Seksualna orijentacija i rodni identitet u Ujedinjenim nacijama
Prvi dokument koji je predložen u Ujedinjenim nacijama a koji se bavio seksualnom orijentacijom i rodnim identitetom bila je Deklaracija Ujedinjenih nacija o seksualnoj orijentaciji i rodnom identitetu, koja je predstavljena 18. decembra, 2008. u Generalnoj skupštini Ujedinjenih nacija od strane Francuske i Holandije i uz podršku Evropske unije. Pošto dokument nije izglasan u Generalnoj skupštini predlagači su ga nudili na potpisivanje i godinama posle toga [traži se izvor], ali dokument još uvek nije prihvaćen od većine zemalja.
Južnoafrička Republika je 17. juna 2011. u Savetu za ljudska prava Ujedinjenih nacija predložila rezoluciju kojom će se Visoki komesar UN za ljudska prava obavezati da napravi izveštaj o položaju LGBT osoba širom sveta. Ova rezolucija je usvojena sa 23 glasa za i 19 protiv, postavši prva rezolucija nekog tela UN koja se bavi seksualnom orijentacijom i rodnim identitetom.
Deklaracija[uredi | uredi izvor]
Deklaracija, koja je isprva bila zamišljena kao rezolucija, odmah je izazvala protivljenje Organizacije islamske konferencije. Do sada je manje od polovine članica, ukupno 85 država, potpisalo deklaraciju, 57 država je izrazilo protivljenje deklaraciji, dok se ostale države nisu izjašnjavale. Pošto nijedan dokument nije izglasan u Generalnoj skupštini UN, predlagači su oba dokumenta ostavili otvorenima za dalje potpisivanje.
Deklaracija osuđuje nasilje, zlostavljanje, diskriminaciju, isključivanje, stigmatizaciju i predrasude zasnovane za seksualnoj orijentaciji i rodnom identitetu. Takođe, osuđuje ubijanje i torturu, arbitrarno hapšenje, uskraćivanje ekonomskih, socijalnih i kulturnih prava po istim osnovama.
Deklaracija je hvaljena kao napredak u ljudskim pravima i zbog razbijanja tabua u vezi sa govorom o LGBT pravima u Ujedinjenim nacijama. Oponenti su navodili da je deklaracija pokušaj da se legitimišu istopolne zajednice i brakovi, usvajanje dece od strane istopolnih parova, a neki su išli dotle da su govorili da će njome biti legalizovana pedofilija i drugi „činovi koji su za žaljenje“ [1], i da ukida pravo na religijsko izražavanje protiv homoseksualnog ponašanja.
Potpisnici deklaracije[uredi | uredi izvor]
85[2] od 193 zemlje članice Ujedinjenih nacija, je do sada potpisalo deklaraciju, uključujući i sve članice Evropske unije.[3]
Potpisnici deklaracije:
Albanija
Andora
Jermenija
Austrija *
Belgija *
Bosna i Hercegovina
Bugarska *
Hrvatska
Kipar *
Češka *
Danska *
Estonija *
Finska *
Francuska * predlagač
Gruzija
Nemačka *
Grčka *
Mađarska *
Island
Irska *
Italija *
Letonija *
Lihtenštajn
Litvanija *
Luksemburg *
Makedonija
Malta *
Monako
Crna Gora
Holandija* predlagač
Norveška
Poljska *
Portugal *
Rumunija *
San Marino
Srbija
Slovačka *
Slovenija *
Španija *
Švedska *
Švajcarska
Ukrajina
Ujedinjeno Kraljevstvo *
Protivnici deklaracije[uredi | uredi izvor]
Izjavu protivljenja deklaraciji do sada je potpisalo 57 država, članica Ujedinjenih nacija.:[4]
Protivnici deklaracije:
Afrika
Amerika
Azija
Okeanija
Rezolucija Saveta za ljudska prava UN[uredi | uredi izvor]
Afrika(13)
Južnoafrička Republika predlagač
Angola — Protiv
Burkina Faso — nije glasala
Kamerun — Protiv
Džibuti — Protiv
Gabon — Protiv
Gana — Protiv
Libija — suspendovana
Mauritanija — Protiv
Mauricijus — Za
Nigerija — Protiv
Senegal — Protiv
Uganda — Protiv
Zambija — nije glasala
Azija (13)
Istočna Evropa (6)
Latinska Amerika i Karibi (8)
Zapadna Evropa i ostale države (7)
- Belgija — Za
- Francuska — Za
- Norveška — Za
- Španija — Za
- Švajcarska — Za
- Ujedinjeno Kraljevstvo — Za
SAD — Za
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ In a First, Gay Rights Are Pressed at the U.N.[mrtva veza] New York Times (jezik: engleski)
- ^ Over 80 Nations Support Statement at Human Rights Council on LGBT Rights » US Mission Geneva, Pristupljeno 11. 4. 2013.
- ^ In turnaround, US signs UN gay rights document. Reuters (jezik: engleski)
- ^ „General Assembly: 70th and 71st plenary meeting, morning session, 02:32:00”. United Nations.
