadijski bataljon, komandant Zdenko Stanković,
- Udarni bataljon, komandant Zoran Blagojević,
- Izviđačko diverzantski vod „Šubare”, komandant Stanko Pejić,
- Izviđačko diverzantski vod „Švabe”, komandant Dragan Tripunović,[4]
- Izviđačko diverzantski vod „Lozna”, komandant Zoran Petković.[3]
Bitka za Vozuću
[uredi | uredi izvor]Četvrta ozrenska brigada je imala veliki udio tokom odbrane matičnog prostora, to jest akcije pod nazivom bitka za Vozuću. Armija Republike Bosne i Hercegovine je za cilj imala protjerati srpsko stanovništvo i naseliti muslimanske izbjeglice iz Srebrenice i Žepe, ali i otvoriti prolaz za napad na Doboj; međutim, potpisivanjem Dejtonskog sporazuma u decembru 1995. okončan je rat, te su pripreme za napad na Doboj obustavljene. El Mudžahid odred, sastavljen od stranih i bosanskohercegovačkih islamista, bio je ključan za zauzimanju Vozuće. Nakon pada Vozuće počinjen je pokolj nad ranjenicima i zarobljenicima, a srpsko stanovništvo je protjerano sa tog prostora.
Vidi još
[uredi | uredi izvor]- Srpska opština Zavidovići
- Vozuća
- Bitka za Vozuću
- 1. krajiški korpus Vojske Republike Srpske
- Vojska Republike Srpske
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ a b Cvjetković 2012, str. 98.
- ^ Cvjetković 2012, str. 137.
- ^ a b Cvjetković 2012, str. 100.
- ^ Cvjetković 2012, str. 99.
Literatura
[uredi | uredi izvor]- Cvjetković, Nenad (2012). Bitka za Vozuću. Doboj. ISBN 978-99955-646-7-4.
