Pređi na sadržaj

Milojko Veselinović

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Milojko Veselinović
Milojko Veselinović
Puno imeMilojko Veselinović
Datum rođenja(1850-08-05)5. avgust 1850.
Mesto rođenjaJasenje, Kneževina Srbija
Datum smrti12. februar 1913.(1913-02-12) (62 god.)
Mesto smrtiĐunis, Kraljevina Srbija

Milojko V. Veselinović (Jasenje, 5. avgusta 1850 — Đunis, 12. februar 1913) bio je srpski diplomata, publicista, filolog i nacionalni radnik.[1]

Biografija

[uredi | uredi izvor]

Milojko Veselinović se rodio 5. avgusta 1850. u selu Jasenju kod Deligrada. Kada je napunio petnaest godina majka Košuta ga je odvela u Manastir Sveti Roman, da se pripremi za kaluđerski poziv. Ubrzo je otvorena realna gimnazija u Aleksincu, i svi svršeni đaci osnovnih škola u okrugu, pa i manastirski đaci upisani su u ovu ustanovu, i nesuđeni kaluđer Veselinović među njima. Šesti razred gimnazije završio je u Beogradu, gde se upoznaje sa nacionalnim i prosvetnim radom Koste Šumenkovića i Miloša Milojevića u Staroj Srbiji i Makedoniji.

Oduševljen idejama Šumenkovića i Milojevića odlazi u Vranje, koje je još uvek bilo u sastavu Turske, za učitelja.[2] Po povratku u Beograd upisuje Filozovski fakultet, ali mu školovanje prekida Srpsko-turski rat 1876. U ovom ratu bio je komandant (tabornik) Kopaoničkog bataljona a zatim se borio u Dobrovoljačkoj družini Miloša Milojevića na Raškoj, pa u Moravsko-dobričkoj družini na Rogozni.[3] Učestvovao je i u ratu 1877-1878. godine.

Još kao student počeo je da objavljuje radove. Godine 1886. osniva list Srpstvo,[4] u kome je okupio sve značajne autore u Srbiji tog doba. Iste godine, učestvovao je u osnivanju Društva Svetog Save u kome je bio član Glavnog odbora, a kasnije upravnik društvenog pansionata i svetosavske večernje škole. Bio je aktivan autor u časopisu Društva - "Bratstvu". Kao poznavalac Stare Srbije i prilika u turskoj početkom devedesetih godina biva poslan na diplomatsku službu u Tursku. Postavljen je 1889. godine za pisara I klase u srpskom konzulatu u Prištini.[5] Bio je službenik i u carigradskom poslanstvu, zatim srpski konzul u Bitolju, da bi diplomatsku karijeru završio kao konzul u Skoplju 1903.

Umro je Milojko posle trogodišnjeg bolovanja u manastiru Sveti Roman 12. februara (ili marta?) 1913. godine.[6] Sahranjen je na Jasenjskom groblju, pored Krvavog visa na Deligradu.

Bibliografija Milojka Veselinovića

[uredi | uredi izvor]
  • Pogled kroz Kosovo, Beograd 1895.
  • Sveti Roman, Beograd 1936.
  • Janjuški manastir, 1910.
  • Brsjačka buna 1880. u Bitoljskom vilajetu i vojvoda Micko, Beograd 1906.
  • Srpske kaluđerice, 1909.

Galerija: Milojko V. Veselinović

[uredi | uredi izvor]
  • Opis fotografije: Milojko Veselinović (1850-1913), 1877. godine u uniformi tabornika (komandanta), tabora (bataljona) Deževsko-ibarskog-ustaško kora Miloša S. Milojevića (1840-1897).
    Opis fotografije:
    Milojko Veselinović (1850-1913), 1877. godine u uniformi tabornika (komandanta), tabora (bataljona) Deževsko-ibarskog-ustaško kora Miloša S. Milojevića (1840-1897).
  • Opis fotografije: Milojko Veselinović (1850-1913), kao diplomata Kraljevine Srbije (1882-1918).
    Opis fotografije:
    Milojko Veselinović (1850-1913), kao diplomata Kraljevine Srbije (1882-1918).
  • Opis ilustracije: Karta srpskog etničkog prostora (posle Berlinskog kongresa), koju je izradio Milojko V. Veselinović (1850-1913).
    Opis ilustracije:
    Karta srpskog etničkog prostora (posle Berlinskog kongresa), koju je izradio Milojko V. Veselinović (1850-1913).

Reference

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ (PDF) http://www.maticasrpska.org.rs/stariSajt/biografije/tom02.pdf.  Nedostaje ili je prazan parametar |title= (pomoć)
  2. ^ "Otadžbina", Beograd 1889. godine
  3. ^ "Balkanski rat u slici i reči", Beograd 1913. godine
  4. ^ "Stražilovo", Beograd 1886. godine
  5. ^ "Male novine", Beograd 1889. godine
  6. ^ Spomenica društva Sv. Save 1886-1936, Beograd 1936, 25.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Милојко_Веселиновић&oldid=28822881”