CELSR3
| Kadherin, EGF LAG sedmoprolazani G-tip receptor 3 (flamingo homolog, Drozofila) | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Identifikatori | |||||||||||
| Simboli | CELSR3; CDHF11; EGFL1; FMI1; HFMI1; MEGF2; RESDA1 | ||||||||||
| Vanjski ID | OMIM: 604264 MGI: 1858236 HomoloGene: 1077 IUPHAR: CELSR3 GeneCards: CELSR3 Gene | ||||||||||
| |||||||||||
| Ortolozi | |||||||||||
| Vrsta | Čovek | Miš | |||||||||
| Entrez | 1951 | 107934 | |||||||||
| Ensembl | ENSG00000008300 | ENSMUSG00000023473 | |||||||||
| UniProt | Q9NYQ7 | Q91ZI0 | |||||||||
| RefSeq (mRNA) | NM_001407.2 | NM_080437.2 | |||||||||
| RefSeq (protein) | NP_001398.2 | NP_536685.2 | |||||||||
| Lokacija (UCSC) |
Chr 3: 48.67 - 48.7 Mb |
Chr 9: 108.73 - 108.76 Mb | |||||||||
| PubMed pretraga | [1] | [2] | |||||||||
Kadherin EGF LAG sedmoprolazni G-tip receptor 3 je protein koji je kod ljudi kodiran CELSR3 genom.[1][2]
Ovaj protein je član flamingo familije, koja pripada kadherinskoj superfamiliji. Flamingo familija se sastoji od neklasičnog tipa kadherina. Ta grupa ne formira interakcije sa kateninima. Flamingo kadherini su locirani u ćelijskoj membrani i imaju devet kadherinskih domena, sedam epidermalnom faktoru rasta sličnih ponavljanja i dva laminin A G-tip ponavljanja u njihovom ektodomenu. Oni takođe imaju sedam transmembranskih domena, koji su karakteristični za ovu potfamiliju. Smatra se da su ovi proteini receptori koji učestvuju u kontaktom posredovanoj komunikaciji. Kadherinski domeni deluju kao homofilni vezujući regioni i EGF-slični domeni koji učestvuju u ćelijskoj adheziji i receptor-ligand interakcijama. CELSR1 ima nepoznatu ulogu.[2]
Reference[уреди | уреди извор]
- ^ Nakayama M, Nakajima D, Nagase T, Nomura N, Seki N, Ohara O (1998). „Identification of high-molecular-weight proteins with multiple EGF-like motifs by motif-trap screening”. Genomics. 51 (1): 27—34. PMID 9693030. doi:10.1006/geno.1998.5341.
- ^ а б „Entrez Gene: CELSR3 cadherin, EGF LAG seven-pass G-type receptor 3 (flamingo homolog, Drosophila)”.
Literatura[уреди | уреди извор]
- Bonaldo MF, Lennon G, Soares MB (1997). „Normalization and subtraction: two approaches to facilitate gene discovery”. Genome Res. 6 (9): 791—806. PMID 8889548. doi:10.1101/gr.6.9.791.
- Wu Q, Maniatis T (1999). „A striking organization of a large family of human neural cadherin-like cell adhesion genes”. Cell. 97 (6): 779—90. PMID 10380929. doi:10.1016/S0092-8674(00)80789-8.
- Wu Q, Maniatis T (2000). „Large exons encoding multiple ectodomains are a characteristic feature of protocadherin genes”. Proc. Natl. Acad. Sci. U.S.A. 97 (7): 3124—9. PMC 16203
. PMID 10716726. doi:10.1073/pnas.060027397. - Formstone CJ, Barclay J, Rees M, Little PF (2000). „Chromosomal localization of Celsr2 and Celsr3 in the mouse; Celsr3 is a candidate for the tippy (tip) lethal mutant on chromosome 9”. Mamm. Genome. 11 (5): 392—4. PMID 10790539. doi:10.1007/s003350010073.
- Nakayama M, Kikuno R, Ohara O (2003). „Protein–Protein Interactions Between Large Proteins: Two-Hybrid Screening Using a Functionally Classified Library Composed of Long cDNAs”. Genome Res. 12 (11): 1773—84. PMC 187542 . PMID 12421765. doi:10.1101/gr.406902.
- Strausberg RL; Feingold EA; Grouse LH; et al. (2003). „Generation and initial analysis of more than 15,000 full-length human and mouse cDNA sequences”. Proc. Natl. Acad. Sci. U.S.A. 99 (26): 16899—903. PMC 139241 . PMID 12477932. doi:10.1073/pnas.242603899.
- Bjarnadóttir TK; Fredriksson R; Höglund PJ; et al. (2005). „The human and mouse repertoire of the adhesion family of G-protein-coupled receptors”. Genomics. 84 (1): 23—33. PMID 15203201. doi:10.1016/j.ygeno.2003.12.004.
