Ivan Rukavina

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Ukoliko ste tražili drugu osobu, pogledajte članak Ivan Rukavina (višeznačna odrednica).
ivan rukavina
Ivan Rukavina, 1969. godine
Lični podaci
Datum rođenja(1912-01-26)26. januar 1912.
Mesto rođenjaOtočac, Austrougarska
Datum smrti3. april 1992.(1992-04-03) (80 god.)
Mesto smrtiZagreb, Hrvatska
Profesijavojno lice
Delovanje
Član KPJ od1935.
Učešće u ratovimaŠpanski građanski rat
Narodnooslobodilačka borba
SlužbaInternacionalne brigade
NOVJ
JNA
1936 — 1939.
1941 — 1977.
Čingeneral armije JNA
Heroj
Narodni heroj od20. decembra 1951.
Odlikovanja
Orden narodnog heroja
Orden narodnog oslobođenja Orden ratne zastave Orden partizanske zvezde sa zlatnim vencem
Orden zasluga za narod sa zlatnim vencem Orden bratstva i jedinstva sa zlatnim vencem Orden za hrabrost
Partizanska spomenica 1941.

Ivan Rukavina (Otočac, 26. januar 1912 — Zagreb, 3. april 1992) bio je učesnik Španskog građanskog rata i Narodnooslobodilačke borbe, general armije JNA i narodni heroj Jugoslavije.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Rođen je 26. januara 1912. godine u Otočcu, u Lici. Gimnaziju je učio u Gračacu i Ogulinu, a završni razred gimnazije i veliku maturu položio je u Zagrebu. Posle završene gimnazije, upisao se na Medicinski fakultet Zagrebačkog sveučilišta. Na fakultetu se ubrzo povezao s pripadnicima revolucionarnog studentskog pokreta, a 1933. godine je postao član Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ).

Još kao skojevac, bio je uhapšen kada je rasturao letke, pa je od tada živeo pod strogom prismotrom policije. Ivan je kasnije, otišao u inostranstvo. Najpre je, 1934. godine, otišao u Beč, a sledeće, 1935, u Prag, kada je i primljen u članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ). Tokom 1935. i 1936. u Pragu je radio u Tehnici KPJ, koja je pripremila izdavanje partijskog lista „Proleter“. U vreme priprema za partijsku konferenciju u Pragu, ponovno je uhapšen, ali je ubrzo pušten iz zatvora. U decembru 1936. godine odlazi u Španiju i učestvuje u borbama na strani Španske republikanske armije.

U Španskom građanskom ratu, Ivan se istakao u nizu borbi kao vodnik u bataljonu „Dimitrov“. Ubrzo je napredovao do čina kapetana Republikanske armije, a posle ozdravljenja postao je komandant bataljona „Đuro Đaković“. Posle pada Katalonije, prešao je s ostalim španskim dobrovoljcima u Francusku, gde je interniran u koncentracioni logor. Godine 1939. uspeo je da se izvuče iz logora i da se vrati u Jugoslaviju. Po povratku u zemlju, odmah se uključio u rad zagrebačke partijske organizacije, a naročito je bio aktivan u radu SKOJ-a, a kasnije je postao član Pokrajinskog komiteta SKOJ-a za Hrvatsku.

Napad sila Osovine na Kraljevinu Jugoslaviju, aprila 1941. godine, zatekao ga je na odsluženju vojnog roka u Nikšiću. Posle raspada Jugoslovenske kraljevske vojske, zarobljen je od Italijana. Posle petnaest dana provedenih u logoru, uspeo je pobeći i vratiti se u Zagreb, gde se ponovo uključio u rad partijske organizacije. U toku priprema za podizanje ustanka postavljen je, maja 1941. godine, za člana Vojnog komiteta za Hrvatsku. U junu 1941. godine odlazi na Baniju, gde učestvuje u osnivanju Sisačkog partizanskog odreda.

Sa Banije, Ivan se ponovo, na kratko vreme, vraća u okupirani Zagreb, a početkom avgusta odlazi na Kordun, gde je radio na formiranju partizanskih odreda. U novembru 1941. godine postavljen je za komandanta Glavnog štaba NOP odreda Hrvatske, i na toj je dužnosti ostao do novembra 1943, kada je postavljen za komandanta Četvrtog hrvatskog korpusa. Od novembra 1944. do februara 1945. godine bio je komandant Vojne uprave za Vojvodinu, a zatim šef Vojne misije na konferenciji u Parizu.

Posleratni period[uredi | uredi izvor]

Posle oslobođenja Jugoslavije, ostao je u profesionalnoj službi u Jugoslovenskoj narodnoj armiji (JNA). Nalazio se na dužnostima načelnika Treće uprave Generalštaba Jugoslovenske armije (JA) i na dužnostima u Ministarstvu narodne odbrane, kasnije Saveznom sekretarijatu za narodnu odbranu (SSNO) — bio je načelnik Više vojne akademije JNA, komandant armije, pomoćnik Državnog sekretara za poslove narodne odbrane i dr.

Prvi oficirski čin — čin pukovnika, dobio je maja 1943. godine, nakon što su uvedeni prvi oficirski činovi u NOVJ, a penzionisan je 1977. u činu generala armije JNA.

Pored vojnih funkcija, bavio se i društveno-političkim radom. Na Šestom i Sedmom kongresu SKJ biran je za člana Centralnog komiteta Saveza komunista Jugoslavije, a na Petom kongresu SKH za člana Centralnog komiteta Saveza komunista Hrvatske. Biran je i za poslanika Savezne skupštine SFRJ i člana Saveta federacije.

Politikom se bavio i u godinama nakon raspada SFRJ, a 1990. je učestvovao u osnivanju Hrvatske narodne stranke (HNS). Preminuo je 3. aprila 1992. godine u Zagrebu.

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih visokih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — Orden narodnog oslobođenja, Orden ratne zastave, Orden partizanske zvezde sa zlatnim vencem, Orden zasluga za narod sa zlatnom zvezdom, Orden bratstva i jedinstva sa zlatnim vencem i Orden za hrabrost. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 20. decembra 1951. godine.

Foto-galerija[uredi | uredi izvor]

Literatura[uredi | uredi izvor]


Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Иван_Рукавина&oldid=27631447”